Mai

Op welk één tijdstip dan ook, het houdt ons soepel van geest, een sprongetje hier, een huppeltje daar..

is het makkelijker om stiekum in onze jeugdige behoeften te voorzien..

Ha, een relsch.... Hoi Trees, alles goed? loop je nog mee?

Krullen van de trap gekrabt, zei de kat..

Slaap lekker..

Nou, da's toevallig. Maar, mooi! Sterkte met het hoofd karinneke, laat je niet van de wijs brengen! zit zoveel in mijn hoofd, dit was nog maar een fractie, en ook nog niet wat ik eigenlijk nog wou zeggen als ik het zelf nog eens overlees... mwah komt ook wel.

Meestal zijn de relschoppers wel actief rond dit uur van de dag... Zeker ook al saai in bed, nou ik ga zo ook maar es! Hoe ist Luctoria?

Truste Har..

Je bent een mooie, Har. Ouwe Struik! mooi dat ik het gebruik..

Eigen wíjze kennis...

We zullen doorgaan... karinneke! Ik lag net ook met mijn kop voorover op tafel, van eenvoudige vermoeidheid, maar de geest nog helder (alhoewel een beetje vol). Niks niet saai, het was voorheen pas saai, met een dronken kop voorover op tafel...

ja, de zee ook de groeten van mij! Ik heb hem gemist..

quote: 'Alcoholisten zijn oersterke mensen, die hun energie op de verkeerde doelen richten en daardoor met volle overtuiging de verkeerde weg inslaan. Eigenwijs als ze zijn zullen ze niet willen erkennen dat er ook een makkelijkere weg te vinden is, die zou namelijk te weinig moeite kosten' dat geloof ik ook wel Har! Bedankt, ik voeg hem toe aan de andere reddingsgedachten die ik uitstekend kan gebruiken. Jouw alarmbellen werken gelukkig heel goed Corinne, kijk maar hoe je je energie voor betere doeleinden inzet!! En heb je al ontdekt dat je het perongeluk al bijna helemaal zonder zijwieltjes doet, je had ze zelf al omhoog gezet. Voor de eventuele opvang in de scherpe bochten, waar je morgen zo doorheen zult glijden... Goedzo!

wat heb ik toch.. :$ HiHihahaho... Dank je Tapas, ik probeer het vast te houden. Ik wil nogal eens het touw door m'n handen laten glippen. Het voelt deze keer wel aardig robuust, betrouwbaar!

Ik raak nog niet de kern van de zaak, nog lange niet. Maar ik ben op weg, dat voel ik! Vanaf mijn 16de loop ik richting ravijn, van al keuvelend in het zonnetje met vrienden die op mijn weg kwamen, dan eens een weg inslaand naar links, dan weer naar rechts. Het leven lonkte naar mij. ik wist toen nog niet dat ik mij op dat pad richting ravijn begaf. En zo liep ik maar door het leven, niets aan de hand. Zo nu een dan een milde regen.. Zwaar onweer heb ik ook te verduren gehad. Maar na al die buien leek toch altijd weer het zonnetje door te breken... Tot ik op een dag nietsvermoedend wel heel erg dicht het ravijn naderde. Nietsvermoedend.. ach ik overschreeuwde mijn instinct dat me voor gevaar waarschuwde, en ondertussen liep ik luid lachend en zo nu en dan al behoorlijk zwalkend door... Zelfs toen ik het levensgevaarlijke pad naast het ravijn bewandelde, zeg maar gerust met forse stappen banjerde, iedereen uitlachend die al reddingslijnen bevestigde, was ik blind. Ik heb hoogtevrees. ik keek gewoon niet naar links (in mijn verbeelding ligt het ravijn links van me, ik volg dus het pad naar rechts). Tot de dag dat ik een groep mensen tegenkwam die (sommigen ernstig verzwakt) mij de goede weg wezen, zij hadden ook de hele tijd het slechte pad vlak naast het ravijn gevolgd en lieten me zien dat als ik nu koos voor de eindeloze vlakte rechts van mij, uiteindelijk een weg zou zijn die beter was. Niet altijd even makkelijk begaanbaar, maar anders..beter. en ik heb ze niet uitgelachen, ik zag dat het menens was, dat ze hetzelfde pad als ik waren gegaan, ook niet hadden gekeken. Tot ze op zeker moment wel moesten, het pad liep dood. Er was maar één weg terug, of je moest het ravijn in springen. Het leven likte een aantal weken geleden aan mijn tenen. Ik durf te stellen dat het nu halverwege mijn knieën is. Lijken onneembare bergen, maar het leven weet dat het verder naar boven moet. De reddingslijnen zijn vanuit het brein al bevestigd, er bungelen al een paar naar beneden. dat maakt het makkelijker om er te komen. Voorbij de heupen en de billen wordt het ploeteren al een stuk makkelijker, het went. Die bolle buik kunnen we ook al aan! We kunnen nog een uitstapje naar de armen nemen, om bij de uiteinden even het fingerspitzengefühl op te doen. Nooit weg! Terug naar boven staat de grijze massa (saai) al te juichen, we gaan het redden, de innerlijke bevrijding van de gedachte! Slaap zacht na deze zachte dag. ik loop nog even met jullie mee!

"Er is een lang leven voor nodig om de gevolgen van je opvoeding geheel te boven te komen.." Dit is heel lang de lijfspreuk van mijn man geweest. Hij heeft niet altijd een fijne jeugd gehad, maar is nooit verslaafd geweest. Wel heeft hij altijd geprobeerd de dingen op zijn manier op te lossen en goed te doen. Hij is altijd dicht bij zichzelf gebleven. Heeft daardoor bijv. al menige baan gehad, en is daar elke keer weer sterker uitgekomen. Hij heeft zich ooit op een punt gesteld alles er uit te halen en te leren van elke ervaring die hij tegenkomt vanuit het zichzelf leven. Hiervoor heeft hij niet altijd begrip gekregen vanuit zijn omgeving (familie). Maar hij heeft altijd vertrouwd op zijn eigen gevoel. Deze ervaring heeft hij altijd met mij willen delen, en hij heeft mij altijd aangemoedigd de dingen te doen die ik zou willen, te doen. Alleen ik was het kleine, bange en onzekere vogeltje die wel heel graag zou willen maar niet wist hoe dat moest, voor jezelf gaan. Wij hebben natuurlijk niet dezelfde achtergrond, dus in het diepst van onze ziel kunnen wij gewoon niet van elkaar weten hoe we in onze jeugd zijn gevormd en hoe we daaruit voortvloeiend de rest van ons leven naar leven. Wat ik hier een beetje mee wil aangeven is de weg die ik momenteel verken (ik durf helaas nog niet te zeggen dat ik hem definitief ben ingeslagen, als angsthaas zijnde..). Ik ben op zoek naar de manier waarop alles uit het verleden een niet meer zo'n verstikkende uitwerking op mij heeft. ik noem als voorbeeld de angsten van mijn moeder. natuurlijk heeft zij die (onbewust) op mij overgedragen en daardoor heb ik in mijn leven geprobeerd om dingen die angst opriepen uit de weg te gaan... Maar laten we eerlijk zijn, daar kan ik natuurlijk niets meer mee. Filteren door alles in een roes te leven kan niet meer, die keuze is gemaakt. Dus een andere weg inslaan, die overbekend natuurlijk angsten oproept (want onbekend is eng). Maar als ik nu voor mijzelf -als bina 40-jarige- eens besluit, gewoon eens aanneem dat het helemaal niet eng is, zeg maar een beetje stoer doen, de uitdaging aan gaan.... Dan ben ik toch al een stukje op de goede weg, dat ik dat zomaar durf te denken? Na een zeer intensief judo-toernooi vanochtend was mijn zoon na een half uurtje computeren niet meer moe. En toog vol goede moed op skeelers ri. half pipe aan de andere kant van het dorp... Kom je zo nog even kijken, mam, want ik kan dit en dat. Gekeken. Met mezelf van te voren (!!!) afgesproken niet te zullen mekkeren over de onuitstaanbare en misschien logische, moederlijke angst. Hij haalde een behoorlijke stunt uit, die hem nogal wat bewondering opleverde uit de groep... Het ging bij lange na niet perfect. Toch dat stralende hoofd hè..ach zo machtig mooi! Wat knap dat je dat durft, zoon. Super goed van je! Voor mij was dit voorheen een heel moeilijk moment geweest, nu meende ik echt wat ik zei en was natuurlijk supertrots! Wat ik eigenlijk wil zeggen is; ik ondervind dagelijks in mijn leven dit soort gedachten en situaties dat ik aan het "loslaten" ben. Men zegt het al jaren tegen me, en nu begin ik opeens hele kleine stukjes te begrijpen. Het heeft te maken met een innerlijk loslaten, maar ook met moed en lef om de angst opzij te zetten... Gosh.. ik hoop dat het een beetje overkomt wat ik wil zeggen. Sorry, ik kan het niet op een andere manier die kort en bondiger is.. Het is een klein stukje van wat ik missen kan, ook voor de nieuwe mensen op het forum; hou vol, het is zo de moeite waard. Als je echt wilt en durft; laat het los! Het hóeft niet meer! En dit zeg ik ook pas na 3 maanden, en ik ben ook nog maar net op weg. Maar stoppen met drinken en de wíl om je leven te veranderen maken dat je in een soort andere dimensie komt. Of zanussi Hou vol allemaal! liefs, Marjo.

poeh, wat kun je soms veel leren in een avond. Actie was altijd reactie.. nu eerst mezelf weer in het gelid gezet en zonet eerlijk aan man verteld hoe het voelde en wat het met me deed. Goed gesprekje gehad! Knuf, wat fijn dat je er weer bent. een chronische ziekte, niet leuk, maar hopelijk beter dan levensbedreigend! Sterkte knuffie! Welterusten. (bakje bambu gehad, volgens mij verdraag ik geen melk meer )

Zelfvertrouwen veínzen, da's een goeie RV! Ga je er vanzelf in geloven... Het ga je goed!

Ja Pip, gefixt! Zo voelt het, nu nog goed afhandelen, maar dit was bijna een genot, er dóórheen.... Achteraf dan hè, een ietsiepietsie genot, nou ja een beetje trots...

Safi bedankt! De lap tekst is weer gekopieerd en geplakt, ik zal hem zo nu en dan herlezen. want it's me! Cacou, ja blijk ikverdorie zelf te kunnen zwemmen, dat had ik lang niet gedaan. Andersom denken. Het hielp. Begrijp opeens een beetje meer van "helpende gedachten". Karinneke, kom op! Niemand is tegen jou. Verkeerd gelezen? Sterkte meid, je hebt het niet gemakkelijk!

Nou, dan had ik het nog redelijk goed uitgelegd vanochtend. Lieve mensen, ik heb zeer met jullie meegeleefd, dat is het niet. Ik heb op het randje van de afgrond gestaan vanavond. Heb het niet gedaan, maar was zo dichtbij dat ik écht dacht; dit komt nooit meer goed... Aanleiding was een opmerking van mijn man die nogal hard aankwam, en sindsdien draaien we rondjes om elkaar heen. Woestheid over waar die het lef vandaan haalde, schuldgevoel, angst en mezelf waardeloos voelen. Het was even weer zo sterk aanwezig. Voorheen kon ik maar één ding. Maar ik ben gaan lopen en heb aan hier gedacht. Ik wil het niet, ik doe het niet! Gelukkig was ik sterker, maar ik heb weer even gevoeld hoe dichtbij het is! Ben weer rustig nu. Fijn dat het zo goed met je gaat RV, en dat je plannen hebt en ze ook gaat dóen! Mooi hoor.

Oh :$ sorry hoor, ben al weg!

Wou je wat breken dan? Kom maar even langs!

Kan nooit zo erg als hier zijn. kan niet eens meer zien waar die ramen zitten!

Nou, kom net uit een halve siësta. Ben me toch een stuk ch..... Dus ik dacht, ik kom jullie even vervelen. Hee, Corientje, maar even rustig aan dan. Oh, dat heb je al gedaan... Gem, succes bij de dokter, en straks heb je het alweer gehad. Roger Waters in Landgraaf? Keek net even wat die kaartjes kosten.. laat maar! Hiehaa Trees, je bent er weer. dit was wel een loeierd hè. Blij dat je hier even kwam zeg. Orleando, dat klinkt eigenlijk wel heel erg super hè! Straks een kopje thee, en vroeg naar bed! Nou, dat was het wel weer, zal es kijken of die zon nog wat te lachen heeft