Goedemorgen op deze wel heel erg vroege ochtend, Ben wakker, wordt geterrorisserd door muggen en kan de slaap even niet meer vatten. Het liefst ging ik nu even iemand bellen maar ja, wie zou er nu blij van worden dat ik, midden in de nacht, ga bellen omdat ik niet kan slapen:angry: hihi, dus dat moest ik maar niet gaan doen. Ik mag morgen weer gaan werken na bijna drie weken vakantie. Herstel, ik mag STRAKS gaan werken. Ik heb ook wel weer, een beetje zin, dus dat is fijn. Beetje bijgelezen en wil iets zeggen over de wegen die naar Rome leiden met betrekking tot de alcohol en niet meer drinken. Vorig jaar, begin september, ben ik gestopt met drinken. Ik ben meteen mee gaan schrijven op dit forum. Het heeft me door menig moeilijk moment heen geholpen. Er werd serieus gepraat, beetje ruzie gemaakt, slap geouwehoerd en gelachen. Soms zo vreselijk veel gelachen, heerlijk. Er verschijnt nog altijd een glimlach om mijn mond als ik denk aan bepaalde 'gesprekken'. Soms liepen de tranen over mn wangen van verdriet en soms liepen de tranen over mn wangen van plezier. Na een half jaar niet drinken heb ik de stap naar de AA gezet. Door de aanwezigheid op het forum van diverse mensen die naar de AA gingen werd ik toch geprikkeld. Ik had in al die jaren dat ik dronk, toch zo ongeveer 24 jaar!, er nooit aan gedacht om naar de AA te gaan. Ik dacht dat daar zo'n stelletje losers zaten die waggelend op straat liepen. Daarbij niet denkend aan mezelf, waggelend en dronken naar huis lopend, maar dat even terzijde. Ik las op het forum de verhalen van mensen over hun ervaringen me de AA. Rudy ging daar naar toe, Ziza ging, Blacky ging en deze mensen stonden al een tijdje droog. De 1 langer als de ander maar ze dronken niet. Na verloop van tijd ging Ferry naar de AA en hij was daar erg blij mee. Hij vond herkenning en voelde zich thuis. Marieke ging naar de AA en het lukte haar de drank te laten staan, na veel geworstel. Ik dacht bij mezelf: daar moet toch iets zijn dat die mensen er zoveel steun uit halen'. Er schrijven, en schreven, veel mensen mee op dit forum. De meeste mensen hervallen na verloop van tijd en gaan weer drinken en schrijven hier niet meer mee. Het is meestal geen goed teken als mensen niet meer meeschrijven, uitzonderingen daargelaten. Veel mensen steken ook eerst in met de gedachte dat ze willen minderen. Dat is volgens mij nog bijna niemand gelukt. Ik stond zes maanden droog toen ik voor de eerste keer naar een AAmeeting ging. Ik heb thuis een tijdje met mn jas aangezeten voordat ik op mn fiets ben gesprongen en er naar toe geracet ben. Ik was bang en vond het zo eng om te gaan maar ben erg blij dat ik het toch gedaan heb. Ik vind er herkenning en steun. Ik ben zoekende naar de plek die de Hogere Macht in mijn leven kan innemen. Daar ben ik nog niet zo uit maar ik probeer me open te blijven stellen. Ik wil niet terug naar mijn leven met drank, hoe moeilijk ik mn leven nu soms ook vind. Ik ga scheiden, zie op tegen moeilijke beslissingen die genomen gaan worden, voel me soms intens alleen en verdrietig maar ik wil NIET meer drinken. Ik geef toe dat ik volkomen machteloos sta ten opzichte van de alcohol. Ik heb 24 jaar gedaan alsof ik er prima mee om kon gaan maar ik kan het niet. De ellende, de katers, het schuldgevoel, BAH, dat wil ik niet meer. Mijn ervaring, tot nu toe, bij de AA is dat ik het zo fijn vind met 'lotgenoten' te praten. Ik heb meerdere vriendinnen, die ik al jaren ken, waar ik ook veel me praat. Dat zijn geen alcoholisten. En ook al vind ik daar veel steun, begrip en liefde, het is toch anders als wanneer ik bij de AA ben. De herkenning over hoe rot ik me vaak heb gevoeld als ik weer teveel had gezopen, de smoesen, de uitvluchten, niet eerlijk zijn, noem maar op, alles komt daar aan bod en ik vind er herkenning. Het houdt me wakker en scherp. Het forum vind ik prettig omdat ik daar ook met lotgenoten kan praten. Ervaringen kan delen, steun kan vinden en steun kan geven. Ik heb me ook wel eens geergerd aan de verhalen van Ziza. 12 stappen dit, 12 stappen dat, alsof dat de enige weg zou zijn. Maar de spiegel die me voorgehouden werd maakte wel dat ik ging onderzoeken waarom ik dit gevoel kreeg. Ik heb me ook geirriteerd aan iemand die hier meeschreef. Zij ging niet naar de AA maar ik kreeg helemaal de zenuwen van die persoon. Toch was het hier ook weer goed om te onderzoeken waarom de ergernis zo groot werd. Wat zegt dat over mij, waarom word ik zo boos, waarom heb ik zo'n weerstand. Als ik me heel druk maak over iemand anders hoef ik niet naar mezelf te kijken, afleidingsmanouvre!? Bij de AA verhalen raakte ik geirriteerd omdat ik eigenlijk dat ook wilde. Ik wil ook rust omtrent dat drinken, ik wil niet meer drinken. En als ik heel eerlijk ben: ik wilde geen alcoholist zijn, dat was ik toch niet!!!! Mn opa dronk, mn vader dronk, dan zou ik toch beter moeten weten. Nou ik wist niet beter, ik ben een alcoholist. Ik kan niet eentje drinken want dan ben ik verloren. Ik probeer nu, als iets me ergert of boos maakt, te onderzoeken waarom dat zo is. Wat zegt dat over mij, hoe eerlijk ben ik en probeer daar naar te handelen. Wat zeker nog niet altijd meevalt, integendeel. Ik weet ook wel dat de alcohol verdoofde en dat vond ik er ook zo fijn aan. Alleen de volgende dag waren mn problemen niet opgelost en had ik een kater. Het blijft een levenslang proces, het leven, en ik weet nu dat ik dat graag aan zou willen gaan zonder alcohol. En nee, de AA zal niet de enige weg zijn. Er zullen mensen zijn en blijven die op andere manieren hun alcoholprobleem onder controle krijgen. En dat is alleen maar fijn en mooi. Whatever works makes me happy. Als iemand de drank maar laat staan. En als iemand ondersteunende medicatie nodig heeft, prima toch. Ik gebruik zelf Ritalin voor de storm in mn hoofd. Heb even geprobeerd zonder maar dat lukte niet zo goed. Voer ook nog gesprekken met een therapeut, dus ja, er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Ik ben zo blij dat ik niet meer drink, dat ik niet meer 'hoef', echt helemaal geweldig. Dat wens ik iedereen toe. Ik zeg ook niet dat dit alleen komt omdat ik net een blauwe maandag naar de AA ga. Nee, het is een combinatie van dingen. Wel ben ik blij dat mijn obsessie enorm is afgenomen. Ik zou het heel vervelend vinden als ik zo'n enorme hang bleef houden naar alcohol. Dan lijkt het alsof ik toch niet echt afscheid wil nemen, maar ik weet niet zo goed hoe dit precies werkt. De knop ging bij mij pas om toen ik voelde, echt voelde, dat ik niet zielig was als ik niet meer zou drinken. Ik voelde me altijd tekort gedaan als ik erover nadacht minder te gaan drinken of te stoppen. Dat was toch sneu, iedereen drinkt toch!? Dat wil ik ook. Nu ik toegeef dat IK dat niet kan krijg ik rust. Op mn eerste vakantiedag had ik nog een keer enorme trek, pfffff. Had ik al tijden niet meer gehad. Ik weet ook waar het mee te maken heeft. Te druk, te veel nog willen doen voordat mn vakantie begint, vermoeidheid, emotionele stress, veel te veel en dat zijn valkuilen. Het trekmoment ging voorbij, ik heb het 'uitgezeten' en later besproken, met vriendin en bij de AA. Zo probeer ik inzicht te krijgen en daar vervolgens naar te handelen. Nou tis me een heel verhaal geworden, heb ik toch een 'vriendin' gebeld, zeg maar, haha. Ik ga nu ook handelen en kijken of ik nog een beetje kan slapen. Vermoeidheid doet me geen goed en heb nog een lange dag voor de boeg. Ik wens iedereen een fijne dag. Alleen vandaag drink ik niet.
