Hoi allen,
Bij de vorige frummers sluit ik me aan.
Het is genoeg geweest. Ik kan niet drinken, never nooit niet.
Heel mijn leven geloofde ik in het hanteren, dat is bijna altijd gedoemd te mislukken.
Het gealcoholiseerde hoofd maakt ons het wijs.
Het ééntje kan wel syndroom!!
Waarom, wanneer ik heel mijn leven faalde, zou het nu lukken.
Wat voor een magisch iets heeft er plaatsgevonden dat het nu zou kunnen.
Een drinker wil drinken en het liefst veel.
Een verslaving is meer willen, niet minder.
Minder willen is tegenstrijdig aan verslaafd zijn.
Men moet dit natuurlijk zelf uitvinden.
Meestal komt men er door schade en schande wel een keer achter.
Maar...wacht niet tot het te laat is, want drank sloopt!
Actie luidt het credo.
Het smoezenboek sluiten en er aan werken.
Het werkt als je eraan werkt.
Het leven wordt niet één groot feest, maar wel hanteerbaar.
En jazeker, het begin is lastig. Je vriendje (de drank) wordt de deur gewezen.
En dat vindt hij niet leuk.
My two cents.