Madeleine

AR, het is voor mij eigenlijk ook puur zelfbescherming. Als het niet in huis is, dan neem ik het niet. Als het in de vriezer ligt, dan neem ik de één naar de ander. Raket ijsjes. Ik maak gewoon overal een verslaving van.

Zeker is het light. Dat Raket ijsje niet. Maar 40 kcal kan mijn lichaam ook niet schaden.

Zo, ik heb iets in de supermarkt gescoord wat ik lang niet had gehad. Een Raket ijsje! Wat zijn die toch lekker! Ik wilde hem al een hele tijd, maar ik wilde geen doos kopen en nu lagen ze per stuk in de vriezer. Goed excuus om er eentje mee te nemen. Ja, heb wel even een fles cola gehaald. :$

Kunsie, ik ben ietwat onrustig. In mijn hoofd is er één stem in aanwezig die continu tegen me zegt dat ik niet naar de winkel wil voor sigaretten. Dat is al heel wat, eigenlijk. Mijn hoofd is wel compromissen aan het sluiten. Als ik dan echt geen sigaretten haal, misschien dan wel Cola Light? Of; Je kunt niet alles tegelijk. Dus haal maar gewoon cola light. Verslavingen, rotspul.

Ik vond roken voorheen echt lekker, maar het wordt steeds dwangmatiger. Plus dat ik het vind stinken. Als iemand anders gerookt heeft en binnenkomt en dan tegen mij praat vind ik al smerig, laat staan hoe ik dan zelf ruik. En het geld, daar is het ook zeker ook om te doen. Maar niet het belangrijkste. Volgens mij is stoppen om het geld ook het moeilijkste wat je moet doen dan. Maar ik zie er wel tegenop. Als ik me voorheen verveelde, of ergens mee zat of gewoon zat, dan stak ik een sigaret op. Dat is nu afgelopen. En dat is wel eng. Al vind ik het nog moeilijker dat mijn cola op is. Want telkens als ik nu naar de koelkast loop voor een slok cola, tref ik een fles water aan. Ach, ik moet maar zo denken dat alles went. En het stoppen dus ooit ook.

Goedemorgen Igor! Yvonne, ik ben blij dat de scherpe randjes er wel afgaan. Ik vind het nu gewoon de tijd om te stoppen, maar ik ben wel bang voor mijn verslaafde karakter. Het zal geen toptijd worden de komende weken. Maar als ik nu niet eens voet bij stuk houdt, dan kom ik er nooit vanaf. Dus nu is de tijd. Alvast excuses als ik ietwat ga sneren.

Goedemorgen Yvonne! En sorry! Ik ben geen ochtendmens, dus kom moeilijk op gang. Ik had ook al even op verversen gedrukt om te kijken of iemand me niet toevallig was voor geweest, want deed er wel erg lang over.

Goedemorgen! De koffie staat te pruttelen, de thee staat te trekken, de boterhammen zijn gesmeerd en het fruit is weer vers! Tast toe! Zojuist besloten dat ik vandaag maar eens stop met mijn overige verslavingen. Met alcohol stoppen is nog lang niet zo eng als wat ik vandaag ga doen. Het zweet breekt me letterlijk uit bij de gedachten eraan. Ik stop met het drinken van Cola Light en ik stop met roken. De waterflessen zijn gevuld en de kauwgum ligt binnen handbereik. Ik moet toch ook zonder verslavingen kunnen leven? We shall see. Ik was in slaap gevallen op de bank en werd ongeveer een uur geleden wakker. Ik denk dat ik zo nog even op bed kruip. Ik ben nog moe! Fijne dag iedereen!

Hoi, Ik moet van mezelf verplicht stoppen. Hart en hoofd zijn het alleen niet met elkaar eens. Na de laatste sigaretten van het pakje is het afgelopen. En als ik Akelei dan lees, dan word ik een beetje bang. Want dat is mijn schrikbeeld van het stoppen. Maar het moet. Daarnaast stop ik ook met mijn verslaving aan cola light. Dat is inmiddels op en wordt niet opnieuw gehaald. Ik stap compleet uit mijn comfortzone. Dit gaat moeilijk worden, maar nogmaals, het moet. Ik wil gezonder leven en alcohol, sigaretten en zelfs cola helpt daar niet bij. Blijft alleen doodeng...

Goedenavond! Goh, wat had ik vanavond opeens zin in een koud biertje. Zulk lekker weer buiten en dan ook nog in de garage over het drankgebruik van anderen praten. Maar goed, kan niet. Pap ging bij thuiskomst aan de sinas en ik kreeg natuurlijk een blikje Cola Light. Ik moest vanavond met mijn pap naar de garage met mijn auto. Mijn auto is dood. Of eigenlijk, er is een leiding van de stuurbekrachtiging doorgeroest. Hij wilde even een snelle oplossing zoeken voor het probleem, maar alles mislukte. Dus de auto staat nu nog op de brug. Moet een nieuwe leiding met sensor op. Kosten kan ik niet dragen, want ik had er pas over anderhalve maand opgerekend, was er dit maal vroeg bij met keuren etc., dus pap schiet het voor. Vind ik echt minder. Maar kan niet anders. Volgende maand kan ik hem betalen.

Nou, eigenlijk bedacht ik me net dat ik vanavond wel zin had in een glaasje. Maar goed, daar hoef ik niet lang over na te denken. Refusal is ingenomen. Maar ik heb nu een bakkie koffie. En vanavond moet ik ook nog weg, want auto wordt bekeken door een bijklusmonteur. Kom ik ook net achter. Krijg je als je hoofd je agenda is. Het zou hier vandaag trouwens 20 graden worden. Gisteren voor het eerst de balkondeur open gehad. Toch wel lekker hoor.

Goedemorgen! Daar ben ik weer! Heb niet zo lekker geslapen vannacht. Ik werd om de zoveel tijd wakker. Maar goed, dan moet ik mijn ogen overdag ook maar open houden. Vandaag maar eens even kijken wat ik ga doen... Nu heb ik eindelijk mijn ritme een beetje op orde, begint er iets in mij te knagen dat ik wel zin heb in bier.... Fijne dag iedereen!

Stientje, het was leuk om te lezen hoor. Boven het veld waar je iets tikt staat selecteer emoticon. Ik ga zo echt naar bed. Ik ben moehoe. Ik dacht vandaag, weer eens initiatief nemen bij die leuke jongen. Zo gedacht, zo gedaan. Krijg een bericht terug, ik weer antwoorden. Radiostilte! Zo kom ik toch nooit aan de man? Droog! Welterusten!

Nou het gaat om datgene dat kinderen veroorzaakt (of kan veroorzaken), dat zij nog nooit hebben gedaan. Ik heb ook heel veel dinge nog niet gedaan. Maar komt misschien ooit nog wel. Op mijn verlanglijst staan sowieso nog een vakantie naar Israel en Amerika.

HET woord dat ik hier niet mag zeggen en niet zal zeggen om een ban te voorkomen. Gelukkig is het dan ook de titel van het programma.

Ik wil naar bed, boehoe. Maar de wasmachine draait nog en 'Ik heb HET nog nooit gedaan' is ook best vermakend.

Misschien ben ik ook wel gewoon op zoek naar een doel. En al zoekende komen de kinderen dan naar boven. Als ik ze wil, dan is daar NU de tijd voor. Maar ik zie mezelf niet moederen. Ik zal best een goede moeder zijn, maar ik heb ook gitzwart randje. Het gitzwarte randje dat ervoor zorgt dat ik een kind nooit honderd procent gelukkig kan maken of nog ongelukkiger maak dan ik zelf in het leven ben geweest. Nu ik alleen ben, ben ik alleen maar goed voor anderen. Maar er is ook een tijd geweest, waarin ik samenwoonde met mijn vriend of ouders en broertje dat ik verschrikkelijke dingen heb gedaan. Tja, dan ben ik geen moeder voor kinderen en moet ik hun daarvoor behoeden. Ook al weet ik niet of dat een tijd was in mijn leven of dat ik dat daadwerkelijk ben. Misschien moet ik maar eens een hobby gaan zoeken, iets waarin ik mijn tijd kwijt kan. De tijd zal het leren, ook al vind ik dat ik tijd genoeg heb gehad en dat het antwoord er NU moet komen.

Wederom bedankt Bolletje. AR, ja dat kun je toch gewoon maken. Tenzij er in jouw contract staat dat je ten alle tijden oproepbaar moet zijn. Anders kun je gewoon aangeven een afspraak te hebben op 3 juni en daarna wel naar Frankrijk kunt reizen.

Dank je voor jouw verhaal, Bolletje! Ik probeer nu ook zoveel mogelijk erop uit te gaan. Met thuis zitten bereik ik niets. En wat je zegt over kinderen? Mijn psych vroeg mij of ik kinderen wilde en toen ik aangaf dat ik dacht van niet, zei ze:"Nee, dat past ook niet bij jou". En dan ben ik alweer zover om het tegendeel te bewijzen. Maar ik heb ook zeker in mijn hoofd dat kinderen weleens niet hun plaats zijn bij mij. Want inderdaad, je moet stabiel zijn, wil je kinderen iets te bieden hebben. Mijn moeder is best een goede moeder geweest, maar ze was alles behalve stabiel. En ik weet ook welke impact dat op mij heeft gehad. En wil ik dat mijn kinderen ook meegeven? Mijn moeder is dan ook niet in een stabiele omgeving opgegroeid, want oma was alcoholist, zat vol angsten en depressie. Dat heeft mijn moeder ook gemaakt wie ze is. Toch, als ik dan denk aan later, dan denk ik:"Wat is dan verder nog het doel? Als ik geen kinderen krijg/heb?" En ik kom ook nog maar net kijken, dat gevoel heb ik continu. Ik ben nog jong, moet nog zoveel ontdekken en als ik naar leeftijdsgenoten kijk, dan zijn zij er al door. Ze zijn stabiel, hebben kinderen, zijn getrouwd. Daar ben ik nog helemaal niet klaar voor. Tot twee jaar geleden vroeg ik mijn ouders nog bij alles wat ik deed of ik het goed deed. Dat heb ik nu niet meer, dat vragen, maar de vragen komen wel continu in mij op. Wat zou pap denken, wat zou mam doen? Maar toen pap en mam mijn leeftijd hadden, waren ik en mijn broer er al. Dus dat was sowieso al anders. Ik kom er wel, maar liever vandaag dan morgen haha.

Om nog even toe te voegen; Ik heb altijd gezegd geen kinderen te willen. Ik ben nu op het punt van mijn leven dat ik keuzes moet maken. Wil ik wel of geen kinderen? Toen ik begin twintig was heb ik die druk ook gevoeld, want mijn moeder was net tien dagen 20 toen ze mij kreeg. Ik had het gevoel dat het van de familie werd verwacht dat ik ze op die leeftijd kleinkinderen zou schenken. Die druk is er nu af. Maar nu voel ik de druk van de omgeving. Want hier dit punt moet ik keuzes maken waar ik nog steeds niet klaar voor ben, maar wat wel van mij wordt verwacht. Wil ik geen kinderen, dan is het nu het punt om dat te bepalen. Wil ik wel kinderen, dan moet ik als de wiedeweerga aan de man en aan de kinderen. Klinkt dom, maar zo voel ik het heus. Ik zou zo graag nog vijf jaar willen om nog verder te twijfelen.... Maar ach, het komt wel weer goed. Ga ik vanuit.

Dennis, depressief ben ik inderdaad niet. In de afgelopen acht jaar heb ik continu pillen geslikt tegen depressie, maar op de één of andere manier moest ik continu stoppen omdat ik er teveel bijwerkingen van kreeg. Ik heb de huis weleens letterlijk gezegd dat ik dacht dat ik dat stofje niet mis en dat doordat ik teveel stofjes binnenkreeg, dat ik daar gek werd in mijn hoofd. Dus vandaar ook dat hij het met mij aandurft om me zonder medicatie of verdere hulp naar huis te sturen. Gelukkig kent hij mij een beetje. En vroeger kreeg ik altijd, vlak voor de winter, een kuurtje van 14 weken en dan was ik er een jaar weer goed voor. Vergeet alleen continu wat hij mij dan gaf. Bolletje, dat herken ik wel van de afgelopen periode. Vriendin was hier bijna dagelijks en door haar en medicijngebruik was ik opeens compleet de controle kwijt. Ik wist niet eens meer hoe ik een vaatdoekje moest pakken. Ik stond te afwassen en wist letterlijk niet wat ik nu als eerste uit de spoelbak moest pakken. Alles werd steeds smeriger in het huis en vriendin bleef maar vragen wat er aan de hand was. Ik had ook een goede dag, dan kon ik zogenaamd alles doen, was ik gemaakt opgewekt en klapte ik de volgende dag compleet in en was alles nog erger dan het voorheen kon zijn. Ik heb op het punt gestaan om alles dat mijn spiegelbeeld zou weergeven af te plakken. Nou, dat ben ik niet. Mag dan wat angstig aangelegd zijn, maar dat was ik in ieder geval niet. Heb ik de huisarts ook verteld en hij vond dat idd niet op mij slaan. Ik kan niets doen aan wat er gebeurd in de toekomst. Ik weet niet hoe ik ouder word, of ik met iemand ouder word, of dat ik alleen ben. Ik weet ook niet wanneer mijn ouders komen te overlijden. Dat zijn van die angsten die iedereen wel heeft, bij mij werken ze momenteel te ver door. Ik denk gewoon dat ik rust en bezinning in mezelf moet vinden en alles wat ik eng vind gewoon moet doen. In de spiegel kijken, de zon ingaan, leven.

Bolletje, ik heb gewoon het gevoel nog niet klaar te zijn voor mijn leeftijd. Maar dit is mij ook niet vreemd, ik ben nooit mijn leeftijd geweest. Toen ik 18 was konden ze me niet naar de volwassen eetstoorniskliniek sturen, omdat ik daar nog teveel kind voor was. Ik ben dan ook opgenomen in een kliniek tot 18 jaar, terwijl ik dus al 18 was. En ik kon perfect meekomen met de meiden van 14, 15, 16 jaar. Ze waren bang dat ik zou verzuipen tussen de volwassenen. Nu ben ik 30 jaar, maar in mijn ontwikkeling nog geen 30 jaar. Althans, als ik leeftijdgenoten zie dan zijn zij heel anders in dingen dat ik ben. Voorheen werd ik jonger geschat, waardoor ik me niet mijn leeftijd hoefde te voelen. Dat jonger schatten zit er niet altijd meer in, waardoor ik het idee heb heel snel te moeten opgroeien. Ik loop niet weg voor verantwoordelijkheden, want al zou ik bijvoorbeeld wel vijf jaar jonger zijn, dan nog heb ik dezelfde verantwoordelijkheden. Maar iets zegt mij dat ik nog geen 30 jaar ben, ook al liegt mijn geboortedatum daar niet over.

Dus omdat ik de verkeerde maand heb gekozen, zijn we allemaal zuipkoppen? Ben ik een zuipkop? Spoel je mond, Krekel. Bolletje, ja heb er jaren voor in therapie gezeten. In mijn geest weet ik alles wel, maar ik kan het moeilijk ombuigen.

Dank je wel, Hots. Dat is erg lief!

Hot, nee een man zal mijn probleem niet oplossen. Ik denk alleen dat een man wel, hoe zeg je dat, de scherpe randjes eraf kan halen. En inderdaad, het op zijn beloop laten. Kan er toch weinig tegen doen. Dat is nu het enige aspect in het leven waar ik geen controle op kan uitoefenen. Het leven of de dood.