Vie

Goedemorgen, Een heel mooi begin van de dag Marjo. Ja, alles verandert als je stopt met een ontzettend verkeerde gewoonte. Er zit weer muziek in. Soms een treurmars en soms een vrolijke wijs, maar het heeft tenminste weer verschillende klanken. Als ik nu op mijn drankjaren terug kijk, hoor ik maar een doffe toon. Gem, je was er weer vroeg bij met een woordje voor ieder. Het eendje zwemt nog vrolijk rond en piepte opgewekt toen ik het zojuist kroos kwam brengen. Zal vandaag eens aan de dierenarts vragen of je zo'n donsje ook al wat gesopt brood mag geven. Ik heb nog vier kuren te gaan, volgende week weer eentje. Pas dan worden er weer foto's gemaakt en weten we wat. Maar ik voel me redelijk goed. Nog niet in die mate van een hele nacht party-party, en ik moet mijn energie heel zorgvuldig verdelen, maar ik kan bijvoorbeeld weer een uurtje met de kleinkinderen naar de kinderboerderij. Lekker regenbuitje vandaag, daar waren de stoffige bomen en planten wel aan toe. Een heel goede en welbestede dag voor allen.

Pippi, als er staat op je bureaublad dat je de link wel kan verwijderen maar dat het programma niet wordt verwijderd, kun je verder op het spel rechtsklikken. Meestal staat daar wel een mogelijkheid om het weg te halen. Ik kan me de woede van je kinderen dan wel voorstellen! Misschien zaten ze al op score 10.000 en dan zijn ze weer helemaal op nul. Maar ik begrijp niet waarom jij niet gewoon de nieuwe updates van windows afhaalt, heb jij dat niet automatisch? Ik krijg om de week een update van MacCaffee, duurt even 5 minuten en dan is het weer klaar. Het is hier heerlijk koel. Zo snakken we naar zon en zo zijn we blij dat het koel is.

Oh, men is weer bezig op de domino, doooeeewieee!

Lana, ik begrijp dat je het afgrijzen van de beelden die je hebt gezien, kwijt wilde. Dit is ook iets afschuwelijks. En begrijpelijk, dat je er van af wilde door je afgrijzen met iemand te delen. Het is afschuwelijk wat mensen met dieren kunnen doen. Als je zoiets ziet wil je soms bijna geen mens meer heten. Dus ik begrijp ook dat je na het zien van die beelden, behoefte had om iets te nemen dat dit beeld zou verzachten. Werd dit zomaar op tv uitgezonden? Ik krijg al de neiging om aan de drank te gaan als ik de zieke en zielige beesten op de reclame van WSPA zie. Ik begrijp ook wel dat andere mensen het niet prettig vonden dat jij dit op het forum zette. Maar nogmaals, dat je je afschuw wilde delen, snap ik helemaal.

Ja Jozi, ik snap ook niet waarom die dromen nu nog steeds zo heftig kunnen binnenkomen. Het gekke is dat je in zo'n droom er pas achter komt wat je hebt gedaan, als het al gebeurd is. Blijkbaar zit er toch nog iets in het hoofd dat zich machteloos voelt tegenover drank. En dat ik nou net droomde dat ik drie flessen heel dure wijn van mijn zus had gepikt en opgedronken, de zus die 24 jaar mishandeld is door een alcoholman en die nu echt faliekant anti-drank is! Enfin, je geest doet soms rare dingen met je als je er niet bewust bij bent om de dingen weg te duwen of te blokkeren. In de droom kwam ik dus tot de ontdekking dat ik drie flessen wijn had opgedronken. Toen keek ik rond en alles om me heen was vernield. Lijsten met reproducties waren aan diggels geslagen, de dekenkist die al generaties lang van moeder op dochter over gaat, was ruw uit elkaar gerukt. En het ergste was, dat mijn hond aan een touw om zijn nek aan een plafondlamp was opgehangen. Hij was al dood en koud. Toen gaf ik in mijn droom zo'n gil dat ik er zelf van wakker werd. Het zegt voor mij alleen maar dat dit is wat er gebeurt als ik de drank weer zou omarmen: alles gaat kapot. Dus zo'n waarschuwing is op zich niet verkeerd. Ik wist dat ook niet, van die 70 dagen. overigens vind ik 70 dagen wel erg lang om te overzien. Om je de waarheid te zeggen, Joanna, als ik voor mezelf was gestopt met drinken op de voorwaarde van 70 dagen, zou ik het hebben kunnen schudden. Maar als het voor jou werkt, go for it! Nu, na tien maanden doe ik het nog steeds per dag. Wel is het zo dat je er over het algemeen, hoe langer je niet meer drinkt, ook minder aan gaat denken. meestal dan hè, want de laatste dagen jaagt het weer door mijn kop. Maar dan denk ik ook, okee, alleen vandaag maar niet drinken. Tapas hou ons op de hoogte van hoe het met je expo verder gaat.

Haha Safi, bedoel je een Tomboy of een Boytoy? Freudiaanse verspreking? Ik heb een zeer enge nacht achter de rug met griezelige drankdromen. Misschien wel goed om die af en toe te hebben, dat houdt de boel van binnen alert: voor mij nooit meer! Nou ja, alleen vandaag dan niet, hè. Gek is dat van die nachtmerries een bepaalde sfeer over je stemming blijven houden de eerste uren. Was al om zes uur vanmorgen met Max aan de wandel, moest wat frisse lucht happen. We hebben gisteren een eendenkuiken in de tuin gevonden, geen moeder-eend te bekennen. Nu zwemt het rond in de vijver en ik schep af en toe wat kroos uit de sloot. Vijverkarpers lusten gelukkig geen kleine eendjes. Wel moet ik de jaagkat uit de buurt houden. Enfin, het houdt je allemaal toch weer van de drank. Een fijne dag.

Nog even voor Pippi: je schreef dat je zo moeilijk los kan laten. Je weet wel hoe naar ik in het begin kon reageren, de eerste maanden dat ik op het forum schreef. Dat waren ook de eerste maanden dat ik drankloos was. Ik denk dat de eerste gevoelens die toen terugkwamen, neerkwamen op woede. Woede van binnen. Toen reageerde ik dat af op anderen. En daarbij wil ik iedereen die toen een veeg uit de pan heeft gekregen, zeggen: het spijt me enorm! Dat heb ik trouwens al eerder gezegd, en ik blijf altijd wel een pinnig type. Het forum heeft me geleerd om wat meer na te denken. En ook om niet meer zo met de dingen te zitten. Nog maar een half jaar geleden was ik er op gespitst om alles dat me niet aanstond, te pareren. En eerlijk, dat vond ik toen nog een deugd ook. Ik was toch zo slim en ik deed het zo goed. Mede door dit forum heb ik geleerd, los te laten. Een ander in de waarde laten betekent ook: loslaten. Ook al zegt iemand iets dat je niet aanstaat, er kan zoveel meer achter zitten. Zegt een jochie dat jij op de zak van een ander teert? Wat weet zo'n jochie nou, die heeft misschien ergens wat opgevangen, een losse opmerking waar hij wat van maakt. Nee, wat de werkelijke omslag is geweest, is, dat ik me veel te veel bezig hield met de meningen en gevoelens van anderen. Whaaaa, wat denken ze van me, whaaaa, moet ik me verdedigen of schoonpraten. Nee, dat hoeft dus niet. En dan valt er ineens een gat: want als je niet meer bezig bent met de gedachten van anderen, moet je wel aan de slag met je eigen gedachten. Iieeeekk, dat is eng! Maar het lukt langzamerhand wel. Stukjes en beetjes. Zo is het mij vergaan na de drank, wellicht dat een ander er iets in herkent.

Een lach op mijn gezicht Safi Ja, dat soort maffe dingen doe ik dus ook steeds, paspoorten in de vriezer stoppen enzo. Maar in jouw geval in de oven. Gebakken paspoort, zou dat smaken? Lijkt me een goed commercieel plan, ouwe krakies aan de kust masseren. Een tientje per keer. Weet je wat ze daar op Schiphol voor vragen? Meid je wordt nog rijk. Ik heb een gedragsprobleem met mijn hond, maar eigenlijk past dat niet op het forum. Dus eventueel scrollen maar. Het is een schat, altijd even lief en leergierig. Maar zodra ik een fototoestel tevoorschijn haal wordt hij agressief. Tandjes bloot. willen bijten, zelfs mij. Vanmorgen heb ik iets anders geprobeerd. Ik hield een telefoon voor mijn ogen. Zelfde agressieve reaktie. Daarna zette ik J. zijn leesbril op. Geen reaktie. Toen weer de oplader voor de batterijen. Helemaal agressief. Ik dacht, zou het dan soms liggen aan het feit dat hij mijn ogen niet ziet? Dus ik een schoteltje voor mijn ogen gehouden. Niets aan de hand. Ik snap er niets van. Enfin, het houdt me wel van de straat en van de drank.

Har, ze zeggen tegen me, als jouw kop niet aan je vastzat, zou je die ook nog vergeten. Soms is het wel even leuk om je verstand te verliezen. Even helemaal gek doen. Vroeger dacht ik dat gek doen, drank betekende. Gelukkig kun je nuchter ook gek doen. Was net een beetje onthand. Ze zijn hier aan de weg bezig met leidingen uitgraven, en plots zat ik zonder electriciteit. Zat midden in een vertaling, hup, alles weg. Ik naar buiten, naar die werkmannen. Oh, sorry, oeps, foutje mevrouw. Jaaaahhh... nu kan ik weer een halve bladzijde overnieuw beginnen. Maar dat geeft niet. Wat me ineens zo helder voor de geest stond, was de tijd dat ik echt diep gezonken was en mijn rekeningen niet eens meer betaalde. Dan werd ik om de zoveel tijd afgesneden van gas en licht. Op zo'n moment kon me dat weinig schelen, als er maar wijn was, maar heel diep achterin een kuiltje van verstand wist ik toen toch: dit wil ik niet, zo moet dat niet. Die lege ellende van drank stond me ineens weer helder voor de geest. Het is een verre reis geweest waar ik met een gebutste ziel toch weer een eind van terug ben gekomen. Of verder gekomen?

Wat kun je je dan onthand voelen Houtje, pas kwijt. ik ben zo'n geweldige sufferd die om de haverklap overal van alles kwijtraakt, verliest, naar buiten stapt zonder sleutels (en ook zonder mobiel, zodat je vier kilometer moet lopen voordat je iemand vindt die het slot voor je open kan maken. Gaat trouwens reuze simpel met een stevig stuk plastic. Rats, en je deur is open. Waarbij ik maar wil zeggen, voor wie geen extra beveiligde anti-inbraakdeuren heeft: doe altijd je deur op het nachtslot!) En laatst moest ik ergens een kopie van mijn paspoort voor maken. Enfin, even bij de supermarkt. Kopie gepakt, pas onder de klep laten liggen. Kwam ik pas drie dagen later achter. Ja, dat moet je aangeven bij de politie. Was er een lieve engel geweest die mijn pas bij de politie had afgegeven. Verder verlies ik constant contactlenzen (ik heb maar een abonnement op de lenzenboer genomen), en elke keer als ik naar het ziekenhuis moet ben ik mijn zkh-pas kwijt. En weet je wat ook? Dan denk ik, kom, nou verzin ik er een heel goeie plek voor dat ik het niet kan kwijtraken. En die plek is dan zo goed verstopt... need I say more? Gelukkig is dit geen gevolg van jarenlang drankmisbruik, want hier lijd ik mijn hele leven al aan. Marjo, mooi verwoord, die peptalk.

Wat je dus vooral ook niet moet doen is in bed M&M's liggen snoepen, vervolgens er eentje verliezen op je kussen die smelt in je haar. Toen die dingen nog smarties heetten, ging de reclamekreet: smelt in de mond, niet in de hand. Nou, wel in je haar dus. En uitwassen is verdraaid lastig. Hoe dan ook, ik wilde maar iedereen even een fijne en droge dag toewensen.

Kennie slape. Moet er zelf wel om grinniken, maar het is zo. Ik stapte in bed en zei tegen mijn eigens, en nou slapen, kreng! Maar het gong niet. Pippi, ik ben ook wat somberder de laatste tijd, zo is het nou eenmaal. Ik hoop maar dat ik dat dan mag zijn. Wat als je mag zijn wat je bent dan ben je er des te eerder overheen. Anna dankjewel dat je herkent wat ik eerder schreef.

Zeer veel opwindingen vanavond van allerlei soort. Jullie willen het niet weten, ik wil het zelf niet eens weten. Maar de fles blijft buiten de deur. Het is me vaak verweten dat ik moeilijkheden met humor af doe. Nu weet ik niet wat ik er anders mee moet dan er een verhaal van maken en er om lachen. Wat moet je dan? Als je je eigen domheid beseft, de jaren die je hebt verspild, de mensen en dieren en jezelf die je tekort hebt gedaan en dat je met al dat falen verder moet, nuchter en wel. Hoe verantwoord je dat dan tegenover jezelf? Als je je niet meer kan verschuilen achter de dagelijkse bezigheden maar als het keihard op je afkomt: deze leeftijd heb ik en dit heb ik gedaan en bereikt. Hier zit ik dan, met al mijn ervaringen. Enfin, die zal ik dan maar eens gaan vergaren en oprapen. Morgen moet ik er immers weer vroljk uitzien.

Houtje, het is wel komisch, ik realiseer me nu dat ik precies op de dag van maand tien een halve fles oud bruin heb gedronken. Maar het maakt me niet zoveel uit, al die mijlpalen. Het gaat er meer om, of je je goed voelt en een beetje sterk in je schoenen staat. En in ieder geval ben ik na die halve fles gaan strijken en voelde ik me niet uit mijn doen. Wij hebben vandaag te horen gekregen dat het akkerland achter het huis misschien bebouwd gaat worden met kassen. J. is hierdoor totaal van zijn stuk. Hij loopt steeds in gesprek met buren die net zo boos zijn. Ik kan me er niet over opwinden, maar moet toch enigzins medelevend zijn. Kijk, als ik zeg: "wat kan het jou schelen, er zijn ergere dingen", dan help ik hem niet. Gehaktballetjes maken die hij lekker vindt, helpen maar ten dele. Luisteren en niets zeggen is misschien de oplossing.

Leuk dat het er weer is, maar ik wil jou, Tapas, toch even heel erg bedanken voor je ontzettend goede ingeving (en dat je het nog deed ook) om een noodforum op te zetten. Jouw noodforum vond ik o.a. leuker omdat we daarbij onze eigen icoontjes konden plaatsen en ook zelf plaatjes in konden voegen. Maar dit is toch algemener en bereikt meer mensen. Wat ook weer een beetje het nadeel is, want het intieme van jouw forum vond ik ook wel leuk. Ik heb de laatste berichten nog wel gelezen.

Har, ik dacht een paar dagen geleden iets anders van je te lezen, wat betreft het samen op vakantie gaan, maar wellicht was het was anders bedoeld dan het is overgekomen. Je schreef namelijk toen zelf dat het een proefperiode zou zijn, maar wellicht denken jullie er nu heel anders over. En dat maakt ook verder niets uit. Corinne, ik weet niet hoe men verdriet verwerkt. Want dat heb ik nog nooit eerder gedaan. Ik krijg hier knuffels en heel lieve mailtjes. Dat is fijn, maar het is niet alles. En dat is het hele eieren eten, atijd die "maar" in het achterhoofd, nooit vertrouwen in een ander. Waarom trek ik me terug in mijn kamertje als J. zit te popelen om me te knuffelen? Dat ligt dan toch aan mij en niet aan de ander. Het is een vorm van egoïsme om dingen op je eentje te willen opknappen, denk ik, en een vorm van gebrek aan vertrouwen. Vroeger te vaak gekwetst? Nooit geleerd om een ander je zieleroerselen toe te vertrouwen? Snapt hij het niet? Nee, J, snapt het zekers niet, maar hij is altijd bereid tot een knuffel en wat pret, en ook begrip als ik op mezelf wil zijn. Maar dat verdriet, ik weet het niet. Ben nu opgehouden met huilen, dat scheelt weer. Nog even alleen en dan ga ik me bij mijn man voegen.

Ik ben er nog wel hoor, zo af en aan. Nee, ik vind naaktlopen helemaal niets. Vond ik ook al niets toe ik nog in mijn vlees zat. Je bloot hou je voor jezelf, zo zie ik dat. Al is het maar met een olijvenblad voor je genitalies. Maar dat wil niet zeggen dat een ander het niet leuk mag vinden. Ik weet ook stranden die niet bloot hoeven te zijn en waar het toch rustig is. Maar Har, ik wens je veel plezier en het ging er toch om, of jullie samen zouden gaan wonen, een soort proefperiode? J. heeft een jeugdtrauma en dat is dat hij eigenlijk drummer wilde worden. De kelder is nu leeg en hij heeft op zijn 60ste een vlaag van jeugd. Drummen dus.

Yeaacch, een naaktstrand? Vind je dat relaxt, Har? ik heb me altijd afgevraagd waaroom iemand een naaktstrand leuk vindt, of een naaktcamping. Krijg wat, denk ik dan, alleen mijn eigen lief mag me bloot zien.

Houtje, het kan zijn dat ik me na het eten beter voel, maar is dat de bedoeling? Om te eten en je dan beter te voelen? Misschien wil ik me nu wel heel erg verdrietig voelen, echt voelen, echt naar en schuldig en rot en verdrietig. Er doorheen gaan. Ik kan me wel volproppen met pizza (hebben we al gedaan, was lekker) of met stukjes kaas of hapjes, maar voel ik me daar beter door? Nee. Mijn Poezenkind is weg en ik had het graag anders gewild maar het is zo. Wat ik vandaag begin met proberen te leren is dat je niets weg kan eten of drinken of blowen of spuiten. Het voelt gewoon. Prettig of naar, het voelt. Op je nuchtere maag. Wel ga ik zometeen strijken. Daar heb ik dan weer een tic van gekregen: ik vind stomen van versgewassen en buiten gedroogd strijkgoed zo lekker. Niet met een stoomstrijkijzer, maar met een natgemaakte theedoek er op. En dan hoor je: pffffffffssssjjjttt, en ruik je die heerlijke geur van buiten, en alles komt er zo fris en pril en glad onder vandaan. Als ik iets doe, doe ik het met overgave, dus zelfs J. zijn onderbroeken gaan er aan geloven.

Dat is okee Houtje, ik geef jou een zachte tissue om je tranen te drogen. Ik heb vanmiddag een houten lijstje gemaakt om haar foto in te zetten. Hout, dacht ik, hout dat moet het zijn, dat is stevig en natuurlijk. Een beetje schuren en lakken... ja ook natuurlijk hout heeft een bjoetiekees nodig. Ik vind het moeilijk om haar speeltjes op te ruimen. Of naar dingen te kijken waar ze gisteren nog was en nu niet meer. Maar die betraande ogen heb ik liever van echt verdriet dan van de drank. Het valt niet mee om verdriet nuchter te verwerken. Maar ook dat lukt. Mede dankzij jullie lieve reakties, humor en eigen ervaringen.

Ik heb ogen als een stel gekookte eieren, zo moet ik elke keer huilen als ik een speeltje van de poes zie, of me iets leuks herinner dat ze deed. Wel is iedereen erg lief voor me. Het is fijn als er met je wordt meegeleefd, dan ben je ook zelf meer in staat om iets liefs uit te delen. Blacky, het kan zijn dat je geen interesse hebt in sportwagens, maar blijkbaar is het voor haar belangrijk. Dat is (ik zeg het heel voorzichtig) ook niet zo lief van jou, dat je niet met haar vreugde meeleeft en met haar meegaat. Maar aan de andere kant, waarom gaat zij niet met jou mee als je met Lai naar de dierenarts moet? Gaat het weer een beetje met het werken? Heb geen zin in eten koken. We eten maar een pizza uit de vriezer vanavond. Pizza con spinazcci van lidl. Maar: niet gedronken. En jullie toch ook niet?

Tapas dankjewel voor je verhaal. Dat heeft me getroost. Ik heb nu nog twee katten over. Eentje van J., naar die is bijna altijd op jacht, en eentje van mezelf die vandaag niet wil eten en hij zoekt naar Kippie. Ja Safi, ze is bijna 21 geworden, maar dat neemt niet weg dat ik haar mis en dat ik me schuldig voel. Het is niet zomaar hup!, ik heb een goeie beslissing genomen, dus ik ga weer verder. Dat heeft even tijd nodig. Alles goed met jou? Har je zegt, een kitten ter vervanging nemen, maar zo werkt dat niet. Er is geen vervanging, net zo min als wanneer je een goede vriendin ontvalt. Dan zeg je ook niet, dat je meteen een nieuwe neemt. Ik rouw om dit beestje dat 21 jaar bij me is geweest en dat doe ik gelukkig zonder drank. Carolien ik heb de eerste latjes gezaagd en in een klem op lijm gezet. Begrijp dat jij er niet over wil praten, omdat dan de tranen weer beginnen. Maar misschien is dat toch ook wel goed, die vloed aan tranen?

Ja, ik ga de schuur in en een lijst maken. Marjo je was niet bot. helemaal niet. Ik hoop dat ik later weer wat meer naar anderen gericht kan zijn.

En dank jullie wel voor de lieve antwoorden. Drank is geen optie, dat gevoel heb ik nu alleen maar. Het is maar een gevoel. En nog niet eens een oprecht gevoel. Nu sta ik weer met de poten op de grond.

Zo is dat Tientje, nuchter verwerken, maar ik was vergeten dat dat erg moeilijk is. Voordat ik begon te drinken had ik geleerd om hard te zijn, emoties waren taboe. Tijdens het drinken waren er alleen maar nep-emoties. En dan nu in het echt. Carolien wil je vertellen hoe dat met jouw huisdier is verlopen? Ik vind er altijd troost in als iemand net zoiets heeft meegemaakt. Het ergste vind ik niet dat ik haar weg moest brengen, maar de manier waarop het is gegaan. Dat ze in mijn trui klom en de dierenarts en de assistente haar van me af trokken en haar plat op tafel hielden om haar het spuitje te geven. Ik ben zo bang (nu ben ik echt eerlijk, en ik weet hoe idioot het klinkt) dat ze dacht dat ik niet meer van haar hield en dat ze nu ergens verdrietig en alleen zit te zijn. Kijk ik heb heel wat met dat beestje gedokterd de afgelopen jaren. Dat gaf niks, ze had lol in haar leven. En ze knapte elke keer weer op. Maar de afgelopen maanden had ze er geen plezier meer in. De dierenarts zei nog, dat ze wel aan een infuus kon (had ik dat dan moeten doen? Twijfels en schuldgevoel) maar wat had dat uitgemaakt? Een maand respijt? Schuldgevoelens, daar komt het allemaal op neer. Ik weet wat ik kan doen om het verdriet een weg te geven. In de schuur staan latjes en timmermateriaal. Daarvan kan ik een mooie lijst maken en lakken in de kleurtjes van haar vacht. Een passe-partout snijden en een mooie foto van haar er in doen. Dan doe ik tenminste iets, al is het onder tranen. (En niet scheef zagen met al dat tranengewapper in de ogen.)