dhen

Vie gratis en voor niets vind ik een vreemde uitdrukking in deze, ik vraag niet om gratis of niets of duur of om een prins. Ik kijk gewoon naar mijn gedrag, verschil tussen dronken en nuchter, en vraag naar ervaringen.

In dat failliete land Hannah Bor, nee, ik geloof wel dat ik altijd m'n eigen vent beet had, al had ik dronken het verschil waarschijnlijk nauwelijks gemerkt of ik vroeg doodleuk de volgende dag wat we gedaan hadden. Aha Marjo, dat is wel een punt, de romantiek. Alf ben je nuchter nog spontaan romantisch ? Nuchter romantisch zijn vind ik dan best lastig.

Hoi borretje, nee hoor ik schrik niet zo snel maar dronken sex was simpel, spontaan, naakt zwemmen onder de sterren, slaapzakje, borrel, crackertje, vuurtje op het strand als het kil was en vul maar in. Nuchter wil dit allemaal niet zo lukken. Maar misschien zijn er mensen die over hun nuchtere sex ervaring willen vertellen ? (na dit jaren dronken te hebben gedaan)

Haarverf doen we hier niet; gewoon lekker mee laten kleuren met de seizoenen

Jaja maar toch wennen Borretje; ik kreeg 12 jaar te horen; een dronken vrouw is een engel in bed; hij weet nog niet zeker wat ik nu ben ik ook niet trouwens, in bed dan he

Hoi Borretje, wat lenen? Ik bedoel zoals woman het zei; als ik dronk besprong ik hem wel, nuchter gaat dat toch wat minder soepel van mijn kant Pfffff sex is eigenlijk het enige dat ik nog wel eens denk; mmmm borrel; blijft wennen om daar zo nuchter bij te zijn; lijken wel een stel pubers die niet meer weten hoe je het moet doen

mmmm dat bespring onderdeel mist m'n man wel

Tas je zou toch een stuk schrijven voor een wedstrijd ofzo, ben je daar nog mee bezig ?

Hoi Alaine, bedankt voor je reactie, prettig om te horen dat je er iets aan hebt. Als ik je zo lees ga je lekker; feli met je 4 maanden

Regelmatig schrijf ik een verhaaltje bij zoveel maanden droog maar het tellen zegt me niet veel meer. Het eerste jaar vond ik tellen leuk; want op weg naar een jaar. Nu maakt het niet uit; wat is het verschil 13 maanden, 15 maanden; ik voel me niet anders. Misschien de 2 jaar, maar op dit moment kan het me niet veel schelen, ik kan me nu niet voorstellen dat 14 maanden of 24 maanden niet drinken iets uitmaakt. Ergens tussen de 6 en 10 maanden droog heb ik een omslag gemaakt. Achteraf was dit denk ik mijn breekpunttijd: zwemmen of verzuipen. Het interesseerde me allemaal niets meer; ik vond er geen bal aan dat niet drinken maar ik had ook geen zin om weer te gaan zuipen. Het hele leven vond ik onderhand volslagen onzinnig en ik zag geen verschil tussen dood of leven; wat maakte het allemaal nog uit. Onbewust kwam ik terecht in loslaten; er was niets om aan vast te houden, stoppen met vechten; er was niets meer te winnen of te verliezen. Onbewust ben ik m'n hele zwartgallige leven doorgewandeld, bewust heb ik het 20 jaar geleden al eens een jaar of 3 gedaan in therapie. Nu overkwam het me; elk verdriet, alle pijn, ik kon nergens schuilen, ik dacht nu ga ik dood en het interesseerde me niet. Na dat zwarte gat; een peilloze, doodeenzame diepte, zag ik licht, liefde en leven. Niet te geloven, nauwelijks in woorden te vatten en niet vast te pakken. Het was er, niet omdat ik er om vroeg, niet omdat ik het wilde en niet omdat ik nog geloofde in enige illusie. In mijn beleving heb ik de hemel en de hel gezien. Ik begon te beseffen dat ik kon leven, dat het mooi is achter het duister, dat het me wel uitmaakte, zo ergens tussen de 10de en 11de maand droog werd ik nuchter en helder. Sinds die tijd, huppel ik, ontkiemt er leven in mij en vind ik het leuk. Een keer tegenslag, een keer verdriet sleurt me niet meer naar peilloze diepten omdat de angst voor de diepte er niet meer is, verdwenen. De sluier is weg, de nevel is opgelost, ook bij een overdrijvende donkere wolk. Er is altijd licht en leven voor jou, voor mij.

Ok Wing, Dar, bedankt voor het antwoord. Ik ga ff eten

Hee Wing, de kleine man een zus; feli, wordt kleine man dan grote man ?

Hoi VM; leuk dat je aan m'n boompje denkt Coco; een kamermeisje werkt hier voor ca.3E per uur in de hotels, het zwarte tarief dit jaar voor seizoenwerkers en onder het motto graag of niet. In vergelijking; in buurland Albanië is dit 1E per uur. Hoi Dar, ja het is overmacht, in de kleine lettertjes worden wel natuurrampen genoemd zoals bosbranden, aardbevingen die hier elk jaar zijn (vulkaan had ik nog nooit bedacht). De garantie die we geven als we het bestelde niet kunnen leveren, is dat er een vergelijkbaar alternatief wordt aangeboden; de klant heeft dan de keus; alternatief accepteren of geld terug. Alternatieven die we nu geboden hebben zijn; tussen nu of de komende 3 weken alsnog op vakantie komen of in het najaar vanaf 1 sept. Daartussenin zit weinig ruimte meer. Maar ik begrijp je vraagstelling niet; wat bedoel je; dit afdekken in kleine lettertjes, geen terugbetaling dan? Ik probeer liever klantvriendelijk te blijven

Haha Jane, m'n man is de oude bok, ik hoor het groene blaadje te zijn Albertina ik heb m gisteren ook weer 10 keer gelezen, helpt altijd, weer ff terug naar basis. Coco, in wat voor sector zoek je werk of een klus (als je dat hier kan zeggen) ?

Hoi Albertina, idd wat jij ook zegt; een situatie die in 1 keer anders wordt dan ik verwacht; m'n automatisme zegt dan: verzet, niet accepteren. Maar het is overmacht ik heb het te accepteren en daarnaar te handelen. Ik voel me ook pas beter als ik naar de nieuwe situatie heb gehandeld. Maar toch komt eerst dat verzet wat ik gewoon niet meer wil; verzet, opstand, vechten, winnen, verliezen; brrrr de deur uit met die zooi; geeft me alleen maar trek in borrel of andere dingen en ik geloof er niet meer in. Pas bij acceptatie dat een situatie is zoals die is voel ik me behoorlijk verslavingsvrij, niet bij verzet. Toch zoekt m'n automatisme elke keer weer een breekpunt in dit soort situaties en dat is of vlucht (borrel) of acceptatie. Ik snap m'n mechanisme hierin niet zo goed, of accepteer m'n mechanisme eigenlijk niet. Brrr Jane; ik heb financieel een rotwinter achter de kiezen, Pasen was even leuk maar nu zit ik financieel weer te springen om het werk, de grens van wel of niet redden is fragiel en met mij velen in deze sector. Ha Coco; ja boompje; je hebt gelijk, ik vergeet m'n boompje natuurlijk weer, even spieken Jaaaaaaa het gaat heel goed met het boompje; de kleine blaadjes worden groot en de lege takjes steeds groener

Ik mis tot nu toe 1 charter die niet kon komen; passagiers krijgen van ons hun volledige reissom terug maar hun vrije dagen van werk en andere regelingen voor een vakantie genomen zijn ze kwijt. Zoals Dar al zei dekt mijn verzekering zo'n natuurfenomeen niet. Na een winter zonder sneeuw nu deze klanten missen; sta ik niet bij te juichen maar als het nu weer normaal gaat vliegen valt de schade wel mee. Het lastige vind ik om me niet mee te laten sleuren in: heeeeeeeeelp, zeker met alle paniektelefoontjes. Het is lastig om dan afstand te blijven bewaren en het in een totaalplaatje te bekijken; nl het hele seizoen. Een dag of 3 zat ik redelijk in de paniekstand; gisterenavond begon ik het pas wat te aanvaarden oftewel loslaten; ik grijp er niet van naar een borrel maar wat eerder loslaten in zo'n situatie zou ik nog wel willen leren. Het nadeel van een eigen bedrijfje is dat wat me zakelijk raakt me ook privé raakt. Wat mij betreft mag dit fraaie natuurfenomeen zich ff koest houden, blijf ik ook koest

VM veel vakanties die niet doorgaan, nu, mensen mogen niet een week later ofzo; geld terug en klaar en het valt onder geen enkele verzekering.

Fliederfladderfluit Vulkaantje wanneer ga je uit

"Ze" Bol? Hoe zit het met jouw onbewuste angst en jouw weggedrukte dingen. Lijkt me vreselijk om in die illusie te leven; dat kabouter Jos ooit lief wordt voor Bol. Of stel je toch eens voor dat je de zekerheid van 20 jaar refusal moet loslaten; das eng., of of of ...... Oftewel waarom zo praten in "Ze" termen, wat maakt dat jij anders bent dan die "ze" van jou ?

Men wil vrijheid, maar om vrij te zijn is het nodig om verantwoordelijkheid te nemen voor alles waar ik niet vrij ben. Die verantwoordelijkheid ligt altijd bij mij, wordt niet bepaald automatisch verkregen door te stoppen met drank, maar om het enigszins helder te krijgen en te houden ben ik wel blij dat ik niet meer drink. Drinkend snapte ik het echt niet. Nu snap ik het wel en ik zie ook erg goed waar ik mezelf nog beperk. Het is misschien geeneens angst voor vrijheid maar meer de angst voor de verantwoordelijkheid; ik ben helemaal alleen in m'n uppie verantwoordelijk voor mijn geluk, voor mijn vrijheid. Ik kan het pakken, het ligt binnen handbereik. Toch pak ik het soms niet, maar gelukkig wel vaker dan ooit en daar geniet ik van. BB je doet het wel, misschien niet genoeg naar je zin maar dat is groeipijn ervaar ik zelf. Ga het jezelf niet kwalijk lopen nemen dat je nog niet alles doet wat in je macht ligt; dat is mi een bekende, destructieve gedachte die je verder verlamt. Huppel, geniet van waar je je wel vrij in voelt. Lach naar het leven in je je bent, je leeft, je bent vrij.

Ik las dit een keer, vind ik wel een mooi citaat: "Niet door uw tranen maakt gij uw doden gelukkig, maar door vriendelijk liefderijke en bemoedigende gedachten". Ehmed

Hee Hannah, welkom terug. Ja die boom en ik, tjee wat een tempo in nieuw blad krijgen, het is dat ik het leuk vind voor boompjelief anders zou ik jaloers worden Leerzaam hoor om bij zo'n boompje stil te staan BB

De blaadjes op mijn bougainville boompje zijn inmiddels wat lastig te tellen; het spruit eruit. Afgelopen week had ik een bijzonder vervelend probleem; zo'n eentje die bovenop 5 andere problemen komt en je er toch net ff niet bij wil hebben. Maar ja het lost zich niet vanzelf op. Een dag of 3 rondgelopen in het bekende patroon van *^$@ wat nu, mezelf onder controle houdend; kalm rustig blijven, denk na. Een vage trek kwam opzetten; een hardnekkig automatisme; ik weet niet wat ik moet doen dus trek. Die trek is niet sterk meer, wel herkenbaar, ik weet niet of ik het nog wel trek kan noemen of meer een herinnering; het was een absoluut zuipmoment vroeger, niet nu. Nu haal ik m'n schouders op; o vage trek; ja doei, ik heb wel wat anders aan m'n hoofd. Wel een dag of drie weggedoken in wat ander vluchtgedrag; verstoppen in een boek, meer roken, pak koekjes naar binnen snaaien. Ik zie wat ik doe, ik weet dat het ontkenning zoeken is; ik wil dit probleem niet nu. Ik lach om mezelf; malloot je loopt weg he; ja, ik weet het, grmbll, sssttt. Na die verstopdagen, m'n eigen lamlendigheid beu, werd ik kwiek wakker: en nu ga ik wat doen. Ik had er 4 dagen voor nodig en het probleem is nu bijna opgelost. Die 4 dagen heb ik mezelf verrast. Denken dat ik iets niet kan zit in m'n hoofd, het zijn de gevangen gedachten van m'n verslaafde ikje. M'n vrije ikje onderneemt actie, is niet onzeker en kan veel meer dan ik denk. Dat is raar, ik ben dus nog steeds niet gewend aan het vrije ikje, die er gewoon is maar zich soms zo makkelijk weer verstopt achter verslaafde ikje; brr vervelend probleem, brrr rottige buitenwereld, brrrr onaardige mensen etc. Ik word al een tijd niet meer boos op mezelf dan, ik ben namelijk al lang blij dat ik het zie. Zien geeft mogelijkheden om wat te doen, zelfs al heb ik eerst 3 verstopdagen nodig. De kick zit in die 4 dagen daarna; ik ben verbaasd van mezelf wat ik heb gedaan; nog leuker was; geen twijfel, geen onzekerheid, niet teveel denken maar doen, handelen. Vandaag hap ik even pauze; het blijft gaan om los, alles wat vast zit in verkeerde denkpatronen, alles wat ingenesteld zit in dat breintje, wat een overbodig zooitje vaak. Los en ik kan weer huppelen, raar mens om dan weer ff vast te houden, tja bekend he; o ja, daarom. Tss, nou ja ik grijns weer om mezelf; het groeit; m'n vrije ikje. Vandaag het boompje vertroetelen; ff niet opgelet en van 6 naar 60 groene blaadjes. M'n vrije ikje en het boompje kunnen het goed met elkaar vinden; we lijken op elkaar; gekortwiekt maar wel nieuw blad, verrassend, onverwacht, wonderlijk en toch altijd al aanwezig. Ik kan het iedereen aanraden; gooi die 22 verslavingen je kop uit; er zit zin-in-leven achter verstopt.

Hoi witte, vanochtend gewerkt, dan is het siesta, tijd om ff te eten, dutje en als ik zin heb forum lezen. Gezeur over -vroeger was het beter- schoot mij een tikkeltje verkeerd. Een beetje pissig en verdriet liggen dan als snel bij elkaar, niet wetend hoe dit te zeggen vind ik het makkelijker om een gedichtje te schrijven waarin ik toch zeg wat ik wil zeggen. Ik ben kwijt wat ik kwijt wil, aan de verstaander wat die er mee doet. Huilen kwam pas na reactie van BB en witte, das okee want ik wilde al een paar dagen huilen maar wist niet hoe. Toen ff gaan slenteren langs zee, me bedenkend dat het eenzame slenterende kind van toen, dezelfde is als nu. Het verschil zit m derin dat eenzaamheid van nu niet als pijn voelt, toen wel en daarom is het nu fijner in mij. En nu ga ik een joekel van een omelet bakken, dutje, daarna m'n toeristensmile weer opzoeken voor de rest van het dagprogramma

De bakker aan de deur daar was wat mee Hij vloekte soms, ja dat was wat hij dee De melkboer aan huis was niet zo rank Die had een oorlogswond en liep wat mank De srv man die kostte teveel geld Die ruimde al snel het veld Beter was het om de kids vanaf hun twaalfde Krantenwijk en folders te laten draven Op zaterdag daar bovenop De werklijst aan top 6 kids en een pa met elk hun eigen lijst Ma controleerde maar had zelf geen lijst De 1 haalde die boodschap de ander stofzuigde de trap De 1 ging naar de bakker en de slager En de ander ruimde de kelder in, een etage lager Schrobben en boenen Poetsen alle schoenen Maaien dat gras Knippen die heg als die te hoog was De wekelijkse badbeurt Een huis wat geurt Geen vuiltje te bekennen Op zondag spik en span naar de kerk Liefst 2 keer dat was het betere werk Oww wat een net gezin In ganzenpas de kerkbanken in Maar het kind was bang en wilde zich verstoppen Bouwde hutjes onder de struiken en zelfs eentje in boomtoppen waar kan een kind zich verschuilen In welk hoekje stilletjes huilen In stilte werd het misbruik getolereerd Men was op zondag toch bekeerd Vroeger was het beter vroeger was het fijn Vroeger werd er gezwegen over pijn De buren hadden wel een vermoeden En de gymleraar was op z'n hoede In het ziekenhuis; ja het is een onhandig kind De zuster fronste een wenkbrauw maar de dokter was een familievrind Wie kon er ingrijpen bij het gezin van de directeur Stilletjes sloot men voor het kind de deur Eenzaam en verlaten Slenterde het kind door de straten De jongste, het laatste kind in de rij altijd op zoek naar vrij en vond het ook vaak in elke verslaving was het raak heee andere sferen nu kan ik het tij keren Maar het tij keerde niet het is net een vergiet het is niet vast vastzitten is een last dan maar op zoek naar grazige weiden eenzaamheid is niet te vermijden in een vreemd land daar aan die groene overkant Toch begint het daar te dagen antwoorden op de zinloze vragen zoeken is niet meer nodig het meeste is overbodig Ik ken hier wel meer dolende en dwazen zoekende blijven ze ronddazen naar macht, geld en geluk de meesten lopen stuk gevangen in twee culturen was het wel groener bij de buren wie heeft gelijk en wanneer ben je rijk het is overal op elke berg en in elk dal in jou in mij, leven, natuur simpel en puur los is vrij fijner is het nu in mij