Christopher

Na een flinke stilte leek het mij goed om weer eens wat te posten. Wat een vervelend en nare drug is alcohol toch he? Zo'n 1 jaar en 9 maanden geleden was ik er helemaal klaar mee en nu zit ik weer op hetzelfde punt...Hoe gemotiveerd je ook bent, de leugenachtige "positieve" gedachtes over drank sluipen er gewoon in. En als het er eenmaal zit kan ik het moeilijk weg krijgen. Dus dan maar drinken. Zo ook de laatste periode weer veel te veel. Ik ga binnenkort weer beginnen met werken na een flinke burnout. Heb een hoop verwerkt en ben onwijs dankbaar voor deze periode. Alleen toch is er iets waar ik voor wegvlucht. Verantwoordelijkheid? Angst voor aanklacht? Angst om niet goed genoeg te zijn? Nog een hoop om over te denken. Voor nu heb ik -opnieuw- besloten om te stoppen. Maar dan haalbare doelen. Deze week bijvoorbeeld. Begin met een uitdaging en haalbaar doel. Ik zal hier de komende dagen weer veel aan het lezen zijn met af en toe een post.

Inmiddels enkele maanden verder. Met wat maatjes afgesproken een maand niet te drinken maar helaas niet volgehouden. Gisteren weer veel te hard gegaan, en waarom? Geen idee...Ergens komt het stemmetje naar binnen en die laat maar niet los. Dus ik begin en kan niet meer stoppen...Balen zeg, ik heb er zo'n hekel aan als ik dat doe. Ik voel mij slecht, vol schaamte, zwak en beangstigd van het idee dat ik het misschien nooit onder controle krijg...

He allemaal, Ik weet niet of het toegankelijk is om dit te zeggen, misschien zelfs verleidelijk voor sommigen, maar ik ben weer aan het drinken sinds vanavond. Niet teveel gelukkig maar eentje is altijd te veel. Daarom heb ik even steun en hulp nodig, om mij niet alleen gelaten te voelen, ook morgen. Onlangs heb ik het boek van Allen Carr gelezen en het heeft echt een immens deel in mijn denken veranderd. Maar helaas blijkbaar niet genoeg om helemaal te stoppen, wat ik wel gehoopt had. Ik zit nog steeds in mijn burnout, voel mij zwak gedurende de dag maar blijf bezig, ben enorm ambitieus en heb wel richting maar altijd twijfel en ben gezegend met een prachtig leven waar vele van dromen en toch voel ik een innerlijk 'gemist'. Dit slaat terug op mijn jeugd uiteraard, zoals bij velen. En toch is het erg en wil ik het compenseren. Mijn vrouw is een weekendje weg en dat voel schytsofreem doordat het vrijlating is om alcohol te drinken en tegelijk dat precies NIET is wat ik wil. En toch doe ik het... Hopelijk vind ik steun bij jullie. Hoeft geen oplossing te zijn maar wel een middel om mij niet on-gesteund te voelen.

Bedankt voor de reacties! De inzichten kwamen inderdaad wanneer ik stopte met drinken, en het waren er behoorlijk veel. Wat @Descartes33 herken ik in die zin wel, namelijk dat wanneer de verleiding komt en ik met argumenten van inzicht ga gooien, het alsnog een strijd is, en die strijd zal ik verliezen. Dus gewoon wegblijven van discussie. Mijn gevoel zegt; niet drinken want dat kan ik al en wil ik niet. @Pytje Wat bedoel je precies met ADB is een proces? De rest snap ik wat je bedoeld en fijn om herkenning te ervaren.

-Topic op advies verplaatst van Ditjes en Datjes- Hi allemaal, Het is inmiddels al weer 6 maanden geleden dat ik hier actief ben geweest dus leek het mij hoogtijd om weer eens in te checken. Ik merk de laatste periode dat ik meer ben gaan drinken, voornamelijk vanwege verveling en omdat ik mij gewoon even euforisch wil voelen. Zoals sommige weten zit ik al een jaar thuis met een burnout. Gelukkig gaat het mentaal steeds beter, heb ik toekomst perspectief en kan ik eindelijk werk afsluiten bij mijn huidige werkgever. Maar het gebrek aan ritme is een verleiding op zich om te drinken. Wat erg fijn is, is dat ik steeds meer inzicht krijg in WAAROM ik drink. Voor mij geldt inderdaad het principe van HALT (Hungry Angry Lonely Tired) maar ook het feit dat mijn jeugd geen pretje is geweest. Er heerste veel negativiteit, depressie, stress, ruzie, financiële tekorten (terwijl mijn ouders vrij rijk zijn...) en meer van dat soort dingen. Ook zei iemand je de grootste angst altijd neerkomt op 1 van de volgende 2 dingen; angst om niet geliefd te zijn, en angst om niet goed genoeg te zijn. Bij mij is die 2e een essentieel onderdeel van wat er in mij omgaat: ik ben bang om het leven niet te kunnen, om niet rond te kunnen komen, om mentaal niet in orde te zijn, om mijn werk niet goed te kunnen doen en dus ontslagen te worden. Nu ik dit inzie kan ik ook terugkijken naar de periode dat ik begon met drinken (15 jaar) en zie ik ook hoeveel behoefte ik eraan had om vrijdag aangeschoten te zijn. De stress en druk van de week moest eruit! Dat heb ik nu nog steeds! Het is gewoon vluchten van negatieve gevoelens zoals druk, verantwoordelijkheid en een onzekere toekomst. Maar nu ik dit alles weet denk ik ook direct; in hoeverre heeft jullie zulke inzichten geholpen om te stoppen met drinken? Fijn dat ik het weet, maar kan het mij ook echt helpen? Ik wil gewoon vrij leven, want werkelijke vrijheid is niet alles kunnen doen, maar alles kunnen laten. En ik kan alcohol gewoon niet laten. Ik ga niet helemaal naar de ... elke avond, maar ik baal er wel van dat ik telkens weer drink als ik dat niet wil doen. Bedankt voor het lezen! Chris

Bedankt voor de reacties! De inzichten zijn inderdaad gekomen nadat ik enkele maanden gestopt was, herkenbaar dus. Wat zijn dan bijvoorbeeld Nieuwe Gewoontes voor jou @knakker?

Hi allemaal, Het is inmiddels al weer 6 maanden geleden dat ik hier actief ben geweest dus leek het mij hoogtijd om weer eens in te checken. Ik merk de laatste periode dat ik meer ben gaan drinken, voornamelijk vanwege verveling en omdat ik mij gewoon even euforisch wil voelen. Zoals sommige weten zit ik al een jaar thuis met een burnout. Gelukkig gaat het mentaal steeds beter, heb ik toekomst perspectief en kan ik eindelijk werk afsluiten bij mijn huidige werkgever. Maar het gebrek aan ritme is een verleiding op zich om te drinken. Wat erg fijn is, is dat ik steeds meer inzicht krijg in WAAROM ik drink. Voor mij geldt inderdaad het principe van HALT (Hungry Angry Lonely Tired) maar ook het feit dat mijn jeugd geen pretje is geweest. Er heerste veel negativiteit, depressie, stress, ruzie, financiële tekorten (terwijl mijn ouders vrij rijk zijn...) en meer van dat soort dingen. Ook zei iemand je de grootste angst altijd neerkomt op 1 van de volgende 2 dingen; angst om niet geliefd te zijn, en angst om niet goed genoeg te zijn. Bij mij is die 2e een essentieel onderdeel van wat er in mij omgaat: ik ben bang om het leven niet te kunnen, om niet rond te kunnen komen, om mentaal niet in orde te zijn, om mijn werk niet goed te kunnen doen en dus ontslagen te worden. Nu ik dit inzie kan ik ook terugkijken naar de periode dat ik begon met drinken (15 jaar) en zie ik ook hoeveel behoefte ik eraan had om vrijdag aangeschoten te zijn. De stress en druk van de week moest eruit! Dat heb ik nu nog steeds! Het is gewoon vluchten van negatieve gevoelens zoals druk, verantwoordelijkheid en een onzekere toekomst. Maar nu ik dit alles weet denk ik ook direct; in hoeverre heeft jullie zulke inzichten geholpen om te stoppen met drinken? Fijn dat ik het weet, maar kan het mij ook echt helpen? Ik wil gewoon vrij leven, want werkelijke vrijheid is niet alles kunnen doen, maar alles kunnen laten. En ik kan alcohol gewoon niet laten. Ik ga niet helemaal naar de ... elke avond, maar ik baal er wel van dat ik telkens weer drink als ik dat niet wil doen. Bedankt voor het lezen! Chris

De alcohol vrije maand is inmiddels van start. Vol goede moed ga ik er in en gelukkig zijn er veel mensen om mij heen die mij steunen. De nodige strijd heb ik nu al erop zitten, zoals een hoornvliesbeschadiging en flinke emotionele overlading van mijn schoonmoeder en vrouw. Zul je net zien, op het moment dat je dat even niet kan gebruiken komt het naar je toe. Anyway, ik ga er lekker voor en heb er al 2 dagen op zitten!

@GewoonDoen wat vervelend om te horen dat je ook in neen burnout zit! Ben jij volledig nuchter gedurende de hele periode of heb je ook momenten dat je weer eens de 'reset knop' indrukt? @bumperjim het naar bed gaan is iets wat ik afgrijselijk vind wanneer er onrust in mijn hele lijf en hoofd zit. Dat komt op wanneer ik teveel op m'n bord heb gekregen gedurende een dag en leer ik langzaam maar zeker herkennen. Dat gevoel van een storm in mijn lijf en hoofd wil ik zo snel mogelijk (onbewust) weg hebben en nodigt uit om te drinken. Maar naar bed gaan vind ik super lastig omdat het zo duidelijk maakt hoe shit ik mij voel. Inmiddels heb ik weer een paar dagen gehad dat ik niet heb gedronken waar ik super blij mee was. Helaas de andere dagen gewoon weer toegegeven aan de drank. Ik heb geen zin meer in de strijd ook al weet ik dat het beter is dat ik weerstad bied. Beter omdat ik mij de volgende dag fris, sterk, trots en krachtig voel. Toch weegt het blijkbaar nog niet op tegen het kleine moment van opluchting...Ik heb mijzelf samen met een vriend voorgenomen om Maart niet te gaan drinken. Gewoon dag voor dag beslissen om niet te drinken. Dit heeft in het verleden ook geholpen dus ga mijn best doen om het vol te houden.

Inmiddels is maand 7 aangebroken dat ik thuis zit met een burnout. Een onwijs lastige periode waarin ik telkens geconfronteerd wordt met mijzelf. Gelukkig heb ik professionele begeleiding en liefdevolle mensen om mij heen, dat helpt mij enorm. Hoe lastig het ook is, ik ben er ook dankbaar voor. Ik ontdek eindelijk wie ik ben als persoon. Ik houd niet van labels plakken maar wat ik lees over HSP (hoogsensitieve persoonlijkheid) sluit onwijs goed aan bij mij als persoon. Het is werkelijk een opluchting om herkenning te ervaren, ook hier op het forum. Dus bedankt daarvoor! Overzichtelijk als ik ben heb ik mijzelf helemaal in kaart gebracht, letterlijk haha. In dat overzicht heb ik ook ruimte gemaakt voor mijn worsteling met alcohol; wat zijn de gevolgen als ik drink (geremd voelen, kater, zwak denken over mijzelf), als ik niet drink (trots, krachtig denken over mijzelf, openheid) en wat zorgt ervoor dat ik van niet-drinken naar wel-drinken ga. Juist deze overstap van niet-drinken naar wel-drinken is interessant, daar komen dingen als HALT naar voren maar ook een bepaalde leegte voelen van binnen, gewoonte, opluchting of emoties onderdrukken. Wat ik nu lastig vind is dat ik er eindelijk concreet mee bezig ben, ik WIL echt stoppen. Maar er zijn momenten dat het mij niet echt meer uitmaakt of ik drink of niet. Ik heb gewoon geen zin om strijd te voeren. Daar heb ik ook direct mijn oordeel bij, namelijk dat ik het zwak vind. Er is een groot duister deel in mijn leven wat er niet hoort en het maakt mij niet uit dat het er zit. Het is wel lekker makkelijk om er niks mee te doen. Zijn er mensen die dit herkennen?

Bedankt voor de reacties. Inmiddels ben ik vele sessies bij de psycholoog, therapeut en loopbaancoach verder en kan ik inderdaad stellen dat ik helemaal niet op mijn plek zat. Mijn kwaliteiten kwamen daar niet tot uiting en elke dag zoog mij nog meer leeg dan ik mij al voelde. Iemand legde het uit als een stoel met 4 poten; werk, prive, persoonlijkheid en gezondheid. Op een stoel met 3 poten kan je wel balanceren maar bij mij bleek ik nog maar op 1 poot te zitten, namelijk gezondheid. En dat begon ook zijn tol te eisen... Ik ga verder zoeken naar een baan die bij mij past maar in de tussentijd is het echt vechten tegen de verleiding van tijdelijke verlossing, rust en genot...Ook zal ik dit verhaaltje inderdaad nog even plaatsen in de Wie is Wie pagina. Bedankt @GewoonDoen

Goedemorgen allen, Onlangs heb ik mij voorgesteld en wat een mooie en ontvankelijke reacties heeft dat geleverd zeg, ik werd er helemaal fijn van! Ik had aangegeven er helemaal klaar mee te zijn (drinken) omdat ik steeds vaker en meer ging drinken. Ik zit inmiddels al zo'n 7 maanden thuis met een burn-out. Helemaal leeg, compleet opgebrand en dat op 28 jarige leeftijd. Blijkbaar is de IT in de financiele sector als teamleider niet een opbeurende plek voor een vrij sensitief persoon. Die tijd thuis is echt een uitdaging, vooral omdat mijn vrouw vroeg op moet en ik een avondmens ben. 's Avonds alleen en gevoelig voor de verleiding alcohol is geen goede combinatie...Het lukt mij beter om niet elke dag te drinken maar gisteren heb ik weer teveel gedronken. Waarom? Gewoonte, valse beloftes van geluk, ontspanning en euforie. En ik sta het gewoon toe omdat ik soms klaar ben met het voeren van de strijd. Anyway...vandaag drink ik niet. Dat is wat binnen mijn invloed ligt en is een haalbaar doel.

Wat fijn al die reacties op het topic. Gaaf om te merken dat er veel aandacht is voor elkaar. Inmiddels zijn de feestdagen achter de rug, dagen die ik voor het eerst in jaren met een beperkte hoeveelheid alcohol heb weten te overleven! Daar ben ik erg blij mee. De laatste dagen/weken heb ik gelet op het zogenaamde HALT principe en wat bizar, het werkt! Bedankt voor de tip @lady jane. Elke keer als ik een craving ervoer liep ik het na en kwam ik op een van de punten terecht (meestal Lonely en Tired). Gevoelens blijven een lastig onderwerp maar gelukkig krijg ik er meer grip op. Ook alleen al het inzicht dat ik het blijkbaar wil vergroten of onderdrukken. Aan de ene kant klinkt het fijn dat ik een heel leven heb om te leren om hiermee op een andere manier om te gaan, maar tegelijk schrikt het mij af. Ik vind het lichtelijk beangstigend de gedachte dat ik nog een lange tijd bezig ben om alcohol los te koppelen van gevoelens. @Mylefijn om te horen dat er nog iemand is die in hetzelfde schuitje zit! Wat betreft de gewoonte: voor mij is dat puur dat ik het ‘normaal’ vind om een sixpack te kopen en in mijn eentje te nuttigen. Iedereen deed het dus kan ik het ook wel doen. Dat is wat ik bedoel met de gewoonte, dus het voor lief nemen. Aan de andere kant heb ik een sterk oordeel over deze norm, namelijk dat het niet is wat ik normaal wil vinden. Ik heb nooit standaard alcohol in huis, ik moet het gaan halen. Dit zorgt er dus elke keer weer voor dat ik de discussie in mijn hoofd moet gaan voeren of ik wel of niet ga drinken, en zo ja hoeveel. @bumperjimja dat heb ik zeker door. Dat maakt het ook zo moeilijk, omdat ik het gevoel van falen en zwakte het liefst onderdruk. Aan de andere kant, als ik mij sterk en succesvol voel omdat ik niet heb gedronken wil ik dat juist belonen, weer met alcohol. Dit maakt het complex. Maar je hebt helemaal gelijk, de alcohol zorgt ervoor dat ik mij klote voel over mijzelf. De rest van mij denk niet zo over mijzelf. De komende dagen ga ik nog lekker aan de slag, vallen en weer opstaan. Iemand vertelde mij ooit een interessant voorbeeld. Je bent een huis aan het bouwen en elke keus die je maakt om te drinken plaats je een steen. Elke keus die je maakt om niet te drinken plaats je een steen bij een ander huis, een nieuw huis. Dat huis wordt met de tijd opgebouwd totdat je het zo sterk staat dat je erin kan wonen. Vond ik zelf een mooi voorbeeld omdat het gevoel van goed en fout weghaalt. Het gaat over investering en uitbetaling dus het motiveert.

Bedankt voor alle reacties. Het doet mij goed om te horen dat er meerdere mensen zijn die hiermee worstelen. Natuurlijk heb ik dat al 100 keer gehoord maar om het daadwerkelijke uitgeschreven te hebben en reacties te ontvangen op mijn persoonlijke verhaal is toch mooier. Ik heb mijn worsteling gedeeld met meerdere mensen, waaronder mijn vrouw. Dit zorgt er ook voor dat 'de duisternis aan het licht wordt gebracht'. Beetje zweverig misschien maar zolang ik het voor mijzelf houd heeft het kans om te groeien. Ik merk dat het uitspreken van deze worsteling, het erkennen en de strijd aan willen gaan, het alleen maar erger maakt. Een logisch gebeuren maar toch vervelend... Om het dag voor dag te bekijken spreekt mij erg aan. Normaal gesproken ben ik van de langere periodes, het stellen van grote doelen en vervolgens op mijn tandvlees lopen om het te halen. Inmiddels weet ik dat het beter werkt om kalmpjes aan te doen. Het vooruit zicht om vandaag niet te drinken klinkt haalbaar. Gisteren is het mij gelukt om niet te drinken waardoor ik vandaag heerlijk fris wakker werd. Genieten! Nu de kerstdagen eraan komen wordt het wel even aanpoten, maar als ik hier doorheen kom heb ik een grote overwinning behaald! Inmiddels heb ik geleerd wanneer ik vatbaar ben voor de verleiding van drank, namelijk wanneer ik vermoeid ben (fysiek en mentaal) en vooral wanneer ik sterke emoties ervaar. Positieve emoties worden extra sterk als ik drink (beloning) en negatieve emoties vragen om troost (slachtofferrol). Daar komt bij dat het gewoonte is, ik vind het volkomen normaal om een sixpack of meer te halen, ongeacht hoe vaak dat per week is. Al met al krijg ik er meer grip op, leer ik te denken in zogenaamde stepping-stones en mag ik wat liever voor mijzelf zijn. Het is balen dat het zo gelopen is, dat ik hier nu zit met deze worsteling, maar ik ben bereid er wat aan te doen. Ik houd jullie op de hoogte:)

Hallo allemaal! Even voorstellen: mijn naam is Christopher, 28 jaartjes jong en ben enkele jaren getrouwd. Ik worstel al vele jaren met alcohol en ik ben er echt helemaal klaar mee. Vanochtend werd ik wakker met sterk de behoefte om het te delen met mensen, dus bij deze. Hopelijk is er iemand die zich herkent in mijn verhaal of er misschien zelfs iets aan heeft. Hopelijk helpt het mijzelf om het aan de wereld te vertellen. Toen ik 15 jaar was begonnen we als vrienden wekelijks op vrijdag avond te "chillen" en dan dronken we een paar biertjes. Dat was natuurlijk helemaal stoer en de score werd goed bijgehouden. Ik kwam uit een goed gezin maar zoals elk gezin hadden we onze moeilijkheden. Nu zie ik in dat ik toch van huis kon vluchten door te gaan drinken met vrienden en dat ik mij door het drinken ook nog eens goed voelde, gewoon prettig. Dat drinken heeft zich doorgezet in mijn studenten tijd. Het was volkomen normaal om bezopen te zijn en elke dag te drinken. Het drinken in groepen vond ik nooit zo erg (behalve de volgende dag) maar wat ik echt erg vond is dat ik in mijn eentje ben gaan drinken. Gewoon om mij even prettig te voelen, het leven op pauze te zetten en te ontspannen. Op die momenten dronk ik een sixpack per avond, meestal om de avond. Dat was een beetje de standaard. Aan het einde van mijn studie ging het heel slecht met mij, ik zat er helemaal doorheen. Achteraf zie ik in dat dat het begin was van een burnout en zelfs depressie. Ik was zo klaar met drinken dat ik besloten heb om een maand niet te drinken. Dat ging niet zonder slag of stoot, ik heb de eerste nachten mijn bed onder gezweet en werd meermaals wakker met bebloede handen van de vuisten die ik balde in mijn slaap. Ook heb ik tot 3x toe in mijn slaap het beddengoed aan stukken getrokken. Er zat dus blijkbaar aardig wat onderdrukte spanning...Gelukkig heb ik die maand volgehouden en heb ik het zelfs weten te rekken tot 2 maanden. In de volgende jaren heb ik weer een keer een maand niet gedronken en zelfs een keer 100 dagen! Een paar jaar vooruit en ik ben inmiddels 5 jaar aan het werk. Nou...niet helemaal. Ik al enkele maanden thuis omdat ik het allemaal niet meer trok; werk, prive en in een halve identiteitscrisis. Erg balen allemaal maar het zet mij wel helemaal stil. Genoeg ruimte voor gesprekken met een psycholoog, therapeut, loopbaancoach en de POH. De POH heb ik gecontact omdat het drinken de verkeerde kant op ging. De afgelopen maanden is mijn drinkgedrag namelijk fors toegenomen. Aangezien ik thuis zit heb ik ruimschoots voldoende vrijheid om toe te geven aan het drinken. Dat doe ik dus ook, ik bied er niet eens meer weerstand aan...Vooral in het begin dronk ik elke avond soms wel 10 bier. Inmiddels kan ik alleen maar concluderen dat ik steeds meer drink. Elke dag opnieuw bier halen, dat opdrinken en zelfs weer naar de winkel gaan vlak voor sluitingstijd omdat ik bang ben "niet genoeg" te hebben. Ik drink niet overdag, dat heb ik niet 1x gedaan. Altijd in de avond als ik alleen ben, wanneer mijn lieve vrouw op bed ligt. Het is alsof ik de hele dag een drang voel om in de avond even te 'resetten'. Om alles even uit te zetten, gewoon uit te checken en mij simpelweg goed te voelen. Helaas voel ik mij de volgende dag helemaal niet goed, op het moment zelf ook niet eens. Ik voel alsof ik gefaald heb, dat ik zwak ben en niet in mijn waarde sta. Ook voelt het als een strijd die ik nooit zal winnen. Ik ben al minstens 13 jaar gewend aan drinken, aangeschoten zijn, het gebruiken als middel om mij goed te voelen en dat ook nog eens in mijn eentje. Ik ben er helemaal klaar mee! ik wil zo graag nooit meer drinken maar dat lukt mij gewoon niet. Ik wil erboven staan maar ik kan nu alleen maar concluderen dat het niet lukt... De overwinningen van een maand of 2 en zelfs 100 dagen niet drinken kan ik niet meer opbrengen. Ik baal ervan, vind mijzelf zwak, wil absoluut niet meer drinken maar het lukt mij gewoon niet. Hopelijk doet het mij goed om dit verhaal te delen en kan iemand zich erin herkennen. Ik ben benieuwd naar jullie reacties:)