Mijn moeder zei bij elk telefoongesprek dat ik niet zoveel drinken moest.
Dat hielp idd geen ene sikkepit.
Maar dat hoort ook zo, je luistert niet naar je moeder als je los wilt breken.
En ik weet niet of ik naar mijn vrienden had geluisterd als ze er iets van gezegd hadden.
Het is nooit ter sprake gekomen, dus dat weet ik niet.
Ik heb een tijd in een slijterij en achter een bar gewerkt.
Daardoor kon ik alle alcoholisten van ons dorp.
Ik had juist voor hun altijd een luisterend oor.
Ik wist toen niet waarom, maar ik denk dat ik ze goed begreep omdat ikzelf ook onmatig was.
Waarom het met mij nu goed gaat is om het volgende.
Ik heb een man leren kennen, jaja een leuke man:D
Hij weet bijna vanaf het begin dat ik teveel drink.
Hij stuurt me vaak mails en smsen en motiveert me heel goed.
Hij is geen alcoholist, dat is ook al heel belangrijk.
En evengoed vind hij mij de moeite waard............
Dat vind ik mooi, heel mooi, daar kan ik wel van huilen