Fabienne1985

Hallo allemaal jazeker ik ben nog altijd abstinent. Gaat goed met me. Op naar de 4 jaar. kwam deze tekst van 3 jaar geleden tegen Wauw deze kwam binnen, deze brief heb ik 3 jaar geleden geschreven toen ik nog in gebruik was. Nu 3 jaar sober en zo blij dat ik nooit meer heb gedronken, is het makkelijk? Nee absoluut niet maar het meer dan waard. Mijn verhaal over mijn leven. Ik ben moeder van 3 hele mooie dochters en heb een prima leven. Je kunt heel goed alcoholist zijn zonder dat je in de goot ligt. Er is niets aan me te zien. Ik drink anderhalve fles per dag, in het weekend drie. Dat is net niet genoeg om een rode neus, couperose en bloeddoorlopen ogen te krijgen. Ik verzorg mezelf goed, kleed me leuk. Ik ben die aardige vrouw die vaak op het schoolplein staat. Mijn huis is gezellig en schoon. Moeders vertrouwen me zorgeloos hun kind toe voor een speelafspraak. Maar als ze hun dochter ophalen, heb ik mijn tanden gepoetst, een Fisherman’s Friend in mijn mond en blijf ik op een afstandje vanwege de kater. Aan huggen doe ik niet. Het fijne van alcohol is dat het me helpt te ontsnappen aan de werkelijkheid. Dat gevoel is zo belangrijk, dat ik in paniek raak als ik geen wijn in huis heb. Ik ga desnoods kruipend naar de supermarkt. Voor de show koop ik meteen wat gezonde dingen als brood, sinaasappels, sla. Te jong Mijn dochters van 2, 7 en 9 zien me zelden dronken ik drink praktisch alleen als ze er niet zijn, en als het wel gebeurde dan was het s ’avonds als ze op bed lagen, ik moet er niet aan denken wat er kan gebeuren als er s ’avonds iets gebeurd. Mijn kinderen weten inmiddels dat mama wijn heel lekker vind en dat mama er medicatie voor krijgt om niet meer te drinken. Voor de hele waarheid vind ik ze nog te jong, ik lees ze wel uit een boekje voor waar een mama olifant verslaafd is aan toverwater. Als ik heb gedronken voel ik me juist heel krachtig, en heb heel veel energie om alles te kunnen doen. Als ik echt stevig door ga en ik voel me zo rot dan ga ik door tot ik niets meer kan en weet maar daar zijn de kinderen niet bij. Schuldgevoel Ik heb geprobeerd te stoppen. De vorige keer lukte het vijf maanden met hulp van therapie. En toen nam ik een paar glazen en ging ik weer voor de bijl. Sinds drie dagen ben ik opnieuw gestopt. Het is de bedoeling dat ik het deze keer volhoud, maar het is broos. Af en toe zinkt de moed me in de schoenen. Maar ik moet, ik moet, ik moet. Voor mijn kinderen die me nodig zijn. Ik voel me zo schuldig als ik aan hen denk. Schuldgevoel en onzekerheid is een rode draad in mijn leven. Het is de hoofdreden dat ik ben gaan drinken. Nu hoop ik dat het de motor is die me doet stoppen. Het medicijn tegen onzekerheid Mijn eerste wijntje dronk ik toen ik 20 was samen met mijn huidige vriendje en een vriendin. Ik vond het niet lekker, maar werd er wel ontspannen van. Mijn verlegenheid viel weg. Daarom nam ik er nog een. Toen durfde ik opeens wel die dingen te zeggen die ik wilde, en voelde ik me wel die leuke meid, mensen leken me ineens veel leuker te vinden als ik wat wijn ophad. Ik was de wijntjes dankbaar, had het gevoel dat ik een medicijn had ontdekt tegen mijn onzekerheid en de schuldgevoelens die daaraan ten grondslag liggen. Die schuldgevoelens en onzekerheid heb ik al zolang ik me kan herinneren. Ook kon ik zo mijn jeugd vergeten, die ik zelf als niet prettig heb ervaren, mijn ouders zijn gescheiden toen ik een jaar of 13/14 was, er was altijd veel ruzie in huis. Mijn vader was ook verbaal agressief tegen mijn moeder maar ook tegen mij. Ik zag mijn vader ook veel drinken dus nam aan dat dit gewoon was. Mijn 20ejaren. Ik had nu ontdekt dat ik veel beter leek te functioneren met wijn op, want alles lukte veel beter, ik had verder ook nooit last van een kater, en ach wie dronk niet in mijn 20ejaren. Dat deed toch iedereen? Ik leerde toen mijn ex kennen en we kregen samen een relatie, ik was ontzettend onzeker leed aan overgewicht en leefde met het idee wie mij nou zo willen als vriendin. Mijn ex was niet altijd even lief voor me en ik kreeg zeker niet het idee dat hij me aantrekkelijk vond, de wijn hielp me er dan een beetje bij om de relatie vol te houden. Het was zeker niet altijd kommer en kwel en er waren ook vele periodes van nuchterheid dat ik helemaal niets dronk. Rond mijn 25eraakte ik zwanger van mijn eerste dochter, ik was door het dolle heen we kregen een kind samen, het was ook geen enkel probleem om de wijn te laten staan, toen ze geboren was kwam wel dat stemmetje oh nu mag je weer wat drinken. Ik vond het moederschap best wel saai toen ze nog klein was en had de gewoonte tijdens het koken wijn te drinken, en als mijn ex dan thuis kwam had ik doorgaans al wat wijntjes op. Toch was ik nog wel in staat om gewoon prima voor mijn kind te zorgen. Toen mijn middelste dochter geboren werd vond ik het leven met 2 jonge kinderen loodzwaar mijn ex was doorgaans werken en ik was alleen met de kinderen. Ik zocht dan vaak troost tijdens het kook moment dan waren de kinderen lekker zoet en ik had mijn eigen momentje voor mezelf. Ik dronk niet s’avonds want ik wist dat mijn ex dit niet leuk vond, dus at ik veel chips of andere junkfood. Niet gelukkig voelen met mijn leven. Ik voelde me heel erg ongelukkig met mijn leven en snapte vaak niet waar het weg kwam, ik was toch immers moeder van 2 gezonde dochters had een leuk huis, voor mijn gevoel een oké relatie op de ruzies en woorden van hem na dat ik het vaak niet goed genoeg deed of hij me te dik vond. Toen mijn middelste dochter 2 werd heb ik voor een maagverkleining gekozen ik knapte zienderogen op ik viel af en voelde me een stuk lekkerder, maar nog altijd bleef alcohol een goede vriend van me, want ik voelde me immers nog altijd onzeker, dat probleem is niet opgelost met een maagverkleining, helaas kwam er in het na traject weinig ter sprake dat je nog altijd weer in een andere verslaving terecht kon komen, voor alsnog had ik de wijn altijd wel onder controle want het bleven er altijd bij enkele glazen.

Hallo allemaal. ik ben hier nog maar weinig actief dat is een goed teken in mijn geval, het gaat heel goed met me. Ik heb mijn leven goed op de rit, ben gelukkig in de liefde, en het allerbelangrijkste met mezelf, de paniek aanvallen en hyperventilaties zijn goed onder controle en ik drink nog altijd niets.

Joe Joe ik ben nog altijd lekker alcoholvrij

Goedemorgen bella. ik herken veel uit jou verhaal, ik dronk ook zeker zoveel alleen geen sterkte drank en er is gelukkig qua rijden nooit iets noemenswaardig gebeurd maar ik was vaak genoeg nog zwaar beneveld van de alcohol. wat goed dat je de eerste stap hebt gezet, je bent flink aan het afkicken hoort er allemaal bij, wel hoop ik dat je steun van bijv je huisarts hebt zodat als de klachten te erg worden je daar terecht kunt. Je kunt bijv ook naar meetings gaan ( ook online) Sterkte

Ja dank je wel, gelukkig gaat het steeds iets beter de drang naar drank of te verdoven wordt minder, het is nu vaak een kwestie van voelen en uitzitten. Neemt niet weg dat ik waakzaam en alert blijf

Kwam er achter dat foto’s plaatsen niet lukt maar dank je wel

Pff en daar tikken we het eerste jaar alcoholvrij aan. En wat een jaar was dat, eentje waarin ik heel veel te herstellen had bij mijn kinderen en familie, er was echt al schade ontstaan door mijn gedrag en verslaving, toen ik letterlijk en figuurlijk op 11 september mijn diepste dal naar beneden moest vinden. Ook een jaar waar ik veel heb geleerd over mezelf, wie was ik nou zonder de verdoving van alcohol, wie was ik zonder partner, wie was ik als moeder van 3 dochters. Ik heb hard aan mezelf mogen en ook moeten werken. Maar ik kan en wil een diepe buiging voor mezelf maken dat ik van zelfmoordpogingen en angstaanvallen naar een gezonde ( nou ja iets te zware) 36 jarige vrouw die wel weet wat ze wil en kan ben geworden. Eerste foto is op de dag van mijn ergste gebruik ( die avond ging het helemaal mis) en hoe ik nu ben. Voor de mensen die aan de start staan, je kunt het ook ik dacht hier nooit meer uit te komen, maar met de juiste hulp en vangnet komt het echt goed, hoe donker de tunnel ook. Ik blijf hoe dan ook alcoholvrij dus ga nu voor jaar 2

Pff en daar tikken we het eerste jaar alcoholvrij aan. En wat een jaar was dat, eentje waarin ik heel veel te herstellen had bij mijn kinderen en familie, er was echt al schade ontstaan door mijn gedrag en verslaving, toen ik letterlijk en figuurlijk op 11 september mijn diepste dal naar beneden moest vinden. Ook een jaar waar ik veel heb geleerd over mezelf, wie was ik nou zonder de verdoving van alcohol, wie was ik zonder partner, wie was ik als moeder van 3 dochters. Ik heb hard aan mezelf mogen en ook moeten werken. Maar ik kan en wil een diepe buiging voor mezelf maken dat ik van zelfmoordpogingen en angstaanvallen naar een gezonde ( nou ja iets te zware) 36 jarige vrouw die wel weet wat ze wil en kan ben geworden. Eerste foto is op de dag van mijn ergste gebruik ( die avond ging het helemaal mis) en hoe ik nu ben. Voor de mensen die aan de start staan, je kunt het ook ik dacht hier nooit meer uit te komen, maar met de juiste hulp en vangnet komt het echt goed, hoe donker de tunnel ook.

Pff en daar tikken we het eerste jaar alcoholvrij aan. En wat een jaar was dat, eentje waarin ik heel veel te herstellen had bij mijn kinderen en familie, er was echt al schade ontstaan door mijn gedrag en verslaving, toen ik letterlijk en figuurlijk op 11 september mijn diepste dal naar beneden moest vinden. Ook een jaar waar ik veel heb geleerd over mezelf, wie was ik nou zonder de verdoving van alcohol, wie was ik zonder partner, wie was ik als moeder van 3 dochters. Ik heb hard aan mezelf mogen en ook moeten werken. Maar ik kan en wil een diepe buiging voor mezelf maken dat ik van zelfmoordpogingen en angstaanvallen naar een gezonde ( nou ja iets te zware) 36 jarige vrouw die wel weet wat ze wil en kan ben geworden. Eerste foto is op de dag van mijn ergste gebruik ( die avond ging het helemaal mis) en hoe ik nu ben. Voor de mensen die aan de start staan, je kunt het ook ik dacht hier nooit meer uit te komen, maar met de juiste hulp en vangnet komt het echt goed, hoe donker de tunnel ook.

Dank je wel ben ik ook zeker, vorig jaar was echt niet mijn jaar maar gelukkig was dat nodig om te zijn waar ik nu ben

Jaaa ben zo blij

Hoi allemaal. Even een update over mij Moet me iets van mijn hart en gelukkig kan dat hier. Ik ben moeder van 3 dochters, bijna 10, 8 en 3 jaar. Ik ben pas begonnen met drinken toen ik 21 was, maar gelijk al best veel, op mijn 26e raakte ik zwanger van de oudste en ben toen uiteraard braaf gestopt met drinken want ja dat hoort niet, echter toen de oudste geboren werd wilde ik geen borstvoeding geven want ja zo kon ik nooit een glas wijn drinken, nou viel het in die periode wel mee ik dronk wel maar niet dusdanig veel denk ik, daarna verloor ik mijn werk en raakte ik zwanger van nummer 2 ( oudste en middelste schelen 18 maanden, en heel eerlijk merkte ik toen al dat ik niet gelukkig was in mijn relatie en heel af en toe tijdens de zwangerschap dronk ik weleens een glas wijn ( ja mensen ik ga er gewoon eerlijk over zijn) gelukkig zijn die glazen niet heel veel geweest maar goed is het niet, toen was ik dus moeder van 2 dochters en vloog het me helemaal aan en is het drinken verergert ( lees iedere dag om 17:00 trok ik een fles open) mijn relatie met mijn man stelde ook al niet veel meer voor, ik liep al de hele tijd met het idee om te scheiden maar mijn zelfvertrouwen was niets waard en had nooit het gevoel dat ik iets was zonder hem ( dat zei hij ook, niet met zulke woorden maar op een andere manier) ik heb in die periode altijd het gevoel gehad dat ik nooit de moeder was die mijn meiden verdiende, een fitte opgewekte en energieke moeder. Ik vond het leven zwaar, had een katterig gevoel alle dagen en energie had ik nog net om ze ”goed” te verzorgen. Daarna werd ik zwanger van mijn jongste ( per ongeluk) maar zeker gewenst, echter heb ik ook toen wel gedronken. Ja ik weet het ik mag God op mijn blote knieën bedanken dat de kids gezond zijn. Toen de jongste 1,5 was zijn we uit elkaar gegaan en ik merk dat mijn band met de jongste echt heel goed is, zij weet niet beter dat mama niet drinkt, altijd energie heeft en leuke dingen onderneemt, de andere 2 hebben van de zijlijn toch wel wat mee gekregen en vooral de oudste het laatste 1,5 jaar dat er toen echt hele nare dingen zijn gebeurd, merk nu ook dat mijn band met hun heel langzaamaan hersteld en ze me helemaal weer vertrouwen. Tja wat wil ik met dit verhaal, stoppen met alcohol doe je voor jezelf anders werkt het niet, ik heb echt heel diep gezeten vorig jaar augustus/september, en gelukkig ben ik daar nu helemaal uit. Maar als je kinderen hebt ben je eigenlijk verplicht om echt een reality check te doen, ben zo gezegend dat ze nog jong zijn en ik nu nog kan laten zien dat mama meer is dan alleen een kater en een futloze vrouw.. ik tik nu straks 1jaar aan en heb besloten nooit meer drank, of alcoholvrij aan te raken

Jaaa 9 maand alweer. Ben zo dankbaar en trots

Hoi hoi, wat lief dank je wel. Gaat heel goed met me, nog altijd av . Heb nog weleens lastige momenten maar trek gaat ook over gelukkig, zit in iedergeval honderd procent beter in mijn vel, ben een veel leukere moeder en weer mezelf

Jaaaa zo blij en het gaat nog steeds goed