Bij de ruine is een bron.
Toen ik daar net langskwam was Pepina,
een weduwe, samen met haar inwonende
verpleegster water aan het tappen.
"dit water is pas gezond, het water in het
dorp ligt zo zwaar op de maag, we tappen dit al
sinds de 2de WO hier".
Ik mag haar moestuin gebruiken, ze kan het zelf
niet meer.Maar ze wilde wel graag de laatste
tomaatjes oogsten, terwijl de verpleegster
de flessen vulde.
Een mooi moment...
Werd er ook wel melancholisch van.