Lebeau

Hai! Omdat ik zelf ben zoals je man, kan ik je een advies geven: je man moet naar de verslavingszorg. Waarom? Omdat als hij echt verslaafd is, hij oprecht kan willen stoppen, maar zijn lichaam laat dat niet toe. Het is als drugs, en daar moet je echt actief mee aan de slag. Wellicht denk je dat hij dat niet nodig heeft, en hijzelf zal dat helemaal vinden. Maar... als hij het niet doet, denk dan over een jaartje nog maar eens aan deze aanbeveling. De situatie is dan namelijk nog100x erger dan nu.

Hoi Timerland en de rest, Om meteen met de deur ik huis te vallen: alles herken ik. Na 30 jaar (!!) gokken, het opbouwen van een schuld van ongeveer 100.000 Euro, verliezen van gezin, depressies en sociale isolatie was ik eigenlijk van plan er maar 'een einde' aan te maken. Ben alleen een tikje bang voor de dood, dus stelde het moment steeds uit. De wijze waarop had ik wel al uitgedacht. De reden waarom ik dit nu nog kan schrijven, is omdat ik mijn hele verhaal heb verteld aan schuldhulpverleners. Nu heb ik zoveel therapie en medicijnen, dat ik geen tijd meer heb om te gokken. Bovendien is mijn volledige inkomen in handen van de schuldhulp. Ik krijg soms een paar tientjes voor de week. Daar koop ik direct boodschappen van..en dan is het op. Alles moet worden verantwoord via bonnetjes. Dit is natuurlijk vreselijk voor een volwassen persoon... maar weet je: zolang iemand anders mijn geld beheerst, is er wel een tikje rust gekomen. Ik vrees dat mijn verslaving altijd in mijn lijf blijft zitten, maar door simpelweg geen geld meer te hebben, wordt het wel allemaal wat rustiger. De hulpverlening gaat kijken of met de schuldeisers iets te regelen valt. Tja, wat een leven. Hoe kan iemand zo gek zijn om zijn eigen leven keer op keer te verwoesten? Maar ja, dat ben ik. Misschien dat ik binnenkort nog wat schrijf. Groeten !