Het verandert nog iets: ik word er rustig van. 't Is niet anders.
Vandaag was heel emotioneel. Ik stond met mijn schoonouders op het punt dus om mijn eigen man naar spoed te doen. Ik heb gehuild. Uiteindelijk is hij terug mee naar huis, maar ik ben doodongerust. En zit hier met tranen in mijn ogen.
Het grote probleem met bijna dood ervaringen, is dat mensen die bijna dood zijn vooral levend zijn. Ze zijn immers niet dood, en kunnen dan ook niets zinnigs vertellen over de doodervaring.
Agnieta, ook aan jou mijn excuses.
Wat ik bedoelde, kwam ook niet echt over. De statisticus verdronk in de rivier die gemiddeld een halve meter diep is.
Je hebt gelijk hoor, Aicha.
Er gebeurt hier op het moment van alles dat ik niet kan delen, omwille van privacy, en dan word ik lastig en sla. Onterecht.
Nogamaals excuses.
Ik heb het zelf moeilijk met complimenten. En het staat ver van mij om te zeggen dat dat des alcoholisten is. 't Is gewoon lastig. Hoezo ik? Ik? Ach, nee, ik.