Doorzoek de gemeenschap

Zal mij even voorstellen. Ik ben een man van 50 jaar en al jaren problemen met alcoholgebruik. Ben opgegroeid in een omgeving waarin alcoholgebruik normaal was. Drink al vanaf mijn 14e eigenlijk meer dan goed voor me is, maar er altijd wel goed onder gefunctioneerd. Universitair opgeleid, goede baan en dito salaris, twee gezonde kinderen, lieve vriendin, mooi huis, hechte vriendengroep, etc. Sociaal, maatschappelijk en materieel dus eigenlijk niets te klagen. Maar altijd een probleem met alcohol gehad. Stond al wel bekend als iemand die ‘er wel van hield’, maar het alcoholgebruik is volledig geëscaleerd. Die escalatie begon drie jaar geleden met het thuiswerken door Corona in combinatie met een (extreem) hoge werkdruk. Ik zocht mijn verlichting in het drinken en begon mijzelf te ‘belonen’ met een roes. De glijdende schaal was Ingezet; zowel qua hoeveelheden als tijdstip. Op een gegeven moment begon ik ‘s ochtends al met wijn of speciaal bier en namen de hoeveelheden toe. Ik denk dat ik toen al op twee flessen (witte) wijn per dag zat. Geen controle, dus geen drempel. Uiteindelijk ben ik door de hoge werkdruk, relatieproblemen en een overlijden van een naaste in een fikse burn-out beland en zat ik thuis. Toen was het hek helemaal van de dam. Op een gegeven moment namen de hoeveelheden toe en begon ik ‘s ochtends al met wodka. Dus feitelijk was ik de hele dag onder invloed. Op het toppunt dronk ik bijna één fles wodka per dag (0,70cl). Ik was zeer zeker lichamelijk afhankelijk van de alcohol. Als ik niet dronk, werd ik ziek. De wodka ging overal doorheen, dronk stiekem en verborg de flessen……. Overigens at ik altijd wel gezond en nam ik supplementen zoals vitamine B en D. Uiteindelijk was de situatie niet meer houdbaar en heb ik mijn vriendin, beste vrienden en kinderen ingelicht. Dit was een enorme stap, maar ik kan het iedereen aanraden. Er werd begripvol op gereageerd en zij hebben mij enorm gesteund. Ik was mezelf er heel erg bewust van het feit dat dit zo niet langer kon en dat ik enorm veel te verliezen had. Heb hulp gezocht, hetgeen vorig jaar uiteindelijk heeft geresulteerd in opname in een kliniek voor een detox. Deze opname was afzien, maar succesvol. Bijzondere mensen, bijzondere verhalen. Soms ongelooflijk. Mensen die al > 10 keer in de kliniek waren opgenomen. En ik dacht dat ik veel dronk, maar het kan blijkbaar nog heel veel erger. Toen ik uit de kliniek kwam, wist ik het zeker; “Ik drink nooit meer”. Dit is niet wat ik wil. De eerste maanden gingen goed. Geen “craving” en ik was fit en energiek en op het einde van mijn herstel van de burn-out. Toch heb ik een aantal keren een tijdelijke terugval gehad, voornamelijk getriggered door privé-situaties. Maar…… toch weer een langere terugval gehad onder de noemer van: ééntje kan wel. Ik heb toch laten zien dat ik ook van de alcohol af kon blijven? Lang verhaal kort: ik ben uiteindelijk weer terug gevallen in mijn oude gedrag. Niet zo heftig als daarvoor, maar toch. De afgelopen twee maanden dronk ik 4 halve liters zwaar bier per dag, soms ook al in de ochtend maar ook niet elke dag (die discipline had ik ivm het werk). Ik werd er extreem moe van. Net of mijn lichaam het niet meer kon verwerken. Ik voelde me daarna lusteloos. Werd weer onrustig als er geen alcohol in huis was en af en toe permitteerde ik mij een fles wodka. Ik dronk dan geen hele fles leeg zoals voorheen, maar toch veel teveel. Dit heeft tot een aantal situaties geleid die ik als ‘dieptepunten’ kan betitelen. Laatste dieptepunt was dat ik vorige week wél een fles wodka op één dag heb opgedronken. Volgende dag enorm ziek. Dus toen ging de knop (weer) om: dit wil ik niet. Inmiddels sta ik een week ‘droog’, maar wederom vallen de ontwenningsverschijnselen mij behoorlijk tegen. Onrustig, zweten, hoge bloeddruk, slecht slapen, somber, vergeetachtig (loop soms als een kip zonder kop rond), lusteloos en moe. Ik weet uit ervaring dat ik hier doorheen moet. Na 7 dagen wordt het al iets minder, maar met name vermoeidheid en onrust zijn nog sterk aanwezig. Heb eventueel Oxazepam om de scherpe kantjes eraf te halen, maar dit gebruik ik niet of nauwelijks. Wil er geen probleem bij creëren en slapen gaat gelukkig al beter na 6 dagen elke dag mijn beddengoed te hebben moeten verschonen door het enorme zweten……. Maar het gaat lukken. Ik neem het bij de dag. Tot zover mijn verhaal. Ik probeer jullie op de hoogte te houden en ben benieuwd naar jullie ervaringen naar met name drinkgedrag, terugval en ontwenningsverschijnselen.

Hallo allemaal! Ik ben nieuw hier (vrouw, 40 jaar). Ik heb dit forum gevonden toen ik meer ging lezen over afbouwen van benzos. Ik slik sinds ongeveer 4 weken lorazepam (en sinds begin december 2020 citalopram 10mg -> nu 15mg sinds 3 weken). De lorazepam heb ik van de huisarts gekregen omdat ik heel heftig reageerde op de verhoging van citalopram (van 10mg naar 20mg). Ik was helemaal de weg kwijt. Ik kon niet slapen, stil zitten of liggen. Ik had erge angstklachten. De citalopram heb ik gekregen om mij te helpen met de klachten die mijn fobië (angst om over te geven) veroorzaakt. 10mg was te weinig volgens de huisarts en ik moest de dosering verhogen naar 20mg. Ik werd er dus doodziek van. Huisarts gaf eerst zopiclon om weer te kunnen slapen (dat hielp). Daarna kreeg ik oxazepam maar door de erge bijwerkingen kon ik het niet gebruiken. Dan kreeg ik 1mg lorazepam die ik max. 2 keer per dag mocht nemen. Ik ben heel voorzichtig begonnen met deze medicatie. Eerst nam ik het maar af en toe. Omdat ik me beter ging voelen ben ik het dagelijks gaan gebruiken maar niet met echte regelmaat. Soms heb ik 1mg genomen, dan weer 0.5mg en soms 1,5mg. En dat op verschillende tijden van de dag. Ik had geen idee dat dit mijn lichaam helemaal in de war brengt. De huisarts had namelijk gezegd dat ik het moest nemen wanneer ik er behoefte aan voelde. Ik begon allerlei rare klachten te krijgen, vooral misselijkheid, buikpijn en last van mijn darmen. Ik heb twee keer geprobeerd om te stoppen (cold turkey) maar dat lukte niet. Nu ben ik langzamer aan het afbouwen. Ik slik nu sinds 4 dagen 0.5mg per dag en het gaat redelijk. Ik krijg wel ontwenningssymptomen tussen de pilletjes door maar ik kan het (nog) dragen. Ik vraag me af of ik met 25% naar beneden kan gaan om de volgende stap te zetten? En hoe lang moet ik wachten totdat ik die stap kan nemen. Ik wil, zoals vele anderen, van deze troep af. Mijn enige angst is dat ik heel misselijk wordt van de afbouw en dat ik het niet tegen kan door mijn fobie :(. Ik ben er echt zo vreselijk bang voor... maar ik wil lorazepam ook niet blijven gebruiken want het heeft mij best veel ellende veroorzaakt in zo’n korte tijd. Ik merk dat mijn hersenen heel langzaam werken en soms kan ik niets eens meer goed praten. Soms ben ik zo boos op mijn huisarts dat ze dit medicijn aan mij heeft voorgeschreven (via telefonisch contact). Maar ik ben ook boos op mij zelf dat ik het ging slikken. Ik had gewoon eerst meer moeten lezen over lorazepam.

Hoi allemaal, Terwijl het bezwaarschrift nog loopt en ik daardoor in de WW zit, kreeg ik vanochtend een telefoontje van een dame van het UWV Werkplein. Ik heb haar in december ook gesproken en ze zei zelf al: je klinkt nog net zo als in december. Ja duh... Ben nog lang niet klaar met afbouwen en voel me gewoon niet goed genoeg om aan de slag te gaan. Mijn vraag is eigenlijk: op welke dosis begin je je weer een beetje "mens" te voelen en kun je weer wat gaan werken? De afgelopen 2 weken een ochtend bij de schaapskooi was leuk, maar ik moet er dagen van bijkomen. Het is nog teveel... Die dame wil, wat ik wel snap, meer duidelijkheid, maar dat kan ik haar niet geven. Wie van jullie heeft ervaring met bezwaarschrift en reïntegratie? Thanks xxx Kaida