Descartes33

Dankje. Plan ga ik morgen aan werken, ben nu nog aan het herstellen oef wat was ik weer mateloos. Ik heb de afgelopen jaren wel al heel veel plannen gemaakt, dus daar kan ik een beetje moedeloos van worden. Ik heb vandaag al wel veel steun van jullie mogen ervaren, misschien kan dit me echt gaan helpen.

Vreselijk hè? Maar goed bezig, knap hoor. En tjah dat brein, heel gevaarlijk iets. Maar ik sta er wat positiever in vanmiddag, ergste zit er weer op.

Dat herken ik ikkanhet. Dit soort ervaringen doen vreselijke dingen met je eigenwaarde. Het heeft mijn manier van drinken ook veranderd, echt naar dat vernietigingsdrinken. Maargoed het is gebeurd en het is lang geleden en ik heb het inderdaad over mezelf afgeroepen.

Ik schrijf hier nog maar even verder, ik moet dit gevoel nu goed vasthouden. Wat een schat aan informatie staat hier op dit forum zeg. Ik herken ook zoveel dingen. Ik hoop dat ik door hier regelmatig te schrijven en te lezen mijn probleem beter in het oog kan houden. Want dat is het patroon van de afgelopen maanden: hard werken, ik ben in alles een beetje manisch, en dan na een week of twee-drie op maandagochtend besluiten om de Antabus eens niet te nemen. Zodra ik over de ergste kater heen ben wordt alles weer "normaal" en lijkt het probleem zelfs onzichtbaar. Maar als ik terugkijk op de laatste twee jaar word ik een beetje moedeloos van al mijn plannen en beloftes. Mijn vriendin laat ook steeds meer doorschemeren dat met elke terugval de liefde een beetje verdwijnt. En daar komt nog eens bij dat ze er op werk niet vrolijk van worden dat ik soms de maandag en dinsdag moet missen zonder bericht. Mijn leidinggevende weet wel van mijn probleem en is begripvol, maar dat zal niet altijd zo blijven. Ze maakt zich ook gewoon heel veel zorgen. Hoe vaak ik wel niet trillend met haar aan de lijn heb gehangen, gebroken stem, tjah sorry het is weer raak. En zo hoor je die verhalen van mensen die alles kwijtraken door de drank, en dat zit er bij mij ook aan te komen. Dus er zit maar een ding op: de schouders er weer onder en alle zeilen bijzetten.

Dankjewel Rosee. Ben erg gemotiveerd (maar ook erg ziek vandaag). Wel echt fijn dat dit forum er is. Ik denk dat het me echt gaat helpen.

Dankjewel Cleo. Ik heb die negatieve ervaringen met drank helemaal gelezen afgelopen weken. En zelf ook maar in de biecht gegaan. Allemaal zo herkenbaar. Knap hoor, die twee jaar. Ik begin vandaag. Uitzitten en dan een plan maken met de therapeut.

Fijn om te weten. Bij mij sluipt het er altijd in. De eerste dagen heb ik nog controle maar het wordt altijd een binge. Totdat ik om 7:00 in de Jumbo sta om mezelf echt ziek te drinken. Maar nu ga ik het echt aanpakken.

Wat ik vreselijk vind is steeds die terugval. Dan lukt het me om weken niet te drinken. En dan sluipt het er weer in. De dagen sinds de Refusal aftellen. ik moet het nog veel serieuzer aan gaan pakken. Dus hulp vragen.

Het is raar hè hoe we dat doen. Ik was vrijdag al ziek. Maar toch weer flessen goedkope Chardonnay weggezet. Alles er weer uit natuurlijk. Maargoed, vandaag weer een beetje moed verzamelen. En nuchter blijven.

Ik heb donderdag weer een afspraak. Ik twijfel om te vragen om een opname. Ben nu weliswaar gestopt maar dat gaat maar even goed. Ik moet echt strenger voor mezelf worden. Het is inderdaad niet handig die afspraak met mijn vriendin. Zo ellendig, al die beloften en steeds maar weer de hoop. Maar goede tip. Dankje.

Dat is wel een idee ja. Ik sta nog onder behandeling en ik had afgesproken met mijn vriendin dat ik ze zou blijven nemen. Maargoed, therapeut met vakantie, zware depressie eroverheen. Ellende. Weekendje alleen, pilletje overgeslagen. nu weer opnieuw beginnen. Zal me ook melden bij het Refusal-draadje. Kan ze nu nog niet nemen, moet even wachten. dankjewel voor jullie reacties

En nog aanvullend - simpelweg dit, waar ik nu in zit. Hevig brakend, wanhopig, niet stil kunnen zitten, 30 sigaretten in een nacht. Weten dat ik altijd volledig ziek moet worden voordat ik kan stoppen. En steeds maar weer die terugval, wanhoop dat ik weer ben begonnen. Steeds maar weer beloften aan mijn lief, steeds maar weer plannen. ik schaam me wel vreselijk voor mijn posts. Maar ik hoop dat het helpt:

Dankjewel Lika, heb het gevoel alsof ik je al een beetje ken door mee te lezen. Fijn om hier een plek te hebben. Ik ga er tegenaan.

Ja dat hoop ik maar. Ik ben er dit jaar mee gaan spelen, met Refusal soms niet nemen. En dan steeds weer net te vroeg beginnen met alcohol. Het is allemaal zo slordig. Maar ik ben blij dat ik dit forum heb gevonden. Misschien kan ik zo eerlijker zijn naar mezelf.

Laat ik mijn meest negatieve ervaring met drank maar eens delen. Vorig jaar maart, hevige episode. Veel contact met mensen die ik in de kliniek had ontmoet, ze vielen een voor een terug. Een van die mensen maakte zich ‘zorgen’ en bood aan bij hem af te kicken. Ik ging daarop in omdat ik mijn vriendin met rust wilde laten. Hij kwam aan in een auto met chauffeur, hij was strontlazarus. Begon me wodka te voeren, toen Xanax. Ik had natuurlijk geen controle meer, lag ik opeens naakt naast hem. Proberen te vluchten, gevallen, ambulance. Totdat mijn vriendin me kwam halen. Soatest, pepkuur, trauma. Hij was boos dat ik z’n tapijt had ondergebloed. Dat was het moment dat ik echt bang werd van de alcohol. Sindsdien voel ik me ook een beetje geïnfecteerd, denk er nog vaak aan. En ik kom er niet echt van los. Ik lijk wel te drinken om het drinken te vergeten. Maar nu niet meer. Pfoe dit lucht een beetje op.

Dankjewel voor je reactie. Wat een drama hé? Knap dat je het weer probeert, ik herken het heel sterk. Een keer moet het lukken. Hou je sterk!

Goedemorgen bijzondere mensen, ik lees dit forum al enkele weken en bewonder jullie. Ik ben een man van 33 met een lieve vriendin en een heel groot alcoholprobleem. Ik ben al jaren in therapie, tijdje opgenomen in 2018. Vorig jaar ben ik met behulp van Refusal maandenlang gestopt, maar dit jaar is heel slecht. Ik heb sterk het gevoel dat ik de strijd aan het verliezen ben. Ik maak me nu vreselijk zorgen. De manier waarop ik drink is zo vreselijk destructief, ik ben echt aan het verliezen. Jullie verhalen en optimisme zie ik als houvast, zeker omdat ik zo sterk het gevoel heb alleen te staan in mijn verslaving. ik wil graag mijn steentje bijdragen aan dit forum en hoop dat het me wat rust geeft. Ik heb steeds van die vreselijke terugvallen, de afgelopen week was ik doodziek. Godzijdank is de nacht nu voorbij, ben ik gestopt en probeer te herstellen. De wanhoop was nabij. Hopelijk is dit dag een van een nuchter leven want ik kan niet meer terug. Sorry voor het drama, fijn dat jullie er zijn.