Lily03

Misschien wordt het ook maar eens tijd om op dit draadje iets te plaatsen, kan ik het nadien teruglezen... Meest negatieve ervaringen.. - Zich beroerd voelen de dag nadien. Hoofdpijn, misselijk, niet uit bed geraken, de dag niet kunnen starten. Kids maken een hels lawaai. Niet in staat zijn om de drukte aan te kunnen. Eens effectief tijdens het weekend een ganse dag in bed blijven liggen en partner voor de dag laten opdraaien (voelde me daar toen niet schuldig over, want ik moet dit vaak alleen doen, maar toch. Ik KON het gewoon niet. Voelde me een beroerde mama). - GEEN energie. Het leven somber inzien. NIKS leuk vinden (lees: geen enkele dopamine-aanmaak meer, niks is fijn, ontroert,...afvlakking, ik wou niet meer voelen) - op een gegeven moment last van maagpijn, erge pijn waar ik niet van kon slapen. Had dit voorheen nog nooit eerder gehad - slechte slaap. Gewoon knock out gaan 's avonds en doodvermoeid wakker worden - op het laatst: 's morgens drinken in de auto onderweg naar het werk. Levensgevaarlijk, het is ver rijden. - op het laatst (afgelopen weken): ook drinken op het werk. En verstoppen. En vrezen dat ze het kunnen ruiken. Echt rock bottom. - na hoogoplopende discussie eens 's nachts in mijn auto geslapen. Het was verdorie koud - na veel stress/discussie veel te veel drinken, op een gegeven moment knock out op de bank, 's nachts wakker worden in mijn eigen overgeefsel (bank vies, tapijt moeten weggooien). Iets uitleggen aan de kinderen waarom we een ander tapijt hadden - een schram in mijn auto gereden bij het onvoorzichtig parkeren - angstaanvallen, druk op de borst, nachtelijke onrust en zweten - werk dat blijft liggen - huishouden dat niet gedaan wordt - depressieve gevoelens. Het verhaal van de kip en het ei. Er écht niet meer willen zijn. 1x mij bewust laten opnemen tijdens een crisis. Wanneer ik de kids terug kan vastnemen: diepe schaamte, teleurstelling in mezelf... - de black-outs. pfff... angstig dat ik weer iets gezegd heb, iets beloofd, iets geroepen in mijn opgekropte woede naar mijn partner toe, wat ik helemaal niet op die manier had willen zeggen,... constant praktische afspraken vergeten, niet meer mee zijn in het schoolgebeuren van de kids (regelmatig iets vergeten meegeven van knutselgerief of dergelijke,...) Black-outs werden de laatste maanden steeds erger. 1x in de middag liggen slapen omdat ik 's morgens al had gedronken en dan wakker gebeld worden omdat ik één van de kids naar hobby moest brengen en men zich afvroeg waar ik bleef...het was toen al avond. De hobby nog net gehaald. - het stiekeme. O mijn god dat is het ergste. Aanschouwd worden als iemand die makkelijk liegt (ik kon vroeger, bv. tijdens gezelschapsspelletjes NOOIT liegen of bluffen). Als de dood dat mijn partner het zou ontdekken. Water in de vodkaflessen in de barkast doen, zodat dit niet opviel. Naar de winkel rijden en flessen verstoppen in de auto, in zakken, overal, thermosflessen,.... En het kwam telkens uit. Ik was niet alleen een slechte lieger, maar ook een slechte verstopper. Het ergste: eens staalhard staan liegen in mijn partners gezicht toen hij vroeg wat ik aan het drinken was. Ik doodleuk: 'appelsap'. Yes, met een enorme scheut vodka. Bij confrontatie hierbij, hier staalhard bij blijven liegen. Zucht. Wat een drama. Hier wil ik nooit meer naartoe. Het is vermoeiend, het leidt tot zoveel miserie, ... Er zullen nog dingen zijn. Maar dit is hetgeen me nu het meeste voor de geest komt.

We sluiten dag 5 met een glimlach af. Geen cravings vandaag, of toch verwaarloosbaar, en precies toch alweer een stukje sterker en productiever op het werk. Ook terug meer zín om effectief productiever te zijn. Op naar dag 6, daar ging het de vorige keer mis. Maar ik maak me minder zorgen. Morgen opnieuw: ‘vandaag drink ik niet ‘

@lady jane ik hoop met je mee

Schoorvoetend sluip ik hier binnen...wil heel graag meedoen met het arrensleepact. Daarnet nog maar voor de eerste keer aangemeld op het weekpact, en geen idee of mijn arrenslee stevig genoeg is om niet overboord te vallen :-),... misschien is het hoogmoed op dit moment, maar dat zal later blijken. Ik doe mee :-) ho ho ho!!!

Weekpact 3 december 2023 Fonny Rapilos Mariann Jane Tatum Lily

Ik sluit voor mezelf het dagdraadje af, want morgen terug vroeg op! Toch terug een dag erbij. Ben blij! Deze avond voor het eerst terug even mijn loopschoenen aangetrokken, maar dat ging nogal roestig... ook niet teveel willen ineens denk ik dan? Nogmaals sorry dat ik de regels van het dagdraadje niet door had! Als ik daarmee een negatief gevoel zou gegeven hebben, dit was zeker niet zo bedoeld!

Oei, @lady jane dat wist ik niet sorry! Ik dacht dat als je erop schreef dat dat automatisch betekent dat je meedeed en mss dat ze het vergeten waren expliciet in de lijst te zetten. 1000x excuses!

Hier zijn we weer... dag 4. Gisteren was een moeilijke, vandaag redelijk opgestaan. Wel nog onrustige nachten, veel dromen en nachtmerries, REM-slaap inhalen. Maar word wel frisser wakker. Vasthouden nu!

DAGPACT: Dune Yvonne Lily03 @Zbb: zo moedig van je! We zijn er voor je! Blijf hier schrijven vooral, je kunt het écht! Dikke knuffel

Vandaag dag 3...gisterenavond en deze ochtend serieus last gehad van cravings. Lichamelijke afkickverschijnselen (beven, zweten, koud hebben,...) zijn verdwenen. Ben snel moe, voel me emotioneel en snel opgejaagd. Vorige avond en deze ochtend opnieuw grote discussies thuis, en het was zo hard voelbaar dat dit een trigger was. Ik stelde zelfs op een gegeven moment aan mijn partner voor om zelf naar de winkel te gaan, zodat ik kon thuisblijven en toch maar even een wijntje pakken. Of ik naar de winkel, en toch opnieuw stiekem iets kopen, zodat hij het niet doorheeft. Pff, in de verslavingskliniek zeggen ze dat het een gewoonte geworden is, en het kost tijd om die gewoonte af te leren, om andere banen aan te leggen in de hersenen. Dit heb ik de afgelopen uren duidelijk gemerkt. Stress vraagt bij mij om verdoven. Trots op mezelf dat ik voorlopig droog ben gebleven in de omstandigheden. Sedert de nacht van woensdag op donderdag. Morgenochtend dag 4. Kom op!

@billy1981 ja inderdaad als ik de zin opnieuw las, dacht ik ook 'ah ja daar klopt iets niet' :-D

DAGPACT: Dune Beatrix Fonny Yvonne Lilly03

Dag lieve frummers, hier ben ik weer na een paar dagen stilte. De afgelopen dagen zijn héél zwaar geweest in de confrontatie met mijn partner. Er zijn hele rauwe gesprekken gevoerd, er werd geroepen en getierd, voor alle pijn van de afgelopen jaren. De bodem was/is bereikt. Zoals @lady jane schreef, we zijn door het allerdiepste dal gegaan. Alles ligt inderdaad wel open en bloot nu. Deze ochtend met mijn allerlaatste moed de verslavingskliniek gebeld. Ik had geluk, kon er meteen terecht door een annulatie. Mijn man is meegegaan op consultatie. Deze keer staat hij wel achter me, en wil me ondersteunen. Hij wil zelf ook een periode niet meer gaan drinken om die eerste weken goed door te komen. Het was een heel mooi gesprek, wat me veel kracht heeft gegeven. Deze keer voel ik wel dat die knop om is. Ik ga ervoor. Voor mezelf. Voor de kinderen en de relatie. Er zit ook nog zoveel moois in. We gaan voor een huwelijk 2.0, een doorstart. Maar beginnen bij het begin. Dag per dag. Iedere dag, een dag gewonnen. Iedere dag een stap, terug naar meer vertrouwen. Ik meld me hier morgen terug aan voor het dagpact. Gevoel van opluchting. Geen geheimhouding meer. Alles eruit. Deze ochtend het laatste restje van de fles wijn in de koelkast leeggegoten. Ik kan het.

Dag iedereen, ik heb het verprutst. Of beter: het is sedert mijn laatste schrijven alleen nog maar erger geworden. Niet het drinken op zich, dat blijft stabiel. Het lukt nog niet er volledig vanaf te blijven, maar de binge is eruit. Gisteravond tot het besef gekomen dat het drinken echt kadert in mijn depressie. Er niet meer willen zijn, wegvluchten, het verdoven. Sedert het vinden van die map met screenshots is/was mijn wantrouwen groot. Toen ik het eindelijk aandurfde om het aan te kaarten, is het helemaal fout gegaan. Ik heb in de loop van de week nog een heel aantal andere verontrustende berichten gezien bij mijn man. Ik weet het, geen goed gedrag. Eens je begint te lezen, zucht. Hij ging zo hard zoals voorspeld over die map terug in de aanval, dat ik het er opeens allemaal uitfloepte. Vertrouwen gebroken, relatie gebroken. Ik ben er kapot van. En hij waarschijnlijk ook. Het vertrouwen is weg. Al die jaren trekken en sleuren, het is voor niks geweest. @wijntjemeer: bedankt voor je post. Op een minder emotioneel moment stuur ik nog een inhoudelijke reply. Het is niet op te lossen door een baan te hebben waarbij ik veel weg zou zijn. Daarom ben ik veranderd van job. Ons sociaal netwerk is klein.

Dikke knuffel Dune...hier geen goede raad, daarvoor zit ik nog teveel in mijn eigen proces met vallen en opstaan...maar wel een dikke digitale knuffel voor je. Op zijn minst ben je je er van bewust en heb je de oprechte intentie om er iets aan te veranderen...

@Maaike87bedankt om te vragen! Ik was de nacht goed doorgekomen, maar ik was gisteren thuis en toch terug naar dat glas gegrepen. Gelukkig niet overmatig, maar toch. Grrr. Ik heb gisterenavond op een rustige manier getracht het gesprek aan te gaan, dat we beiden het vertrouwen in elkaar wat kwijt zijn. Dat ik hard mijn best doe om er aan te werken, maar dat het voorlopig nog met vallen en opstaan is. Dat ik hoop dat hij me daarin mee wil ondersteunen. Maar hij was er niet klaar voor om het gesprek aan te gaan, zat nog te veel in zijn woede naar mij toe over mijn stiekem gedrag. Het voelt wel een beetje alsof, nu hij echt een grote stok gevonden heeft om mee 'te slaan', mentaal dan, dat hij dat hard vastgrijpt om me te kwetsen. En ik wil dat héél graag wegnemen, maar juist die spanningen maken het niet evident om uit die vicieuze cirkel te geraken. In ieder geval, hij wou allesbehalve praten en heeft mijn poging kwaad afgeblokt. Ik heb voorgesteld, om in plaats van ambulante begeleiding, ik bv. ook een 2tal weken in detox kon gaan, als hij het dan toch als zo'n onoverkomelijk probleem ziet dat hij blokkeert op mij. Maar dat ik schrik had dat het zwaar zou zijn voor hem om 2 weken er alleen voor te staan met de kids. En eigenlijk wil ik gewoon echt even tijd kunnen maken om er volledig aan te werken, maar dan word ik afgestraft in 'het gaat hier ook echt alleen maar over jou, en ik moet me maar beredderen'. Ik vind het gewoon zo oneerlijk. Hij is zonder te verpinken, een week, weken, soms zelfs maanden weg voor het werk. Ik die een week of 2 weg ben om aan mezelf te werken, ho maar. Ik bekijk het maar. Op mezelf. Zonder steun van partner. Met verwijten en stilzwijgen en genegeer. Ik ben er dus nog niet uit. Komt wel ooit. Dag per dag.

ik hoop het echt, dat ik sterk genoeg ben! en ik ben tegelijkertijd zo moe, zo moegevochten. Ik had veel verwacht van hem, maar dit niet. Of misschien wel de laatste maanden omdat ik het dan echt stiekem ben beginnen doen, maar 2 weken nadat ik uit de psychiatrie kwam? Na jarenlang vechten voelt dit nu even als de laatste mokerslag in mijn gezicht. Misschien dat met slapen het morgen wel even anders voelt. Ik woon in Vlaanderen, maar we hebben hier ook wel de nodige diensten die ik kan bereiken. Eens inlichtingen nemen kan zeker geen kwaad. Super super hard bedankt

bedankt Lady Jane... het is ook dat hij bij escalaties al meermaals heeft gedreigd met een vechtscheiding,... 'we gaan NU naar de notaris'. Ja zo werkt het niet. Het is praktisch onmogelijk om iets rustig met hem te bespreken. Relatietherapie enkele malen geprobeerd, vond hij onzin. En ik herinner me je berichtje toen je zei 'alleen jij bent verantwoordelijk, en je moet die opnemen'. ik weet dit écht, maar die woede is heel sterk bij mij. Maar eens vroeg gaan slapen. Hopelijk gaan de emoties wat gaan liggen.

@Wijntjeofmeer: ik ben volledig sober op dit moment. Ik denk niet dat ik het aankan om hem te woord te staan op dit moment. Hij zal het verdraaiien naar ik die zijn privacy schend, ik die zijn vertrouwen schend, ik die al meermaals gelogen heb over mijn hoeveelheden,... bedankt voor je snelle reactie

Lieve frummers, ik moet even wat van me afschrijven. Heb wel schrik vanwege herkenbaarheid (daarom dat ik in het begin ook mijn naam had veranderd), maar het is me té lastig om hier nu even niet te schrijven. Ik had deze namiddag erg last van een craving. Na een beetje rusten en heel op het gemak een douche te nemen ging het over, voordat ik de kids terug van school diende te halen. Ik heb ook speciaal aandacht aan mezelf, beetje mooie kleren, wat make-up, je weet wel. Gewoon. Hoe **t je je ook voelt, dat helpt toch soms een beetje om niet het gevoel te hebben er verslonst bij te staan. Best wel trots op mezelf dat ik mijn heftige emoties van vandaag zonder drank onder controle kreeg. Vandaag was mijn man (zoals wel vaker het geval is), amper thuis, even binnen en buiten. De tablet van mijn zoon laadt niet meer op, en hij speelt nu op de iPad van zijn vader. Waren we foto's aan het bekijken. Zie ik daar plots een mapje met mijn naam en 'alcohol' staan. Mijn hart begint te bonzen tot in mjin keel. Allemaal foto's en printscreens. Foto van een doos wijn die ik had verstopt, een glas in de kast, van voorgeschreven medicatie. Midden maart had ik mij op spoed aangemeld na een overdosis wijn in combinatie met slaappillen. Ik wilde écht niet meer. De aanleiding was een escalerende ruzie. Bij mij is er toen echt iets gekraakt, waarop ik mij dus aanmeldde. Nadien, bij terugkeer uit het ziekenhuis, is de drank pas echt een vorm van zelfmedicatie geworden. Ben ik het ook stiekem beginnen doen. Zijn er nog vele ruzies geweest en momenten dat ik het niet meer zag zitten, drank had gekocht in de winkel en gewoon even mij ergens parkeerde, niet meer weten waaraan en waaraf. Blijkt dat er nu allemaal printscreens gemaakt zijn van mijn locatie op die momenten. Van mijn wegvluchten, mijn zwarte gedachten... hij is een gans dossier beginnen aanleggen tegen mij, daar komt het op neer. Heb gans die map gewist, dus daar komt zeker nog bonje van. Ik probeer op het goede pad te blijven, maar ik laat wel steken vallen. Ik ben er de laatste tijd sterk bewust mee bezig. En ik weet donders goed dat ik het zelf moet doen en niemand anders de schuld moet geven of excuses moet verzinnen, maar hebben jullie ervaring met partners die er op die manier mee omgaan? Het is totaal niet helpend, integendeel! En de onderhuidse woede, die bal die ik maar probeer onder water te houden met al die tijd, steeds met alcohol gedaan, maar die bal schiet nu terug keihard de hoogte in en weet NIET meer wat gedaan. Ik heb nu zooooveel trek, maar ik gun het mijn partner niet! Ik ben zo boos... maar misschien is dat niet terecht? Ik zie het niet meer helder. Sterk nodig aan een spiegel. Ik laat dit niet te lang staan, wegens schrik voor herkenning...

@Fem82hoe ben je daar mee omgegaa? Is je man er ooit achter gekomen? en hoe heeft hij gereageerd?

@Hengeloer misschien is die knop nu écht wel stilletjesaan om! Welkom en véél succes!

Dag Floortje, wat goed dat je dit forum hebt gevonden en er volledig wil voor gaan ! De eerste stap is gezet! Schrijf gerust van je af in je eigen dagboekdraadje en altijd welkom in de dagpact, zoals hier al gezegd. Daar zijn veel maatjes te vinden! Ikzelf ben ook nog niet lang geleden opgestart… toi toi toi!!

DAGPACT Fonny Yvonne Dune Beatrix Remi Lily03 Goeiemiddag iedereen, ik dien me nog aan voor vandaag :-)

Goed de nacht doorgekomen, dag 2. Kom op! Gisterenavond kort lontje naar de kinderen toe (al waren ze het ook echt wel even aan het uithangen), en ik had nog veel werk op de plank (want ja, met de kater overdag niet zo productief geweest op het werk, schuldgevoel, werk inhalen), hond diende nog uitgelaten te worden. Mijn hoofd heeft dan precies geen overzicht meer en dat worden dat precies allemaal bergen. Het is één van mijn triggers. Teveel taken tegelijkertijd, hmm. Maar het is me gelukt! Dit klinkt voor mezelf belachelijk als ik het zo schrijf, en dan denk ik ook: wat ben je toch hard rock bottom gegaan. Dat je moet trots zijn om een avond/nacht niet aan het drinken te gaan. Want dat was wel mijn modus operandi de laatste maanden/jaren. Thuiskomen, wijntje bij het koken, om de drukte van koken, kinderen, huiswerk, etc aan te kunnen. Hehe, even ontspannen na een lastige dag. Waar het vroeger bij 1 of 2 wijntjes bleef, werden dat de laatste maanden gemiddeld een halve fles tot 2/3 van een fles. En dan was ik nog flink geweest. Uitschieters met 's ochtends een kater wegdrinken, zucht... ik ben er niet trots op. Beginnen andere dingen te drinken zoals vodka, gin,... alleen maar omdat ik geen wijn meer in huis haalde zodat ik niet kon drinken. Maar dan domweg toch die craving te groot was en dronk wat er maar ook in huis was. Mijn partner heeft een gincollectie staan wat in mijn geval op dit moment toch ook een grote uitdaging is.