Appeltje

Hi! Ik ben naar een meeting geweest! Het heeft een maand of 8 geduurd, of nee, eigenlijk veel langer, maar dan hebbie ook wat. Ik vond het een warm bad (!) en er viel ook gelukkig meteen wat te lachen. Omdat er een paar nieuwe waren, ging het over stap 1. Er werd ook wat tekst voorgelezen, en het is zoooooo herkenbaar. Ik bedoel, ik heb die tekst natuurlijk al 100 keer zelf gelezen (had al AA boeken in huis), maar de kracht zit em vast in de herhaling want het kwam echt weer zo aan. Dat je denkt, jaaaaaa, ik hoor hier dus echt hè :-). En live met wat snuiten om me heen, werkt voor mij heel goed denk ik. Volgende week weer. Hoera de zelfhulpgroep (misschien juich ik te vroeg maar dat zien we dan wel weer). Ga goed.

Gefeliciteerd met je vier weken :-)

Ha Monster Haha nee zo belangrijk ben ik zeker niet :-) Ik geloof dat dat de drempel ook niet is. Ik ben bang dat het een acceptatie-issue is. Ik ga, dus ik ben. Maar drempels zijn er om overheen te stappen :-).

Ha Fruitvlieg en Syertse, Herkenbaar, herkenbaar jaja, we zitten hier niet voor niks met z'n allen. Als ik ergens geen zin in heb, dan is het om te gaan jojo-en. Ik heb een besluit genomen om niet meer te drinken (of eigenlijk het leven te gaan leiden wat ik wil) en rechtsom of linksom dat gaat em worden. Soms is het even lastig, dat wel. I never promised you a rose garden. Oudgedienden zeggen wel dat die trek over gaat, dat geloof ik ook wel, het gaat niet vanzelf, maar mentaal moet dat snor komen, de aanhouder wint. Ik dronk niet thuis, niet dagelijks en niet in mijn eentje. Ik dronk met uitgaan en feestjes, altijd in een groep. En dan veel te veel. Echt heel veel te veel. Jaren geprobeerd te minderen, en tot op zekere hoogte lukte dat ook, op het laatst zat ik op gemiddeld een uitspatting per 3 maanden. Die uitspatting werd dan wel steeds enger en naarder. Black-outs van uren lang. Rare toestanden, valpartijen. En heel bang zijn voor het verloop, want voelen dat het progressief is, minder in frequentie, maar erger in de uitspatting. Brrr. Ik werk toe naar een eerste meeting :-) Ik houd jullie op de hoogte. Maak er wat van Appeltje

Gelukkig nieuwjaar! Op naar een succesvol ADB-jaar. Ik meld me droog af. Ik zat net lekker, maar vooruit.

Ja is ook, we mogen best trots zijn op onszelf, we hadden ook door kunnen struisvogelen, maar we hebben er dapper voor gekozen om dat niet te doen. Een strijd is het zeker, vooral met jezelf, maar ik weet 100% zeker dat dit de enige juiste weg is. En zo zeker zijn van iets, dat is ook wel eens lekker :-).

Mooi. Dan is er nog een plekkie voor mij op de valreep :-).

Dank voor de reacties. Syertse, ten eerste welkom hier, en voor wat dat daten betreft, ben ik het helemaal met je eens. Niet handig. Stoorzender in wat ik aan het doen ben. Ik dacht dat het met een flinke droge aanloop wel zou gaan, maar daarin heb ik me vergist. Ree, ook welkom hier. Gefeliciteerd met je eerste maand. Nu klinkt het net alsof stoppen heel moeilijk gaat en ellendig is, maar het is ook heel makkelijk geweest! Maar je hebt al de ervaring. Ik bedoel maar te zeggen, ik ga ervan uit dat dit een even een rot-fase is, in een verder best wel ok en naar alle tevredenheid lopend stopproces :-) Theetje, fijn om van je te horen en fijn dat je hier bent. Geduld is inderdaad niet echt mijn sterkste kant. Uitzitten maar en de ruimte zal vanzelf wel komen dan. Monster, gister was ik zo van plan te gaan (NA) en dan toch niet gaan... Stom! Waarom die drempel nou zo hoog is, terwijl je wéét dat het goed voor je zal zijn. Je zit honderd procent goed. De vulling is verkeerd. Ik weet de theorie, maar krijg de praktijk niet op een lijn. Maar eens zal het me lukken. En wat er ook gebeurd, drank houd ik buiten de deur.

Ha LeukeGerrit, Dank voor je bericht. Goed om je te lezen. Misschien doe ik ook wel teveel de struisvogel-het-is-er-niet en misschien is dat ook wel hoe ik met emoties en dingen omga. Ik drink weliswaar niet, maar echt verder kom ik ook niet. Het voelt allemaal heel krampachtig en als een lieve vriend dan tegen me zegt: je hoeft je nergens voor te schamen (voor het feit dat je een alcoholprobleem hebt) dan denk ik ja, hij heeft een punt, wat fijn gerelativeerd. Het mag allemaal wat lichter. Met daten vind ik dat ik lieg (ik drink niet meer want ik kan er niet zo goed meer tegen) of ik zeg in ieder geval niet de hele waarheid, en ik kan daar slecht tegen, alsof je iemand in de val lokt met een nep-facade. Nou ja, werk aan de winkel dus: meer schrijven/lezen op het forum, zelfhulpgroep proberen, opnieuw aan de meditatie. O ja, en wat minder met mezelf bezig zijn, me, myself and I, wat een vermoeiend onderwerp. Ik wens jou en alle anderen het allerbeste en tot lezens!

Ha Hut, Sja ik weet het niet. Een alcohol therapeut zei eens dat er niet per se iets achter hoeft te zitten. Dat alcohol gewoon ook erg verslavend is. Ik heb van alles wel een beetje (hsp, onzeker, impulsief, aanleg voor zwaarmoedigheid) maar niks ernstigs en volgens mij kan ik met al die dingen nu inmiddels best aardig overweg. Al voel ik me bij vlagen héél ellendig, ik weet ook dat dat wel weer wegtrekt. Wat ik mis, en waardoor ik me heel vaak heel leeg voel, is een levensdoel. Dát is misschien wel het echte probleem. Nou ja, genoeg werk nog aan de winkel dus hè. Half januari start ik een eerste weekend op een spiritueel pad. Wie weet wat dat gaat brengen. Verder heb ik me aangemeld bij een vrijwilligersproject. Ik probeer in ieder geval wat zinnigs te doen met mijn tijd en misschien komen die inzichten dan wel.

Het duurt even, maar dan hebbie ook wat: de update. We zijn nu ongeveer 8 maanden verder, en het valt vies tegen. Ik ben er nog steeds dagelijks/wekelijks mee bezig en ik had gehoopt, dat het meer en meer naar de achtergrond zou raken, maar dat gebeurt niet. Nu blijkt dat een jaar bij wijze van spreken zo voorbij is, lijkt het stemmetje maar vast te beginnen met aftellen. Dat was nou juist niet de bedoeling. Ik heb een keer een glaasje gedronken, een half glaasje bier, de setting was een zakelijke groepsreis, en daar reageerde ik zo spastisch op (mentaal bedoel ik) dat dat voor mij wel hét bewijs was dat ik er echt niet mee om kan gaan. Als ik al had gehoopt 'normaal' een glaasje te kunnen drinken, dan is dat dus jammerlijk en faliekant mislukt :-). Ik heb ook positieve momenten gelukkig. In dezelfde week gingen collega's door om zich vol te laten lopen, en ik haakte af en ging braaf naar mijn hotel, en de volgende dag trof ik een collega in de lift. Overduidelijk met een verschrikkelijke kater, zo een die ik vroeger ook had, zo een waardoor ik gestopt ben met drinken. En toen had ik wel even een heel dankbaar momentje. Zo lekker dat ik dat niet meer hoef van mezelf. Verder. Gister een discussie met vrienden. Eigenlijk blijft de algehele mening toch wel, dat het tussen mijn oren zit, dat ik te streng ben voor mezelf en dat het allemaal wel meevalt met me. Ok, ik weet geen maat te houden, maar is dat nou zo verschrikkelijk. Ik haal dan voorbeelden aan: teen gebroken door tegen een stilstaande auto op te klappen met de fiets, een black-out van 5 uur ipv 5 minuten, plassen in bed, doordeweeks doorzakken en dan voordat je naar je werk vertrekt, overgeven in de douche, en ga zo maar door. Maar dan zeggen ze, ja dat is wel gebeurd, maar helemaal niet zo vaak als je zelf denkt, je herinneringen zijn gekleurd. En ze vinden die dingen dan blijkbaar zelf vrij normaal, dus waar heb ik het over. Ik ben dan nu wel zo ver dat ik denk, laat maar kletsen, ik weet wel beter. Ik ga niet meer helemaal in de verdediging, want ik krijg gewoon niet uitgelegd dat ik wéét hoe het zit bij mij. Hoe het voelt. En dat het mis is. Nou ja, kortom ik ben het strijden een beetje moe. Het is keihard werken en het gaat niet vanzelf. Ik ben nog steeds honderd procent ervan overtuigd dat dit mijn pad is, en ik laat me er niet vanaf brengen. Maar ik vind het heel ingewikkeld om er iets van te maken. Ik zie er tegen op als dit de rest van mijn leven zo blijft. Niet drinken, maar er toch last van hebben. Stemmetjes die dan als alternatief maar aan de drugs willen. Oh ja en nu dus ook meer moeite hebben met eten. Ik heb ooit paniekerig gebeld met een kliniek. Maar die vonden mijn geval niet erg genoeg voor dat specifieke programma. Zij raden me aan om naar de NA te gaan en niet zo zeer naar de AA. Reden was dat het bij de NA in algemenere zin over verslaving gaat. Misschien wordt het tijd om daar mijn snuit eens te laten zien. Ik heb overduidelijk een probleem en ik kan er maar niet doorheen prikken. Worstel worstel :-) Maar ik houd vol hoor, dat wel. Jullie ook lees ik. Veel sterkte allemaal, dappere mensen zijn jullie. Fijn 2015 vast.

Sooooo. Je kijkt even de andere kant op en dan is die Dribbel toch een partij stevig geworden!! Goed zo! Lekker zelfverzekerd (ben ik ff blij dat ik jouw manager niet ben) en gefeliciteerd nog met je maand, ook al is het een beetje laat :-).

Ha MG, Dribbel, wat gezellig, het is inderdaad weer eens tijd voor een update. Hier alles zijn gangetje, ik sta nog steeds hartstikke droog. Ik heb de vakantie overleefd, zonder toestanden. Ik had dan ook een MEGA zware groepswandeltocht geboekt, dus echt tijd of zin om te drinken had ik niet. Ik had natuurlijk meteen veel te hoog gegrepen (wanneer leer ik het nou eens) dus ik heb het echt heel zwaar gehad. Kwam ik aan bij de groep, alleen maar mannen, type marathonloper. Hahaha! Maar het was echt top, met een rugzak van berghut tot berghut getrokken. Ik heb hier en daar een top overgeslagen, maar heb wel de pic d'enfer beklommen, een overwinning! Een keer, toen ik achter de anderen aansjokte, waarschijnlijk door zuurstofgebrek, ging mijn hoofd aan de haal. "Ik zou vanavond wel een drankje willen, ik heb het verdiend, en ik ken hier toch niemand, en ik biecht het wel op op het forum en dan zeg ik het verder tegen niemand, en dan pik ik daarna de draad weer op". Jaja. Vooral dat opbiechten op het forum, want dan telt het niet ofzo!! Tegen de tijd dat we terug waren in de hut was het moment allang voorbij, ik had ook echt niet de puf om trek te hebben, maar je eigen verslavingsgedachten herkennen, zo helder daar boven in die ijle berglucht, blijft raar :-). Wel heb ik - wie niet - soms gedachten die uittesten of ik ooit tot de categorie behoor, kan weer een glaasje, heb wel écht het gevoel dat ik veranderd ben (wow...) maar dat is iets voor de toekomst. De afspraak blijft hoe dan ook zeker een jaar niet en tegen die tijd ga ik er nog eens rustig over nadenken. Als het nu weer eens door mijn hoofd schiet, dan begin ik meteen alweer allerlei regels op te stellen, want dat moet dan vast en dan ben ik er ook eerlijk gezegd al snel weer klaar mee. Ik geniet van mijn vrijheid. Soms schieten er nog beelden en toestanden door mijn hoofd van wat ik allemaal dronken heb uitgehaald, en wat ik kennelijk allemaal maar accepteerde aan leefomstandigheden voor mezelf. Mijn baan is ok, het is komkommertijd dus ik heb rustig te tijd om wat dingen uit te zoeken, en er is nog een nieuwe aangenomen, dus dat is een lekker idee voor straks, als het seizoen losbarst. Nu nog een leuke vent (poeoeooeoeoe die liggen dus echt niet voor het oprapen) en het begint verhip ergens op te lijken. Ga goed! X Appeltje

Op het werk gaat het goed! Ik zit er wat meer in, en omdat het nu eindelijk rustig is qua zomer heb ik ook de tijd om de zaken kalmpjes uit te zoeken. Ook wordt er nog iemand aangenomen, dus de vooruitzichten worden beter. Ik ben meer ontspannen en meer gewend. Dus al met al helemaal niet gek! Preventief onderhoud, ja hoor, door hier weer mee te lezen, en vaak maar weer dezelfde boeken te lezen waarvan ik al vond dat er verstandige dingen in stonden. Of nieuwe boeken. Herkennen dat het hoofd soms met je aan de haal gaat. En dat dan maar weer even uitzitten. Verslaafd hoofd: Als ik dood ga, maakt het toch niet meer uit, mag ik weer drinken Als ik stokoud ben, maakt het toch niet meer uit, dan ga ik weer drinken Ik voldoe (bijna) aan alle eisen voor het opnieuw sociaal kunnen drinken, dus wie weet Wat kan het me ook eigenlijk schelen, waarom ben ik zo streng voor mezelf, ik mag toch ook wel. Nou ja. Dat dus. De tevreden ex-drinker: Ik hoéf niet meer te drinken Ik wil nooit meer dronken worden, ik vind nuchter prettig en dat ene of die 2 glaasjes, die hoef ik eigenlijk dan ook niet meer Ik leer mezelf op een andere manier kennen, het is een groot avontuur Geen katers, geen sombere aan drank-gerelateerde gevoelens meer Trots op mezelf en zelf-respect Wat er ook gebeurt, ik kan het me in ieder geval herinneren Niet-drinken is wie ik ben nu en wie ik wil zijn ook. En dat verslaafde hoofd, ach, dat kan ik wel aan. :-)

Haha ja. Op het moment schaam ik me natuurlijk dood tegenover de gastvrouw/heer, er is is geen servies veilig, theekopjes beginnen zenuwachtig te rinkelen in hun schoteltjes als ik eraan kom, maar het is ook wel geestig. Laatst kreeg ik als commentaar: nou ik zie wel waarom jij niet drinkt. Daar moest ik zelf ook vreselijk om lachen :-) :-).