Ik schrijf nu even in meervoud om dat dit voor velen geldt.
Door het negatieve zelfbeeld van ons verwachten we altijd het ergste.
Dus als de grenzen zijn bereikt en je gaat eindelijk voor jezelf opkomen dan wordt er gelijk aan het ergste, in dit geval ontslag, gedacht en hoe dan verder. Zwart-wit denken, alles of niets. Het moet ophouden en wel nu.
Er is ook nog een middenweg ergens maar die is dan niet meer zichtbaar.
Gelukkig zijn er mensen om ons heen die ons zeer zeker waarderen en het anders zien waardoor de oplossing dichterbij is dan we denken.
goed gezegt travel.
zo dacht/ denk ik ook, is veel te extreem en kan
ook zeer gevaarlijk zijn.
proberen rust te vinden in handelen en hulp
vragen aan anderen, dit vond ik heel moeilijk,
maar had ik veel eerder moeten doen.
vragen vaak veel teveel van onszelf.
komt goed, ben op weg!
bedankt:present: