Vie

Ja Soothe, ik wist trouwens niet dat we nog iets bij te leggen hadden, maar dat lijkt me nou een ge-wèl-dig idee, om het in bad bij te leggen. Zal ik je dan smoren onder een handdoek en je neus vol zeep stoppen? Je gaat zo te lezen heel goed, en daar ben ik erg blij om. Nee serieus, mij lijkt het ook volkomen krankzinnig om met iemand in bad te gaan zitten met wie je toch al niet zo'n fijne relatie hebt. Die raad van Ziza zal op zijn eigen relatie betrekking hebben. Toen ik nog getrouwd was met H. , moest ik er op het laatst niet aan denken om intimiteiten met hem te hebben. Dat doe je met iemand die duidelijk laat merken dat zij of hij je waardeert en graag ziet. Niet als je het met iemand moeilijk hebt. Dus An, wat mij betreft vertel je wat je dwarszit, trek je asjeblieft niets aan van tegenwerkende berichten. Die mogen er ook zijn, maar jij ook. Niks zo goed als van je af schrijven, dan krijg je het ook soms helderder voor jezelf. En Kirky, dat ben ik helemaal met je eens, we schrijven hier voor ons zelf.

Hallo hallo! Ergens vind ik het wel komisch, dat rechtschapene van AA-bekeerden. Trouwens dat wil niet zeggen alle AA'ers, maar toch wel veel. Alsof ze ineens die ene weg en waarheid hebben gevonden, en niks anders meer deugt. En dat vind ik nou fijn aan dit forum. Tuurlijk is er soms gekift en onenigheid. We praten toch onder ons als mensen die kampen met allerlei emoties, en dat is niet niks als je net bent gestopt met drinken of al langer bent gestopt maar soms nog wel zou willen drinken. Maar eerlijk gezegd vind ik de support over het algemeen de overhand hebben boven de ruzies. Ik heb zelf een heel fijne middag gehad met veel kletsen met mijn echtgenoot. Het is prettig om te weten dat iemand zo vierkant achter je staat, en die solidariteit ook van jou verwacht. Toen ik nog dronk was mijn solidariteit afhankelijk van de fles: als ik gedronken had: bekijk het maar. Wat ben ik in die tijd respectloos met mezelf en anderen omgegaan. Ik vind het een beangstigende maar ook verwarmende gedachte, dat ik blijkbaar tot op zekere hoogte verantwoordelijk ben voor een ander haar of zijn gevoel van welzijn. Dat betekent, eerlijk zijn en je kunnen en willen verplaatsen in een geliefde. Ik vind het allemaal nog steeds spannend en: helemaal niet saai. Overigens praat ik nu sec voor mezelf hoor. Ik vind het jammer dat zo iemand als Carolien bijvoorbeeld, door de opmerkingen van enkelen weg zou blijven.

Katten geven zelf eigenlijk wel aan wat ze het leukst vinden om te doen. Mijn kat Brasser is een echte heer. In bed vleit hij zich met zijn rug tegen mijn buik aan en ramt dan flink zijn nek tussen mijn borsten, dat hij goed vast ligt. Koude voeten heeft hij nooit. En als ik me omdraai, draait hij gewoon mee. Dit tot enig ongenoegen van mijn echtgenoot. Ik heb de honden al naar de woonkamer verbannen, wat ze niet erg vinden, maar Brasser blijft in bed. Waar je je in je huwelijk al niet druk over kan maken. Ik drink ook nog een soepje, en dan is het echt hop naar bed. Alvast een welterusten, en ook ik heb weer een droge dag erbij.

Spud, mijn kat Kippie was er ook zo eentje die dacht dat ze een hond was. Zij apporteerde alles. Zelfs de sokken haalde ze uit de wasmand en bracht die bij je. Om nog maar niet te spreken over alle andere dingen, haha.

Tjonge wat een drukte hier op de vroege morgen. Ben er even uit (uit bed dus) met een boterham pindakaas met stukjes. Heb even bijgelezen, nou ja, EVEN, het was een hele lap tekst, met veel frikadellen en juspannen. Grappig toch wat hier allemaal voorbij komt. Spud, ik zeg ook niet dat iedereen overal tekst en uitleg van moet geven. Mijn ervaring is alleen, dat een zelfmoord meer vragen oproept en moeilijker te verwerken valt dan een natuurlijke dood, of een ongeluk. Ik zeg nooit nooit, maar wat de zelfmoord van F. met mij heeft gedaan, dat zou ik mijn familie en vrienden niet aandoen. Maar zo is dat voor iedereen anders waarschijnlijk. Ik kan ook niet genoeg krijgen van katten en denk aan een vriendje voor B. Maar of ik hem daar een lol mee doe weet ik niet.

Spud, ik weet niet wie er heeft gezegd dat zelf uit het leven stappen, een zwakke aktie is. Mijn beste vriend heeft zich twee jaar geleden van het leven beroofd. Of dat een bewuste aktie van hem was of niet, daar komen we nooit meer achter. Hij heeft zich gewoon doodgedronken, letterlijk, hij wilde niet meer verder. Maar ik zou nooit zeggen dat het een zwakte van hem was. Hij kon er gewoon niet meer tegen. Ik denk wel dat je, als je zelfmoord pleegt, heel veel vragen achterlaat. En woede en onbegrip. Nog steeds vraag ik me af: had dan ook wat gezegd, had er dan over gepraat, had ik je kunnen helpen?! In dat opzicht vind ik zelfmoord plegen wel een zwakte, dat je je nabestaanden met zoveel onbestemde gevoelens achterlaat. In feite zeg je als je zelfmoord pleegt: zoek het maar uit, mij zien jullie niet meer. In dat opzicht vind ik het nogal egoïstisch en ondoordacht. Maar niet zwak. Wat denk jij daar dan van? Geer je hebt gelijk, dat was Mijnheer Brasser, die na zijn operatie bij me op schoot lag. Zijn gebit was gerenoveerd en hij was nogal beroerd van de narcose. Ik mis Kippie nog steeds, dat katje dat zo oud en ziek was. Heb jij nu nog katten?

Die zieke kat Geer? Asjemenou, heb jij me even een geheugen. Je bedoelt toch niet die kat die vorige week naar de dierenarts moest voor zijn gebitje? Nee, daar heb ik niks over geschreven. Het andere katje heb ik in juni moeten laten inslapen, ze was 21 jaar en oud en op. Dus ik denk toch dat je iemand anders met een zieke kat bedoelt. Een cursus stervensbegeleiding lijkt me trouwens erg zwaar. Kon je dat zomaar afzeggen? Het lijkt me erg van de stervende mens zelf afhangen, hoe je reageert. Het gekke is, dat ik nog steeds denk: was ik maar beter voorbereid geweest toen mijn moeder overleed en had ik dit of dat maar gedaan. En dat is nota bene 12 jaar geleden! Jezelf tekort voelen schieten kan blijkbaar erg lang doorwerken. Maar als je het voor je werk doet is het natuurlijk ook weer anders. Ook een probleem (haha) is dat ik vanavond alleen eet, en in de koelkast een verse ananas, twee kiwi's, een bak kwark, een ontdooiende schol en diverse kazen tegenkom. Wat moet ik daar nou weer van brouwen.

Geer, ik heb ook niet gezegd dat je dom bent, maar dat die opmerking dom over kwam. Ik heb ook zelden mensen meegemaakt die echt dom zijn. Maar domme dingen doen kunnen we allemaal, hoe hoog het IQ ook is. Trouwens in het begin van mijn stoppen met drinken ben ik hier ook flink tekeer gegaan hoor, zat toen ook erg te hyperen, en had het zelf niet eens in de gaten. Fijn van het goede gesprek met je moeder. Schoonmaken: gewoon beginnen. Van boven naar beneden. De zolder ragen, weggooien wat er weg kan, lekker soppen en dweilen, hmmm, ik krijg er plaatsvervangend zin in. Elke dag een verdieping. En alles gaat glanzen en lekker ruiken. Weet je wat de zin in schoonmaken kan bevorderen? Naar de super gaan en schoonmaakmiddelen kopen. Het een belooft nog meer dan het ander. Maar je moet het wel zelf doen, natuurlijk.

Begraaf de fles met mij!!!! Leuk Kirky, die oude drankliedjes. En het is ook zo leuk om te kunnen zeggen: dat is verleden tijd. Snap dat je beter kan opschieten met je zoon nu je niet meer drinkt. Ik kan zelf ook steeds beter overweg met mijn omgeving. Tenminste, het duurde na het stoppen met drinken even, want in het begin werd ik er juist heel ibbel van. Maar niet drinken is gewoon beter, lekkerder, helderder, noem maar op. Geer, jouw opmerking: "Vie je kent me niet" was zo lekker dom dat ik er van in de lach schoot. Nee sufferd, jij kent mij ook niet. Dus waar hebben we het eigenlijk over? Wat er groeit met niet-drinken is je zelfvertrouwen. Tenminste zo ervaar ik dat. Dat je op jezelf kan vertrouwen dat je jezelf niet in die ellende stort. Dat je jezelf elke dag met heldere ogen aan kan kijken in de spiegel. Dat je vaker je schouders kan ophalen over dingen waar je je eerder vreselijk over opwond. En aan de andere kant, dat je beter op je zaken let. Tasseke, ik leef met je mee. Schulden hebben is heel erg. Dat je afgesloten bent van gas-en-licht is ook erg ontluisterend. Ik hoop van harte voor jou dat je een oplossing vindt. De wereld vergaat niet, maar je zit er wel mee. Van harte sterkte en succes gewenst.

Yes this is the year to make your decision This is the year to open up your mind Now is the time to get the tings you need We need everyone to succeed Better make sure you leave the bad stuff Whatever you wanna do think it over good Cause the change is up to you! En dat vind ik nou eens een mooi liedje, om op te swingen, om over na te denken en om lekker naar te luisteren. En Geer, natuurlijk ben ik vanmorgen begonnen met een Bloody Mary, en daarna heb ik nog een fles wijn genomen, en nu zit ik aan de jenever. Zo goed? Je bent vast wel heel eerlijk, maar eerlijk gezegd lijk je mij een heel kinderlijke man die heel hartelijk is, maar van voren niet weet dat hij van achteren ook nog leeft. Kortom, je hebt gewoon geen idee wat je zegt. Vanaf nu beschouw ik je als een grappig kind. De zon schijnt hier dus hop!, naar buiten.

Mocht er iemand zin hebben in leesvoer & zelfinzicht, kan ik Eckhart Tolle aanraden: "De kracht van het Nu" "Een nieuwe aarde" Echte opstekers als je aan jezelf aan het werken bent.

JM, jouw verhaal is uit het hart gegrepen. Drinken is inderdaad geen optie meer, maar wat dan? Die leegte en depressies heb ik ook gehad. En nog steeds wel eens. Je klinkt wel als iemand die weet wat ze wil. Je kletst niet zomaar wat, maar je doet het ook. Als het vrijwilligerswerk van de winter stil ligt - wat voor werk doe je? Nieuwsgierig - is er vast wel vervangend vrijwilligerswerk. Maar het kan ook zijn dat je de confrontatie met jezelf aan wil gaan zonder afleiding. In ieder geval veel succes!

Een heel goede morgen. Blacky, een heel mooie opening vandaag. Rechtopstaande puzzels lijken me erg leuk, maar kan me er geen idee bij vormen. Pippi, wij zijn geen vriendinnen, maar wat Geer gisteravond tegen jou had was op zijn minst smakeloos. Ben het met Water eens: wat een relnichterij zeg! Laten we hopen dat we van dat soort dingen verschoond mogen blijven. Wie maakt hier uit of iemand gedronken heeft? Nou, Geer natuurlijk! Ik heb er een heel vroege wandeling op zitten met de honden. Het was prachtig, een nageltje maan en een roze kim. En dan denk ik: joepie, dat ik dit nuchter meemaak! Wens iedereen een heel fijne dag, met alles wat je eigenlijk zou willen doen maar waar je nog niet aan toe was gekomen...

Dat vind ik een heel interessante discussie: hoe reageer je op kritiek en: hoe geef je die kritiek zelf? Ik kan het meest met ongezouten, maar niet grove en/of bedekte kritiek. Steken onder water heb ik niks mee en die snap ik ook nooit. En kritiek achteraf - sez Tapas - dat vind ik helemaal erg. Het idee dat iemand al tijdenlang iets zit op te potten en het niet heeft gezegd. Dan kan je er toch ook niets aan veranderen of er over praten, of een compromis sluiten. Wel moet ik leren, dat bijna niemand het waardeert of er op zit te wachten, om kritiek te krijgen. Ik moet de illusie loslaten dat je je eigen harde, leerzame ervaringen over kan brengen op een ander. Blijkbaar wordt dat vaak als een aanval gezien. Mij verbaast dat nog steeds, maar ook hier is het een oefening voor real life. De tikken voor mijn kop die ik hier gekregen heb, waren zeker in het begin vaak pijnlijk. Nu niet meer zo. Ze hebben me geleerd om meer rekening te houden met hoe anderen kunnen denken, al vind ik die meningen soms nog zo "ver weg" van hoe ik denk. En dat is nog steeds een moeilijk punt. Een verbeterpuntje, zou je kunnen zeggen. En ook, soms grijpt me hier een reaktie aan en vraag ik me af, hoe kan iemand zo denken? Ook dat moet maar losgelaten worden. Dat is ook de reden waarom ik hier niet zo vaak meer meeschrijf. Maar de interesse naar iedereen blijft wel.

Tapas, geniet van de lunch, niet teveel hapjes, haha. (Gezien je bericht van gisteren.) Echt knap van je, dat je het weer hebt aangedurfd. Anjo, voor mij is het boek ook gesloten hoor. Lief van je dat je nog even schrijft dat je me eigenlijk wel een warm hart toedraagt. Insgelijks. Maar ik noem je nu nog even omdat je berichtje over de stadswandelingen me er aan deed denken, dat ik nog steeds "De Brandgrenswandeling" bij VVV wilde ophalen. En omdat ik vandaag toch in R'dam moest zijn... Dus dankjewel voor de reminder. Die wandelgids gaat trouwens over de grens van het bombardement in WOII in Rotterdam, en ziet er heel goed uit, met veel wetenswaardigs. Ik weet, er zijn niet zoveel Rotterdammers hier, en sinds eind vorig jaar ben ik ook uit de stad weg, maar die wandeling is zeker de moeite waard. Voor mij ook weer een reden om uit mijn veilige kringetje te komen en eens iets anders te doen. Verder wens ik iedereen een alcoholvrije dag, of het nou goedschiks of kwaadschiks is: je lijf en je zelfvertrouwen zijn je dankbaar.

Ja An, dat heb ik ook, dus. Vandaag de hele dag mijn zus om me heen gehad, hartstikke gezellig, geen moment gedacht aan drank. En nu even een paar uur alleen en dan toch het idee: zal ik weer eens een keertje, het geeft niks, lekker uit mijn eigen dak. Het had wel iets, die zogenaamd diepe gedachtes die je dan hebt, of misschien het gevoel dat je dan helemaal alleen voor jezelf eens tijd hebt. Het is allemaal bedrog natuurlijk, want die tijd heb je veel meer voor jezelf als je niet drinkt. Ik ben blij dat jij het van jezelf ook niet snapt., dan ben ik niet de enige. Ik word helemaal verlegen van de felicitaties. Het klopt niet helemaal hoor, die vijftien maanden, want begin deze zomer heb ik bij mijn tante in Frankrijk wat wijn en pastis gedronken. Dus het komt me niet helemaal toe. Maar toen ik weer thuis was, besefte ik wel dat dit een uitzondering moest zijn. Nodig was het ook niet. En eenmaal thuis besefte ik ook dat drank gewoon een no-go area voor me is. Zo is het nou eenmaal. Erg? Nee. Gemis, soms wel. Ernstig gemis? Nee, eigenlijk niet. Dus ik hoop echt dat de beginnende stoppers onder ons, ook gewoon doorgaan. Je heldere eigen hoofd weer terug, dat is winst! En nu ga ik me even met het avondeten bemoeien.

Veel dank voor de felicitaties. Jee, dat wist ik zelf helemaal niet meer, en dat is toch wel een goed teken. Drank raakt verder en verder weg. Het is er nog wel, af en toe die verleiding, vooral als ik ergens kwaad of gespannen over ben. Maar het is gewoon geen optie meer. Toch zal het altijd wel een gevarenzone blijven. Ik kan vooral de alleendrinkers heel goed begrijpen. Feestjes of visite die drinkt, het kan me allemaal niets schelen. Maar oh als ik alleen ben. Dan heb ik nog steeds de drank-drang. Een gevoel dat ik zelf erg verwarrend vind: ik ben namelijk graag alleen, waarom dan juist op die momenten dat gevoel van te willen drinken? Dat snap ik nog steeds niet goed. Ben vandaag erg blij omdat mijn nichtje mailde dat haar man nu al weer een maand droogstaat. Wat mij vooral trof was haar opmerking: ik heb nu weer de man terug op wie ik verliefd ben geworden. Hoop dat jullie dit weekend ook genoten hebben van het prachtige herfstweer! Je ziet zoveel meer zonder roes.

Dag dag, Ook toevallig dat ik vandaag net eens even meelees. Geer, ik weet niet waar je het over hebt: "Vie zat te posten op een andere thread", maar ik heb hier al weken niet meer meegeschreven. Met mij gaat het best goed, kwa drank. Fijn zo te lezen dat het met de meesten van jullie ook goed gaat. Tot over een paar weken maar weer!

Adam ik heb erg gelachen om je typeringen, ook al kreeg ik zelf ook een veeg uit de pan. Tja, je kan maar ergens van balen. Gisteren ook: ik vertel dat ik een soort rouwprocesje heb omdat ik me hier niet helemaal meer thuisvoel. Dat vind ik vervelend, omdat ik hier een fijne tijd heb meegemaakt. Door de meesten wordt dat rouwproces niet opgepikt, maar wel voelt men zich bedreigd, aangesproken en zegt dat ik betweterig en arrogant ben. Waarom nou meteen zo op de negatieve toer? Er is geen mens die nou eens tegen mij zegt: hee, rot voor je. Okee, dan ben ik zeker te arrogant en laat ik te weinig merken van wat er in me omgaat, dat is dan mijn eigen schuld. Voor mij zijn deze reakties eens te meer signalen dat ik verder moet en niet blijven hangen in de virtuele wereld. En wat dagelijkse dingen betreft, heb ik me onhandig uitgedrukt, of het is niet goed begrepen. Tuurlijk vertel je dagelijkse dingen, want die hebben vaak te maken met hoe je met wel of niet drank om gaat. Wat ik dus eigenlijk wilde zeggen was: jee, ik merk dat ik me hier niet meer zo thuisvoel. Dat doet me zeer en maakt me bang. Want dat betekent dat er een volgend stadium aan zit te komen. En ik weet nog niet goed hoe dat er uit zal zien. Prettige dag verder.

Overigens vind ik dagelijkse mededelingen in principe niet vervelend. Je kan ook als oud-nieuw-middengediende soms het gevoel hebben dat je niet zoveel voeling meer met het forum hebt, of ineens juist weer wel, het hangt maar net van je bui af, of dat er berichten zijn waar je iets mee kan. Geeft verder niks. Voor mij blijft het een vangnet, en dat is fijn. Zo ben ik vandaag al de hele dag bezig met mijn nieuwe pc, duizend ergernissen, uit pure frustratie bijna een pak peuken gehaald. Terwijl ik toch al maanden niet meer rook. Blijkt de cd-drive niet te werken, dus ik kan office niet installeren. Leuk hoor, gloednieuwe Dell. Gelukkig de laatste tijd geen zin in drank, anders zou dat er ook nog eens een keer bij komen. Het is vandaag zo'n dag dat niks lukt terwijl ik toch van alles doe. Vlek in mijn liefste trui, wil er niet meer uit. Helpdesk Dell gebeld, weet zogenaamd van niets, als je een uur verder bent. (Het lijkt nu net of ik de helpdesk heb gebeld voor die trui, hihi.) Houtje, laatst zette ik mijn keurige dure boodschappenfiets bij de jumbo neer, netjes op slot. Toen ik terug kwam stond er... niets! Ik moet je even plagen hoor, Jij hebt dan nog een jas met halve mouwen, en ik geen fiets meer. Okee, niet gaan schelden, het is geen stijl om iemands jas te pikken. Ik hoop voor je dat er verder geen persoonlijke dingetjes in zaten. Ja, soms kan je meer verdriet hebben over een briefje of een foto die je in de zak van een gepikte jas had, dan van het kledingstuk zelf.

Toen ik vorig jaar op het forum verscheen, was het een levendig gedoe, waar het vrij gemakkelijk tussenkomen was. Ben toen ook hartelijk welkom geheten. Ik kan me nu wel voorstellen dat een nieuw iemand het wat lastig vindt om mee te gaan schrijven. Mijn indruk is dat het forum ietwat is ingeslapen en het soms meer een forum is van de vaste gasten. Niets ten nadele! Maar de sjeu is er wat af. En ik merk ook aan mezelf dat ik minder animo heb om nieuwe mensen welkom te heten. Dat komt ook omdat er veel mensen gekomen en weer verdwenen zijn. Dan vraag je je soms af, waar je je energie eigenlijk in steekt. Dat is niet eerlijk tegenover de nieuwkomers, die elk op zich een warm welkom verdienen. Maar ik zeg wel: nieuwkomers, je eigen inbreng is heel belangrijk om antwoorden te krijgen. Zoals al vaker is gezegd, wij zijn geen therapeuten, slechts mensen die hun ervaringen willen delen en die ook graag van anderen willen lezen. Tina, als je uit je slaapje bent: ik heb een paar maanden na het stoppen met drinken ook zo'n blakke tijd gehad. Echt nergens zin in. Zat gewoon een beetje te verzuren achter de pc en verder voerde ik geen klap uit. Bij mij is dat vanzelf weer over gegaan, maar ik weet wel hoe vervelend dat voelt. Alsof je met jezelf nergens meer heen kan. Ik hoop dat jij ook weer hoop aan de horizon zal zien gloren. Je bent het waard! Die energie zit wel ergens in je, maar je hebt het nu even niet bij de hand. Geef jezelf de tijd zou ik zeggen. Als het echt een bende wordt in je huis en op je balkon, ga je er echt wel weer tegenaan. Jezelf dingen kwalijk nemen en van alles moeten, kost alleen maar energie. Veel sterkte.

Goedemorgen, Over nieuwkomers (Soda, welkom), dat kan ik goed begrijpen, dat je denkt dat het een dorpje is waar iedereen elkaar al kent. Ik schrijf en lees hier nu dik een jaar mee, de laatste tijd maar mondjesmaat. Ook ik heb wel eens het idee dat ik geen voeling meer heb met de mensen die hier schrijven. Of soms heb ik gewoon niet zoveel met de onderwerpen die hier langskomen. Wel weet ik dat ik zeker de eerste maanden van het stoppen met drinken, veel aan dit forum heb gehad. Als je echt een onderwerp voor jezelf belangrijk vindt, kun je dat expliciet vertellen, en er is altijd wel iemand die het herkent. Met mij gaat het verder goed. Het blijft allemaal een leerproces, dat tijdens de drankjaren stil is komen te liggen. In nuchtere toestand ontwikkelt zich dit allemaal in sneltreinvaart, dat is wel spannend maar ook soms vermoeiend en beangstigend. Ik weet nu dat ik niet meer wil drinken. Het is eigenlijk net zoiets - voor mij dan - als dat ik bepaalde voedingsstoffen niet verdraag omdat ik er uitslag van krijg. Van drank krijg ik geestelijke uitslag, bij wijze van spreken. Het gevoel dat ik de roes wil, wordt gaandeweg minder. Dat is echt waar, voor wie er nog tobt met het idee dat je eigenlijk niet echt helemaal wil stoppen. Het gemis, het rouwproces van "nooit meer roes" vervaagt. Andere dingen worden belangrijk, nuchtere dingen. En die zijn helemaal niet saai, maar juist spannend. Dus ik zou zeggen, wie er af en toe nog aan de drank zou willen: hou maar vol met niet drinken, want je leven verandert zonder meer op een goede manier. Verder, iedereen een prettige dag toegewenst.

Hallo! Tijdje niet meer meegelezen. Op vakantie geweest. Heb daar ontdekt dat je van alles leert als je dingen doet die je eigenlijk niet durft. Om te beginnen enge rotsen beklimmen, maar daaruit volgt: vertrouwen hebben in anderen, en zelf dat vertrouwen ook waard zijn. De grens van praktisch met anderen omgaan en op elkaar kunnen vertrouwen - als ik haar niet goed zeker valt ze te pletter - werd erg dun. Heb ondekt dat ik weinig vertrouwen in anderen heb, wat veel over mij zegt. Leerzame vakantie dus. Was stomverwonderd over de hartelijkheid van de mensen die ik ontmoet heb. Ook de franse campinghouder en zijn vrouw, die me allebei een pakkerd op mijn wangen gaven toen we weg moesten. Geen drup gedronken, ook al vlogen de rosé en de pastis je daar om de oren. Woensdagavond zei ik tegen mijn zus, met wie ik in een tentje sliep: zal ik even een flesje voor je opendraaien? Ik deed dat zonder enige trek. Wel rookt iedereen daar naar hartelust, dat heb ik eigenlijk meer gemist dan drank. Maar daarvoor moet ik op een ander forum zijn. Niet gerookt. Wel veel denkwerk over mijn relaties met anderen dus. Wat kan ik toevoegen en wat sta ik toe dat anderen aan mij toevoegen? Hoe ga ik om met kritiek en hoe stel ik mijn grenzen? Spannend. Nu, na dik een jaar na het stoppen met drinken, merk ik dat er andere dingen gaan gebeuren. Niet drinken is niet meer zo'n item. Maar wat er daarna gebeurt, hoe je met jezelf en je leven en je toekomst en anderen omgaat, wat wil je verder, hoe ga je dat inrichten. Een leven na de drank. Ja, ik geloof wel dat dat bestaat. Hoop dat jullie een fijne dag hebben. Doe ook eens iets wat je eigenlijk niet durft maar wel graag wil.

Anjo ik druste even door je bericht heen. Veel sterkte.

Nou Gem, voor zover je een ander ooit kan snappen - ja zelf vind ik dat altijd een beetje aanmatigend om te zeggen dat je iemand snapt, want wat er in iemands hoofd echt omgaat is heel erg privé en daar heb ik heilig respect voor - maar okee, ik snap het. Behoudens ongeveer vier eenheden alcohol, ben ik sinds 12 juli vorig jaar gestopt. Eerst de vreugde van soooo, dat kan ik zomaar. Dan de twijfel: ja wat is het nou eigenlijk. Ik zit zelf nu ook een beetje in die fase van: ja, leuk, maar hoe nu verder? Ik kan niet blijven trouwen, honden aanschaffen, op vakantie gaan, sporten, in therapie gaan bij Annazorg. Het zal toch echt uit mezelf moeten komen. En dat is de knoop nog. Terug naar drank is helemaal geen optie. Vies, bah, akelig, rottigheid alom. Maar wat dan? Het is nog een oningevuld gebied. Wat natuurlijk ook weer een uitdaging kan zijn, maar het ziet er - gevisualiseerd - uit als een steppe, nogal kaal en onherbergzaam. Misschien helpt het om het anders te visualiseren: vol bloeiende bomen, bloemen, prachtige uitzichten en een bruisende kust.