Hoi allemaal,
Dit schrijven is een drempel, maar ik lees hoe respectvol en oordeelloos en lief jullie zijn, dus hop, daar ga ik.
Ik lees inmiddels een weekje mee en had al besloten per 1 januari dan eindelijk voor eens en voor altijd te stoppen met alcohol. Tot het vorige week mis ging. Inmiddels sta ik bijna een week droog en heb besloten dat die 'voor eens en voor altijd' al begonnen is.
De greep van alcohol ken ik al heel mijn leven met twee alcoholische ouders. Zelf ben ik 37 en heb twee wolken van kindjes en een man die me altijd steunt en wil het voor hen beter doen. Maar vooral ook voor mezelf. Ik weet hoe het is om alcoholvrij te zijn tijdens mijn zwangerschappen en tussendoor ook stopperiodes. Ik vond mezelf altijd zielig want ik mocht het niet. Inmiddels kijk ik er wat anders tegenaan. Toch blijft het altijd een uitdaging, want dat stemmetje is er altijd. Alcohol is slinks. Het lijkt leuk en gezellig, en iedereen drinkt het. Maar ik verlang altijd naar meer. Ook was ik niet vies van stiekem drinken soms om wat sneller in de roes te raken. Enfin. Jullie snappen het. Het is een neerwaartse spiraal die steeds sneller lijkt te gaan.
Dus hierbij, hallo allemaal!