Mell

Veel succes Lika, ik vond de eerste periode (eerste weken) het moeilijkst, omdat ik toen regelmatig veel trek had (en daar ook wel eens aan heb toegegeven). Maar de trek werd steeds minder vaak en het ging steeds makkelijker. Ik hoop dat het bij jou ook zo werkt! En Mijn Gerrit, ik heb geen moeite meer gehad na die ene keer. Ik was dan ook hondsberoerd de volgende dag, echt een slechte ervaring en juist een bevestiging dat ik er toch echt wel klaar mee ben. Ik heb geen andere uitlaatklep voor de stress gevonden, kruidenthee67. Helemaal geen puf voor/behoefte aan sporten of wat dan ook gehad. Ik heb heel veel rust en slaap gepakt afgelopen maanden, dat was denk ik de uitlaatklep. En stress&spanning lijkt tegenwoordig ook minder lang te blijven hangen.

Hoi Lika. Ik heb nog steeds dezelfde baan, die nog steeds vaak voor stress zorgt. Maar waar ik voorheen op weg naar huis dan al hunkerende naar een glas wijn, komt dat nu niet eens meer in mij op, heel bijzonder! Ik heb niet echt een andere manier gevonden om de stress te ontladen. Wel dat ik al maanden vroeg naar bed ga omdat ik zo moe ben, maar ook dat lijkt te verbeteren de laatste 2 weken.

Nieuwe inzichten in mijn 'gestopt zijn', na nu 5 maanden ongeveer. Ten eerste merk ik dat als ik de laatste tijd stress/spanning heb (wat altijd mijn trigger was om te drinken), ik niet meer automatisch verlang naar een drankje+sigaret. Ik denk er zelfs niet eens meer aan dan. Dat vind ik echt opmerkelijk en geweldig. De pavlov-reactie die ik jaren had (stress = drinken en roken) lijkt te verdwijnen of te zijn verdwenen. Inzicht 2 kwam na een bezoekje aan een vriend, waarmee ik altijd samen dronk. Ik vond dat ik wel een drankje kon drinken, for good old times sake. Daarbij de grote fout gemaakt om geen afspraken met mijzelf of met hem te maken, zoals: ik hou het bij 2 drankjes. Gevolg was dat ik gedurende de avond en nacht 2 flessen wijn heb opgedronken en meer dan een pakje sigaretten heb weggepaft. Elke uur ongeveer anderhalf glas, dronken werd ik er niet van, maar was wel doodziek de volgende dag. 8x moeten rennen naar het toilet om over te geven, kloppende koppijn en was de gehele dag lamlendig. Vre-se-lijk en niet voor herhaling vatbaar! Ik voel me nog steeds veel fijner en gezonder zonder alcohol en sigaretten en ga 2017 gewoon lekker nuchter door

@ladyjane en @lars - bedankt voor jullie reactie! Als je gewend bent te pas en te onpas te drinken en je stopt ineens (zoals ik), is het wel fijn om de vlag aan de horizon te hebben van: "na 4 weken mag ik af en toe weer een drankje, met vrienden, of uit eten". Ik vond dat althans wel een geruststellende gedachte. Dit maakte het voor mij wat minder groot dan "ik drink nooit meer". Daar kon ik me namelijk niets bij voorstellen. Maar nu ik inmiddels 2 maanden verder ben, schuif ik dat moment van 'weer een drankje nemen' voor me uit, omdat ik de behoefte nog niet heb. Behalve dan soms om het gezellig meedrinken met de rest, of, omdat je dan geen lastige vragen krijgt als je 'nee bedankt' zegt. Maar die beweegredenen zijn het niet waard om iets te nemen, dus is het tot nu toe ook nog niet gebeurd. Het bevalt me dus prima zo, gestopt te zijn met de optie openlatend voor de toekomst ooit weer eens iets te drinken. Geeft me ook het gevoel een keuze te hebben, wat ik prettig vind. Maar wie weet, kan ik over 10 jaar zeggen dat ik inderdaad nooit meer iets heb gedronken sinds augustus 2016. Ik sluit het zeker niet uit ;-).

Update van 2 maanden nuchter. No booze, no smokes whatsoever. De trek was alleen in de eerste weken, daarna ebde het weg en droogde het op. Het meeste waardeer ik de ochtenden; zonder kater en vroeg kunnen opstaan. Nog in de ochtendschemer kunnen rondscharrelen in je huis. De sfeer die dan in de lucht hangt, heel fijn. Qua fysieke gesteldheid: geen verschil. Ben niet opvallend minder moe en heb ook niet het idee dat mijn conditie zoveel is verbeterd. Maar dat maakt allemaal niet uit. Mentaal voel ik me sterker, dat is al zo'n groot gewin. Met een kater was ik altijd wat angstig in contact, schuw, onzeker... brrr, echt een burden. Daar ben ik vanaf! Ik merk eigenlijk sinds vandaag dat de inspiratie ook weer begint te stromen. Een excited gevoel wat de dag gaat brengen. Het gevoel dat er nog zoveel mogelijkheden in de toekomst liggen besloten. Eerder kon ik inspiratie alleen maar oproepen met een sloot drank en een wolk van rook. Alsof ik het daarmee kunstmatig uit mijzelf kon persen. Het nu nuchter te voelen stromen vind ik geweldig; een grote stap vooruit in dit proces. Ik had met mijzelf afgesproken dat ik na 4 week droog, af en toe wel weer eens een drankje kon drinken, maar tot nu toe nog niet gedaan. Wil de keten van nuchtere dagen (nog) niet doorbreken. Dus ik ga nog even op deze droge voet verder.

Poosje niet geschreven. Ik ben nu bezig met mijn 2e serieuze stoppoging. Rond begin juli was dus stoppoging 1, toen heb ik een paar keer wat gepost hier. In de weken erna volgden twee misstappen (hele begrijpelijke voor mijzelf) en daarna sloop de oude routine er binnen no-time weer in. Het leek alsof ik gewoon was vergeten dat ik eigenlijk wilde stoppen. Vervolgens ging het vorige week een avond goed mis. Ben vreselijk doorgezakt (in mijn eentje..) en schrok van mijzelf in de spiegel toen ik eindelijk naar bed ging. Rode vlekken in mijn gezicht en compleet rode oogjes. Met een walm van rook en alcohol om mij heen... Horror. De volgende ochtend voelde ik me erg beroerd en ik werd ook geconfronteerd met de teleurstelling van mijn partner; dat ik toch weer te ver was gegaan, dat ik niet sterk genoeg was geweest. Ook herinnerde ik mij met het schaamrood op de kaken dat ik de avond ervoor met m'n aangeschoten kop een telefoongesprek had gevoerd met een kennis. Kortom, allemaal niet bepaald om trots op te zijn. Dus nu weer opnieuw een poging tot stoppen. Week 1 heb ik alweer gehad. Weinig trek gehad. De vermoeidheid die de eerste keer ook zo hevig was, is ook weer terug. Vanavond waren ik en mijn vriend uitgenodigd voor een verjaardag, maar ik ga niet mee. Erg moeilijk, want mijn vriend is enorm teleurgesteld dat hij alleen moet gaan. Dat geeft mij een vervelend schuldgevoel. Maar ik wil gewoon niet tussen de drinkende mensen zitten nu. Niet tussen de herrie, de muziek..Ben bang ben dat ik toch weer een drankje in mijn handen gedrukt krijg, maar daarnaast ben ik voornamelijk gewoon moe en heb behoefte aan RUST aan mijn hoofd. Nog even lezen hier en dan naar bed. Weltrusten allemaal .

Heb je al een plausibel 'excuus' voor jouw colaatjes op het feestje dit weekend? Ik heb zelf dus ook een feestje en zat zelf te denken aan... 'heb gisteren al gezellige avond gehad, dus vandaag maar even niet.' Of, eerlijker, 'ik ben let wat op mijn gezondheid laatste tijd, en drink ook even niet,' Benieuwd hoe het jouw vergaat. Veel succes!!

Lief dat je het vraagt Claartje. Niet bepaald in vorm sinds woensdagavond. Beroerd geslapen toen door de wijn en met slaapgebrek en baalgevoel naar mijn werk. Roofbouw, zulke avondjes. Dat realiseer ik me nu best goed. En ook dat dat al die jaren zo geweest is een paar keer per week . Hoeveel herstel heeft dat wel niet nodig?? Beginnen maar weer met vandaag . Morgen nieuwe uitdaging: feestje goede vriend dat 's middags al begint.

Dank je Gerrit en Momentum. HALT dus. Voor mij geldt HALS meer. Hurt, Angry, Lonely, Stressed, dé triggers. Stress nog voorop. Knietjes nu afvegen inderdaad, hopelijk heb ik iets geleerd, ik durf het je nog niet te zeggen. Dat gevoel in de auto naar huis..zo moeilijk te weerstaan. Misschien moet ik dan 'ter afleiding' niet naar huis, maar ergens anders naartoe rijden. Of thuisgekomen gelijk mijn hardloopschoenen aan doen en eindje rennen. Na mijn form-post heb ik nog een flesje bier opengemaakt. Kratje staat altijd thuis voor visite, kom ik normaal gesproken nooit aan, ben er geen fan van. Maar ja, nu was er 'maar' één fles wijn in huis.. Na paar slokken het besef "waar ben jij mee bezig?". Morgen moet ik weer werken, en kan me - gezien de drukte daar- niét permitteren met een kater rond te lopen. En wil bovendien ook niet met een kater achter het stuur zitten. Praktische redenen dus allemaal, geboren uit verantwoordelijkheidsgevoel. Als ik vrij of werkeloos was, had ik gerust verder gedronken... Afijn, biertje weggegoten in de gootsteen. Mijzelf gedwongen warm maaltje te maken. Groenten snijden, bakken, bordje op schoot, dan maar een keer om 21:00... Nu alleen nog de gons in mijn hoofd, de roes voelt weg (rommel nog in mijn bloed natuurlijk maar zal vannacht er wel uit gaan). Morgen weer verder...

En lady jane.. ik ben bekend met yoga, een beetje, af en toe eens een cursus gedaan. Morgen (vanavond niet meer..) ga ik het googlen wat je mailde. Dank je wel.

Ik ben de fout ingegaan en voel me rot. Beneveld ook. Had een lang weekend vrij, om alles op een rijtje te zetten, ging prima, geen verleiding gevoeld. Maar vandaag voor het eerst weer naar mijn werk. Hele hectische dag. Onderbezetting, constant telefoon, dwingende mensen aan de lijn en mensen aan mijn deur te kloppen die van alles van me moesten. Gekkenhuis. Opgejaagd werd ik, de hele dag. Was keihard aanpoten en de spanning bouwde zich op gedurende de dag. Rond 17:00 in mijn auto gestapt, het verkeer in, met opgejaagd wild-gevoel. Ook in het verkeer was het druk en gejaagd. Laatste stuk naar huis begon de gedachte aan een glas wijn en een sigaret. Zo aantrekkelijk, zo verleidelijk, zo nódig. Fok it, ik ga het gewoon doen, dacht ik. Verder rijden, denken: neee, niét doen, je bent nu bezig met stoppen, twee weken al, verpest het niet, NIET doen. Maar dan weer het stemmetje; o zo veel zin in, zo'n behoefte aan, doe het gewoon. Auto geparkeerd voor huis en eerlijk gezegd linea recta naar de koelkast gelopen. Daar lag nog een fles wijn. Had ik expres laten liggen als statement naar mijzelf, omdat het me steeds zo makkelijk af ging de laatste 2 weken. Dacht dat ik sterker was dan die fles. Maar nu was binnen 1 seconde de nek van die fles omgedraaid. Helemaal leeggedronken. Puur als functie om de opgebouwde spanning van mijn werk te ontladen. Avondeten overgeslagen, geen honger ook meer. Waardeloos. Nu weer opnieuw beginnen. Niet meer 'stoer' een fles in huis houden kennelijk. Sorry Claartje. Je schreef een spiegel, mijn verhaal. Laat mijn misstap je sterken in je vasthoudendheid het NIET!!! te doen. Het voelt erg rot om er toch aan toe te geven.

Fijn zeg, deze feedback en reacties, bedankt. Het was toch altijd een beetje een solo-project, ik en mijn drinken. En daarmee een beetje verborgen ook, een stiekeme bezigheid. Beter om het out in the open (op een anoniem forum ) te delen. MijnGerrit, het filmpje heb ik inderdaad bekeken en ben erg benieuwd of er verandering komt in de receptoren met betrekking tot de reactie op 'leuke dingen', naarmate ik langer ben gestopt. Dat is op zich al een interessant experiment. Ik herken mij niet in alle kenmerken van een verslaving. Meer moeten gebruiken om hetzelfde effect te bereiken bijvoorbeeld, heb ik eigenlijk nooit echt gehad. Ik word ook niet ziek van niet drinken. Misschien bij mij meer een verslaving aan de gewoonte dan aan de stof zelf? Of hou ik mijzelf dan voor de gek.. Om een soort 0-meting te doen, heb ik vorige week een uitgebreid bloedonderzoek laten doen, including leverfunctie. Kijken hoe het ervoor staat allemaal. Hier kwam uit dat alles in orde is. Het zegt misschien niet alles, maar toch een hele geruststelling. Al verklaart het niet die ongelooflijke vermoeidheid. Zou nu ook het liefst in bed kruipen, maar moet nog dingen doen voor mijn werk. Etty, ik weet nog hoe het is om inspiratie te voelen zonder alcohol. Al is het lang geleden. En die uitdaging voel ik zeker ook wel, om nuchter de diepgang te zoeken. Dat schrijf je mooi. Zal jouw bevindingen op jouw draadje (zoals het hier heet heb ik geleerd ) lezen. En kruidenthee bedankt voor de hart onder de riem. So far so good!

Zeker fijn dat mijn vriend achter me staat. En ik ben ook blij dat hij het probleem al die tijd bij mij gelaten heeft. Nooit veel mee heeft bemoeid. Deels omdat hij het probleem zelf niet kent, denk ik. Maar het stoppen komt nu echt vanuit mijzelf. En ja lady jane, ik ben nu inderdaad sterker dan ik dacht. Heb echt de juiste mindset te pakken. Ik moest er lang op wachten, maar het is er nu. Eind mei zou ik nog 'even' twee weken niet drinken. Had het ook al tegen mijn vriend en een vriendin gezegd, stom. Want lukte totaal niet. Na de 3e dag zat ik alweer in de garage 'mijn ding' te doen. Dit gebeurde al zo vaak dat mij allang het gevoel was bekropen dat ik in de greep van iets zat, slaaf van iets was. Ik had er geen zeggenschap meer over. Het voelt erg goed dat mijn wilskracht nu de touwtjes in handen heeft. Wel dubbel, want het was toch ook altijd een fijn momentje. Om in die roes te verdwijnen, just me myself and I. Daar kon ik van te voren al echt naar uitkijken, op weg van werk naar huis bijvoorbeeld. Dat 'pleziertje' woog veel zwaarder dan de katers de dag erna. Maar vanochtend was ik blij dat ik niet ook nog een kater had, want heb een heel zwaar hoofd en mijn lijf voelt moe. Voel me een beetje labielig. Nu ik de verhalen lees van anderen op dit forum, probeer ik te kijken naar de functie van alcohol voor mij. Dat het sinds mijn tienerjaren een rode draad in mijn leven is, is helaas een feit. Alcohol drinken in gezelschap begrijp ik heel goed; dat losser voelen, dat 'gezellig een wijntje drinken', een keer uit de band springen. Maar daarnaast dronk ik ook vaak in mijn eentje. Om een soort van inspiratie op te roepen, een sfeer van diepgang te creëren, mij te laten meeslepen in gevoel, muziek, emotie. De laatste paar jaar ook vaak om de stress en spanning weg te nemen (van werk) en toch ook regelmatig uit verveling, omdat ik niks beters te doen wist. Daar moet dan nu een andere activiteit voor in de plaats komen. Iets constructiefs. Ik weet alleen totaal nog niet wat. Ik kan wel wat dingen bedenken, maar nergens maakt mijn hart een sprongetje van. Heb het gevoel dat ik niet meer goed weet wat ik nou echt leuk vind. En ben ook bang dat ik alleen maar leegte zal vinden in mijzelf. Dat ik eigenlijk heel saai ben, kleurloos. Iemand ben die ik niet wil zijn. Dat ik me kapot ga vervelen met mijzelf. Ik word daar nu best emo van, van die gedachte. Moet maar even de zinnen verzetten.

Bedankt voor het welkom Claartje. En jij ook heel veel succes. Dag voor dag en steeds kleine doelen stellen denk ik. Welterusten.

Bedankt voor het welkom. Inderdaad een mooie start, 2 weken, maar ik ben ook bang dat ik zomaar weer onderuit kan gaan. Wat dat betreft blijft het voorlopig broos, maar voor nu gaat het goed. @MijnGerrit, hoe mijn partner hierin zit vroeg je. Zelf heeft hij nooit problemen gehad met alcohol. Hij kijkt dan ook met verbazing naar mijn rook&drink-avondjes. Hij snapt daar totaal de lol of de aantrekking niet van. En ik kan mij ook heel goed voorstellen dat hij (die 'die trek' niet kent) dat niet begrijpt. Ik duik de ongezellige garage in met fles en asbak (want in huis wordt niet gerookt), om er vervolgens na een poosje beneveld en walmend weer uit te rollen. Snap dat ook maar eens.. We hebben wel eens een afspraak gemaakt dat hij me zou waarschuwen als ik op een feestje of bij vrienden, meer dan 2 glazen zou drinken. Vervolgens dronk ik (natuurlijk) altijd meer dan 2 en zijn waarschuwing wuifde ik dan weg en werd geïrriteerd als hij erover door bleef gaan. Want eenmaal 'op dreef' betekende die afspraak niets meer voor me. Best shocking hoe dat werkt. Algauw maakten we zulke afspraken maar niet meer. Maar hij juicht het in elk geval nu dus erg toe dat ik een poging onderneem de gewoonte/verslaving te doorbreken.