BakkiePleur

Dat wist ik niet en vind ik toch wel weer erg jammer. Dan maakt de datum niet eens uit als je na 6 maanden zonder problemen direct kunt opzeggen. Heel mooi verkocht die "99" jaar, maar effectief dus maar 6 maanden. Je wilt mensen misschien niet voor de rest van hun leven vastzetten, maar kom op, daar moet toch wel even een flinke wachttijd overheen gaan in combinatie met een (telefonisch) gesprek met een deskundige. Het is voor de meesten een hele serieuze beslissing en het voelt voor mij een beetje als schijnveiligheid op deze manier. Bij Holland Casino kon je je voor jaren uitschrijven zonder terug te kunnen keren en kreeg je eerst een gesprek als de tijd verstreken was en je weer naar binnen wilde. Nu kun je dus je eerdere besluit met jaren inkorten, zonder wachttijd of gesprek? Daar is dan wel erg simpel over gedacht. Kun je je beter om de 6 maanden opnieuw inschrijven zodat je de volgende 6 maanden weer echt niets kunt.

Sta sinds gisteren ingeschreven! Ik begon door het vele uitstellen van de KSA en problemen met DigiD toch echt weer wat zenuwachtig en onrustig te worden. Zeker toen ik las dat sommige partijen gewoon al beschikbaar waren zonder dat mensen zich konden inschrijven in CRUKS, wat best opmerkelijk is als je het mij vraagt. Kan mij voorstellen dat sommigen hierdoor alsnog voor de bijl zijn gegaan maar ik hoop dat het meevalt. Zelfs bij het inschrijvingsproces werd ik zenuwachtig en kreeg ik toch nog een soort weerstand om er vanaf te zien. Het verslavingsbrein geeft niet zomaar op. Ben blij dat het gelukt is en voel me inmiddels weer helemaal relaxed. Voelt toch als een kleine overwinning. Misschien is het online gezien maar een klein deel wat je nu afvangt, maar ik verwacht wel dat steeds meer partijen zonder licentie zich zullen terugtrekken uit de NL markt. Enerzijds om in aanmerking te komen voor een licentie en anderzijds verwacht ik dat de KSA hier ook strenger toezicht op gaat houden. Fysiek is het daarnaast onmogelijk nu om nog ergens legaal binnen te komen dus helemaal top.

Aanmelden bij CRUKS is inderdaad nog niet mogelijk. Het blijft natuurlijk de overheid in combinatie met ICT dus ik sta er niet heel erg van te kijken als ik eerlijk ben :'). Maandag nog maar een keer proberen. Als ik me aanmeld dan ga ik voor de 99 jaar overigens. Vind het zelf ook best extreem om te doen, maar als zo'n uitschrijving weer verdwijnt kan het zomaar ongewenst weer gaan jeuken in de toekomst. Weet inmiddels hoeveel schade je kunt aanrichten bij een terugval, dus neem geen risico meer. Fijn weekend allemaal

Ah dat is super om te horen dat je vrienden en familie het weten, top! Kan mij voorstellen dat het met onregelmatig werk een stuk lastiger is om structuur en ritme te krijgen. Misschien in plaats van dat je het indeelt in vaste tijden kun je specifieke momenten gebruiken? Bijvoorbeeld gewoonte X bij het opstaan, gewoonte Y voor het slapen gaan etc. Vooraf je werkrooster bekijken en zodoende dingen inplannen? Zo ga ik zelf richting de sportschool of een half uurtje op de hometrainer zodra ik uit bed ben, dat zou ik ook doen als ik 's middags of 's nachts zou moeten werken bijvoorbeeld. Als je werk je veel plezier oplevert en je lekker verdiend moet je het er zeker niet voor opgeven, omdat dit juist ook erg bevorderlijk is in je herstel. Beginnen bij een nieuwe werkgever kan juist weer veel meer stress opleveren, zeker in het begin als je moet wennen. En inderdaad, CRUKS is natuurljik maar een deel wat je er mee afvangt, zeker op online gebied. Ik zie het voor mezelf meer als een positieve bevestiging richting mezelf dat ik gestopt ben en mijn herstel serieus neem. Als ik al op zoek ben naar online casino's dan ben ik eigenlijk al teruggevallen en zit ik al volledig in mijn oude gedrag. Dat wil ik dus al voor zijn. Daarnaast is het voor mij ook goed omdat als ik straks weer ga stappen dat ik niet ineens weer in een lokale gokhal verdwijn. Dat gebeurde vroeger nog wel eens, dus het is een goede stok achter de deur. Zeker online was voor mij het gevaarlijkst, omdat ik daar echt helemaal geen controle had, je onbeperkt kan storten en niemand mij ook in de gaten hield. Online is er geen toezicht al claimen ze natuurlijk van wel. Sinds ik destijds online begon te gokken is het bij mij ook echt helemaal uit de hand gelopen, zowel geestelijk als financieel. Maar ik had juist het meeste moeite om mij uit te schrijven bij het Holland Casino, omdat ik daarmee ook een soort 'afscheid' moest nemen van bepaalde sociale uitjes. Als ik daar nu aan terug denk dan besef ik ook hoe krom dit klinkt, maar in mijn hoofd speelde dat destijds een hele grote rol. Hoe zit dat bij jou?

En als toevoeging: Schrijf je vrijwillig in je op het CRUKS register vandaag (kan vanaf 12:00): https://cruksregister.nl/

Hey Pleeborstel, Tof dat je je verhaal doet! Zoals je zelf hebt gemerkt, voor een gokverslaafde is het nooit genoeg. Geen enkel bedrag zou je doen stoppen omdat je vast zit in een vicieuze cirkel. Wij gokkers denken vaak dat het gaat om het geld en om het winnen van geld, maar eigenlijk gaat het om de 'high' en de 'kick' die je krijgt van het winnen. Die 40k moet een gigantische kick voor je zijn geweest (helaas). Ik verbaas me er dan ook niet over dat het allemaal op is gegaan omdat je geprobeerd hebt, al dan niet onbewust, om hetzelfde gevoel weer te krijgen. Op een gegeven moment merk je ook dat je steeds hoger moet inzetten en dat kleinere bedragen er minder toe doen. Is dat voor jou ook herkenbaar? Ik vind in ieder geval dat je echt een hele goede stap hebt gezet door budgetbeheer in te schakelen. Dat is moedig! Altijd een vorm van controle behouden op je financiën, ook al voelt het over een jaar heel anders. Je gaat je namelijk straks steeds beter voelen in herstel en dan is natuurlijk helemaal top, maar je kunt daardoor ook je schild laten zakken en dan kan het weer gevaarlijk worden. Als je op een gegeven moment denkt dat het budgetbeheer eigenlijk niet meer nodig is want het gaat zo goed, dan moet je al alert zijn dat dit misschien wel het verslavingsbrein is dat jou weer probeert aan het gokken te krijgen. Verder zou ik niet wachten en dit geheim bij je blijven dragen maar ook de stap zetten om het tegen iemand te vertellen. Dat is moeilijk omdat je je schaamt en je weet natuurlijk niet wat voor reacties je gaat krijgen, maar uiteindelijk willen de mensen in je omgeving het beste voor je en zullen ze je ongetwijfeld steunen. Wees daarbij open en eerlijk en vertel alles wat er is gebeurd. Bij mij viel er echt een gigantische last van mijn schouder af, alsof ik al die jaren met een betonnen blok op mijn rug had rondgelopen. Het is eng maar het is het 100% waard. Zo kun je voortaan ook altijd open en eerlijk zijn over waar je tegen mee zit en hoef je het niet allemaal alleen te doen! Daarnaast zorgt dit ook weer voor extra controle wat ook top is. Houd je lichaam en geest gezond. Eet goed, zorg voor die 8 uur slaap, wees in contact met mensen om je heen, doe ontspanningsoefeningen/meditatie en zorg iedere dag voor voldoende beweging. Zorg voor structuur in je leven. Ik zelf maak de dag van tevoren al een planning voor mezelf zodat ik niet in een gat val van verveling waarbij ik doelloos ga internetten (grote trigger voor mij). In ieder geval veel succes en sterkte toegewenst. Je kunt hier altijd je bericht kwijt als je wilt praten.

Hey NoseD, allereerst respect voor die 5 maanden! Je mag jezelf zeker een schouderklopje geven man, maar inderdaad ook goed dat je beseft dat je er nog lang niet bent. Ik ben zelf teruggevallen na 15 maanden en besef dus al te goed nu dat je niet kunt indutten en dat je jezelf altijd moet blijven beschermen. Op een gegeven moment ga je je steeds beter voelen en kan het gebeuren dat je je schild weer laat zakken. Het zal helaas altijd op de loer blijven liggen om weer toe te slaan. Zwakkere momenten gaan komen dus wees er op voorbereid. Heb je een vorm van controle ingebouwd op je financiën? Iemand die je vertrouwt en met je mee kan kijken? Dat gaf mij in ieder geval altijd erg veel rust namelijk. Op een gegeven moment begon ik weer teveel in mezelf te geloven en stopte ik daarmee. Was niet heel handig, het had mij een hoop ellende in het afgelopen half jaar kunnen besparen als ik gewoon die controle had gehouden namelijk. Nu heb ik dit dan ook weer geregeld voor mezelf. In ieder geval succes en ga zo door!

Haha dat gevoel van herkenning had ik ook al bij jou. Ik denk ook wel dat gokverslaafden over het algemeen sneller iets gemeen met elkaar hebben, zeker qua belevingswereld en problematiek heb ik vaak hetzelfde teruggehoord en nu ook hier teruggelezen. Als ik je verhaal lees dan klinkt het inderdaad als een depressie, maar dat kun je natuurlijk nooit zeker weten. Heb je trouwens nu je clean bent ook nooit de behoefte gehad om die periode van je leven dieper te onderzoeken en doorgronden met behulp van een therapeut? Het heeft mij in ieder geval veel inzicht gegeven waardoor ik ook echt goed kon begrijpen waarom ik mezelf überhaupt altijd heb willen verdoven. En klopt inderdaad, je hebt al die jaren eigenlijk maar 1 echt 'doel' gehad en dat is overleven tot je volgende salaris om weer even een paar uur/dagen of soms weken te kunnen 'genieten' van een high. Zeker met online gokken was het echt binnen no time erdoor, dus ja ben het zeker met je eens dat online de crack is van de gokwereld. Moet zeggen dat ik wel weer erg blij ben dat ik alles heb opgebiecht en opnieuw hulp heb gezocht. Dankbaarheid uitten is daarbij ook echt een hele goede tool eigenlijk. Gisteren nam ik even een momentje rust van werk, dronk ik ontspannen even een bakje koffie in het zonnetje en besefte ineens hoe dankbaar ik mag zijn dat er altijd mensen om me heen zijn die me willen steunen en helpen. Zit nu dus wel weer in de lift qua emoties, maar besef ook goed dat dit tijdig is en dat ik ook snel weer moeilijke momenten ga ervaren. Gelukkig heb ik weer rust nu dat ik weet dat ik in de gaten wordt gehouden. Voelt nog steeds onvolwassen, maar die trotsheid mag van mij wijken als ik daar een clean leven voor terug kan krijgen. Nu weer leven met de dag! Jij ook veel succes man. Hetzelfde geldt voor jou, als ik ooit wat voor je kan doen dan kun je me altijd berichten

Ik was denk ik erg gesteld op mijn routine. Voldoende bewegen/sporten, werk, sociale contacten, mediteren, muziek en zelfs yoga terwijl ik net zo lenig ben als een blok hout. Regelmaat en een goede daginvulling waren in de beginfase van mijn herstel ook altijd zeer belangrijk en op een gegeven moment werd ik laks. Ik begon het goed te praten dat ik een avondje sporten oversloeg en 's ochtends niet meer een moment voor mezelf nam om goed aan de dag te beginnen. Dat in combinatie met een stroom aan somberheid, verwerking van de relatiebreuk wat ik had weggedrukt, glipte ik steeds verder terug. Eigenlijk had ik het van mijlenver aan kunnen zien komen. Mijn omgeving had ook niets door omdat ik niet om hulp vroeg en het weer allemaal alleen probeerde te doen. Maskertje ging weer op. Dezelfde fouten die ik in het verleden ook vaak genoeg heb gemaakt. Ik was zowel online als fysiek actief. Mijn voorkeur was altijd wel fysiek vanwege de beleving, maar op een gegeven moment ging ik steeds meer richting online. Was makkelijker en hoefde niet te liegen tegen mensen om me heen hoeveel ik er doorheen had gejaagd. Voor mij waren het ook de slots btw. Het bekende verhaal, 1 keer een grote klapper gemaakt en sinds dat moment volledig 'hooked'. Verder voor mij inderdaad de leegte en verveling, zoek altijd naar prikkels. Gebrek aan verbinding ook wel, heb een goed netwerk aan sociale contacten maar hield altijd een soort afstand, zeker midden in mijn verslaving. Had er altijd moeite mee om mensen echt dichtbij te laten komen, terwijl dat wel aanzienlijk is verbeterd. Leegte is trouwens iets waar ik altijd mee heb geworsteld overigens maar waar ik in therapie wel mee bezig ben geweest. In mijn jeugd verdoofde ik mezelf eigenlijk ook al constant met drank/drugs/seks. Ik had weinig zingeving en heb overigens nog steeds moeite om dat te vinden. Door jarenlang te gokken ben je jezelf ook wel verloren en moet je jezelf ook weer zien terug te vinden. Vandaar dat ik ook weer besloten heb om hulp in te schakelen om hier aan verder te werken. De vorige keer hielp het mij erg om stapje voor stapje te zetten, je te focussen op wat er nu gebeurd en waar je nu mee bezig bent en dag voor dag te leven. Dat ga ik nu dus zeker weer doen. Heerlijk dat sporten he? Ben het daarin volledig met je eens! En als ik het zo lees dan ben je echt heel ver ook in je herstel en heb je jezelf goed leren kennen, dus complimenten daarvoor. Je geeft goede adviezen man!

Ja herkenbaar, dat blijft de moeilijkste stap (schuld & schaamte). Heb het zelf gisteren weer opgebiecht en de controle weer uit handen gegeven. Nu terugkijkend viel het allemaal wel mee en kreeg ik juist vooral veel begrip en steun uit mijn omgeving. In je hoofd maak je het vaak erger dan het is. Ik had dus veel eerder al aan de bel kunnen trekken. Die ervaring neem ik wel mee naar de toekomst. Wat ik verder van mijn terugval geleerd heb is dat ik altijd een vorm van controle moet behouden. Zwakkere momenten gaan komen, ook als je jaren clean bent. Dan wil je geen vrij spel hebben richting de afgrond. Ben bezig nu om een plan te maken hoe ik de rest van mijn leven een vorm van controle kan gaan houden op mijn financiën. Maar voor geef ik het uit beheer en komt het pas weer terug in beheer als ik iemand heb die meekijkt. Mooi trouwens die 7 maanden, ondanks dat het lastig en zwaar was is dat je wel weer gelukt. Ik ga daar ook weer voor!

Hoi Moeilijk. Je denkt dat je kunt winnen maar je zult altijd verliezen omdat je simpelweg niet kunnen stoppen. Soms zul je inderdaad wat langer door kunnen gaan omdat je in de plus staat en kun je deze kick/roes wat langer meemaken, maar uiteindelijk beland je altijd weer op hetzelfde punt uit, namelijk met een lege bankrekening. Het is een selffulfilling prophecy. Grote bedragen winnen gaat je probleem dan ook niet oplossen. Ik heb een keer een een bedrag gewonnen waarmee ik direct uit de schulden zou zijn geweest en daarnaast een leuke auto had kunnen kopen. Maar binnen 2 weken had ik alles al weer teruggestort richting het casino, plus nog eens de rest wat op mijn rekening stond omdat ik het probeerde terug te winnen. Het is genadeloos. We houden onszelf enorm voor de gek he? Het gaat namelijk helemaal niet om geld, maar om de onderliggende 'kick' en dopamine shot die je krijgt van het gokken. Geld is slechts het middel waarmee we onszelf 'injecteren'. Het is een vorm van zelfmedicatie, dus zoek hulp en probeer te achterhalen waarom je toevlucht zoekt in het gokken. Echt doen! Er zijn weinigen die op eigen kracht deze verslaving kunnen overwinnen namelijk. Maar haat jezelf niet want dat maakt het alleen maar erger en zorgt voor meer problemen in je leven. Ik snap het helemaal en ik herken de pijn en teleurstelling maar al te goed, maar het is een ziekte. We zijn hier machteloos over en het is geen karakterfout en geen gebrek aan motivatie/wilskracht. Als dat zo zou zijn dan zou het ook een stuk makkelijker zijn om op eigen kracht te kunnen stoppen namelijk. Dat je vrouw je financiën beheerd is wel een hele goede en belangrijke stap die al is gezet. Is ze er achter gekomen dat je hebt gegokt of heb je het verteld? In ieder geval, het zorgt voor een vorm van controle en dat heb je nodig. Zorg er dan ook voor dat je niet meer bij internetbankieren kun komen en leef met contant geld (en bonnetjes) zodat daar ook controle op komt en ook niet meer die 200 euro kunt vergokken. Wees eerlijk tegen je vrouw en geef aan dat je hier geen controle over hebt en dat je hulp nodig hebt. Ik adviseer je dan ook om echt hulp te gaan zoeken. De huisarts is een goede eerste stap. In ieder geval wens ik je ontzettend veel sterkte en wijsheid toe

Wim, hoelang ben je inmiddels weer in herstel en wat maakte het zo lastig voor jou om het weer op de rit te krijgen na je terugval?

Precies, zo sta ik er ook in. Misschien met hard werken aan je herstel, jarenlang clean blijven en je altijd blijven inzetten kun je als partners verder en was het vertrouwen mogelijk wel weer grotendeels teruggekomen. Maar ik geloof er wel in dat het zal altijd blijven knagen en dat je ook altijd op eieren blijft lopen. Een kleine afwijking van het normale kan al stress opleveren voor beide partners. Er zal altijd een stuk wantrouwen blijven zitten en dat lijkt mij dan ook niet meer dan logisch. Iedereen is anders natuurlijk, maar voor mij is dat geen basis van een gezonde relatie en kan dat zelfs ook weer een trigger worden om weer te gaan gokken. Ze gaat me toch niet meer vertrouwen, dus waarom doe ik nog mijn best? Ik weet voor mezelf dat dit zeker een uitdaging was geworden. Maar het blijft lastig hoor. Ik weet niet hoe het bij jullie zat, maar ik haalde in mijn verslavingsperiode wel altijd een stuk hoop en vreugde nog uit de relatie terwijl de rest van mijn leven en gezondheid achteruit holde. Maar aan de andere kant je wilt (en verdient) straks ook weer een echte 2e kans. Met wie je inderdaad weer op 0 kunt beginnen en past bij je nieuwe leven. En dat geldt overigens ook voor je ex, die verdient het ook om iemand weer voor de volledige 100% te kunnen vertrouwen. Ik geloof er ook zeker in dat mensen met een bepaald doel in je leven komen en weer weggaan als het erop zit. Mooi verwoord!

Hey dank voor je bericht man, mooie woorden! Knap van je dat je ook die mijlpaal van een jaar hebt bereikt, respect daarvoor! Inderdaad is het echt van belang om altijd alert te blijven en niet in te dutten. Mijn fout was dat ik het wel weer kon in mijn eentje en hield mezelf dus voor de gek. Het ging ten slotte erg goed en raakte overmoedig. Ben het niet bewust gaan opzoeken, maar de vangnetten en controle die ik had ingeregeld had waren al tijden niet meer aanwezig. In mijn relatie was ik er erg goed in geworden om dingen verborgen te houden en kon ik voor lange tijd altijd een masker opzetten. Wij woonde pas op latere leeftijd samen waar het overigens wel steeds lastiger werd om de touwtjes aan elkaar te knopen. Ik was ook gewend om voor mijn werk veel op pad te zijn, dus dat kon ik met mijn verslaving combineren. Toen ik eindelijk open kaart speelde zei ze dat ze altijd wel wist dat er iets niet klopte, dus ze heeft haar gevoel daarin meerdere malen ook genegeerd. Ik weet ook niet of het financiële plaatje echt een reden was, maar het heeft denk ik zeker wel bijgedragen. Iedere maand een vors bedrag afdragen van een gezamenlijk inkomen doet toch wat met je. Het 8 jaar voorliegen en de mega breuk van vertrouwen is natuurlijk wel de belangrijkste reden geweest. Maar achteraf denk ik dat het zo had moeten zijn. De relatie was ook al wel erg wankel, waarin we ook veel signalen (buiten mijn verslaving om) hebben genegeerd. Ik vond het allemaal wel prima destijds want ik kon mijn verslaving 'lekker' in stand houden. Maar dat de klap voor haar later kwam snap ik wel. Ze was eerst heel erg gefocust op de crisis zelf en wilde mij helpen, dus haar stukje verwerking kwam dan ook pas later. Verder klopt het helemaal wat je zegt, ook ik kan heel slecht omgaan met verandering en heb altijd tijd nodig om mij aan te passen aan nieuwe situaties. Voordeel daarvan is wel dat als er eenmaal gezonde routines zijn deze ook makkelijker in stand kunnen worden gehouden, dus daar ga ik mij weer volledig voor inzetten. Ik neem je advies dus van harte aan, haal mijn lessen uit deze terugval en ga het weer oppakken zoals ik het vorig jaar ook heb gedaan. Heb zojuist weer de stap gezet om richting mijn ouders om schoon schip te maken en heb mijn terugval opgebiecht, dus ook die controle gaat weer komen. De volgende stap is om terug te keren naar therapie en de rest van mijn sociale kring in te lichten om steun en hulp te zoeken. Dank voor je steun en jij ook veel sterkte en succes toegewenst op jouw pad!

Ook ik heb een langdurige relatie verloren door het gokken en herken het stuk dat je schrijft over het vertrouwen. In mijn geval heb ik het altijd verborgen kunnen houden wat uiteindelijk ook de situatie nog erger heeft gemaakt en het vertrouwen een te grote deuk had opgelopen. Een tijd lang nog geprobeerd maar het was voor ons (beiden!) beter om ermee te stoppen hoe moeilijk dat ook was. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard, maar soms komt het gewoon echt niet meer terug. Een verbroken relatie maakt het er niet makkelijker op om in herstel te blijven van het gokken en dat zou nu je focus moeten hebben. Of je uiteindelijk wel of niet weer samenkomt, je wilt dit niet nog een keer meemaken. Uit je verhaal lees ik ook dat dat je eigenlijk erg lang in ontkenning hebt geleefd. Heb je inmiddels wel hulp gezocht voor je verslaving? Veel sterkte.

Hoi Fleurrie, wat goed van je dat je hulp hebt gezocht! Ben je inmiddels al naar een meeting geweest? Je bent niet ziek in je hoofd, je bent verslaafd. Het is wel een ziekte maar het staat er alsof je koekoek bent en dat ben je vast niet. Ik heb het een tijd geleden ook opgebiecht en het ging dramatisch, maar het gaat erom dat je het eerlijk verteld wat er allemaal is gebeurd. Probeer rustig te blijven en wees er zeker van dat je ALLES verteld. Laat geen details achterwegen, geen schulden of wat dan ook. Geef op alle vragen een eerlijk antwoord. Je moet volledig open zijn richting je partner. Verder heb je geen controle op hoe je partner reageert. Bij mij ging het niet zo goed en was het hartverscheurend om te moeten vertellen. Ik wens je dan ook veel sterkte en vind het dapper dat je deze stap zet (en daarbij eindelijk ook voor jezelf kiest). Als je in herstel kunt blijven dan wordt je leven echt een heel stuk beter op alle fronten en kun je weer echt plezier halen uit het leven. Succes!

Hoi KVDR, Ik weet niet hoe het nu gaat, maar als je hier nog mee worstelt zou ik het zekere voor het onzekere nemen. Zorg ervoor dat iemand anders toezicht houdt op je rekening waar de erfenis staat en zorg voor een bepaalde manier van controle. Ik heb zojuist mijn verhaal geplaatst waarin ik na 15 maanden clean te zijn ben teruggevallen, dus ik kan het niet sterk genoeg benadrukken. De angst die je hebt is zeer terecht. Veel succes en sterkte gewenst in je herstel! 5 maanden is bijzonder knap.

Hoi allemaal, Allereerst wil ik zeggen dat ik het tof vind dat zoveel mensen zich zo kwetsbaar durven op te stellen en hun verhaal durven te delen (al dan niet anoniem). Ik vind steun in jullie verhalen dus dank daarvoor. Mijn verhaal: Ik ben Sjors, 32 jaar oud en was eind 2019 gestopt met gokken na 8 jaar bijna dagelijks gegokt te hebben. Ik heb daarbij zo rond de 120.000 euro verloren en stond ook nog eens 50.000 in de schulden. Op een gegeven moment was de koek dan echt op voor mij. Ik kon niet meer verder zo en kon de façade niet langer ophouden. Je hebt half niet door hoe vermoeiend het eigenlijk is om een dubbelleven te leiden. Je leeft constant in stress. Op een gegeven moment wordt het normaal voor je en word je meester in list en bedrog. Ik kreeg zelfmoordgedachtes en vanaf dat moment kon ik het masker niet langer ophouden. Ik heb alles opgebiecht aan mijn (ex) vriendin, ouders en vrienden. Uiteraard was dit een helse klap voor mijn familie en (nu dus ex) vriendin. Maar het was nodig en onvermijdelijk. Ik moest een nieuwe start maken en ben dan ook in behandeling gegaan voor mijn verslaving. Heb daarbij openheid van zaken gegeven, mijn financiën uit handen gegeven en mij volledig gefocust op de behandeling en daarna het herstel. Het ging ontzettend goed en kreeg eindelijk weer mijn zelfvertrouwen terug. Je hersenen herstellen ook weer waardoor je dopamine niveaus weer naar gezonde niveaus terugkeren. De 'zucht' naar gokken werd steeds minder en ik merkte ook dat ik steeds beter weer die rem kon vinden om andere ingeroeste patronen te doorbreken. Ik had rust, reinheid en regelmaat gevonden in mijn leven. Ik pakte oude hobby's op en begon weer dagelijks te sporten. Maakte promoties op het werk en was volledig gefocust op wat ik deed. Mijn relaties met mijn familie en vrienden werden sterker en heb afscheid genomen van personen in mijn leven die mij niet wilden steunen (je leert je echte vrienden kennen). Maar het was heerlijk om weer 'echt' te leven, zonder masker en zonder te moeten liegen. Zonder geheimzinnig te moeten doen en je banksaldo te moeten afschermen. Na 8 maanden kwam helaas dan toch het bericht dat mijn ex niet meer verder wilde met mij. De schade was achteraf te groot en ze kon niet leven met het bedrog en de grote schuldenberg. Nu moet ik bekennen dat de relatie al op wankelen stond voordat ik mijn verslaving had opgebiecht. Hoe kan dat ook anders als je een dubbel leven leidt? Ze wilde een nieuwe start voor zichzelf en ik heb haar keuze daarin gerespecteerd. Zij had hier ook niet voor gekozen en ik wilde het beste voor haar dus we hebben het respectvol afgehandeld. In het begin had ik hier vrede mee, maar de echte klap van dit verlies kwam pas maanden later en luidde een hele zware periode in. Mijn terugval bouwde zich langzaam op, ik begon steeds minder te sporten, begon alles somber in te zien en had geen regelmaat meer. Ik begon mijzelf weer te isoleren van vrienden, collega's en familie en merkte dat de 'zucht' naar ontsnapping weer op kwam zetten. Alles wat ik had geleerd in de behandeling begon ik niet meer na te leven. In combinatie met somberheid en alle seinen op rood te hebben was het dus wachten tot het mis ging, en dat gebeurde dan ook. Ik ben 6(!) maandenlang weer ongecontroleerd gaan gokken. Ik ben gelukkig wel weer schuldenvrij waar ik erg hard voor heb gewerkt om snel af te kunnen lossen, maar de rest van wat ik had opgebouwd ben ik weer verloren. In totaal ben ik 15 maanden clean geweest. Het verdriet en de pijn om terug te vallen na zo'n periode is onbeschrijfelijk. Je voelt je mislukt, zwak en gefaald. Achteraf gezien besef ik dat mijn behandelaar mij hier altijd voor heeft gewaarschuwd, dat ik er vanuit moest gaan dat ik een keer zou terugvallen en hier voorbereid op zijn om gelijk hulp te zoeken als het slecht ging, neiging kreeg om te gokken of een slippertje had gemaakt. Dit heb ik niet gedaan waardoor het nog 6 maanden door gesluimerd heeft en ik weer midden in de 'gok gevangenis' zit. Als ik zijn advies had opgevolgd had ik mezelf veel ellende kunnen besparen. Maar ik ben weer wakker, ik trek opnieuw de grens voor mezelf. Ik wil dit niet opnieuw meemaken en wil zeker niet meer terug naar hoe slecht het ooit was. Ik ga weer opnieuw in herstel en heb besloten om opnieuw om hulp te vragen bij mijn ouders, mijn oude therapeut en vrienden. Ik moet mijn financiën opnieuw uit handen geven, moet wederom met de billen bloot en pijnlijk beseffen dat je hier nooit echt van geneest. Je kunt er alleen mee leren te leven. De verslaving blijft en ligt altijd op de loer om weer opnieuw toe te slaan als je het de gelegenheid geeft. Ik weet nu al te goed dat je niet mag indutten, dat je die regelmaat moet houden en dat je altijd alert moet blijven. Zelfs na 15 maanden is er maar 1 zwak moment nodig en je zit er zo weer midden in. Best een angstig idee. Maar ik heb meegemaakt hoe het is om langdurig zonder gokken te leven en ik heb er alles voor over om daar weer naar terug te keren. Ik mis die vrijheid, die rust en kalmte en regelmaat in mijn leven. Ik wil het iedereen die nu nog worstelt met het geheimhouden en het nog zelf willen oplossen aanraden om direct hulp te zoeken. Je moet een hele moeilijke periode door, waarin je mogelijk ook mensen in je leven gaat verliezen. Maar je doet dit voor jezelf! en het is het absoluut waard. De kans is groot dat er trauma of pijn uit je verleden zit (waarom ben je jezelf gaan verdoven en wilde je vluchten van de realiteit?). Je moet hard aan het werk aan jezelf om in herstel te blijven en misschien het moeilijkste van alles, je moet met de billen bloot. Alles moet op tafel komen en je moet openheid geven van de situatie. Niets meer verborgen houden en je financiën laten beheren door iemand die je vertrouwt. Ik kan het niet alleen en ik denk velen anderen ook niet. Zoek hulp als je er zelf niet uitkomt, graaf het gat niet dieper voor jezelf! Een heel verhaal, maar voor iedereen die dit leest: Veel sterkte en kracht toegewenst. Samen gaan we ervoor, zoeken we hulp en vechten we ervoor om in herstel te blijven.