Captcha

Goedemiddag luitjes, Vanmorgen poezen weggebracht naar pension, en gesport. Straks komt nicht om op het huis te passen. Komende week op vakantie. Ik zet me schrap, ben alert, enzovoorts. Dagpact: Quinn Lars Momentum MarQ Senna33 Harald Kohtje AlJo IJsvogel Smaragd Lente Reacher Captcha

Meld me ook droog af. Was niet zo'n fijne dag. Feestelijke geluiden buiten, geen zin om eraan deel te nemen. Wel goed opgeruimd. Truste

Ja, ik tracht zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen. Steeds assertiever, steeds meer op een goede en duidelijk wijze zeggen wat ik bedoel. M'n huis is vandaag weer verder opgeruimd. Morgen nog een ronde. Kamer van dochter is een plaatje. Een echte grote-meid-kamer. Ze heeft echter nog nooit er geslapen. Mijn kinderen komen niet uit zichzelf, helaas @bumperjim. Alle contactkanalen zijn afgesloten. Ik kan ze simpelweg niet horen, niet lezen, niet spreken. Zoon is 17, dochter 15. Ze hebben beiden hoog IQ. Dat zegt niets over hun perceptie van mij, van wat ze gehersenspoeld krijgen. Vandaag weer een poging gedaan zoon te bellen. Voicemail. Daarna heb ik nog harder opgeruimd. Dus wel positief...pffff Ik word er niet meer boos om. Soms nog wel verdrietig. Hoort bij het leven. Als het verdriet maar geen woede/frustratie of andere ellendige emoties wordt. Met verdriet kan ik omgaan, op een gezonde manier, vaak, niet altijd. Mijn kinderen zitten zo dicht in mijn hart. Ik sta op het punt behandeld te worden voor complexe PTSS. Allicht staat dit op de eerste plaats. Hun niet-reageren is niet alles, er is meer, veel meer, gerelateerd aan hen. Kan het hier niet schrijven. Dank jullie voor het meelezen, je antwoorden, tips

Fijne reacties!

Dank je. Het verdriet went. Komt soms met vlagen en verdwijnt dan zachtjes. Voor mezelf zorgen is het belangrijkste nu. En het enige waar ik vat op heb. Het moeilijkste is om te gaan met het grote gat in me. Dat eerst gevuld was met zorgen voor mijn kinderen. Zij kwamen op de 1e plaats. Eenzaam in onszelf zijn we allemaal. En ik heb die basale eenzaamheid jarenlang opgevuld met zorgen voor anderen. Zorgen voor mezelf is best lastig. Wat wil ik echt? Wat vind ik leuk? Over passies heb ik het niet meer, die zijn eruit gesleten in het proces van gezin - kinderen - alleen. Zielig ben ik niet, dat stadium gepasseerd. ik ben degene die mijn zaken op kan pakken, die gaat uitzoeken wat de waarde van mijn leven nu is. En hopelijk komt er een moment dat een kind zich weer even openstelt voor mij. God geef mij de kracht om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, moed om te veranderen wat ik kan veranderen en de wijsheid om tussen deze 2 onderscheid te maken. Nu, hoppa, fysiek aan het werk om me niet te overspoelen met gevoelens waarmee ik nu niets kan.

Vandaag vechten tegen mijn verdriet. Doe ik elke dag in meer of mindere mate. Op zo'n feestdag was ik vaak met mijn kinderen. Struinen door de vrijmarktstraten, kijken naar wat optredens. Al meer dan 2 weken kan ik ze niet eens meer per telefoon bereiken. De rest van de communicatiemiddelen zijn al een paar jaar voor mijn nummers geblokkeerd. bij mijn ex via de router, kan ik het vaste nummer niet meer bellen. Alle e-mails gaan via hem, komen niet bij mijn kinderen terecht. Mijn zoon zie ik nu 4 jaar niet. Mijn dochter heel soms, sinds 2 jaar. Hoe het komt. Het was een afschuwelijk huwelijk. Niets wat ik deed was goed. Nu, achteraf, heb ik kunnen zien dat hij een narcist pur sang is. Inderdaad eentje uit het DSM IV. Hij had de echtscheiding al jaren voorbereid. Meldingen gedaan bij jeugdzorg, bij de politie. Meldingen die niet waar waren, en waar ik pas achter kwam toen jeugdzorg ging bemoeien met de kinderen. Jeugdzorg deed niet aan waarheidsvinding. Rechters ook niet. Hij heeft mijn familie bewerkt. Polissen die we samen hadden inpikt - hij deed alle administratie, ik vertrouwde hem. Psychische en fysieke mishandeling. Diverse malen aangifte gedaan van mishandeling. En daarbij liet ik het. Omwille van de kinderen. Speelde alcohol daarin een rol? We dronken beiden.Soms meer. Maar dat had geen invloed op mijn zorg voor mijn kinderen. Het afglijden naar teveel en geen rem meer hebben kwam toen elke rechtszaak hopeloos eindigde. Het continue getreiter. En als klap op de vuurpijl: het moment dat jeugdzorg vond dat de kinderen beter bij hem konden zijn. Mijn zoon was vroeger heel bang voor hem omdat hij door ex werd geslagen. Ex kon heel onverwacht ongelooflijk woedend worden. Er is meer, veel meer. Schrijf ik nog wel eens niet nu. Zit nu weer te huilen. Ik mis ze zo ongelooflijk. Mijn dochter en ik gingen zo fijn met elkaar om. En nu: niets. En al die goed bedoelde dingen die ik te horen krijg: het komt wel weer goed, ze komen wel weer terug, enzovoorts. Nee! Die kans is vrij klein. Ze zijn en worden gehersenspoeld. Wat ik van ze heb gehoord, als ik ze sporadisch sprak, is dat ze niets meer weten van de leuke uitjes, vakanties, de fijne dingen met ons 3-en. Hun hersenen zijn overschreven met allerlei lelijks over mij. En ik kan dat niet veranderen.

Goedemorgen, las net wat er gisteravond nog is gebeurd. @Lars mooi geschreven. Net gesport, nu verder met het eindeloze opruimen Dagpact: Lars Nicky Jopie MarQ Kohtje Harald Sowhat Mootje Captcha

Dank voor al jullie antwoorden Ik was nogal nieuwsgierig naar de diverse motivaties, die zijn duidelijk, collega's @Gypsy tjsa, 'collega's': wat vind je er zelf van? Geintje (Hulpverlener-uitdrukking)

Beste allemaal, voor alle duidelijkheid, van niemand heb ik last. Noch wil ik iemand last bezorgen. Als iemand 'last' voelt, dan is dat door de eigen gedachten: ik kan dat niet veroorzaken. Hooguit laten nadenken. Ik wens jullie een goede nacht. Tot morgen.

@Quinn klopt. Moeilijk. Vooral dat.

@harp ja, dat is zo. En de mee-lezers van buitenaf. Daarom, laat ik voor mezelf spreken, kan ik niet veel meer vertellen dan wat niet-traceerbaar is.

Kan er een forum voor leden worden geopend? Of is dat een vraag die al eerder is gesteld en negatief beantwoord is?

@Reacher Dank je. Ja het gaat. Met heel veel moeite. Ben erachter dat ik een vriend heb die er niets van begrijpt. Dat betekent voor mij dat de relatie gaat eindigen. Meer kan ik nu niet melden.

Hoi collega's, graag jullie antwoorden, meningen op het volgende. Ik merk dat degenen die lang aan boord zijn veel meer aandacht krijgen dan degenen die er niet zijn. Dat is logisch. Wat ik echter ook lijk te zien, is dat degenen die langer aan boord zijn milder behandeld worden. Heeft dit te maken met hiërarchie in deze fora omtrent ADB? Ik ben echt heel erg benieuwd. Omdat het mij ook aangaat qua beantwoording. Dank vast. Captcha

@Harpdank