Ik heb dit al vaker bespreekbaar gemaakt met mijn man, maar het ligt gevoelig, en voor hem is het wel belangrijk. Verder is de familie echt groot en is het een opgave om iedereen te zien met die dagen. Met passen en meten lukt dat ook wel gelukkig. Maar het stoort me, ik heb een beetje het gevoel dat de rest moet schuiven ten op zichte van mensen die je verder nooit ziet. Hij snapt me deels wel, en gelukkig gaan we volgend jaar kijken hoe het anders kan. Het lijkt klein, maar voor mij is het groot. Nog even op de tanden bijten 😬