Francesca

Ja, Anna, het is dat MOETEN! Kom ik spontaan tegen in opstand. Maar zoals gezegd: ik ken elke smoes in het boek, hoor. :$

Anna, ik ben altijd bereid om je een schop onder je kont te geven als je die behoefte voelt, hoor! Weet je, Joann, je kunt de behandeling ook een beetje rekken heb ik begrepen. Ik vulde alles altijd meteen in, maar dat hoeft niet als je je daar niet klaar voor voelt. En je kunt je hulpverlener ook altijd laten weten als het te snel gaat of als je je er niet goed bij voelt. Fran

Oeps, antwoorden gekruist. Tja, de angst voor het 'nooit meer', zo stelde ik mezelf voor bij 'Wie is wie?' Afscheid nemen van je 'maatje', ook al weet je allang dat het je maatje niet is. Misschien is het goed om jezelf voor te houden dat je altijd MAG, maar niet HOEFT te drinken. Da's een heel verschil. Is veel minder bedreigend. Maar ik durf nauwelijks goede raad geven, als stuurvrouw aan wal... Fran

Sorry, was ff weg... Goh, Joann, ik had net dezelfde reactie als jij! Bij mij was het meer van: O, sh*t, nu moet ik het ECHT WEL GAAN DOEN! Het wordt serieus. Nu MOET ik wel stoppen! Het was vooral dat wat me angstig maakte. Of is het nog iets anders? Fran

Ach welnee, Joann! Het zijn echt geen duivels bij Tactus, hoor! Je wordt niet veroordeeld en krijgt geen verwijten naar je kop geslingerd! Fran

Nu pas? Wij moesten dan alweer thuis zijn. Ik bedacht ineens: willen voldoen aan je eigen negatieve zelfbeeld is eigenlijk ook een smoes als een andere. Als we maar mogen zuipen niewaar...

Zelf vind ik neutraal een goede houding. Saai, hé!

Hoi Anna, 't Is nu ook niet zo dat ik me hele dag slecht over mezelf zit te voelen, hoor. Het is alleen een langzame evolutie (zeg maar revolutie!). Je moet jezelf eigenlijk helemaal opnieuw opbouwen. Dat ik toch doorga met die zangles is een heel goed teken vind ik zelf. Proberen om losser te worden, minder prestatiegericht. In mijn werk is er ook al iets veranderd. Ik heb geleerd om onderscheid te maken tussen wat echt belangrijk is, en wat toch maar detail is. Dus weer: er iets losser overheen gaan, zonder dat de kwaliteit minder wordt. Het is dat eeuwige stemmetje in je hoofd aanpassen. Van eeuwig negatief naar neutraal of positief. Moeilijk denkpatroon om los te laten na 40 jaar... Fran

Hoi Anna, Ik kan het gevoel van toen niet meer goed oproepen, van toen ik met de therapie stopte (1 stap voor het einde). 't Was zo'n algemeen gevoel van teleurstelling en opstand, weet ik nog. Ik vond dat ik niet beloond werd voor het niet drinken, omdat er verder niks veranderde. En toen ik eenmaal herbegon, gleed ik binnen de kortste keren (nu ja, na een week of 2) weer helemaal af naar het niveau van vroeger. En ik had geen zin om daar verantwoording over af te leggen. Was al boos genoeg op mezelf... Misschien wilde ik het ook niet genoeg. Is moeilijk te zeggen. Waarschijnlijk komt pas na een hele tijd dat gevoel van voldoening. Ik herinner me ook nog dat ik het na 10 dagen al geen prestatie meer vond. Begon alweer allerlei eisen te stellen aan mezelf. Wilde ineens heel actief en creatief worden en zo, maar dat lukte niet. Ik had mezelf wat meer rust moeten gunnen. Gewoon niet drinken, en verder niks van mezelf gaan eisen. Niet van mezelf gaan verwachten dat ik ineens een heel ander persoon zou worden. Nu weet ik dat dat een van mijn grootste valkuilen is. Te veel van mezelf verwachten, daar niet aan kunnen voldoen en dan maar meteen alles overboord gooien en maar helemaal de dieperik in gaan. Voldoe ik beter aan het beeld dat ik van mezelf heb... Ach ja, blabla. Fran

Hoi BamBam, Zelf werd ik helemaal tegendraads van de internettherapie. Ik vond het zo moeilijk om altijd maar trekmomenten en zo in te vullen en daar dan een uitleg aan te geven. Ik dacht altijd: Jamaar, ik wil gewoon drinken! Om welke reden dan ook. Blij, verdrietig, kwaad, gelukkig, regen, zonneschijn... Maar het zit nu eenmaal in me om me te gaan verzetten als ik me om een of andere reden betutteld voel. Ik ben ergens in de puberteit blijven hangen, vrees ik... Ik begrijp daarom ook Femmy's redenering wel. Maar veel mensen hebben er heel wat baat bij gehad. Zo, net lekker gekookt en gegeten. Was lang geleden! Nu voor de tv gaan hangen. Dat helpt bij mij altijd om het droog te houden. Fran

Ja, ik had ergens al gelezen dat je een Friese bent, maar 't is dat plaatje, hé!

Toedeloe. Ik moet ook 1000 dingen doen.

Bij ons was het ook op Sinterklaas, maar 1 dorp verder was het op Sint-Maarten. Waar is de tijd?!

He Anna, Dat zingen doen ze bij ons niet. De kinderen krijgen gewoon snoep en pakjes. Zingen doen ze hier op Driekoningen, maar dat begint te verdwijnen. Fran

In België is Sint-Maarten een soort alternatieve Sinterklaas. In sommige streken krijgen de kinderen hun pakjes op Sint-Maarten, elders op 6 december.

Hihi, BamBam, volgens mij komt de oplossing altijd als ie in de kroeg een jenever of zo zit te drinken...

Na ja, witte paarden worden hogelijk overschat, hoor!

Ik denk aan BamBam als een Surinaamse of zo...

Sneeuwwitje, Ik ben wel muzikaal, maar of ik kan zingen is een andere zaak. We wachten af. Tegen jezelf l*llen is niet slecht, als er maar zinnige praat uitkomt! One day, my prince will come... Hier moet je ook lieflijk fluitende vogeltjes bij denken... Sorry, word weer melig. Ik dacht aan Sneeuwwitje, de tekenfilm dan. Fran

Ja, BamBam, was ik nog vergeten: wij hebben inderdaad veel doorzettingsvermogen om te roken en bier door onze strot te gieten! Lees Allen Carr maar! (Goede boeken, helaas doe ik lekker voort. Bah!)

Lieve Rudy, Je hebt vandaag weer heel mooie dingen geschreven! Heel herkenbaar voor mij, ook. Wat me vooral zo trof, is toen je schreef over je pianospelen. Ik ben een paar weken geleden met zangles begonnen en ik raakte ineens helemaal in paniek en dus geblokkeerd. Wilde niet meer voortdoen, wilde niet meer zingen... Dat had met twee dingen te maken: 1. Ik kan niet NIET perfect zijn. Ik heb een zeer goed muzikaal gehoor, en hoorde dus elk foutje van mezelf. Ik weet rationeel ook wel dat zangles bedoeld is om te LEREN zingen, en dat je dus best fouten mag maken, maar zo ben ik niet opgevoed. 't Was nooit goed genoeg, dus kreeg je nooit de liefde waar je zo naar verlangde. Nu ja, kreeg ik ook niet toen ik 10/10 haalde... 2. Als je zingt, komen er emoties boven. Ik kreeg een krop in mijn keel. Oud verdriet, nieuw verdriet. Ik was als de dood dat ik zou gaan huilen, en dat wilde ik niet. Dus protesteerde ik. Wilde ik stoppen. Vooral niks voelen, of liever: vooral niks laten zien. Want wat als je (weer eens) uitgelachen zou worden? Gekwetst tot in het diepste van je ziel omdat je je emoties liet blijken. De 'juf' (23) begreep me heel goed. Na een hoop gepalaver stemde ik toe om ontspanningsoefeningen te doen met haar. Toen vertelde ik haar ook dat ik bang was om emotioneel te worden. En zij zei: 'En dan?' En ik: 'Jamaar, wat als ik niet meer kan stoppen met huilen?' En zij: 'Dan huil je toch gewoon?' Ze vertelde me ook dat je bij zangles gewoon met de billen bloot moet. Niet dat je niet kunt zingen als een automaat. Net zoals je ook piano kunt spelen als een automaat. Maar muziek, daar moet je je ziel in leggen, en dus moet je je kwetsbaar opstellen. Ik heb me er maar aan overgegeven. Volgende week 'moet' ik weer voor het eerst zingen. Maar door haar oefeningen, voel ik me wel al vrijer. En nu ik jou lees, weet ik dat er ook bij mij tranen zullen vloeien. Maar die komen dan maar, zeker? Ik ben echt blij dat je dat zo heel open en kwetsbaar verteld hebt hier op het forum! Nu weet ik ook weer dat er nog mensen zijn die daar moeite mee hebben. Ik ben het ook eens met de rest van je stellingen. Of alcoholisme een ziekte is? Net als Anna vind ik het een beetje de schuld buiten mezelf leggen. Ik heb al eerder droog gestaan, dus ik kan het wel. Ik beschouw het puur voor mezelf meer als een vorm van zwakte. Misschien is de ene mens wel gevoeliger voor verslavingen dan de andere. Dat zegt mijn huisarts ook. Maar kijk: mijn zussen drinken of roken niet. Mijn ouders dronken ook niet. Maar mijn moeder was neurotisch op andere gebieden. En mijn twee zussen zijn poetsziek. En poetsen kan net zo goed een middel zijn om te ontsnappen aan zielenpijn. Alleen wordt het anders bekeken. En workaholics zullen ook wel proberen te ontsnappen op een of andere manier... Ik wou alleen dat ik marathonlopen gekozen had als verslaving... Ik las bij Petra (verwijderd bericht): 'de moederborst!' staan. Volgens mijn therapeute komt het daar ongeveer op neer. En ik ben ervan overtuigd dat het waar is. Alleen is het een hele theorie en zou ik nog een hele pagina nodig hebben om ze uit te leggen. Doe ik maar niet. Fran

quote: Originally posted by: katrina Ha die Lianne, Zo, je bent weer terug. Ik ben je nog niet vergeten. Na je opmerkingen over mij na één dag hier op het forum. Je snapte niet waarom er op mij gereageerd werd Je zei teveel eer voor mij. Je verwachtte van mij een venijnige opmerking toch? Omdat je veel gelezen had. Je kreeg van mij geen steek onder water hoor en krijgt die nu ook niet. Toch wel fijn een goed geheugen. Komt af en toe goed van pas. (geintje) Et ceci n'est pas une pipe...

Haha, Koh, je draaide je hoofd alleen al bij het lezen van het woord 'lingerie'. Mannen... Welterusten iedereen. Fran

Ja, BamBam, ga je zelf ook nog eens vragen stellen! Geen stuk, wel een dikke knurft (als dat woord eigenlijk al bestaat). Niet schrijven ook. Mijn taak is nederiger. TURF!!! Ik bedoelde natuurlijk TURF! Hihi, met knurften houd ik me niet bezig.

Niks geintje, Ferry! Deadline maandag. Beetje veel getreuzeld in het begin. Dus moet ik nu EIGENLIJK FEITELIJK werken. Was ik afgekickt van het forum, heb ik er weer een verslaving bij... Trek je trouwens niks aan van je 'vrienden'! En succes met de vogels! Als je er wat te veel hebt: ik heb twee katten... Fran