Rosie

Hoi Dribbeltje, Terug van je vakantie? Hoe is het gegaan? Bij mij gaat het van kwaad tot erger. Eindelijk de stap tot hulpverlening gezet. Volgende week mijn eerste gesprek met de psych. Ik ga eerlijk zijn. Ik ga er aan kapot.

Hoi Dribbeltje, Hoe ging het gesprek? School staat hier ook nog op het lijstje. Nu de kinderpsychiater achter de rug. En dat was heel fijn. We zijn (eindelijk!) serieus genomen en gaan begeleiding krijgen. Die verdoving zoeken herken ik helaas..... Toevallig had ik vanmorgen een vriendin op visite met een ernstig probleem kind. We hebben een heel open gesprek gehad. Ik over mijn alcoholprobleem en zij over haar pillenverslaving.... Ook zij verdooft zichzelf. En het huishouden op orde krijgen??? Whahaha, dat is hier een ramp! Mijn kind trekt letterlijk alle kasten dagelijks leeg. De chaos is niet te overzien. Ik weet het, ik ben ook belangrijk. Als ik niet functioneer, doet mijn gezin dat ook niet. Maar toch schuif ik mezelf achter aan de rij. Eerst mijn kind op orde en dan ik pas. Ik heb te weinig energie om aan mezelf te werken. Ik moet zeggen dat het redelijk gaat maar ik ben zeker niet ADB.

Hoi Lady Jane, Ik weet dat moederen zonder alcohol beter te doen is. Veeeeel beter te doen! Ik heb dat ervaren de afgelopen tijd. Maar toch ben ik weer in de val getrapt. Ik denk na over refusal of baclofen. Wat is het verschil tussen deze twee? En is het de combineren met anti depressiva? Kan iemand me dat vertellen?

Lieve Dribbeltje, Ik volg je strijd.... Heb lang niets laten horen omdat ik moeite kreeg met het forum. Het bleef mij bezig houden met alcohol terwijl ik dat juist niet wilde. Maar helaas loopt het bij mij ook niet van een leien dakje. Ik drink weer bijna dagelijks, niet overmatig, maar toch.... En ik wil dat niet! Ook bij mij speelt mijn thuissituatie een grote rol. Een kindje met veel problemen. De buitenwereld/ hulpverlening neemt dat niet helemaal serieus. Mijn man is altijd weg voor werk, dus ik sta er alleen voor. Ook ik heb een baan en mijn huishouden en daarnaast alle afspraken/regeldingen rondom mijn bijzondere kind. Ik geef toe, ik kan dat niet aan. Terwijl ik een heel sterke vrouw ben, was......... Ik drink de problemen dus weg. En steeds heb ik weer het excuus; als we eenmaal echt hulp krijgen stop ik ermee. Want dan is het niet meer nodig. Maar ik besef dat dat misschien niet gaat gebeuren. Deze week heb ik een afspraak bij de kinderpsychiater, de triljoenste afspraak om duidelijk te maken dat het spaak loopt thuis. Dit is mijn laatste strohalm. En dan sta ik er alleen voor. Als we geen structurele hulp krijgen moet ik alleen zorgen dat mijn kind het gaat redden in deze wereld. Dat valt me zwaar. Ik herken veel in je berichten. De strijd. Ook mijn kind (6 jaar) grijpt me naar de keel en doet uitlatingen dat ze niet meer wil leven. Bij de hulpverlening past ze zich aan (extreem hoge intelligentie) en niemand ziet problemen. Thuis voelt ze zich veilig en gaat ze los. Het is zo moeilijk om dit duidelijk te maken aan de omgeving. Ben nu aan het filmen.... Sterkte!

Hallo allemaal, Hier gaat het ook met ups en downs. Ik drink niet maar het valt me nog steeds zwaar. Ik ben heel zenuwachtig en gespannen. Ook bij mij is "de rek" er uit. Volhouden maar, ik vertrouw er op dat dit gevoel over gaat.

Lady Jane, dank voor het delen van (een stukje)van je verhaal. Dat sterkt me.

Ja precies Lady Jane, jij kan het altijd zo mooi verwoorden. Complimenten voor jouw positieve flow over dit forum!

Moeilijk hè Dribbeltje ? We zien in dat we een probleem hebben. Waarom is het dan zo moeilijk om er een punt achter te zetten? Is dat de verslaving? Het proberen in rust de avond door te komen herken ik zeer. Maar ik herken ook zeker dat door de alcohol ons leven overdag alleen maar drukker en zwaarder wordt... Want onze kinderen vragen een hoop van ons. En vaak zijn 'deze' kinderen ook nog eens zeer gevoelig en voelen onze 'niet lekker in je vel zitten' aan. En reageren daar weer op door nog meer aandacht (vaak negatieve!) te vragen. Tenminste, zo werkt het bij mij thuis. Na jarenlang in deze vicieuze cirkel te hebben geleefd kom ik er nu tijdens nuchterheid achter dat ik 'mijn leven' veel beter aankan. Ik ben geduldiger naar mijn kind toe en consequenter! Door mijn vermoeidheid was ik nogal eens geneigd toe te geven omdat ik dat gedram en gedrein niet kon verdragen aan mijn hoofd. En door mijn nuchtere ik functioneert mijn kind dus ook veel beter. Erg pijnlijk om te beseffen. Maar natuurlijk blijven alle zorgen, de drukte met therapie, extra schoolafspraken etc. Dit alles, dat mijn kind zich zo anders ontwikkeld dan dat ik had gehoopt tijdens mijn roze wolk zwangerschap, is voor mij echt een rouwproces geweest. Helaas heb ik deze pijn verdronken. En nu moet het klaar zijn. Ik heb lang genoeg gerouwd en moet verder in het hier en nu. Wat Jaap in het dagpact schreef, ik heb nu een rationele beslissing gemaakt. En Dribbeltje, je hebt nu een terugval. Maak voor jezelf nu ook de beslissing, nu is het klaar! En pak de draad weer op!! Het ging zo goed, zo kan het weer gaan. Heel veel liefs, Maxi

Hoi Dribbeltje, fijn dat je weer terug bent. En je bent tot nieuwe inzichten gekomen, heel goed. Maar waar ik nieuwsgierig naar ben, Wat heeft jouw dit tripje weer tot drinken aangezet? Terwijl je toch al weken, naar tevredenheid, droog stond. Geen verwijt hoor, het gebeurt mij ook, maar ik kan geen specifieke reden noemen. Misschien overmoedigheid....

Welterusten allemaal, morgen gezond weer op.

Herkenbaar Jaap. En bedankt voor je verdere posts, ik heb er veel aan. En ik moet die rationele beslissing ook gaan maken. Akelei, precies, dat was ik, die na 4 glazen hier in paniek op het forum kwam. Dus toch geen rustmoment hè?

Ik snap de reactie van Dylan wel. Ik ging inderdaad voor droog, dat was mijn doel. Heb jij nooit een uitglijder gehad Dylan? Ben jij na je besluit te stoppen altijd droog gebleven? En Jopie, wat is dan niet zat maar wel nat? Kan jij het wel onder controle houden? Ik heb er moeite mee om voorgoed afscheid te nemen van het drinken. Op het moment van drinken geeft het me zo'n vredig gevoel. De volgende dag niet meer natuurlijk, dan baal ik. Dan functioneer ik minder, ben kortaf en moe. En is dat dan het vredige gevoel waard, nee! Eigenlijk zoek ik een alternatief, iets waar ik even mijn rustmoment mee kan pakken. Zou dat dan misschien medicatie zijn? Geeft refusal die rust?

Hallo allen, zal de stemming nog verder bederven, ook ik heb WEER een uitglijder gemaakt. Het wordt een patroon. 1 week droog en dan weer 1 dag nat....... Ik wil dit patroon zo graag doorbreken maar weet niet hoe. Misschien dat ik stiekem van binnen denk dat 1 dag per week drinken ook alcohol de baas is..... :-(

Peet, wat heb je dat prachtig opgeschreven. Het raakt me erg! En wat ben je goed bezig.

Dag Dribbel, Veel plezier en sterkte bij je reisje. Ik ben ook wel benieuwd met welke gedachten jij daar naar toe gaat. Ik zou zeggen; neem je van te voren voor NIET te drinken. Ik weet zeker dat je dan veeeeel meer geniet van je reis. Je zal dan ook met een sterker gevoel terug komen. Tot snel weer!

Agnieta, ik vind je houding zo krachtig! Je hebt helemaal gelijk, het is goed zo. Maar toch word ik er verdrietig van, het komt voor mij te dichtbij.

Lieselot, anderhalf jaar gestopt, wat een droom! Ik las dat jij veel met je gezondheid bezig bent, geen koolhydraten eten. Ik heb ook een periode gehad dat ik zo bezig was met voeding, leefde volgens het boek ' een leven lang fit'. En een energie dat ik toen had! En slank!!!!! Ging meer over de combinatie koolhydraten/eiwitten. Maar natuurlijk weer niet volgehouden..... Ik ben meer een impulsief type. Begin aan veel dingen. Nu nog volhouden.

Wat doe je voor werk Jen? Of is dat te persoonlijk?

Jen, waarom onzeker in je werk?

Peet, ja idd, bij mij ook in het kerstpakket, haha. Als mijn werkgever achter mijn alcoholprobleem komt ben ik mijn baan kwijt.

Dames, hoeveel jaren speelt jullie drankverslaving? Sorry,nieuwsgierig/belangstelling. Ik heb qua drank (daarvoor andere middelen) pas 2 jaar echt een probleem. Maar het is zo hardnekkig.... Volgens mij maakt het niet zoveel uit welk middel je gebruikt om te verdoven (pijn,verdriet). Ik ben van wiet overgegaan naar medicatie naar alcohol. Maar alcohol is het meest verkrijgbare en geaccepteerde middel merk ik.

Hai dames, Ik ben gezellig aan het meelezen hier. Ik ben niet zo'n succesnummer qua stoppen met verslaving (allerlei) maar heb veel aan het forum qua steun....

Hoi Dribbel, Ik meen dat je schreef dat iedereen het zo goed deed en jij er zoveel moeite mee had..... Nou ik doe het niet zo goed hoor! Heb 5 weken geleden besloten te stoppen en na 2 weken droog heb ik toch iedere week een uitglijder gehad. Schaamte om hier op het forum te schrijven omdat het lijkt dat ik niet echt wil stoppen. Maar dat wil ik wel! Ik snap zelf niet hoe dit gebeurt. Na een week droog voel ik me zo goed! Zo vol energie! Mijn huishouden draait, ik heb geduld met met mijn kind, ik ben een gezellige partner..... Volgens mij voel ik me dan overmoedig. Eentje kan best. Niet dus.... Dat is me nog geen enkele keer gelukt. Na die ene is de rem compleet weg. Steeds weer die bevestiging dat ik dus echt verslaafd ben. En die verslaving speelt nog niet eens zo lang. Het echte dagelijkse probleemdrinken is sinds ongeveer 2 jaar. Ik heb moeite dat te accepteren. Waarom kan ik niet gewoon gecontroleerd een wijntje drinken? Het geeft mij zoveel rust/ontspanning. Tja, voor het moment..... De nacht en dag erna is drama. Schuldgevoelens, vermoeidheid, geïrriteerdheid, geen geduld voor mijn speciale kind. Zij voelt dat, en wordt nog moeilijker in haar gedrag! Een klein meisje dat haar moeder zo hard nodig heeft, een meisje dat het zelfstandig niet redt in een voor haar veel te complexe wereld . De herkenbaarheid in mijn eigen kind doet zoveel pijn dat ik dat gevoel wil verdringen/verdoven, en dus dmv drank. Maar ik ben de volwassene, moet mijn verantwoordelijkheid nemen voor dit kleine kwetsbare meisje dat ik op de wereld heb gezet. Ook al ben ik daar dus te labiel voor... Dribbel, je bent goed bezig!!!!

Goedemorgen Yvonne. Fijne dag iedereen!

Hoi Dribbel, Ik tel ook niet meer. Heb inmiddels al twee keer een uitglijder gemaakt.... Dat werkt niet echt motiverend. En wat Ietje zegt, je bent toch al heel ver. Dat gaat niet verloren omdat je nu een uitglijder hebt gemaakt! Zie ook het positieve er van in. Je bent weer met je neus op de feiten gedrukt, je wilt dit niet meer!!!! Schrijf je vanavond nog even hoe het vandaag is gegaan met je?