Kaia

quote: Originally posted by: pippi 'k was niet eens verliefd , ken je nagaan:D Nee, ik ken het niet nagaan, kheb jouw nummer niet noch het zijne

Truste ook Corinne quote: Originally posted by: pippi Dus Kaia als ik het goed begrijp ga je ongebruikt retour???? Nee maar ssssssst, laat ie het niet horen, hij zit echt héél goed ergens verstopt...

Weltrust nichtje

En?? Hebbie met hem in bed gekroept? Ie waoren toch niet getrouwd? Bin ie zo'n onrein deerntjen?

Mij werden die gevoelens verboden: ik mocht ze alleen maar hebben bij De Ware (lees: van goede komaf, gestudeerd, vrij van onvolkomenheden).....kan je nagaan: ik wacht nog steeds, zo zou ik mijn ganser lijf en leden in den bloei vergooit ende vergrabbeld hebben aan een kl**tzak die zich reeds 43 jaar voor mij verscholen houdt

Niets heftiger dan die eerste vrouwelijke verliefdheden.....

Maar we moeten er toch ook niet aan denken dat ze er 'opeens' niet meer zijn.....

Herkenbaar verhaal Tapas...mijn moeder huilde toen ik gaatjes in m'n oren had laten prikken, ik had 'haar lijf' verminkt! Het blijft zwaar irritant, je kan het nog zo goed 'be-therapieen' maar een vos verliest nooit geheel haar streken, soms gaat het tijden goed en dan ineens krijg je weer zo'n bijt en dan maar je best doen om je niet weer tot de kindreaktie te laten verleiden.....ik kan dan best hard reageren, m'n grens trekken voor wat ik nog p*k en waar ik geen zin in heb, dan verwijt ze me m'n hardheid, maar haar gedrag wordt niet beloond dus stopt het.

Gelukkig dat het nu beter gaat, jullie zijn voor altijd met elkaar verbonden, het is ook wel een hele heftige verandering en dat heeft heel veel tijd nodig! Ja das een goed idee: we faken onze namen...wie gaan er niet? Dan pikken we wat namen in.....

Pipke je hebt toch zelf wel aan den lijfe ondervonden dat bezet-zijn altijd uit kan gaan? Bovendien kunnen wij in geval van nood altijd elkaar nog versieren, in het kader van de creativiteit enzo. Wat doen we aan?

Ik vind het net zoals jijzelf niet okay dat je dingen van je dochter leest maar het is wel menselijk: je houdt van haar en wil weten wat er in dat koppie omgaat, zodat je het voor haar beter kan maken. Dat de waarheid wordt verdraaid vind ik heel laag bij de grond: gemakkelijke prooi ben je als je geweten je zegt dat je in die periode idd geen goede moeder was. Ik kan ergens wel begrijpen hoe een puber van alles een interessant drama maakt: ouders horen perfect te zijn, en zo niet, dan zit je in een film, of zoiets. Dat fouten maken iedereen overkomt moeten ze nog leren door hun eigen fouten. Ik kan me ook voorstellen dat je geen zin hebt om over en weer vingertjes naar elkaar te wijzen. Gelukkig kan je er wel met haar over praten, dan wordt het in ieder geval iets 'gewoons'. En tussen ons: drinken is je eigen verantwoordelijkheid, maar heeft altijd een oorzaak...hoe zwaar moet het voor jou zijn geweest om je kinderen alleen op te moeten voeden omdat je man 20 jaar lang eindeloos therapieen nodig heeft...

Hanneke super die vriendin van jou, en super van jezelf ook, soms doe je wel eens onverwachte dingen die best heftig zijn, maar gedronken heb je niet, en daarom kom je er alleen maar sterker uit! Hee het komt allemaal wel weer goed voor jou op een of andere manier

Maar Pippi toch luister nu eens naar je moeder, hoe moet dat nou zo zonder man in je leven, wie laat de bril voor je omhoog, wie laat de tandpastadopjes slingeren, wie zorgt voor extra was, wie laat je nu niet met rust als je weer rond 'die tijd' bent, wie moet er nu 'sochtend eerst z'n tanden poetsen voordat ie je zoent, etc etc etc?

Ja Pippi hoe laat haal ik je op?

Ik heb geen kinderen maar in mijn werk merk ik dat kinderen lang niet zo'n drama van dingen maken als wij volwassenen dat kunnen doen. Ik denk dat de breuk van je ouders veel meer impact heeft dan een periode van een gekke mamma! Want mamma is ook vaak genoeg warm, lief, irritant en leuk gek, net een echt mens! Moederliefde is onvoorwaardelijk, en dat basisgevoel stijgt boven alle luxe en vermeende goden uit, als het erop aankomt. Schuldgevoel van ouders kan ook een belasting zijn voor kinderen, want die vinden dat weer zielig voor hun ouders. Waar het volgens mij om gaat is dat je het NU allemaal zo goed mogelijk doet. Toch?!

Wat heerlijk Teresia dat je zo gelukkig bent!

Ik log even in om te bekennen dat ik gegluurd heb naar jullie geflep ende afgelebber, dus voila:

Hoi Sandra, De onverschilligheid, ongevoeligheid, het niet echt luisteren, het 'in' de tv zitten, thuis en met je kind alleen het hoognodige doen, hoort wel degelijk bij een alcoholverslaving! En misschien is er nog wel meer aan de hand.... Is er ook iemand waar je eventueel tijdelijk terecht zou kunnen, misschien vind je het te ver gaan wat ik nu zeg maar ik vind de situatie gevaarlijk en misschien dat bij hem een licht opgaat als hij zich realiseert dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is dat jullie bij hem zijn, dat zijn onverschilligheid consequenties heeft? Als hij niet WIL veranderen laat hij jou toch geen keus...hij HOEFT geen alcoholist te zijn, net zomin als jij door een hel hoeft te gaan vanwege zijn verslaving.....ik vind dit echt heel erg voor je, gelukkig wil hij komende week naar zijn arts, misschien is het voor jou sowieso verstandig om ook even te gaan? Blijf er niet mee zitten hoor, je bent zelf zo positief bezig met je leven, ik vind het zo knap dat je zo lang al de borstvoeding volhoudt! Ik hoop dat je man hulp wil aannemen en ook zelf ziet dat hij dat nodig heeft, er is nog een heel leven voor jullie! Liefs, Kaia.

Hoi Sandra, Allereerst gefeliciteerd met je 1,5 jaar alcoholvrij! Een rekensommetje laat zien dat jullie zwangerschap de aanleiding was? Wat moet het ontzettend moeilijk zijn om te zien hoe je man gewoon doorgaat, niet is veranderd (in drinkgedrag) terwijl jij je wel verder ontwikkelt. En dan de taalbarriere, die blijkbaar in hele ingewikkelde kwesties als dit alsnog een rol gaat spelen. Goed dat je hier even komt schrijven, je moet er zeker niet alleen mee blijven zitten. Ik wil natuurlijk voor jou, je dochtertje en je man zo gauw mogelijk een harmonieuze oplossing, maar daarvoor heeft je man wel zelfkennis en inzicht nodig, en daarmee de bereidheid om wat aan zijn verslaving te doen (jammer dat je hém niet even zwanger kan maken ). Het gaat nu verder dan hemzelf, en daarom vind ik dat jij van hem mag, of eigenlijk -al is het maar voor je dochtertje- MOET eisen dat hij er NU wat mee gaat doen, of moet het eerst erger worden dan een dikke lip? Ook hij moet er niet alleen mee blijven zitten. Lotgenoten zijn zoooo belangrijk, alleen al dit forum maakt voor zovelen (inclusief ondergetekende) het verschil; herkenning van emotionele, sociale, lichamelijke, etc gevolgen zorgt ervoor dat dingen geen eigen leven meer gaan lIJden ergens achter in je hoofd. Wat ik tegen hem zou willen zeggen is: "Jongen, je bent niet de enige bij wie de gewoonte er zo in de loop der jaren ingerold is, luister niet langer naar dat stemmetje die steeds maar uitstelt, het voelt zoveel beter om je geen zorgen meer te hoeven maken, je niet schuldig meer te hoeven voelen en gewoon te kunnen zijn wie je bent. Het past nu toch niet langer in je leven om het van roes tot roes aan je voorbij te laten gaan, je hebt nu een vrouw, een dochter en het is tijd voor the new you (surprise yourself and you'll be surprised!). En nogmaals: je bent niet alleen, zoek mensen op zoals wij hier op het forum, je KAN het en daarvoor hoef je eigenlijk alleen 'maar' die eerste te laten staan". Heel sterkte Sandra, en blijf goed luisteren naar jezelf, Kaia.

Lieve Pip, Ik kan (hier stond eerst: volledig) helemaal onderschrijven wat Soothe zegt. (hier stond eerst een uitroep teken) Het stelde en stelt mij eerlijkgezegd ook nogal teleur dat ik door het stoppen met drinken niet die rustige, stabiele, evenwichtige vrouw geworden ben (en het het liefst ook nog rijk, bloedmooi, altijd goed gehumeurd, vol met energie, 20 jaar jonger etc.) Maar weet je wat, ik ben nu eenmaal een extravert persoontje, een hittepetitje, overgevoelig, soms jubelend aanwezig dan mezelf weer terugtrekkend in m'n schulpje, soms chronisch moe dan weer zin om van alles te ondernemen...maar (hier stonden eerst kapitalen) ik heb wel een heel goed gevoel over dat ene stukje van mezelf: ik drink niet meer, en dat geeft een soort zelfvertrouwen wat ik zelf verdiend heb (okay en jullie ook een beetje ;-)) en dat geeft me meer moed en zin in het leven dan daarvoor. (zie je wel: ik kan best een heel rustig stabiel punt neerzetten ) Een heel bescheiden groetje (terwijl ik je eigenlijk door m'n scherm wil trekken om je eens een lekkere flinke pakkerd te geven), Kaia.

An :present: :rose::sun:

Super Hanneke, 12 dagen de kop is er af!!! Ik had die eerste dagen ook zo'n gevoel van: "ik stond erbij en ik keek ernaar", alsof het iemand anders was die ECHT niet meer dronk, ik kon het bijna niet geloven dat ik dag voor dag die fles, die ik jarenlang zo'n beetje op hetzelfde tijdstip opende, ineens niet meer pakte...deed IK dat??? Ja ik deed het, zoals jij nu ook, en de tijd ging verder en ik deelde het hier met mensen die het ook deden! Nu is het een kwestie van volhouden, volhouden en nog eens volhouden, want de aanhouder wint en mijn grootste motivatie is dat ik niet meer wil zijn wie ik al die jaren in een roes gehuld was, alsof ik de tijd zomaar aan me voorbij liet gaan terwijl dit leven uniek is en nog zoveel meer kan zijn: this is the new me, it aint all a pretty picture but i'm getting there (m'n spaans is niet zo bi maar wilde toch internationaal niet achterblijven )

Woman van :heart:e met je 3 weken, YESSS!!! ***Pas op voor die gremlins, dat zijn van die hele geniepige die juist zo rond de 3 weken verschijnen; ze laten je denken dat je alles onder controle hebt want je doet dat al 3 weken (jaja en al die maanden, jaren daarvoor tellen zeker ineens niet meer? gremlinlogica!)...ieeee ze komen zelfs je droomwereld binnen...trap er niet in hoor, geloof je werkelijk zelf dat als je er nu eentje neemt, je niet naar de eerstvolgende gaat verlangen, en waar trek je de grens, hoe snel ben je die weer over, wat kan er nu zo diep in jou al wezenlijk veranderd zijn dat je er vanaf nu reeds matig mee om zou kunnen gaan? Wees heel blij met wat je nu met jezelf aan het bereiken bent, wees er heel zuinig op want het is iets heel kostbaars, dus koester dat! Ik heb met mezelf afgesproken dat ik het in ieder geval 1 jaar geef, dat is best heel lang maar ik doe het dag voor dag, ik heb niet de illusie dat ik er na een aantal maanden al ben, sterker nog: hoe langer ik gestopt ben, hoe meer ik geconfronteerd word met de overmatige rol die drank in mijn leven speelde en ik ben nog steeds bezig om die vrijgekomen rol vorm te geven, ook omdat die rol zoveel meer onbegrensd is dan die vorige die maar in een roes bleef steken: waar eerder 2 flessen de limit waren, is dat nu the sky! Er is zoveel ruimte gekomen voor de persoon die ik ben, dat ik soms niet eens weet waar te beginnen.....Woman en ook iedereen: blijf jezelf dat geven! Har en Tina: zorg goed voor jezelf, geef er maar lekker aan toe nu het er toch is, en heel veel beterschaps:sun:jes Tapas: er is ook moed en zelfkennis voor nodig om jezelf die timeout te kunnen geven, goed gedaan en voel je niet bezwaard, niets zo veranderlijk als de mens en straks ben je er weer volop zoals je er wil zijn! Zelfs hier in Den Haag heb ik op een terrasje (eens, long time ago, kwam ik op die plekken met samenscholingen van meer dan 2 zuipenden:D) wel eens een klein kind 'zwarte piet' horen roepen naar een donkere man :$

quote: Originally posted by: blacky ik laat de eerste staan zeker weten , want mijn leven is sederdien toch wel een stukje beter geworden , maar ik moet het zelf wel willen zien Dit laatste is o zo waar: het wel WILLEN blijven zien, niet totaal afglijden bij downs omdat we nu eenmaal niet altijd up kunnen zijn..... Tapas en dat doe jij nu al 1 heel jaar en een halve dag , wat een ongelooflijk stoere prestatie: van :heart:e en op naar het 2de jaar! En Gemmetje, jij ook een hele grote van :heart:e met je 1 jaar 1 maand 1 dag helemaal puur natuur! Goed voorbeeld doet volgen en de aanhouder wint, zo blijkt....dus ook vandaag laat ook ik die eerste staan. Houtje wat fijn dat de pijn nu zoveel minder is, zo krijg je hopelijk snel weer ruimte voor andere (leukere!) dingen. Marjo nog een tip voor jou: zou je ook je angst om kunnen zetten in een gezonde spanning, ik denk dan aan met Klaas en de kids iets afspreken over jullie vakantie: lekker op de bonnefoi, niets plannen, gewoon de zon achterna, ook al blijven jullie bij wijze van in Limburg steken, dag voor dag een klein stukje rijden, waar het fijn is blijven jullie tot zolang jullie dat willen, en anders trekken jullie rustig en ongedwongen weer wat verder tot daar waar het mooi is, paspoorten mee en kaarten van wegen en verblijfplaatsen in Nederland en Europa, en verder go with the flow and the sun, geen spanningen over verre ritten want alles staat open en jullie beslissen per moment, wie weet waar jullie uitkomen? Zo kan je je verheugen op een heerlijk gevoel van vakantievrijheid i.p.v tegen een vooraf geplande verre rit op te moeten zien?!?! Heel veel liefs voor iedereen! Kaia.

Val ik hier nu zomaar even met m'n neus in een aflevering van Droge Tijden Natte Tijden