Sara

Kan ook Sowhat. Ga ff peukkie roken onder t afdakje.

Tom ik wil je een groot compliment geven: je bent ondanks andere adviezen toch al veel geminderd èn je staat klaar om anderen te steunen, super man :present:

Jopie je waarschuwing is duidelijk (zoals altijd) maar er is natuurlijk ook nog zoiets als de factor "leeftijd"? Heel raar misschien maar als ik me bedenk dat ik 15 jaar geleden nog aan een HBOstudie begon en die zonder problemen af kon ronden, pffffffff zou me nu niet meer lukken denk ik en dat komt dan niet door schade door drank maar domweg omdat ik ouder ben. Sorry kan t niet laten, ff relativeren. Maar je hebt wel gelijk, drank heeft wel degelijk negatieve gevolgen voor je geheugen.

Heb hier ook de eerste katjes (aan de bomen) al gespot en zie ganzenpaartjes nestelen. Maar jouw vibes Joop.............wow, daar kan geen lente tegenop meid

Ah si signore, va bene, ma la Sardegna è anche bellissima! Avete una casa li? Come siete fortunati!!! En hier in Holland zitten ook veel Sarden hoor. Ben het met je eens wat betreft de Napolitaanse keuken , geniet elke keer weer en heb dan ook nog de mazzel dat ik alle schoonfamilie daar heb dus.........jammie! Helaas kan ik het niet betalen om er zo vaak heen te gaan, ben dus best jaloers :$. Nou laat ik dan meteen maar 1 kuiken uit het ei laten komen: ik wil workshops italiaans koken gaan geven hihi. Goed te lezen, Joop , still going strong hè? Enneuhhhh...........lentekriebels?

Ha! Jopie in da house Hoe was het vandaag? Viel het mee, ook de 2 nieuwe lijnen? Slecht weer hè, of heb je geen last van de regen? Hoorde ik nou dat het weerbericht droog weer voorspelde? Nou hier regent het pijpenstelen zeg, bah. Oh ja, wil ik nog ff vertellen: ik zit nog steeds te broeden maar een paar eitjes beginnen al barstjes te vertonen dus het eerste kuiken kan zo komen Kan er nog niet veel over zeggen maar misschien ziet mijn toekomst er een beetje anders uit straks. Denk werk te kunnen creëren voor mezelf.

Hoi Yaja, alles kits? Ja je moet n beetje SCHREEUWEN zo druk wordt er gekwebbeld hier

Oké duidelijk Muff, nou zou graag een keer bij jullie komen eten hoor Is je vrouw italiaanse? Als dat te privé is niet antwoorden hè. Maar omdat je het over de broer had. Waar komt die vandaan als ik vragen mag? Mijn man kwam uit Napels weet je, dusse.....de enige echte goeie pizza's komen voor mij dan ook uit Zuid-Italië

Hahaha nu moet ik toch bekennen iets niet te begrijpen. Muffin, normaal gesproken kan ik het vlaams wel volgen maar wat zijn in hemelsnaam "bangelijke" pizza's???? Ik krijg er geloof ik heel verkeerde gedachten bij zoals pizza's om bang van te worden enzo maar dat zal niet. Vertel/vertaal?

Goeienavond saam! Plof ff bij jullie op de bank, goed? Josje: ik doe ook mee aan het weekendpact!!! Will, man wat een afschuwelijke ervaring, brrrrrrrr krijg er de bibbers van. Wat raar eigenlijk dat er geen waarschuwingssysteem is zoals bijv. bij achteruitrijdende vrachtwagens, zo moeilijk is dat toch niet te bedenken (maar ik ben a-technisch). Heel erg ja ook voor de kraanmachinist.... Praat het van je af of zoek afleiding inderdaad. Sterkte man. Bol; ohhh jeeee nou ik zal duimen hoor dattie lekker van jou wordt! Jij hebt hem vast al van de stank afgeholpen en gaat hem straks wat spek op z'n ribbetjes geven, hè? Ow :$ denk ineens dat ik ook wel door jou vertroeteld zou willen worden, maar ben geen iniminichihuahua hihihi, helaas............. Zie veel nieuwkomers: allemaal welkom hier! Waar is Mupke toch gebleven? Die deed vorig weekend nog mee met t pact. MUP?!

Blondie: kan me dat heel goed indenken, t is ook niet niks wat er op je bordje ligt zeg. Als ik nou het medelijden met je overneem, kun jij dan weer verder? Zie je erg op tegen het gesprek met de psych? Heel veel sterkte en succes vandaag meid! Ga de honden uitlaten. Laterssssssssssss

Lieve Bol, hier, die had je nog tegoed van gisteren {{{}}} ! Ga f wat aanrommelen.

Mogge Joop! Wat je maar kort noemt zeg; zijn toch 7 uren. Met de spits erin. Knap hoor. Ja teveel adrenaline heeft een negatief effect, dat is geen "gezonde" spanning meer. In het begin leek je het wel te kunnen 'handelen'; hoe komt het dat je nu gespannen bent? Doordat je een paar "foutjes" hebt gemaakt? Of leg je de lat te snel hoog? Je bent nog maar in de beginfase hoor, wees niet te streng voor jezelf, hè? Je hoeft nog niet alles meteen te kunnen en foutloos te zijn, bovendien is foutloos zijn niet menselijk Maja, zie wie het zegt ........probeer de relaxtheid van het begin eens terug te halen? Fijn dat je zo'n mooie dag had gisteren!

Toch het verhaal van de TIQ's nog maar eens gelezen.............zinvol, en een houvast ook. Muff lijkt me idd moeilijk als je een restaurant als 2e thuis hebt zeg. Ossebucco.................mmmmmmmmmm:P Maar er staat ongetwijfeld nog veel meer lekkers bij jullie op de kaart

Goeiemorgen allen! Werkers onder ons: heb een goede werkdag! Desi: fijn nu je weet waar je naar toe gaat, mag je nu op een andere plek rondsnuffelen? Wanneer ga je officiëel beginnen eiegenlijk? Of is dat het al (afgezien van die vacature)? Blondie: ik vind het echt zóóó knap hoe je het allemaal volhoudt, hier van mij: :present::present::present::present::present: Susana; hè wat naar dat je ziek was, blij te horen dat je nu weer aan de beterende hand bent! Igor: hier idem dito :$..........ben gisteravond ook weer voor de bijl gegaan.................. Herken het jojo-en erg. Wat denk je; kunnen we maatjes worden? Ik had sinds 3 januari niet meer gedronken dus meer dan een week en das een record tot nu toe. Dacht ook echt dat ik het vol kon houden..........Weliswaar niet de hele fles gedronken maar toch.....genoeg om als een blok in slaap te vallen op de bank en dus lekker niks meer hoeven voelen of denken. Bol heel herkenbaar zoals je het omschrijft, en jij ook Elvira.

Oh ja en mijn excuses aan allen, ook de nieuwkomers, dat ik zo met mezelf bezig ben nu. Is morgen klaar hoor, dan ga ik weer meer op jullie reageren! Liefs, Sara.

Helemaal mee eens, maar ja, het was wel de dood van mijn moeder die voor mij de trigger was en resulteerde in een complete terugval An. Bol; ben de door jou opgezette draad giga aan het misbruiken, lijkt wel een blog :$ Maar vandaag is het einde hoor, nu heb ik alles wel verteld en herbeleefd. Ik ben heel blij dat ik mijn verhaal kwijt kon, het voelt echt alsof ik morgen een nieuwe start kan gaan maken, dankje voor de ruimte die je gecreëerd hebt daarvoor Nu ga ik nog 1 x de dvd van de crematie van mn moeder bekijken en dan BASTA!!! Na de opgraving van mijn man afgelopen jaar was ik die zwarte kleren zó verschrikkelijk zat, voorlopig a.u.b. niet weer................ Heb nog een boel 'werk' aan mijn psyche te verzetten maar...........komt goed! Lieve mensen, wens jullie nog een fijne en relaxte avond. Tot morgen en alvast een goede nacht toegewenst

Thanxxx Dees. Nu ga ik mijn verhaal afronden, het lijkt wel een blog te worden zo, sorry. Mijn gebed werd verhoord vorig jaar: rond het middaguur belde mijn stiefdochter of het goed was dat ze kwam. Ja natuurlijk, graag! Ik was zo onderdehand geradbraakt en blij gezelschap te hebben. Het was ook al zo mooi dat ze er net bij was toen mam naar de separeer werd gebracht, toen had ze gezegd dat ze mijn moeder nog graag een keer in leven wilde zien... Toen ze er was hebben we foto's zitten kijken naast mams bed en herinneringen opgehaald. Mijn moeder kreeg rond half 4 weer een spuitje om rustig te blijven, die kreeg ze na de eerste dag omdat ze zo erg met haar armen begin te zwaaien; niemand weet waarom en wat zo'n persoon op dat moment meemaakt maar het was geen prettige onrust en met de arts was afgesproken dat we het haar zo gemakkelijk mogelijk zouden maken. Ook werd ze door de verpleging op de andere zij gedraaid. En toen merkte ik al meteen dat haar ademhaling veranderde. En toen ging het ineens toch nog heel snel; stomtoevallig (?) kwam de verpleeghuisarts binnen om ff te kijken hoe het met ons ging en ik wilde nog zeggen "Nou niet zo goed" maar toen stokte haar adem. Ik weet nog dat er toch paniek toesloeg in mij en dat ik iets zei van " Ohhhh daar gaat ze!" waarop de arts antwoordde "Wacht nog maar even" en inderdaad, het was het einde maar er moesten nog een paar zuchten en krampen uit. Ook weet ik nog dat ik tegen mn dochter zei dat ze er niet bij hoefde te blijven als ze het te naar of eng vond maar ze wilde blijven. Idioot: datgene waar je 4 dagen op hebt zitten wachten en waar je om gebeden hebt gebeurt...........je staat erbij en je kijkt ernaar.............ik wist niet goed wat ik moest doen maar heb nog wel tegen mama gezegd "Ga maar lieverd, ga maar naar je moeder, je broer en je vader en naar papa".........Er was een tijdje stilte en ik vroeg "Is het nu over?" waarop de arts nogmaals aangaf even te wachten en ja, er kwam nog 1 kramp en toen..................was het over. Arts controleerde pols en hart en noteerde 16 uur overleden, natuurlijke dood. En dan? Huilend in de armen van dochter, verpleging erbij, die stomverbaasd was, ze hadden haar net toch nog behandeld? Uitgerekend de lievelingszuster van mijn moeder had net de dienst over genomen. Toeval bestaat niet?! En dan komt de machinerie in werking van formulieren invullen, uitvaartonderneming bellen enzovoorts. De arts vond het ook een bijzondere ervaring, hij wordt er immers meestal pas bij geroepen als het feit al daar is, het echte sterven maakt hij niet zo vaak mee. Bijzonder, alles, ook en vooral dat mn dochter erbij was............... die moest wel snel naar huis, naar man en kinderen maar dat was oké. Omdat ik al lang tevoren had aangegeven dat ik mee wilde helpen met het afleggen werd ook de mevrouw die daarvoor speciaal wordt ingeschakeld opgeroepen. En dan is alles een rare mengelmoes van zakelijkheid, overleg met de uitvaartleider, het uitzoeken van de kleren enzovoorts. Het ene moment zat ik alle familie te bellen / sms-en, met de verpleging te overleggen, het andere weer met mama bezig. Geen besef van tijd meer, emotioneel alles door elkaar; pijn, verdriet, opluchting, dankbaarheid, wanhoop................ Het "afleggen" kende ik niet maar oh, wat ben ik blij dat ik dat mee mocht doen, het heeft me zó enorm geholpen in het verwerkingsproces!!! Tot het allerlaatste voor haar doen wat ik ook maar kon, zoals zij ook voor mij zou hebben (en heeft) gedaan.................... Helemaal niet naar, integendeel, ik heb het als een heel bijzondere en waardevolle ervaring beleefd. Haar verzorgen en mooi aankleden, zoals ze mij ook zo vaak verzorgd en aangekleed heeft in haar leven. Zwaar was wel toen ze uiteindelijk in een "body-bag" op een brancard het verpleeghuis uit werd gereden naar de rouwauto die haar naar de aula zou brengen, dat was echt heel, heel erg moeilijk. Samen met de lievelingszuster gearmd achter de baar/brancard naar de uitgang...........elke stap werd zwaarder en we huilden allebei. Bij de ingang dan het definitieve weggaan: we hebben een laatste kushand naar de auto geworpen, zoals zij ook altijd deed als ik weg ging. En dat was het................................................................................................................................ Opnieuw praten met de uitvaartleider, pas om 19 uur klaar en toen: was ik op, leeg, kapot. Hoewel ik bijna niets had gegeten kon ik alleen nog maar overgeven. En dan naar huis. Huis? Ja. Maar eerst langs mn vriendin, even bijkomen, terugkeren in de wereld. Ik heb me nog nooit in mijn leven zó afgebrand en leeg gevoeld als toen. De dagen erna het gebruikelijke; kaarten schrijven, bellen enz.enz. en dan de crematie. Ik kan niet anders zeggen dat ik alles héél erg bewust heb beleefd en dat het goed was, dat ik er ook vrede mee kon hebben en dat alles is gegaan zoals ik het voor haar gewenst heb. Vandaag natuurlijk naar het crematorium geweest, hyacinthen neergezet en een kaars aangestoken. Gehuild, dat ook, want het is zo raar dat datgene wat je zo lang gekoesterd hebt, wat jou het leven heeft geschonken nu alleen nog maar een hoopje as in een urn is............................. Naast de urn van mijn vader die al 10 jaar eerder plotseling overleed. Maar nu is het goed. Het is genoeg geweest. Terwijl ik dit schrijf luister ik naar pianoconcerten van Mozart, de muziek die de laatste weken steeds bij mama werd afgespeeld omdat ze daar rustig van werd. Ze heeft zelf tot bijna de laatste maand piano gespeeld en geschilderd, onvoorstelbaar zoveel kracht. Ze is een groot voorbeeld voor mij en ik hoop dat ik mijn eigen leven voort zal kunnen gaan zoals zij het me heeft voorgedaan. En nu eindig ik dit verhaal. Morgen is er een nieuwe dag en ik weet drommels goed wat ik moet gaan doen: aanpakken! Ze zal altijd deel van mijn leven uitmaken, een navelstreng die nooit verbroken kan worden. Maar ik moet nog leren om al die dierbaren op hun juiste plek te waarderen en er niet mijn hele bestaan in het heden aan op te hangen. Wordt aan gewerkt. Dank dat ik me hier zo heb mogen uiten.

Goeienavond allemaal! Lees veel positieve berichten, fijn! Desi: leuk, joh, heb je zin om erop te solliciteren? Lijkt me best leuk zo'n baan. Heb zelf vroeger ook in de zorg gezeten maar dan als behandelaar, dat kan en wil ik niet meer. Maar jouw baan is heel anders en ik denk dat je er veel plezier aan zult kunnen beleven. Fijn dat het meeviel, je zag er nogal tegenop toch? Anders: welkom en klets gewoon maar lekker mee hoor! Goh, An, ik herinner me je nog van een tijd geleden. Ik ben hier ook weer "op herhaling", hoe gaat het met jou? Of wil je alleen meelezen? Hier ook in huis gewerkt, eindelijk een begin gemaakt, had het eigenlijk alle 4 maanden dat ik werkte laten sloffen, tja.............heb me voorgenomen dit jaar eens een echte voorjaarsschoonmaak te houden, oei :$

Mogguh, Yvon en Josje! Hier ook een "huisdag" maar moet er wel uit voor honden en de post van de kerk die ik gisteren niet heb rondgebracht. Maar daar wacht ik mee........in de hoop dat buienradar een keer gelijk heeft en het vanmiddag droog wordt! Ga nu ff rommelen hoor. Tot later!

Myriam: ik nam St.Janskruid in tabletvorm. En je moet idd even oppassen als je andere medicijnen gebruikt! Slokje; dat gaat over hoor, hier van mij een doosje geduld Nou Muff daar heb je dan een goeie dag voor gekozen, de files bedoel ik met deze regen neemt iedereen de auto. Succes en ga je vriend lekker verbazen! Doe je wel voorzichtig op de weg? En denk om de flitsers hè?

Vandaag 13 januari. Vijf jaar geleden werd het lichaam van mn man toen overgebracht naar Schiphol; hij wilde bij zijn moeder begraven worden in Italië. Wat een gedoe en formaliteiten. Omdat alles nog voor het weekend rond moest (dan werken ze daar niet) hebben we versneld afscheid moeten nemen in de aula. Dat was de 12e en hij zag er niet meer uit, door de 2 weken op de IC en alle stoffen die toegediend waren en ze konden het daar ook niet verhelpen. Betekende dat de kleinkinderen alleen mochten kijken terwijl een groot deel van zijn gezicht was afgedekt. Ik had me nooit gerealiseerd dat er op Schiphol een mortuarium is, logisch natuurlijk maar daar sta je niet bij stil. Het lichaam wordt daar behandeld en gebalsemd en gaat dan in een loden kist die verzegeld wordt. Er werd mij verzekerd dat wij, en de familie daarginds, hem nog wel mochten zien maar dat heeft niet zo mogen zijn. Volgens de wet mag een eenmaal verzegelde kist niet meer geopend d.w.z. door onbevoegden geopend worden en bovendien is zijn lichaam er in de dagen van transport niet beter op geworden, was dus niet meer toonbaar. Dat was heel raar, ik had die deksel wel open willen rukken om te zien of hij er echt in lag...................het enige dat meegereisd was en dat ik terug kreeg was zijn paspoort. Het was vreselijk om te weten dat je geliefde "vertrekt" voor een laatste vlucht en je die niet samen kunt maken....... Eén jaar geleden werd ik wakker naast een nog steeds tegen de dood strijdende moeder. Onvoorstelbaar dat ik toch heb kunnen slapen toen maar het lange waken begon zijn tol te eisen en ik raakte langzaam maar zeker helemaal op. Ben 's morgens naar de tegenoverliggende kerk gegaan, een kaars aangestoken en gebeden, nee gesmeekt om haar alsjeblieft te helpen de overgang te maken..... Zo'n dubbel gevoel; haar niet willen verliezen en toch hopen dat het gauw zal gebeuren. De verpleging zó ontzettend lief en betrokken, mam had daar bijna 10 jaar gewoond! En was bovendien een heel erg lieve bewoonster, op t laatst het knuffeltje van de afdeling. Vandaag was het de 4e dag van waken en haar reflexen verdwenen. Ook was er die nare geur, waar Bol het met J. ook over had; het lichaam was al aan het sterven maar harteklop en schurende adem gingen maar door. Dat geluid vergeet ik nooit meer.

Fijn te horen, Slokje! Wat zul je gespierd bovenlijf hebben, Niwi ;) Bah, wat een donkere dag. Kan er iemand het licht aandoen? :light: Ga weer ff wat doen.............

Hey Niwi; had je onderschrift nooit diep beschouwd maar moest er laatst ineens over nadenken. Want ik heb tegenwoordig juist allemaal statiegeldflessen! Stond ze in het apparaat te doen en ineens viel het kwartje; tja ik kreeg geen cent voor die lege wijnflessen maar jij dronk dus wat anders haha, tja..............ex-blondje hè

Bor..............ff geen woorden voor maar jij bent sterk, heel sterk, dat hebben we allemaal mee kunnen maken dus ook dit zul je doorstaan wens je heel veel KMW, kracht en hoop