Lieve Rosie, Ik kan geheel met je meevoelen, over de gedachten uit het leven te stappen. Zoals ik al eens heb aangeven, lijd ik aan straatvrees. 6 Jaar geleden, had ik het zo erg dat ik het niet meer zag zitten. Ik had er genoeg van de stad niet meer uit te durven. Nergens meer te komen. Ik ben toen de spoorlijn op gegaan. En ben op het nippertje, door iemand van de lijn afgehaald. Ik ben die persoon erg dankbaar, want anders had ik hier nu niet gezeten. En door die gebeurtenis, ben ik weer positiever in het leven komen te staan. En gaan nadenken en ook daardoor een paar jaren later (augutus 2006) gestopt met drinken. En nu gaat het redelijk met de straatvrees. groet Ferry.