Goedemorgen,
Na wat mee lezen op het forum besloten om mij te registreren en even voor te stellen.
Ik vrouw, 40, moeder van een dochter van 18 en een lieve man aan mijn zijde, zit nu op dag 8 van het stoppen met drinken.
Tot nu toe weinig "slechte" dagen maar wel veel "slechte" momenten die op de een of andere manier wel goed te doorstaan zijn. Ik heb besloten om te stoppen toen ik vorige week last had van een virusje waardoor ik voor het eerst in jaren eens geen drankje pakte na het werk. De bedoeling was niet om te stoppen maar ik was benieuwd of ik ook zonder kon en wat het met mijn lichaam zou doen.
Nou.... ik ben mij rot geschrokken. Drie dagen pijn in het hele lichaam inclusief (dit was na het ziek zijn ) verhoging en een maag die op alles protesteerde. De laatste paar jaar vroeg ik mij weleens af ook ik een drankprobleem zou hebben ontwikkeld, nu heb ik mijn antwoord!
Fysiek gaat het heel goed, veel klachten zijn over. Mentaal vind ik het zwaar. Mijn concentratie is erg slecht, ik laat alles uit mijn handen vallen en heb erg last van onrust en paniek. Dat laatste is mij niet onbekend, gediagnosticeerd op mijn 16e met een angststoornis, en op de een of andere manier voel ik mij mentaal sterk en kan ik het handelen.
Ik heb mijn werkgever ingelicht en die bood mij aan om halve dagen te werken de eerste week maar werken is op dit moment ook een afleiding. De energie en onrust die ik voel probeer ik te benutten door 'savonds uitgebreider te koken en niet voor de tv te gaan hangen maar wat actiever te zijn. Tevens mediteer ik ieder ochtend, doe af en toe eens wat yoga en gebruik wat homeopathisch waar ik veel baat bij heb.
Ik ben het type van geen rem hebben, 1 drankje is nooit genoeg. Doordeweeks kan dit resulteren tot 3 drankjes maar in het weekend of bij gelegenheden flink wat meer. Na zeker 15 jaar in dit patroon ben ik er helemaal klaar mee. In die 15 jaar grapte ik altijd dat ik alcohol zo goed kan verdragen omdat mijn ouders elkaar hebben leren kennen op de AA (waargebeurd verhaal) maar nu ik terug kijk vind ik het eigenlijk meer zorgelijk dan grappig.
Mijn man is superlief, heeft doordeweeks ook niet gedronken en vraagt meerdere malen per dag hoe het met mij gaat. In het weekend heeft hij wel zijn glaasje whisky genuttigd en ik heb gekozen voor een 0.0. Ik had verwacht dat dit ontzettend saai zou zijn maar het voelde goed. De koelkast en drankkast zijn altijd rijkelijk gevuld in huis met diverse soorten drank daar mijn vrienden en familie allemaal wel van een drankje houden en toch interesseert mij dit niet.
Ik heb zoveel mogelijk mensen om mij heen ingelicht maar het is fijn om zo af en toe eens je hart te kunnen luchten bij mensen die weten wat je voelt en waar je doorheen gaat. Tevens is mijn aanpak dag voor dag. Ik zie wel waar het mij breng, ik heb nog geen lange termijn doelen. Ik sta gewoon op en zeg tegen mijzelf: vandaag drink ik niet.
Mijn eerste vraag voor jullie is: zijn jullie bij de huisarts geweest om na jullie beslissing bloed te laten prikken om te kijken hoe het er voor stond met jullie vitamine B1 en andere belangrijke zaken?
Lieve groet,
Salmon.