He, Han, neem t nou maar gewoon zoals t is. Hoort makkelijk, weet ik.
Maar d'r nou nog proberen op te voeden gaat nooit lukken.
Mijn lieve moedertje was nooit makkelijk. En ziek.
Toen m'n vader stierf wilde ze ook perse op zichzelf blijven, terwijl hij alles deed.
Dat heeft nog ff standgehouden, met veel thuiszorg, en ik woonde ook nog in dezelfde stad.
Toen ze op 'n gegeven moment voor de derde keer in 1 jaar naar het ziekenhuis moest ging ze om.
En die laatste jaren in het verzorgingstehuis waren goed, voor haar en voor ons.
"Oh, joh, ze zorgen hier zo goed voor me!"
De knop moet om, maar forceren is moeilijk. Hoort hard, maar niet te hard voor haar lopen, nu.
Asje dr bent wel verwennen, natuurlijk. Bedelven onder de fysieke aandacht.
Is er geen verzorgingstehuis bij jou in 't dorp?
De tuutebaas