CPAS

Houtje, Je gooit absoluut geen roet in meerijdplannen. Als je niet kan, dan kan je niet. Je weet dat ik als OV gebruiker overal weet te komen. Ik laat me niet tegenhouden. Ik vind het alleen leuk om met een bekende mee te rijden, dan kom ik niet in mijn uppie aan, wat ik dus toch nog steeds een tikkeltje eng vind. Ik kom altijd aan waar ik wezen wil. Vanaf Deventer rijden er gewoon taxi's waar ik gebruik van kan maken. En als er meer mensen zijn die naar Deventer treinen, zouden we kunnen afspreken. We kunnen met vier personen 1 taxi delen en ook de kosten. Idem dito voor de terugweg. Ik kom, koste wat kost, voor mij is het weer een vruchtbaar uitje. Ik overwin iedere keer weer een stukje irreële angst en dat is alleen maar goed.

Even iedereen welterusten wensen. Morgenmiddag bel ik naar Israël voor steun. Ver weg, maar niet geschoten is altijd misgeschoten. Ik weet dat haar Engels niet perfect is en het mijne is dat ook niet en zeker niet op het uiten van gevoel. Ik ben benieuwd.

Hoi lieve mensen, Ik kwam even kijken en ik heb veel vragen gekregen. Die zal ik de komende dagen proberen te beantwoorden. Niet makkelijk te beantwoorden en ik ben alweer moe. Nu ik een paar dagen ziek thuis zit, heb ik gemerkt dat ik wel ziek (gestresst - overspannen) ben door de situatie op mijn werk. Ik hou jullie op de hoogte.

Julius, Ik ben een linkse rakkerin, zoals mensen dat benoemen als je menselijk en sociaal wil zijn. PvdA is slappe hap. De SP te stalinistisch. Blijft over GL, want D66 is me net iets te rechts. Haters van wat dan ook (geloofsfundamentalisten) vallen buiten mijn genade. Ik hoop echt dat de mensen de democratie en vrijheid van meningsuiting prefereren boven de GW van de Plot van Vreemdelingen Vrezers. Die doet mij, als geschiedenisliefhebber, wel erg denken aan Mussert (spel ik dat goed?) en Seijs Inquart. Ik vind het trouwens nog steeds heel raar dat de gemeentenadministraties nog steeds de geloofsrichting noteren. Niet meer doen, lieve ambtenaren, maar voor iedereen: "GEEN" invullen. Een geloofsovertuiging is namelijk iets heel privé's. OK, ik zeur verder niet meer.

Kirky, Ik kan mij goed verstoppen, he. Net een verborgen camera. Van verborgen camera gesproken. Peter R. de Vries moet dus ook rijkelijk hard door dat woonerf gereden hebben. Ik mag die De Vries niet en ik steek dat niet onder stoelen of banken. Als die vent de kans kreeg, dan werd de schandpaal terug ingevoerd en eigenlijk doet hij dat al: mensen aan de schandpaal nagelen. Die man moet nodig eens een spiegel voorgeschoteld krijgen. Druppeltje, Rot is onze verslaving wel. Slaat steeds toe als we ons eens echt kuntje uuntje tuntje voelen. Laat de AA-drink maar staan: bocht en je tanden vallen spontaan uit je mond, ook al heb je een kunstgebit en laat ik maar zwijgen over het spijsverteringskanaal. Houtje, Albertina, Zal ik je wel herkennen zonder krukken? Gaaf! Meiske, maar, want ze hebben hier geen arabische volbloeden of vlaamse trekpaarden. Al zou je blond zijn, dom ben je echt niet. Die eer gun ik politici en verkeersdeskundigen. Alkol, Grappig pseudoniem, want je bent toch gestopt en dat is het grootste cadeau dat je jezelf kan geven. Vie, Zie het dan zo: elke dag niet gedronken is een dag gewonnen. Stoppen kan ook een gewoonte worden. Zo heb ik van mijn maand niet roken vorig jaar echt een aantal maanden profijt gehad en van mijn bijna vier rookloze maanden dit jaar nog meer. Het is iedere keer weer winst. En net als een roker eenmaal begonnen is met stoppen, geniet hij/zij echt niet meer van elke peuk. Zo gaat het ook met stoppende drinkers. Ik ben ook al de nodige keertjes terug gevallen, maar kan bepaald niet zeggen dat ik dan écht genoten heb. Ja, ok, de eerste drie slokjes, maar daarna niet meer. En ik reken bewust in de vakantie een paar keer een pernod drinken ook een terugval. EmmaRoos, Kit, Ik ken je nog niet, maar begrijp dat je gestopt bent. Mag ik zo vrij zijn om te vragen hoe je aan je alias komt? Bij kit denk ik aan de sausissen/flikken (politie), nor en voegenmiddel. Woman, Nog steeds aan het buikdansen met doggy? Haddock, Ouwe reus. Gaat je hond nog goed? En zie je je andere hond nog weleens terug? Ben je geëmigreerd? Ben je nog samen met je vriendin/vrouw? Je ziet, sommige dagen ben ik wel aanwezig. Isa, Dar, An, Ja, je hebt gelijk: ik moet mijn poot stijf houden. En dat wil ik niet op de manier van Albertina doen. Euh, sorry Albertina, ik hoop dat je je niet beledigd voelt, maar met al die ongelukken op rij moest ik steeds denken aan Guus Flater die ook ongeluk op ongeluk krijgt. Neemt niet weg dat jij een mens van vlees en bloed bent en Guus maar een stripfiguur die er meteen ook weer bovenop is. Een mens kan lelijk ten val komen. Ik ben blij dat je je krukken iig kunt afdanken. Geef ze wel een dikke zoen ten afscheid en ik hoop dat je nooit meer krukken nodig hebt. Echt tijd dat je in balans op je eigen benen kan lopen, staan, rennen voor de tram of bus enzo.... Om even bij de les te blijven (ik wijk soms af van het onderwerp - that's me), dit zal een best moeilijk fase zijn in mijn leven. Uiteindelijk zal er toch iemand van de arbodienst/verzekering langskomen. Als dat alleen een loopjongen/-meisje is, zal ik zeggen dat ik me rot voel in mijn rotvel, maar meer niet. Tegen een arts zal ik wel eerlijk zijn, maar die tevens wijzen op zijn medische geheimhoudingsplicht (kennelijk moeten die lui daarop gewezen worden). Het is wel heel opmerkelijk dat ik zelfs deze eerste ziektedag heb moeten constateren dat ik wel degelijk ziek ben. Even de spanning eraf en nu moet ik dus constateren dat ik nogal overspannen ben. Van lachen in huilen schieten, totaal concentratieverlies (nogal gevaarlijk vandaag, ik liet de pan in de steek) bij de meest eenvoudige bezigheden. Mijn toestand nu vertoont aardig wat gelijkenissen met de tijd dat ik ontslag had genomen bij mijn eerste baan in Nederland. Alleen de boosheid naar de leidinggevenden ontbreekt. Ook niet nodig, want niet zij, maar het bestuur heeft vorig jaar een vast contract geweigerd. Oh en die gelijkenis is dat ik mezelf achterna hol als een hond die achter zijn staart aanzit. Coco, Ik heb ook altijd een aversie tegen medicijnen gehad, maar ik heb echt baat bij de AD en AP die ik nu heb. Inmiddels hoef ik de AP niet meer dagelijks te slikken. Het is nu 0 tot 2 per dag (ik word moe en begin in het azerty-toetsenbord terug te vallen) en uitvinden wat wijsheid is. De AD hou ik zeker aan. Ik ben er nog lang niet, maar door die AD (sertraline) zak ik iig niet meer tot in de diepste zwarte put. Ik voel en ervaar de kracht van lichaamswerk, zoals bij yoga, tai sji, maar niet van homeopatische middelen, wel ben ik voorstander van de homeopathische instelling van uitzieken door middel van rust nemen en uitzieken en er dan nog een dag rust aan vast te plakken. Met die laatste insteek ben ik het helemaal eens. Bolletje, Inmiddels is Sean Connory wel een ouwe vent, hoor! Ari, Een half jaar anti-biotica? Nou, wat voor arts was dat? Eentje die de ziekenhuisbacterie intensiveerd en meer resistent maakt. Los nog van het feit dat antibiotica een aanslag zijn op maag, darm en lever. Houtje, Iedere keer als ik het woordje ALS in kapitalen lees, zie ik weer de vrouw voor mij die mijn schoonmoeder had kunnen worden. ALS is zo een rotziekte. Het doet mij steeds een beetje pijn als mensen op het forum ALS ipv als schrijven. Ik zie dan wel (uiteraard begrip) dat mensen het hebben over het als-dan. Ik denk dat weinig mensen zo intensief zijn omgegaan met hun toekomstige schoonmama dan ik. En ook met schoonpapa, die al dementerend was voor ik hem voor de eerste keer zag. Nog in onze prille LAT-relatie heb ik deze beide ouders van mijn man ten grave (nee, crematie) mogen brengen. Zijn ouders waren net wat ouder dan mijn grootouders. Volgens de nieuwe pensioenleeftijd, hadden ze die geen van beiden gehaald. Theemuts, Je bent onderhand al wel een van de old timers hier. Beginneling, kom, kom, je bent echt geen groentje meer. Schrijf van je af, want zelfs al wil de persoon niet meer overleven, zijn/haar hart bepaald wel het tijdstip. Dame, hou vol nu en laat het verdriet toe. Het is moeilijk beslissen voor een ander, zeker als dit om overleven gaat. Blijf daarom bij jezelf en ga bij jezelf te rade of jij zelf in een dergelijke omstandigheid wel wil overleven. Ik wens je veel sterkte in deze tijden. He, wat een groei: je vindt jezelf dus een kanjer. Je bent al verder dan ik. Tapas, Ik hou van warmte, maar een elektrisch deken zal ik nooit of te nimmer meer gebruiken. Die krengen kunnen in de fik schieten, na tv's in de stand by stand één van de belangrijkste oorzaken voor woningbranden. Druppeltje, Een zelfde conclusie als waar ik toe gekomen ben na de nodige terugvallen: Problemen worden niet opgelost door drank. Zelfs de vergetelheid - bij mij althans - is niet meer te vinden na heel veel drank. De resistentie is te groot, de geest wordt niet meer verdoofd, maar onder invloed doen we wel stomme dingen of halen ons moeilijke opdrachten op de nek. Jane, Let niet zo op de lampjes ivm aanwezigheid. Als jij de pagina niet ververst, dan blijft je lampeke branden ook al blijf je uren weg van het forum. Laat de lampjes maar voor wat ze zijn. Mensen die vers inloggen zien alleen de mensen ingelogd staan die de laatste 5 minuten op het forum actief waren. Bovendien is een forum geen chat. Je kan, net als ik doe, reageren op een hele dagdraad of meerdere (germanisme) dagdraden. Belangrijk vind ik wel dat duidelijk is op welk bericht van wie gereageerd wordt. Julius, Die volle maan heb ik ook gezien en ik ben blij dat die geen invloed meer heeft op mijn lichaam. Dat zul je als man moeilijk te begrijpen vinden, maar de dames hier begrijpen dat vast voor 100%. Bolletje, Welkom, ik zie dat je een aardige concurrent bent in het aantal berichten dat je plaatst. Als je zo doorgaat, dan overtref je me nog voor halverwege volgend jaar. Maakt niet uit, het is hier geen wedstrijd, ik heb er heel veel aan gehad om dingen van me af te schrijven en vooral om daar respons op te krijgen. De respons was niet altijd even leuk, maar van de leuke, lieve én de onaangename spiegels heb ik wél heel veel geleerd. Soms kwamen schoppen heel hard aan en ging ik in de contramine. Andere keren kreeg ik een aai over de bol en kapte bij een terugval meteen met drinken. Toen ik het eenmaal doorhad, ben ik de hardliners gaan overslaan bij het lezen (of beter opnemen) en de aaiers gaan appreciëren. De laatsten hadden en hebben een veel grotere en vooral ook positieve invloed op mij. Ari, Voor mij blijft het correct Nederlands belangrijk. Grap is wel dat ik juist bij Nederlandse les dus ook foute dingen moest leren om ze te herkennen als fout. Ook al spraken we dialect thuis, mijn broer en ik hebben van thuis uit wel ABN geleerd doordat onze mama daarvoor haar best heeft gedaan. Maar de Gij, gij, U en u zaten daar wel nog bij. Oh, nee, Gij en gij, zijn in het Vlaams gelijk aan het Nederlandse jij en je en tevens ook een semi-beleefdheidsvorm (dat is dan weer afhankelijk van wat voor familiariteiten er achter aan komen). U en u zijn de beleefdheidsvormen. Voor een Vlaming is dat jijen schrijftaal. Het jij-zeggen heeft mij ook veel moeite en tijd gekost om onder de knie te krijgen. Het klonk altijd zo geforceerd, alsof ik regels uit een boek oplas. Ik zou heel graag zien dat zo snel mogelijk weer de spraakkunst, vervoegingen en stijl weer gedegen worden onderwezen op scholen, zo ook het hoofdrekenen, de tafels van 1 tot 10, liefst van 1 tot 20. Dat rekenen met kwartjes en guldens vond ik zowiezo al heel vreemd. Ik blijf blij dat ik mijn kinderen op speelse wijze zowel het alfabet als het hoofdrekenen heb kunnen bijbrengen en dat ze allebei op het juiste moment de juiste onderwijzer(es) hadden op school. He, ik zie mijn oude makker Soothe ingelogd staan. Goh, kok, hoe gaat het in de keuken van je leven? Groet aan Anna. Gossie, pijnstillers als tramadol en alcohol gaan niet samen. Mensen, dat wéét Druppeltje. Maar ook pijnstillers hebben hun beperkingen. Lieve Houtje kan daarvan meepraten. Wat nog erger is, is dat tramadol niet samengaat met antidepressiva en helaas vergeten artsen dat nog weleens. Door de ervaringen van Houtje weet ik dat als een arts mij pijnstillig wil geven dat ik dat even breeduit ga zeggen wat ik slik en ik zal die arts niet meteen geloven dat dat samen gaat met wat ik al slik. Daarvoor vertrouw ik wel op mijn oplettende apotheker. En ik hoop van harte dat apotheker daarvoor voldoende middelen mogen houden. Gezondheidsminister Klink is, wat mij betreft, de minister die zijn volk ziek maakt. Oeis, ik ben vanavond wel flink van leer getrokken. Ha, Tijn, Je zit bijna een jaar op dit forum en je bent gegroeid. Kijk maar eens terug naar je eerste schrijfsels. Zo mensen, ik sluit af. Lang geleden dat ik een zo lang bericht heb geschreven. En wees dus blij dat ik niet de héle dagdraad heb gelezen. Slaapzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

Aan eenieder een groet. He, Calimero, dat is lang geleden. Alles kids met jou? Doe evt. per pb, want ik kom ook niet meer elke dag langs en alles lezen lukt me niet meer. EmmaRoos, Goed dat je stappen onderneemt. Als je bij een vakbond bent, kan je die kennis van hen misschien ook wel gebruiken. Albertina, Ik zal niet vergeten om jou om raad te vragen. Jij hebt het inmiddels al allemaal ervaren en ik ga er ws. tegenaan lopen. Dus je kan nog 100den vragen van me verwachten. Meiske, Strijdvaardige angsthaas ben ik nu. Terwijl ik me echt niet lekker voel in mijn vel, zit ik toch alweer met een raar schuldgevoel. Ik stop het niet weg, maar redeneer met mezelf. Net ruzie in mijn hoofd nu. An, Dierbaren mag een mens herdenken met tranen, zelfs na 50 jaar. Ik heb nog altijd herinneringen aan mensen die mij dierbaar waren (a, jee, 't zal niet waar zijn, maar dat waren dus mensen die wel in mij geloofden). Soms komen daar tranen bij. Die heb ik soms ook bij het herinneren van de twee honden in mijn leven. Gek? Nee, goed om die gevoelens toe te laten. Alkol, Welkom Mensen, ondertussen heb ik gegeten en nu moet ik me als de wiedeweerga klaarmaken om naar OMSK te gaan. Fijne avond!

Ik kom net even kijken en ik zie het bericht van EmmaRoos. Een bedrijfsarts is wel degelijk gebonden aan dezelfde geheimhoudingsplicht als alle andere artsen. Dus je zou zeker een klacht kunnen neerleggen bij de arbodienst waar die bedrijfsarts in dienst is. Dat jij psychische klachten hebt, waaronder alcoholmisbruik ook onder valt, mag hij niet zomaar zonder jouw toelating aan je baas vertellen. De arboarts heeft er voor te zorgen dat jij zo snel mogelijk weer aan de slag kan en jou daarbij te helpen door adviezen te verstrekken als bijvoorbeeld jezelf in behandeling stellen bij een specialist. En daarin moet je dan wel meewerken. Ik vind dat deze bedrijfsarts zijn werk niet goed doet. Ga desnoods naar het tuchtcollege voor deze beroepsgroep. 't Is dat jij al boos bent op de situatie, anders zou ik plaatsvervangend razend worden. Kom voor jezelf op! Als ik het volhoud om in ziekteverlof te blijven, zal ik ook wel met een bedrijfsarts te maken gaan krijgen. Laat ie maar komen! Verder ga ik niet reageren op berichten. Ik probeer wel altijd een beetje mee te lezen, maar verder kom ik doorgaans niet. Voor iedereen een dikke knuffel.

Even nog toevoeging: mijn collega's zijn resp. de directeur en de beleidsmedewerker. Meer niet. Ik ben de laagste in rang (heerlijk = geen verantwoordelijkheid).

Theemuts, Doe maar rustig aan. Ik lees altijd na het plaatsen van een bericht. Of er reactie komt of niet, maakt me niet zoveel uit. Maar dit bedenk ik mij nu: ik vergat alle mensen te danken voor de reacties op mijn vorige bericht. Spannend morgen, dat ziekmelden. Maar het gaat nu om mij en het voelt best vreemd om voor mezelf op te komen. Misschien niet helemaal eerlijk t.o. van mijn werkgever nu, maar ook zij hebben mij in spanning laten zitten. Alle spanning breekt mij op. Ik doe nu wat mijn therapeute me anderhalf jaar had geadviseerd en wat ik toen beter had kunnen doen. Jammer voor mijn collega's, maar die redden zich wel. Ik heb er vanochtend wel voor gezorgd dat er geen half-affe-klussen achterbleven. Een flink aantal mensen staat achter mijn besluit me morgen ziek te melden, waaronder mijn man (die ook zelf werkgever is). Nee, ik aanvaard deze keer eens geen vals schuldgevoel. De schuld ligt niet bij mijn werkgever, maar bij VWS. Die draaien me voor de tweede keer de nek om. Ik constateer dat ik boos ben en deze keer eens niet op mijzelf. Stress lijdt ook tot de nodige (vage en niet vage) lichamelijke klachten bij me. Ik ga dus eerdaags ook een afspraak maken met de huisarts - tussen al het geprik in . Niet urgent en dat maakt dat ik ook op een voor mij geschikte tijd kan afspreken. Misschien kom ik nog even langs vanavond, maar niet echt op rekenen.

Even over Sinterklaas en zijne Zwarte Pieten. Die Zwarte Pieten hebben niks van doen met mensen met een donker getinte huidskleur (van eufemismen gesproken). Zwarte Pieten zijn Pieten die zwart zien van het roet van de schoorstenen. Gewone Vlaamse en Hollandse werklui die de schoorstenen bij de mensen veegden. Ja, vroeger was dat echt vies, vuil, zwart (niet het zwart van de fiscus), zwaar en gevaarlijk werk. De schoorsteenvegers waren geen lang leven beschoren, de meesten kregen al op vrij jonge leeftijd zware aandoeningen aan de luchtwegen. En Sinterklaas of Sint Nikolaas was de Bisschop van Míro, een Turkse bisschop. Dus wat doet die gekke 'politiek correcte' samenleving van ons? Die maakt van de Hollandse en Vlaamse schoorsteen Pieten (in die tijd heette het gros van het manvolk Piet of Jan) allochtonen (OK, dat zijn veelal nog steeds de mensen die hier bij ons de vuilste karweitjes opknappen en dat - integenstelling tot veel van de autochtone werkers in hetzelfde vak - met vriendelijkheid naar de mensen op straat) negers. De Sinterklaas maken ze tot blanke (waarom wordt dat woord niet vergruisd???) westerling, terwijl dat een Ottomaan/Turk was. In die tijd en ook nu nog zijn er genoeg katholieken in het vroegere Ottomaanse rijk (overwegend Turkije) te vinden. Trouwens was er vanavond een Turkse vrouw die nog eens even naar haar oude koor kwam luisteren, omdat ze voor de organisatie toch wat moest komen halen. We hebben meteen nog even gebruik van haar gemaakt voor de juiste uitspraak van de woorden van een (oud/traditioneel olijk liefdesliedje) en nog even de betekenis. Ik vind het zo jammer dat veel mensen alleen maar kijken naar de 'probleemmensen' binnen buitenlandse - met name niet-westerse bevolkingsgroepen - en niet naar de mensen die echt daadwerkelijk een toevoeging zijn aan onze gemeenschap. Ik woon nu 24 jaar in dit kouwe (een koekje en koektrommel weg) kikkerlandje en de paar keer narigheid die ik met 'crimininele' mensen heb ondervonden, betrof dat inheemse blankes. Toen ik (daarvoor dus) nog in België woonde, heb ik ook alleen maar nadeel (bedreiging) ondervonden van blankes. Kan vreemd overkomen, maar ik heb met niet-westerse allochtonen alleen maar goede ervaringen. OK, er zitten er natuurlijk ook tussen waarmee ik niet kan opschieten, maar die zijn echt niet de norm, er zijn namelijk verhoudingsgewijs zelfs meer Hollanders waar ik moeite mee heb door hun starre houding (noemen ze - volgens mij - onterecht calvinistisch). Ik mag mij ook allochtoon noemen, maar val helaas buiten de boot als er voor vacatures om allochtonen wordt gevraagd, dan bedoelen ze meestal mensen die de Nederlandse taal nog maar matigjes beheersen. Nou, schaar daar maar alle Franstaligen onder (vooral de witte), het gros van de Engelstaligen (ook vooral de witte en dan vooral de Amerikanen en helaas ook steeds een groter deel van de Nederlanders die denken dat ze Engels beter beheersen dan het Nederlands en bijgevolg van beide talen niks bakken) en een flink deel van de Duitstaligen. Nederlanders, wees nou eens een keer trots op je taal. In de tijd van de Hanzesteden was Nederlands de belangrijkste voertaal. De Duitsers, Engelsen en Fransen moesten toen wel Nederlands onder de knie hebben om te kunnen handelen. Trots zijn op je taal is heel wat anders dan nationalisme. Ik ben trots op mijn taal. En ik ben er ook trots op dat mijn moedertaal, Vlaams, een hele goede basis vormt voor het leren spreken van andere talen. Zo, even van leer getrokken. Doet me even deugd. Mannekes, ik wens U allemaal een goede en gezellige avond.

Druppeltje, Het zou wel heel leuk zijn als het nu wel lukt om de Valys heen eerder te zien dan de Valys terug. Wat een knullig gehandicaptenvervoerder was/is dat!!!

Safi, Laat je niet dwingen, ook niet door ons. Volg je eigen weg door JA te zeggen tegen jezelf en NEE te roepen naar al de rest. Who says that? :wacko: Al zou je er voor kiezen om die zondag de hele dag lekker bij de kachel of in bed door te brengen, DAT MAG JIJ en je hoeft echt niet te zeggen waarom je niet wil of kan komen. Ik kom wel en vast nog veel andere mensen. Wat me weer eens brengt op: wie wil mij meenemen vanaf waar? Ga ik naar Houtje, ga ik naar Amersfoort om met Gem mee te rijden (als zij komt tenminste), kan ik met iemand vanaf Dordrecht of Rotterdam of Utrecht (rottig station met dat Hoog (in de bol) Catharijne) meerijden of zelfs, kan ik met iemand vanaf NS station Deventer meerijden. Uiteraard kan ik ook helemaal zelf komen met een taxi (slecht weer) of een fiets huren (goed weer en verdwalen - ben ik een kei in en hou ik ook wel van, tenzij ik echt helemaal verdwaal). Omdat ik met het OV kom en dus steeds van de kou in de warmte kom met mijn rugzakje, ga ik niks meebrengen aan lekker eten (vanwege de temperatuurwisselingen over een paar uur reizen) of drinken (te zwaar). Ik ben wel degelijk bereid om elke taartenbakker (ook hartige, mmm), saladeproducent een gepaste bijdrage (naar draagkracht) te geven om van de keukenkunsten te mogen genieten. Leuk als al die hondebeesten (mogen) meekomen. I dogs! Very much.

Hoi beste lieden, Even laten weten dat het hier wel vrij goed gaat. Veel in mijn leven is in beweging en dat is niet altijd even makkelijk. Ik sla me er doorheen, maar word er wel erg moe en gestresst van. Ik heb al voor hetere vuren gestaan. En natuurlijk even iedereen een onder de riem. Goeie avond nog.

Hallo beste mensen, Behalve het weer is het hier wel goed naar omstandigheden. Volgende week een rare week. Maandag: werken, koor, pianoles, koor. Dinsdag: ziekmelden en 's avonds OMSK. Woensdag: groep Donderdag: niets Vrijdag: middag telefoontje naar Israël plegen Zaterdag: niks bijzonder Zondag: visite voor mijn verjaardag ontvangen.

Hallo beste lieden, Zal ik nog eens even gedag zeggen. Nee, ik heb niks, niemendal gelezen. Ik ga maandag nog werken, want ik heb de boodschapjes gedaan. Dinsdag ga ik me ziek melden. Met steun van manlief en een aantal vriendinnen uit diverse hoeken. Tijd om voor mezelf te gaan opkomen. OK, het zal nog wat voeten in de aarde hebben en ik ben geadviseerd om ook mijn psychiater hierin te betrekken, wat mij betreft iig mijn groepstherapeuten. Bbber de bibber: nee. Wel komt hier mijn met de paplepel ingegoten dienstbaarheid in opstand, maar daar heb ik dus nooit wat mee gewonnen in mijn leven, alleen verloren. Moeilijk ja. De organisatie waar ik werkzaam ben is iets waar ik meer dan vierkant achter sta. Gelukkig zijn ze verzekerd. Ik moet ook echt in mijn achterhoofd houden dat ik zelf bij mijn therapeute heb aangedrongen om deze baan aan te houden ivm structuur en zelfvertrouwen. Voor de WW heb ik me wel ziekgemeld. Nu mijn baantje op de tocht staat - tot eind april loopt mijn laatste contract - moet ik actie ondernemen, wil ik nog iets van al de premies die ik heb betaald terugzie. Het wordt niet een echt leuke tijd, maar hier kan ik veel gaan leren. Te verliezen heb ik niks, ik kan alleen maar winnen, al is het alleen maar het ontbetaalbare zelfvertrouwen. Verder zeg ik maar: tot de 22ste november. Tapas, groet tapas.

Hallo, Hoe dan ook, ik neem mijn angsthazen niet mee (twee poezen die bij het minste in de stress schieten en mensenangst hebben, vooral de stoerste van de twee). Dat doe ik die beestjes niet aan. Ik neem alleen mezelf mee. Dat moeten jullie maar voldoende vinden. Hoewel, als ik een lief hondebeest had gehad, zou ik meenemen wel overwegen. Ik wil iedereen wel ontmoeten. En twijfelende mensen, warm bad krijg je en je tranen en emoties mogen vloeien, of je nu man of vrouw bent. Je bent onder gelijken. Handig om iets mee te nemen om op te zitten in het gras of gewoon een ouwe broek aantrekken.

Hallo allemaal. Een zware dag achter de rug. Hard werken vanochtend, maar volgende week kan ik weer rustig aan doen. Vandaag was ik verder bezig met het kopiëren en vouwen van persberichten en ze in de enveloppen stoppen. Ben met deze klus altijd een week zoet. Ik heb natuurlijk ook nog heel wat andere kleine dingetjes gedaan ter afwisseling. Mijn bazin zei zo ineens (we waren even aan het kleppen over kids, schoolvakantie, echtgenoten) : Wat ben jij zoet bezig. Ik zou dat al na tien enveloppen opgeven. Tja, 't is natuurlijk dom werk a.h.w., maar ik kan me erop instellen en dan gebruik ik het als een soort van meditatie. Ze heeft een vriendin (ook hoogopgeleid) die dus ook best plezier kan scheppen uit zulke bezigheden. Ik zei wel dat ik na het doen van zulke 'lopende band' klusjes niet meer in staat ben om verstandelijk inspannend bezig te zijn. Het is gewoon geestdodend werk. En eerlijk ben ik vandaag: ik vind dat weekje om de vier maanden hartstikke ontspannend. Aanperen, maar wel met het verstand op nul komma nul. Dan na mijn werk even naar huis om de poezen te voeren, man gedag te zeggen, sportspulletjes en gespreksspullen in te pakken en dan wegwezen naar de vrouwengroep. Gezien het mooie en zelfs warme weer was iedereen voorstander van een wandelingetje in het parkje. Het was nu de derde keer dat ik bij die groep was en mijn eerste indruk blijft overeind: het ís een warme groep, ík voel me veilig. Zo veilig zelfs (en dat heeft alles te maken met de openheid over rottigheid van andere groepsvrouwen) dat ik dus verteld heb van mijn alcoholprobleem en over het adb-boek. Ik heb gevraagd of mensen geïntresseerd waren om het te lezen. Een volmondig ja en het bracht ook wat teweeg. Volgende week neem ik drie exemplaren mee. Eentje voor de begeleidsters en twee voor de groep om te circuleren. Ik ben erg trots op mezelf dat ik dit in de groep heb gegooid en ook heb gezegd dat ik mijn terugvallen heb. De tongen kwamen los en iedereen vond het bewonderenswaardig dat ik dit al bij mijn derde bijeenkomst in de groep heb durven gooien. Een stukje per keer, maar ik zit in die groep (niks mag buiten die muren komen) en ik ervaar die als veilig doordat andere mensen ook heel eerlijk en open praten over de moeilijkheden en valkuilen die ze tegenkomen. Het is echt lief en leed delen met elkaar. Eerst was het opstellen van mijn werkplan vandaag gepland, maar een van de leidster van de groep was afwezig. Dat wordt dus volgende week. Dan ga ik dus ook het seksueel misbruik in mijn jeugd of beter kindertijd op tafel gooien. Ik wil geholpen worden en daarom ben ik bereid alles op tafel te gooien. Dit is mijn kans. En die ga ik ten volle gebruiken en benutten. Alleen al die laatste zin van mij vervult me met ontroering en ook veel trots op mij zelf. Ik ervaar, geloof ik, momenteel een groeischeut. Hou me in de gaten, want euforie is ook een van mijn valkuilen. Ik mag me nu niet laten enthousiasmeren om dingen te doen. NEE zeggen (ook tegen mijzelf) wordt nu echt steeds meer belangrijk om te voorkomen dat ik mezelf overvraag en weer neerstort. Balans zoeken en houden. Eerst vinden natuurlijk. Hierbij laat ik het. Charlie, Zo te lezen heb je het moeilijk in deze periode, dus HEEL VEEL STERKTE. En dat geldt voor iedereen. Blijf opkomen voor jezelf, sta een drietal keer per dag een minuut of tien stil bij jezelf in het nu en voel. Het helpt mij, hoe lullig het ook klinkt. Omdat ik door de tijd geen gelegenheid heb om na de groep, wat toch echt heel intensief is, even een flinke wandeling te maken, heb ik de groep ook om advies gevraagd. Ja, het gros kwam met tv-kijken. Tja, daar hou ik niet van. Zwemmen: bah, nat en natuurlijk niet te open na de groep. Hardlopen, tja, daarmee was ik allang klaar en heb inmiddels ondervonden dat dat zware migraine uitlokt. Toen kwam iemand met de vraag wat ik als kind leuk vond om te doen, ook al werd die bezigheid afgekeurd. Nou, die heeft dus echt een flink punt gescoord: midden in de roos. Een aantal bezigheden die mijn moeder als frutselen afdeed: bv. een kerststalletje maken voor onder de kerstboom met papier. En toch wordt dat stalletje nog elk jaar onder hun kerstboom gezet. Verder kleien. Een 5-tal jaar geleden was ik daar weer mee begonnen omdat ik de oven van een vriendin van mijn oma had gekregen. Ik heb gewone kinderklei (plasticine) in huis. Ik ga me daar maar weer eens op storten. Vanavond heb ik het voor elkaar gekregen om gehoor te vinden bij mijn man. Ik heb hem er tussen neus en lippen middels een soort van allegorie weer op gewezen dat ik graag hoor van wat hij onderneemt, voelt enzovoort. Een oestertang heeft geen effect op hem, want hij mag dat wel zwijgen en gesloten zijn als een oester, hij is geen oester, maar een heel gesloten mens, Nog meer gesloten als ik. Het blijft moeilijk. Ik zal eerst meer van mezelf moeten leren houden dan van man en kinderen En voor hem geldt hetzelfde, maar ik zal hem toch nog enige sturing die aanbevolen is vanuit de relatietherapie moeten geven. 25 van de 30 dagen in een maand ben ik diegene niet feedback geeft over gevoel en plannen. 3 van de dertig dagen komt hij met een voldongen feit (hoe ingrijpend of gevoelig ook) en 2 van de dertig dagen voel ik me gewoon buitengesloten uit zijn leefwereld.

Hoi, Safi, natuurlijk kan je de dag nadat je vijftig bent geworden. Zij wij samen 50+ Kom, dame, wij hebben toch maar de mazzel dat we MAAR tot 66 jaar mogen doorsolliciteren zonder uitkering.

Hallo en hoi, Zo ik las net van een nieuwe meeting. BamBam, Jij gaat, als ik het goed begrijp, het aanspreekpunt voor ons en de Tactussen zijn? Dat vind ik prima. Ik vind de locatie Deventer prima. Ik kan op zondag 22 november. Dat wordt dan een wasloos weekend, maar dat was dit weekend ook. Aan Houtje richt ik dan de vraag of ik mee kan rijden vanaf haar woonplaats. Als Gem meegaat, stap ik, als Houtje's wagen al volgeladen is met forumgangers, ook graag bij haar in het karretje. Als Slofje meegaat, dan rij ik graag vanaf mijn eigen stadje mee met haar. Als Spud meegaat, wil zij mij wel oppikken onderweg, al weet ik niet wat voor haar de handigste route is. Houtje, Jij gaat, dus wil ik graag van je stuurvrouwskunst gebruikmaken. Een lezing van de AA mensen is prima en buikdansen ook, maar mijn ervaring is dat het bijeenzijn al genoeg prikkels oplevert voor iedereen. Voordeel aan de locatie Deventer is vooral dat er geen pottenkijkers zijn. Het zit op een bedrijventerrein. Helaas rijdt er in het weekeinde dus geen bus. Maar taxi's komen overal als je maar betaalt (men kan met zijn 3 of 4 afspreken). De omgeving is mooi en rustgevend. Een mooie gelegenheid om oude en nieuwe strijdmakkers te ontmoeten. Alvast een feestslinger: :present:

Hallo allemaal, Ik kwam kijken of ik post had en die heb ik niet. Nu kan ik het natuurlijk niet laten om de nieuwe deelnemers te verwelkomen en succes te wensen en mijn 'oude' strijdmakkers even hallo te zeggen. Hier gaat het goed. Inmiddels ben ik ook verhuisd van de individuele gesprekstherapie naar groepstherapie in de vrouwengroep 40-60. Mijn leven is aardig vol, maar wel op een goeie manier. Ik kom nog wel een keertje terug.

Welterusten allemaal. En doe nou mee met mij: de komende 24 uur alcoholvrij.

Hoi allemaal, Deze sombere dag (qua weer) is voorbij. Ik heb vandaag al veel geslapen (slaapziekte????) en zal vanavond ook vroeg in bed liggen. Alle nieuwe mensen: welkom en veel succes. Een leven zonder drank is beter dan met. Hoe je het draait of keert. Tot ziens!

Hier is de trek helemaal weg. Maar ik voel me nu niet lekker. Ik duik mijn bed in. Slaap lekker allemaal

Ik heb weer eens last van mijn alcoholisme. Sinds een uur of drie vanmiddag loop ik al met trek rond. Lastig, want ik wil niet en kan niet. Verder is de dag goed verlopen en dat zal de avond ook wel.

Floortje, Ik heb ook liever mijn eigen rugzakje dan die building met betonrot. Blijf voor jezelf opkomen en blijf vooral lief zijn voor jezelf. Druppeltje, Soothe, ..... Welterusten Alle nieuwe mensen: welkom en ook welterusten. Ik ga de computer uitschakelen voor vandaag.