kunsie

Bor, jij bent gewoon een rebel ten voeten uit Dat was ik ook op jouw leeftijd!

Je kunt het googelen...ik kan niet knippen en plakken.. misschien kan Sandro dat doen?

Bor, het kan handig zijn voor een behandeling...

Interessant Sandro..ik heb het even opgezocht en ik geloof ook dat autisten onder type 1 vallen... ikzelf val zeker onder type 2. Ik neem dit artikel donderdag mee naar de brijder.. wellicht kunnen we er iets mee.

Goeiemorgen allemaal, Hier heel fris en vroeg aan de dag begonnen. Vanmiddag schaatsen kijken en voor de rest een beetje studderen. Fijne dag allemaal!

Dagpact: jowan Zbb Antoinnette Francoise Rosee Kunsie

Hoi allemaal, Ik wilde even iets delen op het forum. Vanmiddag heb ik de refusal opgehaald bij de apotheker en was om half 5 weer thuis. Toen meteen mijn eerste dosis genomen en daarna mijn mail geopend. In de mail vroeg mijn buurvrouw of ik vanavond nog even langs kwam om aan de wijn te gaan want dat deden we vaak op dinsdag en vrijdagavond. Gelukkig kon ik volmondig NEE zeggen. Als ik die refusal niet had ingenomen en eerst mijn mail geopend had was ik meteen voor de bijl gegaan en de refusal opgeschoven naar maandag ofzo...want je moet 48 uur droog staan om er een te mogen slikken. En voor hetzelfde geld had ik er morgen ook nog een avondje aan vast geplakt en misschien zondag ook nog wel....en dan misschien de brijder afgezegd enz. Ik wil geen medicijnen promoten hier, maar voor mijn gevoel is dit pilletje mijn redding en voor dit moment zeer zeker. De kop is eraf...het is nu een kwestie van voorlopig een pilletje slikken en cognitieve therapie bij de brijder en daarna kijken wat er nog meer nodig is om droog te blijven. Ik heb er goeie hoop op en er veel vertrouwen in. Ik wens iedereen een rustige nacht...slaap lekker!

Ik meld me droog af. Slaap lekker allemaal!

Kohtje, Ik heb net de refusal voorgeschreven gekregen. Die ga ik morgen ophalen en innemen onder toezicht van een vriend ( geen drinker) Dat is voor mij een rustpunt en dus kan ik niet impulsief gaan drinken. Ik ben nl. een impulsief mens in veel dingen. Ik plan bijna nooit iets vooruit tenzij het nodig is. Maar om je vraag te beantwoorden...ik heb volgende week een afspraak staan voor cognitieve gedragstherapie. Dat ga ik zeker een kans geven. Mijn kop zal volgende week een stuk rustiger zijn zodat alles beter doordringt en binnenkomt. Ik zie de refusal nu even als een vangnet en een grote stok achter de deur. Ik hoop dat ik door de therapie inderdaad de angst voor de drank kwijt raak en dan zo sterk ben om op mezelf te vertrouwen. Ik heb vorig jaar een paar penicilline kuren gehad en toen dronk ik natuurlijk ook niet....omdat het niet kunnen drinken me een grote rust gaf ben ik na gaan denken over refusal. Dank voor je vraag!

jowan ik heb alles geprobeerd maar ik ben te eigenwijs....ik weet uit ervaring dat als ik een tijd niet drink, ik vanzelf positiever en blijer word over en met mezelf. Daar kan geen therapie of AA tegenop. Kohtje inderdaad, ik ken mezelf het beste. Ook mijn valkuilen. Ik ga doen wat het beste bij mij past.

Hoi Jopie! Tja het verhaal is dat ik nog steeds niet gestopt ben met drinken..en daar baal ik van. Ik ben vorig jaar 60 geworden en ik wil nog een tijdje mee. Bovendien vind ik het niet meer bij me passen. Zoals je weet ben ik vrij sportief en het gaat steeds vaker botsen met de persoon die ik graag wil zijn. Ik rook nog maar heel weinig, ik eet gezond, ik ben nog gezond volgens mijn laatste bloeduitslagen en ik voel me ook nog gezond! Dus ik vroeg de huisarts om refusal maar dat ging niet zomaar....eerst naar de brijder....en die geven het ook niet zomaar...dus ik ga een traject in en hoop uiteindelijk op refusal. Ik weet dat dit voor mij een goede stok achter de deur zal zijn en de therapie zal dat nog uit moeten wijzen...daar heb ik minder vertrouwen in. Dat weet ik uit eerdere ervaringen. Jopie ik ben jaloers op je als ik je lees! Maar je geeft me ook inspiratie. Ik ben weer een tochtje aan het plannen voor komende zomer.

Antoinnette ik heb je per ongeluk geciteerd...ik moet weer even wennen aan het forum...

Ik sluit me ook eens bij de dagpact aan. Ik ben bezig bij de brijder om refusal te krijgen maar dat gaat niet zomaar heb ik gemerkt. Aangezien ik tot die tijd niet wil drinken heb ik ff een stok achter de deur nodig. Prettige dag allemaal!☺

Goeiemorgen allemaal, Dagpact: jowan Rosee Amethist Antoinnette Kunsie

Leukste van vandaag is dat de harde wind eindelijk is gaan liggen

En verder lees ik nog elke dag mee met jullie...mooie verhalen en ook minder mooie verhalen.... precies zoals het leven...niks meer en niks minder. De een liegt misschien een beetje en de ander spreekt de waarheid een beetje... Iedereen heeft zijn eigen waarheid...dat is een ding wat zeker is.. Ik wilde hier een lieve emoticon bij plaatsen maar dat lukte niet..

Hoi Jopie, Ik denk dat ik ongeveer weet hoe je je voelt... Ik ging 2 jaar geleden 6 weken fietsen door Frankrijk en ik had iemand in mijn huisje om de poes te verzorgen, dus ik kon niet terug. Ik had een tijd afgesproken met de Poezenoppas om terug te komen....dat vond ik heel lastig maar het was een goeie stok achter de deur. Want bij tegenslag kon ik niet terug en moest ik telkens oplossingen zoeken en dus heel creatief zijn. Ik vond het de eerste dagen doodeng om zover weg te gaan in mijn eentje met tentje en kampeerspullen....maar het is mij heel goed bevallen en ik heb er veel zelfvertrouwen door gekregen. Ik heb er ook naderhand een blog over geschreven en ik ben de beste lezer van de blog om mezelf er keer op keer aan te herinneren hoe goed ik me toen voelde en best wel trots op mijn prestatie was. Zetumop, je kunt het want ik lees je altijd als een sterk wijfie!

Hoi Lidia, Ik wilde hier graag op reageren omdat ik ook een aantal keren voor dit soort dilemma's heb gestaan. Jaren geleden overleed een vriendin van heel vroeger en ik sprak haar al zo'n 20 jaar voor haar overlijden bijna nooit meer. We waren uit elkaar gegroeid en hadden elkaar weinig meer te vertellen. Toen zij overleden was, werd ik gebeld door een gemeenschappelijke vriendin en met deze vrouw ging ik regelmatig om. Zij verplichtte mij om naar de begrafenis te gaan. Ik sputterde nog een paar keer tegen en droeg allerlei excuses aan, maar het mocht niet baten! Ik moest er naar toe of ik wilde of niet! Want ik kon het toch niet maken! Dus alles werd uit de kast getrokken om mij bijvoorbaat al een schuldgevoel aan te praten. Nu ben ik net als jij (denk ik) nogal selectief met naar begrafenissen gaan en als het even kan dan sla ik over. Ook omdat ik, net als jouw, veel en langdurig last kan hebben van het verdriet en ook in een depressie ben geraakt na begrafenissen. Ik ben uiteindelijk mee gegaan met de nodige oxazepam in het lijf en het was voor mij een regelrechte ramp. Ik zal verder niet uitweiden over de gang van zaken, maar ik had er spijt van dat ik er heen was gegaan. Ik wil hiermee zeggen...Luister naar je innerlijke stem..Die verteld jouw wat goed is voor je en wat niet. Ik hoorde laatst Morgen Freeman op de TV zeggen, dat hij allang gestopt is om naar begrafenissen te gaan omdat hij nog een paar leuke laatste jaren wilde hebben op deze aarde. Ik vond dat een eerlijke en dappere uitspraak. Want wie durft dat nou te zeggen op de TV? Lidia, ik wens je sterkte in je keuze! Groetjes Kunsie

Ben er zomaar weer ff Lady Jane☺ Lees nog steeds elke dag mee!

Hoi mupke Ook leuk om jouw te zien! Tijd geleden!

En nu ik toch bezig ben, ik lees lydia ook graag. Ik mis haar al weer een tijdje. Lydia hoe is het met je?

Ook voor de oudgedienden mijn complimenten! Ik ben nog steeds niet zover.

Nadia ik vind het altijd leuk om je te lezen! Je hebt een heerlijke eigen mening. Ik ken je nog van vroeger en ik vind dat je het heel goed doet!☺

Overigens ben ik nu 58 jaar, dus 10 jaar verder. Hondje is inmiddels dood. Ik heb een lief katje genaamd Pussycat Ik fiets veel omdat het een goeie therapie is voor mijn rug. Dus ben ik redelijk tevreden.

@Wijfie, Ik lees hier nog alle dagen mee en wil graag even wat vertellen over mijn ervaring en speciaal aan Wijfie in de hoop dat ze er iets mee kan. Ik woonde 9 jaar samen met mijn vriend. Ik was 48 jaar toen hij me de straat op gooide omdat ik teveel zoop. Ik moest onderdak regelen voor mij en mijn hondje. Toen een paar baantjes gevonden in de schoonmaak, waarvan 1 wit baantje in een restaurant en 1 zwart baantje in een viswinkel.Ik was na een paar maanden totaal overspannen en ik dronk er ook nog stevig bij. Ik ben gestopt met werken en heb bijstand aangevraagd. Die kreeg ik niet want ze hadden werk voor me op een sociale werkplaats. Ik ben daar heel erg van geschrokken maar ik moest, want anders weigerde ik werk en kreeg ik geen uitkering. Ik kwam bij de afdeling posterijen terecht en moest post rondbrengen. Vanaf dag 1 vond ik het hartstikke leuk en vooral de verschillende mensen daar vond ik prachtig. Ik had het gevoel dat ik in een warm bad terecht gekomen was. Helaas had ik veel rugklachten en ik ben uiteindelijk afgekeurd wat ik heel jammer vond. Ik heb nog lang geprobeerd om in mijn eigen dorp een beetje te posten maar het ging niet meer. Ik leef nu erg geïsoleerd en mis mijn collega's heel erg. Ik weet dat er in het hele land deze baantjes bij de post zijn via de sociale uitkering. Misschien kan je er eens naar vragen als je je wat beter voelt? Ik wens je heel veel sterkte lieve Wijfie! En ik hoop dat je mijn berichtje als positief kunt zien!