dhen

Wing: de trek zegt: sla je vleugels uit, ga vliegen. En ik, ik hou dat tegen. De automatische piloot, jaren op vertrouwt, klopt niet meer. Bij elke overgangsfase is er wat weerstand, nog geen zin om de vorige fase verlaten, handig argumentenlijstje waarom het nu nog niet kan , ja zeg, ik kijk na het seizoen wel verder etc. Maar ja, vleugels tegen houden dat is ook weer zo wat

Ha, Alf, mooi bericht van je gisterenavond: verlichting verbreed zich Feli

Goedemorgen Zonnetje: prettige tijd in Israel VM; fijn dat de ontmoeting goed was.

Zoals ik van de week al schreef ben ik niet thuis en ik dacht dat het niet thuis zijn en trek wel los zou lopen. Nou ja het loopt ook, ik weet niet helemaal welke kant; de trek de ene, ik de andere? Er was mij verteld dat het tweede jaar makkelijker zou zijn, het eerste jaar liep ik misschien wel samen met de trek, nu zie ik de trek meer langskomen. Toch is dat af en toe ff adem happen want echt welkom vind ik die trek niet, een beetje een zeur. Maar dat mag van mezelf dan ook weer niet want ik wil altijd weten wat er achter de trek zit, maar alles mag van mezelf want elk gevoel mag er zijn, gevoel achter de trek dan dus. Want alleen door dat gevoel achter de trek te accepteren kan ik iets met die trek, heeft ie nog nut. Maar op dat nut zat ik nu ook niet te wachten want ik probeer m'n seizoen te draaien. En er wordt ontzettend veel geklaagd over de economische toestanden en en eeeeehh O ja ben ik m'n knuffel ook nog vergeten, het arme beest, en m'n boompje zou die op uitdrogen staan of bloeit die inmiddels? Grblm; ik ga maar ff buiten kijken of de maan schijnt, kopje thee enzo

Hoi baklap, het is een beschrijving van de fases na het stoppen; ik had eerst de afkickfase, toen depri, toen huppel, nu nuchter leren lopen. Het is een soort beeldende beschrijving hoe ik het ongeveer aanvoel, niet letterlijk

Hee huppelen, ik heb het 5 maanden gedaan, nu al weer een maandje niet. Vreemd die fases; ik leer nu weer gewoon lopen, gaat ook best trouwens

quote: Originally posted by: bolletje Ben van anderen afhankelijk om goed te zijn voor mijzelf. Dat moet veranderen. Ik moet mezelf maar eens gewoon lief hebben zonder dat ik daar iemand voor nodig heb die in de shit zit. Goed zo Bol

Ah nee, de weegschaal is de deur uit Alleen rennen als je zelf wilt rennen, Cathy; anders acuut stoppen met rennen

Zonnetje van harte met 2 maand :present::present::present::present:

Mooi Alf, M lekker laten zijn wie ze is en zelf veranderen. Hier werkt het ook zo, manlief mag gewoon zijn ontwikkelingen doen en ik de mijne, die ruimte is nu nodig. Hij mag dus ook z'n vuile sokken laten slingeren, spetteren naast de wc, niet kunnen koken, niet begrijpen hoe een wasmachine werkt enz. Daar staat tegenover dat hij goed ramen kan wassen, alles wat kapot gaat probeert te repareren; als het daarna per ongeluk echt rijp is voor de vuilnisbak, dan zeg ik niet: zie je wel. Dan zeg ik: o, jammer, nou ja je hebt het geprobeerd, het is gewoon niet te repareren . Maar goed, zonder de geintjes: hier was een tijd (na stoppen met drank) vrij veel afstand nodig in de relatie om dat het allemaal nogal een sologebeuren is; naar binnen kijken. De laatste weken is er voorzichtig weer wat meer (emotionele) toenadering; beetje aftasten maar wel goed; het is nu op bespreekbaar nivo; geen schuld, geen verwijt, geen eis om verandering etc. Leven en laten leven; vanuit nieuwsgierigheid en niet vanuit onverschilligheid.

Ik vind dat afkicken en helder in het leven gaan staan ergens een mooi proces. Ik verbaas me over een stuk zelfhelend vermogen. Het is jammer dat mensen via oneerlijkheid en/of moddergooien zichzelf zo in de weg staan naar hun herstel. Wat dat is uiteindelijk het enige wat je bereikt volgens mij; je kunt niet helen als je niet eerlijk bent.

Mooi om te lezen, Wing, het binnen-buiten proces. Toch kon je nooit in deze vorm naar buiten als je een niet een tijd binnen was geweest en ook nu blijft kijken wat buiten met binnen doet? Tenminste zo ervaar ik het wel ongeveer, en moe word ik er ook van maar er is geen andere keus, niet meer, dan zou ik binnen weer tekort doen.

Bor dat klinkt lekker gezond

Ik vind het mooi dat je het niet als onverschilligheid ziet, Alf.

Heftig, woman, bestond er niet zoiets als slachtofferhulp?

Cathy, ja dat ben ik met je eens, het lukt niet om een ander te veranderen het kan gewoon niet. Iemand kan mij ook niet veranderen, niet echt, niet naar een nivo dat ik het zelf geloof. Maar ik vind die herkenning hier met sommigen heel leuk want dat bevestigd wel dat we het weliswaar zelf moeten doen maar toch niet echt alleen. Beetje raar wel een soloproces maar toch gedeeld

Klinkt goed Alf, fijn, Een mooi helder moment. Zo begon het bij mij ook een keer, los van alles, was op een ferry van eiland A naar B vorig jaar, ik mocht binnen niet roken en ging buiten sigaretje roken, bij de boeg. En in 1 keer: flits: wat kan ik het mezelf toch moeilijk maken en waarvoor in vredesnaam, kijk die wereld toch eens; aan mijn voeten en ik kan er alles, als ik maar zou durven vrij te zijn. (beetje Titanic gevoel, hoe heet ze op die boeg)

Ik ben het met je eens alle boze energie is nutteloos maar ik kom daar niet van af door verzet, eerst accepteren dat die boze energie er ook is, dan kijken kan ik er wat mee. Anders blijf ik in een situatie die ik niet accepteer maar niet kan veranderen. Daar is m'n hele verslaving begonnen met verzet.

Ja Cathy, maar het werkt raar vind ik, eerst is er verzet, dan is er poging tot acceptatie. Maar als ik probeer te accepteren door verzet (wat jij zegt boosheid, ondankbaar secreet) werkt dat niet. Dus dan eerst maar zeggen ok ondankbaar secreet maar dan daar weer onder zit pas acceptatie en geen ondankbaar secreet

Ik weet weer waarom ik gisteren niet meer wist hoe ik dat vorig jaar deed met niet-drinken. Vorig jaar zat ik nog zo in niet-drink dat er weinig ruimte was voor wat wel. Nu is die ruimte er meer voor wat wel. Maar ik merk ook dat er niet zo hard iets wel moet zijn. Ik bedoel ik zoek niets vervangend weer. Er hoeft niets vervangen te worden, soms is die neiging er wel, iets vervangend te willen zoeken maar het moet niet meer. Het begint wat beter door te dringen bij me dat iets nu gewoon is zoals het is. Dat snapte ik wel maar ergens was er nog steeds wat weerstand; iets anders willen dan er is. Er verdwijnt nog steeds verzet uit mij en dat voelt wel lekker

Leuk Zonnetje, die opgravingen. Ik heb vorig jaar een boek gelezen van Irving Stone over de opgravingen van Schliemann. Ik vond het boek een goed beeld geven van wat er allemaal bij komt kijken. Wel raakte ik op een gegeven moment de draad kwijt waar ze nu aan het graven waren; maar hij heeft veel kunnen opgraven en veilig kunnen stellen.

Hannah, neeeeee, ik probeer van 14 kilo af te komen

Niwi, dat soort afwegingen maak ik niet. Ik drink niet meer en heb die intentie ook niet. Mm Jane, een soort dranklitteken dus, apart, nooit bij stil gestaan, wel logisch eigenlijk. Dank voor de antwoorden, ze helpen me om wat los te koppelen; deze situatie en drank.

Jane, dus bewuster in het nu gaan staan, zeg je ? Ok vind ik een goed punt, maar wat doe je met herinneringen ? Ja idd, Soothe, good old times, geen drama maar beetje irri