Jen

Ik vind mijn ding hier niet meer echt. Voor mij is niet drinken of gematigd dinken niet meer - ook niet minder - dan een voorwaarde voor omgaan met "het" leven. Bij dat laatste ondervind ik geen steun meer hier. Dat is geen verwijt, wellicht zijn gewoon mijn matekes op de een of andere manier verdwenen. Misschien kom ik nog, misschien niet, ik wens jullie alleszins allemaal het beste. Ieder met het zoeken van zijn eigen weg.

wijfie, bij mij nog maar een paar jaar. Ik vind het best moeilijk. Er kwam ook veel bij kijken. Toen mijn moeder ging, kwam ik niet elke dag naar het ziekenhuis. Ik had een rijverbod. Wegens alcohol. Ik had het ook minder ernstig opgevat. Operatie omwille van keeltumor, standaard, wat is het probleem. Mijn schoonzus heeft me bij het sterfbed weggeduwd. Dat nam ik eigenlijk niet. Ik ben er lang geweest voor mijn moeder, iedere dag zelfs, toen ze haar zoon verloor. De rest van de familie was toen nergens te bekennen. Vermoedelijk ben ik daar nu nog hels kwaad over. Wat doe je ermee he?

Misschien wel jopie. Zo geen zin in drama;

Vannacht ook nare droom. Ik kan hem niet helemaal navertellen, wegens te versnipperd. Elementen waren: mijn hond werd verrot geschopt terwijl ik in de auto zat, ik was bang en deed niks. Mijn ouders leefden nog, maar trokken zich niks van me aan. Hmpf. Nu zou ik moeten relativeren en lachen.

Zelf ben ik nogal labiel, op een kinderachtige manier. Ik mis een basis. Ik mis mijn ouders.

Hoi Loes, welkom op de dagdraad. Ik las ook je wie-is-wie en heb het gevoel dat je veel te hard bent voor jezelf. Het leven is niet alleen moeten.

Hoi Loes, ik denk dat je ook niet te hard voor jezelf moet zijn. Natuurlijk heb je genoeg te doen, maar dat sluit verveling niet uit. Misschien ook jezelf dingen gunnen die niet moeten maar die je wel opladen?

Ik heb er een waarschuwing voor gekregen, Nancy. Het bijbehorende bericht vind ik niet terug in mijn mail, dus de mening van de moderator ken ik nog niet helemaal. Sorry zeggen zou van mij uit echter hypocriet zijn. Ik was niet dronken toen ik het schreef, en ik meende het oprecht. Ik zou het ook geschreven heb als Agnieta wel kon reageren. Doorgaans reageer ik niet "niet lief", wegens niet helpend, zogenaamd. Dat betekent natuurlijk niet dat ik lief ben. Dat betekent alleen dat ik me aanpas. En of een forum als dit er altijd mee geholpen is dat niemand niet-lief is? Ik weet dat niet.

Tja. Wat de ban betreft, zoals gezegd, ik ben tegen, *

Emoticons hoeven voor mij niet Jowan, ik loop op forums wel soms over eieren. Mijn zware voorzichtigheid had dus eerder met gevoeligheden van anderen te maken, en ik dacht dat je het hier over Klaar had. On topic: ik vind eenzaamheid zielig. Dus dat vraag ik niet rap. Ik hoop dat je me niet alleen "had" van dienst kunnen zijn, maar misschien ook in de toekomst nog.

Hoi Walrus, ik zal je morgen doorzagen. A3, ik hoor je. Misschien inderdaad niet erg. Het lijkt me alleszins niet dat jij d'r last van hebt. Zelfmedelijden hebben is erger, dat staat vast. Maar ik zit nu in een periode van "hou aub van mij". Gaat ook weer over.

de leukste mannen krijgen hier gewoon een eeuwige ban wegens het bezigen van sarcastische humor. Nou ja, nu overdrijf ik. Jaap is ook leuk.

@jowan, het was van mij zowel een constatatie als een hulpkreet. De meer afwijzende weg begrijp ik ook, maar daar ben ik te oud voor. @jopie, ik weet het niet. Eerlijk gezegd ben ik vooral in de war en zoekend. @jaap, ja dat denk ik ook wel. Heb nu zin in een smartlap als "Alleen is maar alleen!" Of nog beter, een goeie ouwe André Hazes. Goh ja, zoekend he. Ook hulp zoekend, dat heb ik vandaag wel duidelijk gemaakt hier neem ik aan haha. Er gebeuren dingen in mijn leven die niet zo dramatisch zijn, en die ik dus ook moeilijk kan overbrengen - niet zoiets als mijn vader is overleden, zeg maar, subtielere dingen. Maar net zo goed vervelend. Zo heb ik gebroken met een vriend - goed zo Jen, maar het was wel bijna je enige vriend - en zo voel ik me in mijn eigen familie niet goed. Gisteren - ja Allerheiligen dus, in Belgie is dat een feestdag - was ik bij mijn broer thuis, met de rest van de zussen op één na. Ik miste vooral mijn ouders. En mijn oudste broer, ook weer. Ik voel me bij de rest gewoon niet goed. Bij mijn schoonfamilie vandaag voelde ik me beter. Wat pijnlijk is.

Ik vind niet echt aansluiting tegenwoordig. Niet op dit forum, maar ook daarbuiten moeilijk. Nu ben ik wel een einzelgänger, maar toch een van de vereenzamende soort. Eigenlijk vind ik het wel vervelend dat ik andere mensen nodig hebbe

Monster, ik voel op z'n minst afkeuring - niet echt het juiste woord, leedvermaak ook niet. Iets in die zin. Komt bij dat ik jou gelijk geef hoor. Alle mensen zijn uiteraard gelijkwaardig. Ik wil tolerant zijn maar ben erg intolerant tov mensen die ik niet tolerant vind.

Hm, of er hier nu wel of niet mensen zitten, de wijsheden die ik pleeg te verstrooien zijn parels voor de zwijnen, of olifantenstront voor de engelen. Net hetzelfde eigenlijk

Hm Monster, eigenlijk denk ik dat je nu oordelen over je man hebt, leedvermaak, wrok.

Goeienavond. Fijn om hier eens aan te loggen terwijl er nog mensen zijn Ik denk wel dat de mensen hier op het forum bovengemiddeld begripvol zijn. Dat wil ik niet direct koppelen aan alcoholisme. De meeste mensen die ik vrijwillig in mijn leven heb toegelaten, zijn dat ook, en daar zit geen enkele alcoholist tussen - vreemd genoeg. Levenservaring misschien. Van die mensen bedoel ik. Begrip is iets wat gevormd door wat je zelf meemaakt, of wat je in je nabije omgeving ziet. Denk ik. - oh ja, dat was als reactie op de aflevering van verslaafd. Ook nog een kleine reactie op het bannen van een forumlid. Op zich ben ik gewoon tegen bans, ik vind dat we hier volwassen mensen onder elkaar zijn. Toch kan ik me er niet meer druk in maken. Nog niet zo lang geleden werd ik er boos van. Waarom een ban och arme, en waar moet die nu terecht. Vandaag bedacht ik ineens hoe arrogant mijn gedachtegang in se was. Ik heb hier in de loop der jaren drie of vier - ben niet meer zeker - waarschuwingen gekregen. Ik vond die allemaal terecht. Ik zou niet gaan huilen als ik een ban kreeg, of het gevoel hebben dat me onrecht werd aangedaan. Waarom denk ik dat van anderen dat wel? Omdat zij minder aankunnen dan ik? Hm - nogal arrogant dus.

Mooi dat je het als vrijheid omschrijft Hut. Dat is de enige echte goede reden denk ik. Ik weet niet meer waar ik het heb opgepikt, nog ergens van in mijn jeugdjaren, maar een of andere slaaf zou ooit gezegd hebben "In mijn gedachten ben ik vrij". Dat heeft veel indruk op me gemaakt.

Het eind, hut?

Bijgelezen. Ik voelde me in de draad vandaag vooral betrokken bij Roberto. Leegte opvullen is als een ballon opblazen, je creëert nog meer leegte. Probleem is dat je ook niet kan zeggen "misschien ben je gebaat bij..." want dat is dus weer lucht in die ballon. Wat voor mij het dichtst bij een oplossing komt, is mezelf vergeten. Opgaan in iets anders. Geen afleiding, maar werkelijk opgaan in. Maar dat dwing je niet echt af.

Goed, morgen weer havermout met yoghurt en zo. En het voornemen om anderen niks te misdoen. Don't let the bad bugs bite you.

Eigenlijk moet ik niks hebben van frisse tandpasta-smaak. Je kan daarna een kwartier lang niks, maar dan ook niks, met smaak eten of drinken.

's morgens poetsen zet me ook voor hersenkrakers. Voor de koffie kan niet. Maar na de koffie eigenlijk ook niet.

ik zit weer achter