An

Trees: dat dacht ik ook. Mezelf streng aanpakken en ik ben zo weer terug in mijn ritme. Ik zie het nu ook niet meer als DE ramp. Snap je. Dat heb ik wel van internettherapie over gehouden. Een uitglijder is jammer, maar niet het einde van het proberen ADB te worden. Gewoon weer de boel oppakken. En ik merk, terwijl ik hier schrijf dat mijn kracht weer groeit. Dank je Trees. En jij gaat wel heel erg goed he?!

Spud: dank je. Anna: ik ben ook bang om dus echt helemaal uit te vallen. Een diepgewortelde angst.

Ziza: Vanmorgen dacht ik direct: Ik ga niet drinken, ik ga door waar ik mee bezig was. Later op de middag kwam de gedachte alweer: een paar biertjes en ik kom de dag door. 'nee, dat moet je niet doen, want dan maak je er zelf weer een ramp van, gaat spijt krijgen, en DIT wil ik niet'. Dus niet gedaan. Maar het idee he?

Tina: het was een ander soort paniek. Ik voelde dat ik ziek aan het worden was... het idee echt ziek te worden en niks te kunnen. Schuldgevoelens van mijn falen, mijn luiheid, het niet vooruit te branden zijn. Dan nog ziek voelen en dan al dat MOETEN. Al dat moeten, en ik wil NIKS. Te veel meegemaakt de afgelopen twee jaar. Tegenwoordig krijg je geen tijd om te rouwen. HEb nog zoveel verdriet zitten. Zo ontzettend veel. En je moet maar door, door en doorgaan. Leren loslaten en als ik ziek ben loopt alles evengoed door. Nou ja, en dat kwam bij elkaar en ik dacht (een super stomme niet helpende gedachte) 'wat kan mij het ook schelen allemaal' en ik dacht zelfs hierna ruk ik nog een fles open. Na het tweede glas weet ik al niet meer hoe ik de rest heb weggewerkt. Ik ben ziek en daardoor zo mijn bed in gehobbeld. Hoe weet ik ook niet meer. Het was niet lekker, het deed niks en er is niks aan, aan heel die zooi niet.

quote: Originally posted by: RJB Misschien nog wat uitgebreider over hoe de terugval ontstond: Inertie - dat wil zeggen: van alles en nog wat willen, maar nergens toe komen.. Enorme somberheid die ik met niemand deelde omdat ik me ervoor schaamde. Schaamte voor mezelf in alles eigenlijk.. Wel willen, maar niet kunnen rouwen om verlies (vooral van wat ik vroeger was: een vader, een man met een Geliefde, een huis, een baan). Angst om nog meer te verliezen. (En angst voor verlies leidt tot verlies) Me groot houden voor iedereen, niet toe willen geven dat ik sommige (heel eenvoudige) dingen (even) niet kan.. Een groot gevoel van misluktheid. Van zelfmedelijden ook wel.. En dan denken: wat maakt het allemaal nog uit.. (En dan - eenmaal gedronken - voelt alles wat ik hiervoor schreef ongeveer honderd keer zo erg!).. Raar maar waar: zo voelde ik me gisteravond dus ook en vandaag 100 keer erger, kan je nagaan. Pff.. RJB wat een gedoe he, wat zijn we toch voor hardleerse mensen. Gelukkig kan je daar nu wel internetten. Heb vaak aan je gedacht, hoe het ging en zo.

Hoi Tina: heb in ieder geval de moed om weer te schrijven. Ik dacht, hier moet ik niet langer mee wachten, want het 'lonkt' zo vreselijk momenteel. Ik weet dat wanneer ik schrijf het wel weer goed komt. Tina: neem maar geen voorbeeld aan mij, ben en blijf een rampgeval.

Lieve Eve: wat te zeggen op zo een verhaal....... welkom, van harte welkom. Tja, ik ben zelf ook nogal een ramp geval. Het is zoiets als de lamme helpt de blinde of andersom. Nogmaals welkom!!!!!!! En nooit de moed en de hoop verliezen, de wonderen zijn de wereld niet uit.

Hier een zieke. Heb gisteravond hup een fles wijn naar binnen gewerkt. Ik voelde me zo ontzettend ongelukkig en ziek en hup daar mijn zogenaamde medicijn. Het was zoiets als RJB omschreef. Dus ik begin maar weer opnieuw. In mijn schrift wel geprobeerd de boel te analyseren, maar eigenlijk kan ik niet begrijpen waarom ik dat doe na bijna 2 maanden droog te staan. Zo ging dat ook in december. Vandaag moest ik me inhouden om dit nog grotere ellendige gevoel niet weer weg te willen drinken. Ik snap mezelf dus echt niet. Ook had en heb ik erg veel moeite met wat er nu op het forum gebeurd. Ik mis de bannelingen. Ergens begrijp ik het wel, maar het grote zwijgen hierover kost me moeite. Ook het vertrouwen was ineens foetsie. Dat is geen goed gevoel. Gisteravond had ik echt een soort paniek aanval en dacht het allemaal niet meer te redden. Zomaar ineens, in een flits. Heb nog overwogen eerst te schrijven, maar , en dit is geen excuus, vond ik het ellendig op het forum. Heb er zelfs over gedroomd. Nu toch maar weer proberen. Er zijn verstandige zaken geschreven en ik probeer het als een leerproces te zien. Ik ga gewoon verder. Jammer dat mijn schriftje weer beklad is met een uitglijder. Voorlopig uitzieken nu. Ik heb griep. Hoesten, zweten, overal pijn en daarbij een zware depressie. Hoe kom ik hier weer uit he. Allemaal bekend voor jullie hier. Nu voor het eerst weer in tijden fatsoenlijk met mijn man over die sh*t alcohol in huis. Nu wel alle begrip en aardigheid. Moet ik dan eerst weer helemaal in de puin liggen vraag ik me dan af. Nou ja, klaag, klaag, klaag.

Ik heb er even geen zin meer in. Het doet me geen goed en grote verwarring gebracht. Tot over een tijdje maar weer.

Spud: je bent aangenaam gezelschap, netjes beleefd en gewoon opbouwend. Taxus houdt de boel hier in de gaten, zolang je een ander niet beledigd, scheldwoorden etc. gebruikt komen we al een heel end met elkaar. Ruzie maken en stoken is ook niet de bedoeling. We kabbelen nu gewoon weer verder. Momenteel worden er echt weer mensen geholpen om van de drank af te blijven en dat is goed. Orleando en Dory en alle anderen, hou het droog. Ik moet weg nu, maar ging liever naar bed want ik ben dood en dood moe. Vandaag drink ik dus niet. Tot later misschien.

Toch is er die angst nog, zolang die angst er nog is ben ik er nog niet klaar mee. De angst voor het matelozen, dat het me geen donder interesseert. Ik maak hier nu een moeilijke tijd door en moet echt bij de les blijven.

Ja Trees, dat klopt. Ik ben echt al jaren bezig me los te maken. Maar dat geeft ook niet. Langzaam aan. Vanmiddag ook weer een fles wijn leeg gekiept, overgebleven van gisteren. Vroeger ging ik nog een tijdje door nadat iedereen was vertrokken. Halve flessen of zo kan ik me uit die tijd niet herinneren, errug: alles ging leeg.

Haha Trees, nou in mijn zuip tijd wel hoor! Maar dat is wel heel lang geleden hoor waarover ik nu schrijf.

Tasseke: Ja het weggooien van de lege flessen was ook een soort ontkenning voor mezelf. Als alles weg was, de lege he, hahaha, dan was het net of het wel meeviel. Dus teveel leeg om me heen beviel me niet. Tja, ik ben een echte gestoorde hoor.

Huil maar Orleando, daar is alle rede toe.Ik ken dit verdriet maar al te goed. Het is een hele zware tijd voor je. Kijk maar wanneer je weer eens langs kan komen.

Orleando: ja het komt wel heel dichtbij zo he? Een rede meer om op te passen met de drank. Als je toch wilt drinken probeer dan toch iets met jezelf af te spreken. B.v. deze week maar dan maximaal zus of zoveel. Dat je er over nadenkt. We zien je dan volgende week wel weer. Ik wens je heel veel sterkte!!!!!

Tasseke, dat heb je mooi gezegd naar Orleando. Je gaat goed he? Ik moest toch wel lachen gister om je verhaal met die kratjes op de fiets en dat dan juist bij het flessenapparaat een flesje kapot valt. Als ik me bedenk hoe vaak ik met flesjes op de fiets heb gezeten. Wat een gedoe met al dat bier he. Toch wel zo handig als dat niet meer hoeft. Nu begin ik dat met die sigaretten ook lastig te vinden. Net zat ik alweer te kijken of ik wel genoeg heb voor vandaag, anders moet ik zo nog naar de winkel. En de vrijheid... de tijd die je hebt als je niet drinkt. Vroeger vond ik de dagen lang duren, maar nu niet meer. Ik vind het heerlijk dat ik eens tijd heb! Zet 'm op Tasseke!!!!

Niet voelen, niet willen voelen, ja zeer herkenbaar. Toch moet je door dit gevoel heen, wel voelen. Ben er niet te bang voor: je kan het, je bent moeder en hebt kinderen. Je bent groter en sterker dan je zelf weet.

Orleando: ja dat is moeilijk, maar wat jij nu meemaakt is een enorme slag! Hoe hiermee om te gaan. Ik heb het enorm met je te doen. Maar geloof me, drank maakt de pijn NIET minder. Misschien heel even. Veel sterkte en kom wat vaker schrijven, misschien kan je de drank dan beter weerstaan.

Tina, je had echt een paniekaanval vanmorgen he? ik las het net pas. Heb je dat vaker? Je zei al dat je het meer had toen je nog dronk. Rot voor je, maar je bent er alweer overheen. Ik heb daar ook zo'n last van gehad. Zo erg dat ik nu nog wel eens angst voor die angst heb. Kan ik dit wel vandaag, of kan ik dat morgen wel aan. Nu ook weer. Drukke dagen en trek me dan een paar uur terug, omdat ik bang ben dat het me niet lukt. Terwijl ik eigenlijk weet dat het heus wel goed gaat. Het zal goed zijn als je gips er vanaf gaat. Ik vind je in ieder erg knap en hoop dat we het gaan volhouden he??!!

okido

Cruyfie is zo gek nog niet. Ik heb er een extra slaappilletje in gegooid, want ik ben bang dat ik er tot morgen ochtend nog zit. Mijn hersenen zijn vol actief. Har is het met jou?????? Laatste vraag, haha

Ja Har, dit was een dag waar ik heeeeeeel lang mee vooruit kan. Dit zet alle andere zaken in de schaduw. Genoten zonder te drinken, zonder de wens te drinken. Wat een bevrijding.

Patatje: ben je gek op patat of zo?? haha. Welkom hier op het forum. Zoals ik begrijp heb je een gecompliceerd leven en beperkt ben in je vrijheid en daarbij ook nog eens dwars wordt gezeten door je (v) echt genoot. Nee drank lost niks op, maar daar was je zelf al achter gekomen. Drank levert nog meer problemen op. Eerst stoppen met de drank en vervolens werken aan je eigen leven. Nadenken wat je er mee wilt, maar vooral wat je mogelijkheden zijn. Als je vast zit dan wordt dat wel heeeeeel moeilijk. Maar met drank zit je helemaal gevangen dan heb je niet een mishandelaar, maar twee over de vloer, sterkte en ik hoop dat we je kunnen ondersteunen op het forum. Zoals het er vandaag aan toeging is een zeldzaamheid. Net als in het gewone leven speelt hier af en toe ook wel wat. Soms is het net een soap.

Har: ik ben ook nog errug wakker wat niet zo best is. Morgen ben ik van 10.00 tot 22.00 in touw.... Mijn dag was GE WEL DIG. Super mooie ervaringen en ik ben als nieuw.