Jaap

Kwam zomaar in me op: Tip Marugg, Weekend Pelgrimage. Kort boekje, leest makkelijk weg, wel een beetje somber en met veel drank. Josje als je doorwil op het thema Congo kan je ook Jef Geeraerts, Gangreen I en of II lezen. Wil ik altijd nog, maar is er nog niet van gekomen.

Ik snap het ook niet, kan het me wel voorstellen. Heb je je voorgenomen vandaag niet drinken?

vreemd gaan kan heel spannend zijn

quote: Originally posted by: snoepje henkie ja was heel erg zellig kom donderdag jou kant op..gaan we eens flink soppen Nou, nou, zo kan ie wel weer

Sowhat, geen loser. Maar wel tijd om jezelf even te herpakken. Kom op joh.

bed heb ik nog niet opgemaakt

Is ook zielig, maar wel knap van jou kat.

IJs, dat vind ik zielig

Zetten jullie de cliënten buiten maar lekker in de zon om even af te laten koelen.

Zeker, een heel goed album. Dan moet je ook houden van Danny and Dusty Dan Stuart (Green On Red) en Steve Wynn (Dream Syndicate) Van de LP The Lost Weekend. Ook een klein meesterwerkje

Jij ook een mooie dag, Susana

Zo ik ben er klaar voor. Moest even douchen. Sha zo heel gezellig voel ik me niet. Komt nog wel. Ik maak technische tekeningen, met een computer enzo. Dus helaas geen fraaie kunstwerken.

Nee niets iets heel bijzonders, maar moet wat tekeningen af hebben. Maar ik weer eens zo'n hoofdpijn. Twee paracetamol genenomen.

Voor mij doen ben ik best vroeg op. Nog even wakker worden.

Dag mensen ik ga eens vroeg slapen.

En ondertussen aan ballen draaien

Gaat je lukken. Hou je taai.

Gekopieerd van de dagdraad van 8-03-2011. Ik plak het hier maar bij. Ik wil graag even iets vertellen. Er wordt hier af en toe geschreven of lastige kinderen en pubers. Ik was er zelf ook een. Mijn ouders dronken ook veel. Als kind heb je dat heel snel door. Veel sneller dan velen denken denk ik. Maar ik heb ook mijn ouders zien struikelen, raar praten en zo. Ruzies tussen hen viel mee. En soms had ik dingen verteld en kon ik ze de volgende dag weer vertellen. Ik reageerde daar op vele manieren op. Een van die reacties was dat ik mijn ouders niet meer serieus nam, als zij er in mijn ogen zo'n potje van maakten waarom zou ik me van hun nog iets moeten aantrekken. Er ontstonden daardoor veel conflicten. Maar dat is in een pubertijd heel gezond. Ik vertelde steeds minder wat ik meemaakte en mij bezig hield. Zij verweten mij dan weer dat ik nooit iets zei. Hoppa. Conflict. Ik ging ook drinken. Veertien jaar voor het eerst en al snel was het elk weekend raak. Ik ging het daardoor wel meer begrijpen waarom ze zich zo gedroegen soms. Maar ik dacht gelijk: zo wil ik nooit worden. (Toch gebeurd) Ik nam een zeer onverschillige houding aan en spijbelde veel. Kwam soms niet meer thuis, zonder dat te zeggen. Ik wilde ze dan even niet meer zien. Aan de andere kant nam ik voor mezelf meer verantwoordelijkheid. Ik zorgde wel voor mezelf. Ik zag mezelf al vroeg niet als kind meer. Iets te vroeg denk ik. (Ik wil hiermee geen advies oid dergelijke geven aan diegene die met kinderen en pubers worstelen. (Misschien een klein stukje inzicht.) Ik zie dat meer als aanleiding, waardoor ik er over na ging denken.)

Snoep, ik denk niet dat Henk zijn smartphone bij zich heeft, dus jou berichtje zal hij niet lezen. En als hij hem wel bij zich heeft weet hij niet hoe het werkt.

Ik heb het geprobeerd met die Henk, maar hij hield niet zo van forummers. Dus zijn we als vrienden uit elkaar gegaan.

En Snoep en Henk

Borretje, ik snap het een beetje. Ik had begrepen dat jij in een kliniek zit en je gaat er in mei uit toch? Het lijkt me heftig zo'n kliniek. Ik hoop voor je dat er veel baat bij hebt. Voor binnen de kliniek snap ik die werkwijze op zich wel, maar straks 'buiten' wordt zoiets wel lastig lijkt me. In allerlei dagelijkse contacten wordt er toch vaak van je verwacht dat je snel reageert. Maar daar zal ook wel aan gedacht zijn in de kliniek. Bedankt voor de uitleg, en zo snel.

Van Borretje moet je dan een uur wachten, als je een compliment krijgt. Weet iemand waarom?

Dank je, Henk, (bloos)

ontwikkeld of erfelijk, het probleem wordt er niet anders van.