ed

Daar heb je gelijk in, ik zal alleen schrijven als ik nuchter ben. Toch kan ik me ook voorstellen dat iemand in paniek iets schrijft als ie dronken is. Groet, Ed

Dreamer en anderen, Vandaag vrij van drank. Het is beter zo. Maar het is pas de eerste dag. Toen ik de bedrijfsarts vertelde dat ik een alcoholprobleem heb en er nu aan ga werken, gaf zij mij een hand. eerst dacht ik dat zij ook een alcoholprobleem had, maar ze feliciteerde me. Over anderhalve week ga ik weer voor de helft aan het werk. Ik denk dat dat beter is. Welterusten, Ed

Beste mensen, Bedankt voor jullie meedenken en eerlijke reacties. Ik heb veel spijt van gisteren. Dochter in tranen, de halve nacht met mijn vrouw gepraat. Nou ja, zij praatte en ik luisterde. Ze heeft alles zo goed in de gaten (heeft zelf gewerkt met alcoholverslaafden) en ze heeft mij al jarenlang gesteund. Het is nu echt bijna op. Ik sta op een kruispunt. Het is nu of nooit. Weg met die alcohol. Ed

Sweetling, Mathilde, Bedankt voor jullie reactie. Natuurlijk maak ik er een zooitje van, maar is dat niet het kenmerk van een alcoholist? Natuurlijk weet ik dat het anders moet. Maar hoe lukt dat? Ik wil eraan werken, niet meer zoveel drinken, soms lukt het, soms niet. Tactus is nog maar net begonnen. Denken jullie dat het bij iedereen zo eenvoudig gaat? Ik doe mijn best, en wil hier uit komen. The Roaring Twenties waren zo gek nog niet, he? Wat ik wil, is eerlijke discussie, en niet een zoetsappige goedpraterij. Zoals ik al zei, scheld me maar verrot, liever dan een pluim! Niet dat ik een hekel aan mezelf heb, hoewel....het kan beter, ongetwijfeld. Groet, Ed

Verslaafd Het is nu dinsdagmiddag drie uur en ik moet bekennen dat ik al weer een bier en twee 'dubbele' cognac-cola achter mijn kiezen heb, helaas. Na deze stop ik, gegarandeerd. Straks komen mijn kinderen thuis, dus ik moet wel. Terwijl het gisteren zo goed ging, niets gedronken en ik voelde mezelf echt groeien. Waarom nu dan weer voor de bijl? Volgens mij heeft het te maken met het ontlopen van probleemsituaties. Ben nu al een week of vier ziekgemeld, want depressief als een deur. Tenminste, dat is mijn verhaal. Want echt depressief ben ik niet, ik ben meer de hele situatie zat. Morgen voor het eerst naar de bedrijfsarts. Wat moet ik zeggen? Ik heb al zoveel bedacht, maar weet nog steeds niet wat ik moet zeggen. Ook denk ik wel eens dat alcoholisten mensen zijn, die er niet tegen kunnen dat het goed gaat. Op de een of andere manier willen ze de dingen kapot maken. Waarom? Omdat ze niet geleerd hebben om om te gaan met het feit dat het goed gaat (vroeger als kind, en als puber). Ze gedijen beter bij achterstand, de underdogpositie. Ze zijn liever een hardloper die op de laatste honderd meter zijn tegenstander inhaalt, dan een topper die op de streep verslagen wordt. Zo is het in ieder geval met mij. Ik vind dit forum nogal vrijblijvend, we zijn aardig tegen elkaar (vooral Opa 2) maar niet kritisch. Ik zou zeggen: scheld mij maar verrot, want ik heb het verdiend! Nu haal ik toch nog maar een cola-tic, voordat de kidts thuiskomen. Schiet er niets mee op, maar ben verslaafd. Tenslotte. Ed

Zomaar eens op een andere manier / Ed Evert zat aan zijn bureau en vroeg zich af waarom hij nu weer zo somber was. Hij had het weekend afgesloten met een etentje thuis, hij had zijn ouders uitgenodigd en een waanzinnig lekkere Griekse schoofschotel gemaakt. Om vijf uur namen zij - met Evert's vrouw en de twee kinderen - plaats op het dakterras, waar op deze warme dag in het begin van de avond een heerlijke temperatuur heerste, in de schaduw van de parasol en met het zachte briesje. Een half uur tevoren had Evert alvast twee flesjes bier gedronken. Op het terras kwamen de hapjes met de drankjes, in drie ronden waarbij hij naast twee flesjes bier ook een glas jenever meedronk met zijn vader, voor de gezelligheid. Het was tijd om te gaan eten en Evert dook de keuken in om de rijstpilaf af te maken. In zijn enthousiasme maakte hij ook nog een uitgebreide groene salade en bakte hij het brood af. Omdat de fles jenever nog op het aanrecht stond schonk hij zichzelf tijdens het koken nog drie glaasjes in, die hij in een hoek van de keuken snel achterover sloeg zodat niemand het kon zien. In de koelkast lag een laatste flesje bier, ijskoud beslagen, en dat zag er te aanlokkelijk uit om te laten liggen. De maaltijd werd geserveerd met rode wijn. Omdat ze nog wat bleven napraten gingen er twee flessen wijn doorheen; Evert dronk twee grote glazen. Daarna trakteerde Opa op een ijsje bij de ijssalon. Na de koffie thuis vertrokken zijn ouders. Het was half tien. Een uur later vulde Evert de staat van Tactus in. Met een klein beetje smokkelen in zijn richting kwam hij toch weer op 12,5 alcoholische consumpties. Die dag ervoor waren het er 11,5, en de vrijdag ervoor 11. Oef, dacht Evert, die zichzelf enkele drankjes had toegestaan na een alcoholvrije donderdag, het is weer uit de hand gelopen. Hij dook vroeg zijn bed in. Voor straf drink ik drie dagen niet, zei hij tegen zichzelf. ..... uit ´Evert Somberman´

Dag beste mensen, Eigenlijk is het vreemd dat het zolang duurt voor je toegeeft dat je een drankprobleem hebt (ja misschien wel degelijk een alcoholist bent). Ik -Ed- ben nu 46 en drink in feite al teveel sinds mijn vijftiende. Nooit heb ik dat toe willen geven. Ik was bang om helemaal niet meer te kunnen drinken. Kon mezelf geen leven zonder drank voorstellen. Dacht regelmatig: 'Liever vroeg dood dan een leven zonder drank'. Als ik lees dat er mensen zijn die drie pilsjes per dag een probleem vinden, waar sta ik dan? Bij mij gaan er dagelijks zes tot vijftien consumpties in, zeker het laatste jaar. Maar in feite drink ik al jaren veel te veel. Nu staat zowel mijn baan als mijn relatie (ik heb een vrouw en twee kinderen van 16 en 11) behoorlijk onder druk. Daar komt bij dat ik MDS (manisch depressieve stoornis) heb. De combinatie van lithium en antidepresiva met alcohol wordt afgeraden, maar ik drink stug door, ondanks alle goede voornemens. Mijn depressies verergeren en ik wordt vaak boos en heel moe. Als ik manisch ben dreig ik onder meer seksueel ontremd te raken met alle gevolgen vandien. De drank zorgt voor de escalatie (denk ik). Nu denk ik niet dat mijn MDS zal verdwijnen als ik mijn drinken onder de knie krijg, maar het zou me ook niet verbazen als het dan beter te hanteren zal worden. Ik sta ingeschreven voor de online begeleiding maar heb nog geen therapeut toegewezen gekregen. Ik wil als doel stellen om een maximaal aantal drankjes per week te drinken en een aantal alcoholvrije dagen per week in te stellen. Maar misschien moet ik er wel helemaal van af. Al met al ben ik blij dat ik nu eindelijk durf te zeggen, dat ik een groot drankprobleem heb. Ik wil toch wel een aantal jaren meegaan, en van mijn kinderen genieten voor ze het huis uit zijn. Groeten van Ed.