Kohtje

Nu jij nog, Bor. Niwi was goed, maar jij bent niet slecht. O zo...

Fijn, Lars. Alle schroefjes aanwezig, alle gaatjes op de juiste plek? Ikea is Ikea niet meer....

Nee Kore, je hoeft niet helemaal bloot... Maar is het dan de bedoeling dat medicatie je de energie geeft? Zijn er dan geen andere oplossingen om dat 'niet bij machte zijn iets aan te pakken' aan te pakken? Ik herken veel van wat je schrijft en van ADD bij mezelf maar ben zo bang dat ik op een gegeven moment alleen nog fuctioneer als ik mezelf volstop met 'de nodige' chemicaliën. Ik slik nog steeds een minimale hoeveelheid oxycodon tegen de pijn in m'n arm en schouder die niet te verhelpen is. Maar minder dan de dokter me voorschrijft. Liever met nog nét te dragen pijn dingen doen dan zonder pijn en vol morfine.. Ook met pijn valt te leren leven.

Angst is een slechte raadgever, hoewel angst in dit geval wel (tijdelijk) kan beschermen. Maar je leven lang in angst voor alcohol doorbrengen lijkt me geen pretje. Die ene keer, na negen maanden aan m'n herstel te hebben gewerkt en negen maanden 'droog' dat ik dacht er wel weer ééntje te kunnen nemen ging het faliekant mis.. binnen no time was die ene bij lange na niet genoeg en de bodem van de fles veel te snel in zicht. Nu ben ik bijna negen jaar 'droog', maar de ervaring van toen heeft me niet bang gemaakt om er ééntje te nemen. Het grote verschil met toen is dat ik er tóen ééntje wilde proberen en nu niet. Niet vanuit angst maar vanuit 'geen behoefte'.. Net zo min als ik de behoefte heb om de snelweg één keer te voet over te steken om te kijken of ik het wél of niet kan..

Hallo Kore, wat zijn die moeilijke kanten van je ADD waar je zo graag van af wilt? Zijn dat kanten waar je zélf van af wilt of waarvan je denkt dat je in de ogen van ánderen een beter mens zou worden? Als je zo twijfelt of je medicatie moet nemen, wat zou(den) dan je andere mogelijkheid/mogelijkheden zijn? Mee leren leven / Aanvaarding misschien?

Suiker slecht? Aaahhh..... lekker.

Dagpact Lars jowan Mootje tinto Herstel Kohtje

Ik ook.

Daan, juist door te blijven gaan en ook enigszins kritisch/sceptisch te blijven, óók naar mezelf, zeg maar: door het te laten 'indalen' heb ik mezelf de kans gegeven om dát eruit te halen wat voor mij werkte. De soep wordt niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend. Een progressieve ziekte, ongeneeslijk en fataal.... als we er niets aan doen! Niet alleen stoppen met drinken maar ook aan een gezonde(re) manier van denken werken. De ziekte gaat niet alleen over het fysieke, maar ook over het mentale en spirituele facet van het leven. Door aan herstel te werken kunnen we de neerwaartse spiraal tot staan brengen. Een behoorlijke lading lijkt me niet onterecht. Er sterven dagelijks vele mensen aan de gevolgen van teveel alcoholgebruik. Mijn eerste sponsor vroeg ik pas na een maand of twee. Ik had goed 'om me heen geluisterd' in verschillende meetings. De eerste jaren bezocht ik vier, vijf, soms zelfs zes of zeven meetings per week. Er was één man die, door zijn veelzijdige manier van interpreteren van de teksten, waarin zowel inzicht als humor doorklonk, me erg aansprak.. aan de ene kant ontzettend strikt de 'leefregels' binnen de fellowship navolgend, aan de andere kant het (ook voor mij) wat zware aspect van Hogere Macht op een luchtige en humorvolle manier presenterend. Min of meer spelenderwijs (dansend, werd me wel gezegd) huppelde ik door de stappen, gedeeltelijk door te schrijven, gedeeltelijk door veel te sharen in de meetings en door vele geprekken (voor en na de meetings, in café's met een kop koffie, tijdens lange wandelingen...) met mijn sponsor. Regelmatig dacht ik na zo'n gesprek: ik stop ermee, of ik neem een andere sponsor.... Dat waren de momenten waar ik m'n "GEWELDIGE IK" moest ontmaskeren. Het kwam er op neer dat juist op die momenten mijn sponsor me het beste hielp, door me te laten aanmodderen en daar verslag van uit te laten brengen. Door trieste omstandigheden werd deze sponsor-sponsee relatie beëindigd. De sponsor die ik daarna vroeg was strikter in het schrijven volgens het Stappen Werk Boek... dat liep nooit helemaal soepel en dit contact verwaterde. Maar wat ik die eerste jaren had 'gewonnen' kon me niet meer worden afgenomen. Ik had gezien dat het leven de moeite waard is om zonder alcohol te leven.. Nu ben ik negen jaar verder en denk er nog net zo over. Door te blijven gaan heb ik mezelf een stevige basis gegeven, één waar ik op vertrouw en kan bouwen en zélfs, zo nodig, weer kan afbreken en opnieuw beginnen..

Ah, et kootje maakte zich een beetje bezorgd.. dacht dat je met een negatieve houding naar je nieuwe woonstee ging... sorry.

Waarom nu al zo sarcastisch, Lars? 'Moeder overste' is toch degene die het begeleid wonen maakt?

Oh Bor, realiseerde me niet dat het je zo hoog zit. Sorry. Dat van 'vraag maar aan m'n hogere macht' was een grapje. Waarom ik niet meer naar meetings ga? Ik begon het een beetje zat te worden na acht jaar. Of dat gevaarlijk is? Geen idee. Heb niet het idee dat ik iets gevaarlijks doe. Waarom geen sponsor meer? Contact verwaterde langzaam en is opgehouden. Wat ik nog aan AA/NA doe? Ik heb me met hulp van de stappen een andere manier van leven eigen gemaakt. Niet radicaal anders, wel 'luchtiger', minder zwaar. Ik pas wat ik geleerd heb nog dagelijks toe... zonder er heel hard over te hoeven nadenken. Ik ben veranderd maar nog zéér herkenbaar.

Ik snap je niet, Bor. PS, je citatenbox is in de war...

Misschien verwacht je teveel van andermans leven, Bor.

Doe 't gewoon. Je wilt op het dagpact, dus... Dagpact; jowan Lars Mootje Rosa tinto Bor Kohtje Herstel. Muffin

Zal ik je helpen, Muffin?

Opdefles, tot nu toe gaat het goed. Komt dat doordat je je valkuilen een beetje in beeld hebt en ze weet te omzeilen of ben je nog geen valkuilen tegengekomen? Valkuilen lijken onzichtbaar maar zijn het niet. Een voorbereid oog ziet ze van verre aankomen. En je oog kun je voorbereiden door voor jezelf je valkuilen in kaart te brengen. Dat in kaart brengen zal wel moeten gebeuren vanuit het oprechte/eerlijke verlangen om te stoppen met drinken want het verslaafde brein is meesterlijk in het doen geloven dat een valkuil déze keer geen echte valkuil is. Leer dus te zien of je brein 'spreekt' vanuit verslaving of vanuit herstel. Hoe dan ook, je tweede week zonder alcohol is een mooi voornemen. Je eerste heb je er dus opzitten!! Chapeau!

Nee hoor, Bor. Is niet moeilijk maar een logisch geheel. 't Gaat zoals het gaat, 't is zoals 't is... M'n eerstesponsor heeft me goed op gang geholpen, jarenlang. De tweede zette dat voort maar in een veel lagere versnelling. Maar.... we wonen niet bij elkaar in, ik ga momenteel niet naar meetings, en in het dagelijks leven kruisen onze wegen zich verder ook niet. Daarom zie ik 'm niet.

Maak er maar een mooie dag van, Mai.

Vraag dát maar aan m'n hogere macht, Bor. Die rijmt alles wat los en vast zit aan elkaar tot een logisch geheel.

Erger, Asterix, erger....

Ja Asterix. Was een lekker relaxed weekendje. 't Weer zat ook mee, hè? Alleen wordt kamperen in een tentje als het 's nachts zo afkoelt en het 's morgens allemaal wat vochtig is toch wel een wat zware belasting voor m'n heupen, rug en vooral ook schouder. Ben ik weet niet hoe lang bezig om alleen nog maar uit die slaaptent te komen... Da's vooral geen pretje als je dan ook nog hoge nood hebt. Eenmaal weer op gang, zo'n half uurtje later, geniet ik weer volop.

Hallo daan. Ik kijk niet zo veel in deze rubriek (wie is wie) maar zo heel af en toe neus ik er wat rond. Je bent hier zo goed als gloedjenieuw op dit forum. Welkom dus. Goed dat je hebt erkent dat je je alcoholgebruik niet in de hand kunt houden. Alleen door het zélf te erkennen zet je de deur naar herstel open. Ik zie dat je NA-meetings bezoekt. Zelf heb ik mijn herstel en cleantijd ook voornamelijk aan NA te danken, en wel in de eerste plaats door een sponsor die me flink aan het werk heeft gezet, die eerste jaren. Je zult het vast in de meetings ook gehoord hebben, het belang van een goede sponsor, en misschien heb je al iemand. Zo niet, dat kan ik je sterk aanraden er zo spoedig mogelijk een te zoeken. (én te vragen, natuurlijk) Ik was gewend alles op eigen houtje te willen oplossen, inclusief mijn alcoholprobleem. Deze manier van probleemoplossen heeft me uiteindelijk naar de bodem van mijn put geholpen alwaar ik de 12-stappen vond. In NA heb ik geleerd dat ik het wel zelf moet doen maar niet alleen. Fellows vormen een geweldig klankbord en zijn een goede spiegel. Mijn sponsor was datzelfde en bovendien nog een wegwijzer op een tegendraadse manier. Hij zei me niet hoe ik dingen moest aanpakken maar vroeg me waarom mijn manier van dingen aanpakken niet het gewenste resultaat opleverden... herstel is werk, 'it works if you work it!' Hoewel ik hem al een tijdje niet meer zie ben ik hem nog steeds dankbaar.

Duim, duim, duim, duim, duim, duim, duim.... (voor Sheila) Wanneer? Nog lang in de zenuwen? Wens je een goed gesprek met goede 'afloop'.

Goedemorgen allemaal. Dagpact; jowan Lars Mootje Rosa tinto Bor Kohtje