Hoi Peekseven7, Gisteren stelde ik me hier krakkemikkig voor met klaar met er klaar mee zijn dus ik hoop niet dat jij over anderen denken (gezien woordelijke schermutseling tussen twee leden) “hoor hem nou.... Hier kort: Stop voor je niet meer kunt, hieronder een lang verhaal.
Wat bedoel je met: "er is wel een oorzaak waarom ik ben begonnen. Maar weet niet echt waarom ik nog steeds drink" ? Kan me voorstellen dat je je kindjes maar misschien ook je ex partner hartstikke gemist hebt, misschien nu nog steeds. Want eigenlijk lijkt het erop dat je gemis van de jouwe (nadeel) in een voordeel hebt proberen te trekken door een verslavend middel te nemen. Het zal hier gerust al tientallen keren zo niet meer zijn geschreven; de reden waarom je steeds meer bier tot je neemt is om niets anders dan dat je jouw dopamine receptoren plat legt en er steeds meer in en steeds meer alcohol nodig hebt om je beloning centrum te activeren. Kort gezegd het gaat van kwaad tot erger totdat je zoals je beschrijft meer gaat eten (ik steeds minder) omdat alcohol alleen niet meer voldoende je beloning centrum activeert. Je gaat dus, of je wilt of niet, downhill en steeds sneller. Minder zin krijgen in dingen te doen, tot je helemaal niets meer doet (zoals bij mij wel gebeurde heeft daar ook mee te maken).
Wat mij aan het helpen is (ben er nog niet helemaal); Ik ben persoonlijke problematiek voor zover ik dat kon los gaan koppelen aan middelgebruik zoals bier of wodka. Door ze in mijn gedachten echt als twee problemen te zien en waarvan ik bier en wodka terecht of onterecht als een soort vijand ben gaan zien. En die ik wilde bevechten terwijl mijn persoonlijke problematiek steeds beter in kaart kwam (ik ben 55 en ben pas 2 jaar geleden gediagnosticeerd met ASS, (dat kwam binnen als een bom) De laatste twee jaar zijn de perioden van drank inname steeds korter en minder hevig geworden. Helemaal in het begin dronk ik letterlijk bijna 20 uur per dag zowat 2 liter wodka dronk, niet meer at, niet meer echt sliep. Nu wil ik die laatste hobbel nemen, de hobbel van ach ik mag er wel weer eentje... Nee dat mag dus niet. Er is nog genoeg te doen voor me zowel fysiek als op psychisch gebied, I don't care en begin het zelfs fijn te vinden. IK hoop dat je hier iets aan hebt, mijn intenties zijn elk geval oprecht.
PS ijdelheid kan misschien een goede motivator zijn? Elke keer als je een biertje neemt denken: amai mijn pens!! Of wanneer het je lukt alcohol te laten staan voor de spiegel gaan staan, het verbaasde mijzelf dat in nog geen drie maanden die rare bult (m’n lever) niet meer zichtbaar was.