dribbeltje

Helaas ben ik alweer een tijdje aan het drinken, MG stuurde mij een PB met een felicitatie voor de twee jaar ADB. De datum zat al niet meer in mijn hoofd, lijkt alweer zo ver weg. Wanneer ik de moed weer op kan brengen zal ik het weer oppakken, met hulp van jullie. Ik weet dat ik het kan maar ik wil het nu niet eens, dat zegt alweer genoeg.

Helaas, haal mij maar van de lijst...... Zelfs de datum wist ik niet meer, totdat MG mij een PB stuurde.

Ik voel me nu echt jarig en zit hier met een big smile op de bank! Loen, ook van harte!

Vandaag precies een jaar ADB, voor mij een mijlpaal maar het maakt geen indruk op mijn omgeving. Gek dat zoiets groots voor mij alleen van mij is. Ik sta er wel bij stil en dat is het belangrijkste! De vakantie blijkt toch wel weer lastiger te zijn dan gewoon thuis dus veel aan de radler 0% op een terras en ook wel in het huisje. Mijn man had per ongeluk de gewone meegenomen en na 1 slok schrok ik want ik proefde alcohol en dat terwijl er amper iets in zit, 2 %. Direct weggespoeld maar toch gek dat ik een slok had gehad. Zo voelde het tenminste voor mij. Later in een restaurant wederom een alcoholvrije radler besteld en half voor mij ingeschonken. Ik heb deze gewoon opgedronken en wat bleek later, er zat wel 2% in. Nu had ik dus niets door. Weer geschrokken maar vrij snel relativeren en bedenken dat ik niet bewust heb gedronken en ook niet verder heb gedronken, volgende drankje toch maar een fris genomen. En toch was daar even die twijfel, als ik toch al heb gedronken kan ik er net zo goed nog een nemen...? Even maar hoor, want ik ga toch echt niet weer opnieuw beginnen met al die ellende. Ik laat drank niet meer mijn leven, mijn keuzes bepalen maar dat doe ik nu zelf ook al zijn ze vaak een stuk saaier ( lees: verstandiger! ). Verder gaat het steeds wat beter met me, wel nog meer AD erbij, nu een andere meer gericht op een goede nachtrust en dat helpt. Mindfulness helpt me ook andere keuzes te maken. Fijn. Mijn gezin blijft hard werken en mijn relatie ook, ik hoop daar meer rust in te kunnen vinden maar ik verwacht dat dit zo gaat blijven en misschien als ik dat accepteer dat dan de rust vanzelf wel komt? Ik ga weer werken en ga genieten van de gedachte dat ik nu echt een jaar ADB ben! Wat keek ik op naar al die anderen die al een jaar ADB waren en wat leek het ver weg maar het kan dus echt! Heerlijk!

Morgen een jaar......wie had dat ooit gedacht? Moet nu weer aan het werk, helaas. Van de week een update over hoe het gaat.

Ben ik weer.....bijna vakantie en dit mooie weer doet mijn lijf meer hunkeren naar een stevig biertje......Geen all-in dit jaar voor mij maar gewoon veilig in een huisje waar we zelf voor de boodschappen zorgen! Weten waar je staat in je proces! Het gaat beter met me, ik heb er een andere soort AD bij en die zorgt dat ik beter slaap en wat doet je dat goed zeg. Alleen een groot nadeel, ik heb nog meer (zoete) trek gekregen, dat is een van de bijwerkingen en omdat ik al zo met het eten en mijn gewicht aan het vechten ben is dat wel echt vervelend maar goed slapen gaat nu echt voor! Dat maakt dat ik weer wat ruimte krijg voor de positieve dingen en nu ook open sta voor de mindfulness training die we na de vakantie met twee extra bijeenkomsten hebben verlengd! Er komt wat rust in mijn onrustige leven, opletten voor dat goede gevoel wat soms ineens zegt dat een drankje nu toch echt wel weer eens kan want ik heb toch al bewezen dat ik het kan! na mijn vakantie ben ik 1 jaar ADB en dat heeft toch echt wel meer dan een jaar gekost. Wat een pogingen zeg, wie weet gaat het me over een jaar of wat ook wel lukken met mijn voedingsschema. Voor wie nog meer op vakantie gaat, een hele fijne, zonnige en vooral ' droge' vakantie toegewenst! Lieve groet, Dribbel

Ga het weer inhouden ....hoop ik, heb jullie ook gemist...:-)))

Slecht, wat eten betreft! Ga hier binnenkort weer actiever worden maar weet niet goed hoe te beginnen na duizenden goede voornemen en dan ook echt denken dat ik er nu wel klaar voor ben......dus niet!

Ben er weer! Ik mis iemand boven me in het lijstje, was het niet Proud Mary? Ga gauw even op zoek hoe het met haar gaat...

Dag allemaal, Vandaag 10 maanden alcoholvrij en zo nu en dan is het bijna een gewoonte, het is in ieder geval niet het eerste meer waar ik aan denk als ik mijn ogen open doe en dat is fijn! Verder is het wel een dagelijks terugkerend item in mijn leven maar ik vecht er minder hard tegen, niet tegen het niet drinken maar het feit dat het in mijn gedachten is. Dat hoort bij mij en de trek zal regelmatig aanwezig zijn want het drankmonstertje pakt het liefst een glaasje, een flesje, een......dus ik blijf alert! Hoe gaat het verder met me? Tja, het blijven ups en downs en het gaat me allemaal veel te langzaam eigenlijk. Ik blijf in dezelfde valkuilen stappen, trap onvoldoende op de rem en doe teveel en ben te weinig....als jullie begrijpen wat ik bedoel. Heb vanmiddag weer eens een afspraak staan met de HA, ik had hogere verwachtingen van de AD maar kennelijk dacht ik gewoon door te kunnen denderen toen het ietsje beter leek te gaan. En daar werkt geen enkel medicijn tegen natuurlijk. Hoe komt het toch dat ik niet goed voor mezelf zorg? Ik ben beter in goed zorgen voor anderen, dat geeft me een goed en prettig gevoel en het gaat vanzelf. Mijn lijf blijft aangeven dat het niet goed gaat met mij maar ik ben nog niet in staat gebleken hier echt flinke stappen in te maken. Het is zo mega verwarrend wanneer je gewoon niet weet wat goed voor je is. Zo voelt het tenminste. Thuis hebben we inmiddels een tijdje hulp en dat is fijn maar vraagt ook veel tijd en energie, meer dan ik soms heb waardoor het gevoel tekort te schieten steeds boven mijn hoofd cirkelt....Werken blijft een opgave maar is ergens ook weer heel prettig. Ik ben een cursus mindfull parenting gestart en dat is een enorme uitdaging want wat gaat mijn lijf in de weerstand wanneer ik de oefeningen probeer te doen. Rust blijft onrust geven, drank lost dat niet meer op en daar is helaas nog steeds eten voor in de plaats gekomen. Zelfs zo erg dat ik soms eten verstop en stiekem eet....herkenbaar? Ga eens even rondneuzen op het forum maar alles bijlezen is onmogelijk. ...

Moest mijn draadje voor het eerst zoeken......is een goed teken, wat betreft alcoholgebruik in ieder geval. Zit nu op 7 maanden en een dag, en helaas zegt dat ook weer wat.....dat ik die dag noem. Op de vaste momenten komt de drang om te drinken zo nu en dan boven, ook al ben ik voorbereid, maar de momenten waar ik het niet verwacht zijn pittiger. Het overvalt me en dan kan de trek ineens aanwezig zijn, alsof ik het bijna kan proeven en boos wordt omdat het niet mag. Maar ik sta er nog steeds achter en met de AD mag ik niet drinken.....alsof me dat zou tegenhouden ......Toch is het nog een reden erbij. Hoe gaat het nu met de AD? Tja, ik kan er nog weinig over zeggen. Mijn HA vond me rustiger en meer alert maar ik merk nog weinig. Met de kinderen gaat het niet zo goed, mijn dochter moet nu ook nog aan de antipsychotica omdat haar angst het anders van haar over lijkt te nemen en dat is moeilijk om te zien. De rest lijkt dan zo ' niet belangrijk' en het houdt me 24/7 bezig. En dan is er echt wel de behoefte om dat gevoel weg te drinken maar ik weet dat ik dan terug bij af ben en dat helpt haar ook niet. Dag bij dag en soms week voor week......

Net terug en na de foto's, in de wachtkamer en ineens word ik weer binnen geroepen voor een aanvullende echo. Dat was voor mij het moment dat ik me echt zorgen ging maken, het zal toch niet echt zo zijn.....Na lang kijken ging de beste man weg voor overleg en dan lig je daar, weliswaar onder een handdoekje maar toch, te wachten m dan schiet er van alles door je hoofd. Bijv. Net mijn zorgverzekering van 3 sterren naar 1 ster gedaan. Was dat wel slim? Waar een mens zich dan druk om maakt, ach....maar wrs is alles goed!! Er was niets bijzonders te zien, dat mocht hij officieel niet zeggen maar gelukkig deed hij het wel! Over 2 dagen mag ik de HA bellen maar ik weet genoeg! Het is goed! Tijdens het wachten niet 1 x gedacht, als het niet goed is neem ik een borrel. Drank is niet in me opgekomen. Zo fijn! Nu even douchen en me klaar maken voor alle afspraken vanmiddag! Want dat gaat allemaal gewoon door. Van de week toch aan manlief vertellen van de echo/ mammografie want anders ziet hij de rekening en dan is het een beetje knullig om het nog te vertellen.....

Welkom en succes!

Een half jaar inmiddels geen druppel meer gedronken, en het wordt / is makkelijker....Niet meer zo snel van slag door het zien van drank, een ander zien drinken, niet meer het eerste waar ik aan denk als ik opsta en het laatste wanneer ik mijn bed in duik! Dat is fijn, dat is winst maar ik weet dat ik er nog lang niet ben maar het is een goed begin. Het overeten doe ik helaas nog dus daar moet ik echt wat mee, later......zeg ik steeds tegen mezelf maar wanneer is later? Het ' kan me allemaal niet schelen' gevoel overheerst te vaak, zeker als ik me down voel. Alsof dat dan het enige is dat ik nog heb, mijn nieuwe vriendje? Dag 3 van de AD, is dat zwak dat ik daar aan ben begonnen? Is dat weer ergens aan vastklampen omdat ik het gewone leven niet aan kan? Zal ik altijd iets nodig hebben? Heeft Agnieta gelijk en zal ik steeds wat anders mankeren en naar de HA gaan omdat ik denk dat er iets niet goed is? Allemaal vragen die me bezig houden maar waar ik natuurlijk geen antwoord op heb en waar een ander ook geen antwoord op kan geven. De tijd zal het leren.....voor nu, opbouwen en hopen dat de bijwerkingen niet erger worden. Het is nu nog goed te doen. Ik ga er vanuit dat ik maandag goed nieuws krijg maar het blijft spannend. Wel raar dat ik het niet kan delen, alleen hier. Ahum, niet wil natuurlijk, want het is een keus die ik zelf maak. Is dat raar? Misschien, maar ik denk dat als het niet goed is, het dan vroeg genoeg is om iets te zeggen. Ik ben gewoon niet zo van het delen, praten met anderen over mezelf. Gaan ze ineens allemaal bellen en vragen, zit is zo niet op te wachten. Ben het liefst op mezelf in mijn vrije tijd. Zeker de laatste maanden, mezelf opnieuw leren kennen of de boze, buitenwereld niet aankunnen? Zeg het maar?!

Heel hartelijk bedankt voor de felicitaties, een half jaar, dat klinkt serieus en dat is het ook! En het wordt makkelijker, vandaag in de supermarkt kijk ik wel naar de flessen wijn maar mijn lijf reageert al er al minder op! Het gevaar blijft dus ik bljf alert!