knakker

Tja, ik lag wat te tobben in de nacht @Rosee. Daarna wel weer verder geslapen hoor. Stevige aanvaring gehad met mijn oudste zoon gisteravond. De moderne puberproblemen omtrent gamegedrag. Ik zie daarin exact dezelfde patronen als in mijn eigen verslavingsgedrag. Dat baart zorgen. En de eeuwige zoektocht naar de juiste balans tussen begrenzen en loslaten. Lastig als je nog niet weet of jouw 'uitglijder' gewoon een heerlijke avond was of iets om spijt van te hebben. "Je moet het eerst met jezelf eens worden", zegt @bumperjimaltijd zo treffend. Pas daarna kun je gericht voorwaarts denk ik. Grappig als je kind de meisjes ontdekt. Ik kan mij daar nog weinig bij voorstellen. Mijn zoon ook niet trouwens. Maar dat zegt niks. Hij lijkt sprekend op mij. En ik heb zo ongeveer tot op mijn trouwdag mijn interesse in vrouwen tegen de buitenwereld hardnekkig ontkent. Hop maar. Nu fietsen. Frustraties eruit en lekker door de velden waaien.

Oude helden sterven. Nu is Johan Neeskens ook al dood. Van de basis van 1974 is de helft niet meer in leven. De Dood vreet zich onverzadigbaar steeds verder in jouw richting. Intussen houden we de moed er gewoon in. Een dag vrij vandaag. Een dag met kansen, mogelijkheden en dat soort dingen. Warm en droog. We gaan de gravelbike er weer eens bij pakken. Het Kanon. Een nieuwe hobby.

Mogge. Oh, het is nog niet eens mogge. Maar ik lig wakker. Als ik nou zorgen had was er een reden. Maar het is die stomme dwangmatige gewoonte om meteen op je telefoon te gaan koekeloeren als je even wakker bent. Als de boel is geactiveerd is er geen wiegen meer aan. Vanaf morgen mag de mobiel niet meer op het nachtkastje. Vanuit het holst dan maar: DAGPACT Oskar

Leuk om te lezen dat jij ook bent gegrepen door het Waddenvirus Rosie. Het maakt mij wel nieuwsgierig welk eiland jouw favoriet is. Het mijne Schiermonnikoog. Die rust die je daar vind als je over het onmetelijke strand langs de onmetelijke zee loopt… Heimwee. Van daaruit aan drank gaan denken zou eigenlijk ook heel raar en onnatuurlijk zijn.

Mijn zoon spaart de dierenplaatjes van de Albert Heijn en vermaakt zich met de geluidjes die je daaruit te voorschijn kunt toveren. Vroeg in de ochtend reeds komen de meest wonderlijke dierengeluiden uit zijn kamer. Hij is nu vooral gefascineerd door het prairiehondje. Ik nu ook.

Verhuizing als een spannend avontuur, en stap op weg naar vrijheid: dat klinkt prettig @Etty. Als ik op vakantie ben en we een paar weken in zo'n piepklein huisje vertoeven geniet ik altijd enorm van hoe overzichtelijk het leven dan is. Het is jammer dat we het onszelf zo moeilijk maken door alles torenhoog vol te stapelen met meuk, die nooit meer weggegooid mag worden omdat het 'misschien nog eens van pas komt'. Ik zal thuis ook eens zo'n Zweedse Dood voorstellen, dat lijkt mij een verademing.

‘Moeder,’ zei hij. ‘Ja, muis,’ antwoordde ze. ‘Moeder,’ zei hij, ‘het geeft niet, maar het is geen wijn.’ ‘Geen wijn?’ vroeg ze, zich omdraaiend. ‘Die man zegt: ‘Appel-bessen, vruchtenwijn. Wijn, zegt die man.’ ’Ja,’ dacht Frits, ‘die man zegt: Appel-bessen, wijn. Het is trouwens Bessen-appel. O, zie ons. Grijp in.’

Mogge. Ik heb gisteren de slaapkamer van mijn zoon geschilderd. Ik verbaas mij er wederom over wat een bevredigend werk dat is. Na afloop ben ik apetrots op het resultaat en ga ik steeds weer kijken hoe mooi het is geworden. Lange tijd heb ik gedacht dat ik vanwege mijn opleiding een complexe baan nodig had om gelukkig te kunnen worden. Maar pas sinds ik op tamelijk ongeschoold niveau in de zorg werk ben ik dat daadwerkelijk. Ik steek verassend eenvoudiger in elkaar. Gisteravond een etentje met vrienden waarbij de flessen wijn over tafel gingen. En ik zat daar tussen, dapper lurkend aan mijn glaasje appelvlierbessensap.

Wat gaaf dat je bij Nick Cave bent geweest @Lika! Ik wist niet eens dat hij in Nederland was. Uit de recensie die ik zojuist lees rijst het beeld van een huiveringwekkend intiem concert. Twee zoons verloren, dat wist ik evenmin. God, wat een ellende. Als ik dat nummer ‘I need you’ beluister knijpt me het de strot dicht. Maar wat ik vooral bewonder is dat hij dwars door alles heen muziek is blijven maken, letterlijk en figuurlijk. En dat hij ook - zij het op bitterzoete wijze - weer hoopvol kan klinken.

Ik heb er al heel wat geprobeerd, maar heb nog nooit een alcoholvrije rode wijn gevonden die te pruimen was. Witte wijn gaat nog wel, zeker al je mousserend koopt, hoewel je daar ook weinig subtiels moet verwachten. Dan drink ik inderdaad liever gewoon fruitdruifje. Bij AH verkopen ze ook nog wel druivensap van wijndruiven, merlot bijvoorbeeld, dat is ook best aardig. Dat je ervan geniet dat een glas er mooi uitziet snap ik wel. De neiging van 'gewoon meedoen met de rest' vind ik linke soep. Dan ben je zo weer aan de ratten overgeleverd. Want de rest zet het toch gewoon op een zuipen. Ik haal zelf ook altijd wel een groot genoegen om af te wijken van de rest, waardoor ik er ook niet veel hinder van heb om als enige met een glas karnemelk op een wijnproeverij te staan. Maar wel bijzonder hoe die brave fles alcoholvrij je bezighoudt @Dune. Als het nog zowel associaties van meedoen met de rest als schuldgevoelens oproept zou ik me ik denk ik toch maar verre van houden. Verder niet tobben en vrolijk voorwaarts blijven stappen.

Mogge. Druk geweest afgelopen week, maar nu weer eens een weekend vrij. Lekker. De slaapkamer van jongste zoon maar eens aanpakken. Hij is het behang met eekhoorns & roodborstjes ontgroeid en wil nu graag een voetbalkamer. Nou, dat vindt papa ook wel leuk 🙂 Oudste zoon volop de puberteit binnen gedenderd. Veel conflicten, botsingen en pogingen tot doodslag in huis. En toch vind ik deze leeftijd onweerstaanbaar. Vooral die aandoenlijke combinatie van grote smoel met een enorme onzekerheid over zichzelf. Ik denk nu zelfs mee over zijn nieuwe kapsel 🙃 De fles is intussen weer aardig naar de achtergrond verdwenen. Ik verwacht ook geen oprispingen meer, maar blijf op mijn hoede. Daarom: DAGPACT Claudius Oskar Goed weekend allemaal!

Lange tijd heb ik gedacht dat ik de alcohol gebruikte als balsem voor mijn getourmenteerde leven. Later ontdekte ik dat het juist de veroorzaker daarvan was. En nog steeds vergeet ik dat soms.

Mogge. De zomer duurt nog twee dagen heb ik net gelezen. Vanaf dat moment bestaat de dag meer uit duisternis dan licht. Een naar idee eigenlijk. Ik heb wel een verhoogde kans op oprukkende somberheid daardoor geloof ik. Maar als je echt al somber bent is niets zo slecht te verdragen als een zomerse dag met al haar lichtzinnige vrolijkheid. Waar ik verder somber van word is het nuttigen van grote hoeveelheden drank. Hierdoor heb ik jarenlang gedacht dat ik van nature een tobberig karakter heb. Toen ik de fles liet staan bleek ik - enigszins tot mijn schrik - best een levensblij persoon te zijn. Tot zover het weerbericht. Ik wens iedereen een mooie dag. DAGPACT Claudius Oskar

De alcohol kwam ooit in mijn leven als de beklinking van een gezellig samenzijn. Het roken daarentegen vooral om mijzelf een houding te geven in ongemakkelijke sociale situaties. Je staat er wat lullig bij en weet eigenlijk niks meer te zeggen, maar met die sigaret erbij lijkt het nog wat. Ik rook, dus ik ben. De alcohol heeft veel destructiever huisgehouden. Toch is de behoefte om te roken hardnekkiger. Ik ben dan wel niet meer de stuntelaar van weleer, maar sociaal ongemak is er nog regelmatig. Roken lijkt daar nog steeds een functie te hebben. Lijkt. Want als ik rook sluit ik mijzelf af. Ik merk het ook in rookvrije periodes. Dan begin ik ineens gezellig praatjes te maken bij de bakker enzo. Het laten staan van de drank kost minder moeite. Dat wil zeggen: als ik mij eenmaal heb weten te ontworstelen aan de macht van de dwangmatige gewoonte. Ik kan het leven doorgaans best goed vieren en genieten zonder nevels. Sterker nog: veel beter. Maar de verslavingen gaan hand in hand. Als een duistere tweeling. Beiden moeten weg. Een obsessie die mijzelf de laatste maanden soms parten speelde: als ik mijn laatste sigaret dacht te roken, nam ik daar ineens ook weer drank bij, terwijl ik daar reeds min of meer vanaf was. ‘Dan eindigt het mooi op dezelfde dag.’ Natuurlijk zie ik wel de waanzin daarin, maar zo ligt het soms verankerd in de kop.

@IJsvogel: kom je ook weer gezellig dagpacten vandaag?

Vroeg naar bed, vroeg wakker. Goedemorgen allen. Laat ik eerst mijn belofte beitelen. Er zouden eens lichtzinnige gedachten opkomen vandaag. Je weet het niet. DAGPACT Claudius Oskar

Weer die dromen. Mijn onderbewuste heeft het er maar druk mee. Een eindafrekening wellicht. In de droom: roken en drinken in extremis. Thema: sociale druk en manipulatie. In de hoofdrol een duistere figuur die mij tegen mijn zin het verkeerde pad op dwong. (Een rol die komisch genoeg vertolkt werd door vriendelijke bijfiguur uit mijn studententijd.) In het dagelijks leven intussen eet ik sinaasappels en rijd ik hele stukken op mijn gravelbike. Maar in mijn kop is het blijkbaar nog lang niet klaar.

Net als voorheen merk ik dat met de afwezigheid van middelen mijn levenslust aanzienlijk toeneemt. Ik heb veel meer energie en ga alsof dat vanzelfsprekend is sporten en huishouden. En ik geniet veel meer van kleine en grote alledaagse dingen. Maar vanuit het verleden weet ik dat ik soms ook een hekel krijg aan al die energie en domweg op de bank wil blijven niksen. Dan ontstaat de neiging de levenslust te torpederen met alcohol en nicotine. Daar moet ik alert op blijven. En de boel bijtijds kanaliseren en balanceren.

Vandaag geen rare dromen of reutelende krochten maar gewoon een opgewekte zin om weer een gezonde dag aan mijn leven toe te voegen. DAGPACT Oskar

Vannacht droomde ik dat ik weer rookte. Ik geloof eigenlijk dat die verslaving dieper bij mij zit dan de drank. Maar de één neemt altijd de ander mee in zijn kielzog. Bovendien wil ik domweg nergens meer aan verslaafd zijn. De gedachte kwam ook op dat ik ten diepste mijn leven niet de moeite waard vond, als oorzaak van mijn destructieve gedrag. Een overtollig mens. Bij bewustzijn ben ik het daar helemaal niet mee eens, en vind ik mij soms best geweldig. Maar er rommelt wellicht wel meer in de krochten van mijn ziel dat de balans verstoort. Succes in de kliniek Claudius. Eerst nu maar een stevige basis ;eggen van waaruit je weer duurzaam verder kan. Ik snap de verveling. Maar houd jij niet van lezen, of van schrijven? Je moet van de nood een deugd zien te maken. Ik doe weer mee: DAGPACT Claudius Oskar

Mogge. En hop, aan het werk maar weer. Maar eerst even dit: DAGPACT Claudius Oskar

Bij mij is het verraderlijke dat ik me altijd binnen 24 uur wel weer stabiel voel. Een duidelijke aanleiding was er bij mij niet. Althans niet voor mij herkenbaar. Ik hou het altijd maar op de kracht van de dwangmatige gewoonte van weleer. Maar misschien ben ik intussen al dermate van mijn ware gevoel losgezongen dat ik blind ben geworden voor het zien van de aanleiding. Was er bij jouw uitglijder een duidelijke aanleiding?

Dank voor ‘t vragen Rosie. Ondanks alle voornemens de afgelopen maanden toch weer een paar keer lopen klootzakken met alcohol en tabak. En terwijl je enerzijds vreest allang een repeterende breuk te zijn overheerst anderzijds toch ook weer de overtuiging dit keer voorgoed aan de dwangmatigheid te kunnen ontsnappen. Hort sik.

Mogge. De lucht ziet er veelbelovend uit. Pluk de dag! Anders blijft ze daar ook zo onnozel hangen. DAGPACT Claudius Oskar

Om zes uur, in de stilte van de ochtend, met de krant en een kop thee in de tuin. Lekker is dat, wakker zijn als de wereld om je heen nog slaapt. Alleen de vogels gaan al flink tekeer. Als ik mijn ogen dicht doe waan ik mij in het bos. Maar dat is niet zo, want ik woon in de stad. Dus ik hou mijn ogen dicht. Vanmiddag naar de Veluwe, way down memory lane, want daar woonde ik ooit. Ik heb wel weer zin in alles. Het scheelt daarbij wel los te zijn van fles en sigaret. Want anders denk ik maar aan één ding, nou ja twee, en gaat de rest van het leven onopgemerkt aan mij voorbij. Hallo ook trouwens. Hoop dat het hier goed gaat.