albertina

Anjo, hoe kan je nu zomaar je huis verliezen?

Veel plezier Tas, Hier giet het van de regen.

Zo is het precies Houtje. Kinderen kunnen de leegte niet opvullen. Al heb ik lang gedacht van wel. Ik ben blij dat ik nu een soort acceptatie heb. Ik kijk naar wat ik wel heb en probeer niet meer zo vaak te kijken naar wat ik niet heb. Lukt niet altijd hoor. Maar ik ben aardig op weg.

Ik heb de laatste maanden geleerd dat struktuur in het leven erg belangrijk is. Zeker nu ik al 4 maanden thuis zit merk ik ook dat ik wat sneller in een dip beland. Ik weet geukkig dat ik wel weer aan het werk ga. Dat is belangrijk, evenals andere dingen daarnaast. Mijn sociale netwerk is ook niet meer wat het is geweest. Daar ben ik zelf ook mede de oorzaak van, ik had of heb soms nog steeds, geen zin in mensen. Toch probeer ik de moed niet te laten zakken. Ik begrijp je gevoel Pip, en Tas jou ook. Zelf mis ik heel erg dat ik geen kinderen heb. Ik heb een tijd gedacht dat als ik ze wel zou hebben dat ik mij dan beter zou voelen. Nu denk ik er anders over, ik moet het zelf doen, helaas niemand om voor te zorgen, dan maar goed voor mezelf zorgen. Daar ben ik niet altijd even goed in, maar al doende ben ik aan het leren. Ik kan alleen zelf iets goeds van mijn leven maken, niemand anders kan dit voor mij doen. Gelukkig krijg ik genoeg handvatten in de therapie. Maar uiteindelijk komt het op mezelf neer.

Tas, klinkt wel leuk, alleen vraag ik mij wel af of je het wel moet doen met de therapie erbij. En dat er drank wordt geschonken, tja dan kan je helemaal nergens meer heen.

Dank je Vie, ik zal eens even kijken.

Inderdaad Pip, ik heb ook al een paar keer aan Woman gedacht. Maak me wel een klein beetje ongerust. Leuk hé, puzzelstad?

Even een off topic vraagje, ik krijg steeds op mijn scherm, onvoldoende virtueel geheugen. Weten jullie daar raad op?

Ja Vie, puzzelen is voor mij een soort van verslaving geworden, ook door de verplichte rust. Ik vind het een prettige bezigheid, en ja dan kan er zomaar iets blijven liggen.

Het is hier buiten zo eng stil, ik hoor niet eens de vogeltjes. Raar.

Dar, nee ik heb geen ontslag genomen, ik heb een gesprek aangevraagd en daarin aangegeven dat ik niet meer in mijn functie wilde blijven. Dat is gehonoreerd, en ik heb onderhanded over mijn salaris, ik heb gekregen wat ik heb gevraagd. Wat ik nu ga doe in het bedrijf is nog niet helemaal duidelijk, ik ben nogal beperkt door mijn been. Dus komt tijd komt raad. Ontslag nemen is het laatste wat ik zou doen. Ik ben ook alleen en moet toch ook voor mezelf zorgen.

Vie, je kan ook eens kijken op PUZZELSTAD, ik heb ze allemaal al gedaan.

Dar, ik heb er 2 jaar over gedaan voor ik de keuze durfde te maken. Nu ben ik blij dat ik het heb gedaan. Af en toe voelt het nog wel wat vreemd, maar goed, doe wat je moet doen.

Goedemorgen, Dar, héél herkenbaar wat je schrijft. Ik heb ook mijn huidige functie neergelegd. Voorlopig ga ik nog reintegreren en als ik helemaal weer in orde ben ga ik ook solliciteren. De tijd is er voor mij nu niet naar, maar dat komt wel. Het is zeer frustrerend om in een baan te blijven die je alleen maar stress en vermoeidheid oplevert. Ook ben ik er inmiddals wel achter dat een vet salaris ook niet alles is. Ik neem nu ook genoegen met een lager salaris, eigen keus natuurlijk maar het voelt wel goed. Wat ik wil gaan doen weet ik nog niet precies maar ik elk geval geen leding meer geven.

Aangezien ik voor de 16e geen auto kan rijden kom ik niet naar de meeting. Volgende keer beter.

Ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die behoefte heeft zijn of haar ongeloof uit te spreken over het gebeuren van gisteren. Ik krijg het maar moeilijk uit mijn systeem, moet ik eigenlijk ook niet willen. Kortom, ik ben er kapot van. En wat is nog normaal? Dit in elk geval niet. Ik kan en wil niet geloven dat er zomaar mensen zijn vermoord door iemand die in mijn ogen geestelijk ziek was. En zolang ik daar behoefte aan heb schrijf ik daar toch over. Want dit houd mij toch erg bezig.

Kaia, ik ben blij dat je het herkent. Zolangzamerhand ga ik aan mezelf twijfelen. Maar ik ga er niet meer mee accord. Water. een hele dikke:sun:. Het hoeft ook niet altijd. Als je lekker in je schulpje wilt kruipen moet je dat doen. Gewoon even lekker niets en even met jezelf.

Voor wie het niet wil lezen, scrollen. Ik word weer eens helemaal vreselijk boos over een verslag wat ik over het gesprek met de BA heb gehad. Het is niet te geloven maar ik herken helemaal niets terug in het verslag. Pffffff, ik ga bezwaar aantekenen. De maat is vol. Sorry voor het geklaag. Ik moet het even kwijt.

Hahaha, Tapas, ik heb al even gegoogeld en las dat het idd niet hetzelfde is. Nee is wel een hemelsbreed verschil in geld ja. Dhendro, lastig hoor zo met familie op je lip. Wel knap hoe je je er doorheen slaat. Kirky, moet je daar een rijbewijs voor hebben? Of is het een geintje?

Diane, Hier hetzelfde. Jij ook een fijne dag.

Tapas, ik ben al een week aan het denken of ik ook een fiets met een "hulpje" wil. Voor mij is het dan tijdelijk, als ik weer mag fietsen kan ik mooi voorzichtig beginnen. Het enige wat mij tegenhoud is dat ik ze zo vreselijk duur vind. Mijn pa heeft er ook een, die kan ik dan af entoe wel lenen t.z.t. Nou ja ben benieuwd hoe jij het ervaart.

Wat, Marjo?

Ja, dat doe ik ook Marjo. Bij mij zijn de eksters alweer druk. En die "fluiten"niet echt mooi. Nog één bakkie.......

Nee ik kan niets doen. En toch ben ik ervan aangeslagen. Die arme slachtoffers, de nabestaanden, het staat nog op mijn netvlies. Moet even wat slijten.

Ik wil er niet over doorzeuren, toch ben ik van de leg door wat ik gister op tv heb gezien. Kan maar moeilijk geloven dat het allemaal echt gebeurd is.