Mijn zus zal niet veel tijd meer gegund zijn. Nu is het ook beter zo want ze is toe aan rust. De eeuwige rust. Hoelang ze nog moet wachten weet niemand natuurlijk maar het zou beter zijn voor haar. Dit is onmenselijk. Weten dat je dood gaat en ze kwijnt langzaam weg. Ze is erg dapper, klaagt niet en laat het over haar heen komen. Wij kunnen niets voor haar doen als bij haar zijn. Wat ik ook iedere dag doe. Het verdriet vreet maar dat is niks tengenover wat zij voelt.