Francesca

Ja, is waar hoor, Stien. Ik denk dat ze zomaar wat deden om het kind vooral niet te 'bederven' (zo noemen ze dat hier). Terwijl nu allang bewezen is dat baby's gerustgesteld moeten worden willen ze later niet altijd angstig zijn. Ik heb ook nog gehoord over honing en cognac en zelfs papaverpapjes (!!!) om een kind rustig te krijgen. (Papavers, daar wordt cocaïne of heroïne van gemaakt volgens mij. In Afghanistan telen ze die met hopen.) Onze buurvrouw (zou nu een eind in de 90 zijn mocht ze nog leven) vertelde dat ze haar zeiden dat ze haar melk moest verdunnen met water omdat dat beter zou zijn! Zij vertelde ook dat haar kinderen altijd lagen te krijsen, gewoon van de honger. Nu ja, mijn moeder heeft me natuurlijk niet gedwongen om alkie te worden... Dus wil ik de schuld ook niet op haar schuiven, maar die eeuwige onzekerheid heeft daar wel mee te maken. Fran PS: Zal wel heroïne zijn, want cocaïne wordt geloof ik van cocablaadjes gemaakt. Godzijdank weet ik niks over drugs...

Voel je je onzeker, houtje? Tja, betrouwbare cijfers komen we natuurlijk nooit te weten, maar volgens mij zijn het er heel veel. Om te beginnen is het voor jezelf al moeilijk om toe te geven dat je ouders misschien niet de ideale zorggevers waren -- eert uw vader en uw moeder -- en bovendien zitten veel dingen gewoon in het onderbewuste opgeslagen en kom je niet altijd te weten waar dat ingebakken ongenoegen vandaan komt. Of die drang naar verdoving. Of die drang naar zelfvernietiging. Ik kon mijn therapeute niet geloven toen ze zei dat veel dingen uit de babytijd komen. Tot ik bij mezelf dacht: het is bewezen dat baby's in de buik de stem van hun moeder herkennen. Dus als je dan geboren bent, en die stem is nergens te bespeuren (in mijn geval), maar je hoort wel allerlei verschillende vreemde stemmen, en heel soms ook die van je moeder en vader, dan kan ik me wel de paniek van dat baby'tje voorstellen. Bovendien moet je ook bedenken dat de meeste onderzoekers zelf ouder zijn. Ik heb zelf geen kinderen, maar ik kan me voorstellen dat je zulke dingen liefst niet onderzoekt of te weten komt als je zelf verantwoordelijk bent voor nieuwe levens... Lijkt me verpletterend, vooral omdat de meesten gewoon hun best doen om zo goed mogelijke ouders te zijn. Fran

Ja, is wel eng, maar je kunt het ook positief bekijken: wij zijn nu eigenlijk nog maar pubers.

Tja, Koh, aan heimwee is niet veel te doen vrees ik. Kun je waarlijk in sprookjesland zitten, maar heimwee is heimwee. Zelf nooit last van gehad, want ik voelde me het gelukkigst als ik weg was van huis, maar ik heb het nog wel gehoord van anderen, dat kinderen daar zo onder kunnen lijden. Niks aan te doen oompie.

Dat herken ik wel, hoor, visje. Ik was altijd de rebel van het gezin, maar diep in je binnenste wil je toch ook aanvaard en goedgekeurd worden, zeker wat de belangrijke dingen betreft. Als je hier wat langer leest, kom je bijna altijd uit bij mensen die nooit mochten zijn wie ze echt waren, en dat is natuurlijk vernietigend voor je persoonlijkheid. Waardoor je je waardeloos gaat voelen. Waardoor je dingen doet die niet goed voor je zijn, zoals zuipen. Ik zeg altijd: als je jezelf waardevol vindt -- en daarmee bedoel ik niet hoogmoed -- doe je jezelf zoiets niet aan. Ik denk dat wij gewoon met 20 of 30 jaar vertraging volwassen worden.

Nou Stien, ik weet niet of ik je wel belangrijk genoeg vind, hoor.

Hihi, Pietje, ik vond het gewoon jammer dat Lady een dutje ging doen en Mick de stad in trok. Maar het is een heel mooi voorbeeld van hoe het inderdaad kan werken.

Misschien is alcohol daarom zo verleidelijk: het doet altijd wel wat je ervan verwacht.

Goh, Lady, als je je onzeker voelt of steun verwacht, ben je kwetsbaar, en dan komt het natuurlijk dubbel zo hard aan als het ff niet gaat zoals je zou willen. Maar inderdaad: heb je hogere verwachtingen omdat je onzeker bent? Of word je onzeker omdat je hoge verwachtingen hebt? De kunst zou zijn om minder verwachtingen te koesteren, maar het kost tijd om zoiets 'te leren'. Als je onzeker bent, zoek je bevestiging, hé. Als je zekerder bent van jezelf, ben je blij met bevestiging, maar zit je er niet wanhopig naar te hengelen en valt je hele persoonlijkheid in meteen in duigen als iemand die bevestiging niet geeft. Idem dito met zelf 'nee zeggen'. Vind ik vaak ook moeilijk. Maar dan doe ik mezelf tekort door ja te zeggen terwijl ik eigenlijk niet wil -- ik heb het hier eigenlijk over vaak heel kleine dingen waarmee je niemand echt zwaar kwetst of zo -- en dan zit dat te wringen vanbinnen en word ik alleen maar nijdig. Het is echt bevrijdend om nee te leren zeggen als je voelt dat je je eigen grenzen overschrijdt. Ik heb dat heel erg gevoeld met mijn moeder, toen ik zei van 'ik kom om de 10 dagen op bezoek en niet vaker, maar als je naar de dokter moet of zo, zal ik wel meegaan'. Toen kon ik eindelijk weer vriendelijk zijn tegen haar, en ik ben daar achteraf erg blij om geweest, omdat ons laatste gesprek positief was, en ik achteraf geen schuldgevoelens had. Als je dat van jezelf ondervonden hebt, begrijp je ook beter het uitblijven van reacties of weigeringen van anderen. Ik weet dat ik zelf soms ook kan claimen, net als mijn moeder, maar nu besef ik hoe vervelend dat voor een ander kan zijn. Maar alweer moet ik mezelf daarin met rationele argumenten overtuigen, hoor. Fran

Nu ja, 'geen zin' is ook niet gemakkelijk om te denken, hoor. Moet ik naar mezelf gaan kijken en beseffen dat ik soms ook niet in de stemming ben voor bepaalde dingen, dat het niet altijd met de persoon ik kwestie te maken heeft. Ach ja, een mens is soms zo geconditioneerd.

Hoi Mick, Zelf denk ik dat het uit de babytijd komt, toen het uitblijven van reactie (lees: eten, troost, warmte) levensbedreigend was. Als je dat vaak meegemaakt hebt, komt het later als reflex naar boven. Help: mijn moeder houdt niet van me/niemand houdt van me/ik ben de moeite niet waard! En dus voel je je bedreigd op een of andere manier. Zelf heb ik nu een lijstje met mogelijkheden klaar als iemand van wie ik iets verwacht naar mijn gevoel niet snel genoeg reageert, zeker als ik me op dat ogenblik kwetsbaar opstel. Daar horen bijvoorbeeld bij: geen zin, geen tijd, andere dingen aan het hoofd, reactie komt later wel enzovoort. Dan word ik weer rustiger en komt de volwassene weer naar boven. Ziza zou zeggen: de wereld draait niet om mij. En dat is natuurlijk zo. Maar als je die reflex leert herkennen, als je weet waar hij vandaan komt, word je wel rustiger en weet je inderdaad dat het iets van jou is. Wel bevrijdend, inderdaad, maar bij mij komt die paniek ook nog altijd even naar boven. Ik heb nog altijd mijn inwendige lijstje nodig. Was een heel mooi stukje van Cato, en ik vind het jammer dat het weg is. Fran

Hoi houtje, Heb alles van het scherm op 45 minuten gezet (beveilging + slaapstand). Heb bij stand-by systeem ook 45 minuten gekozen. De muis staat op het traagste tempo, maar dat pijltje verspringt gewoon vanzelf, zelfs als ik ze heel traag beweeg. Ik stuur wel een mailtje naar mijn pc-man, want dat mag niet met een splinternieuwe pc! Was duur genoeg, want had extra power nodig voor een nieuw programma waar ik mee moet leren werken. Fran

Nee, ik kreeg een gratis glaasje portwijn...

Hihi, wat dacht je van een paniekaanval omdat de elektriciteit uitgevallen was tijdens een onweer. Ik naar een café in de buurt gerend, in de overtuiging dat de bliksem 'binnen gezeten' had en al mijn apparaten kapot waren. Wilde de telefoon gebruiken (ik heb er twee, maar ze werken allebei op elektriciteit). Maar de lijn was overbelast. De mannen in het café stelden me gerust dat als de bliksem je huis raakt, alle leidingen uitbranden. Ik gerustgesteld, maar 's ochtends vroeg met de fiets naar het station om daar naar Electrabel te bellen. Zei die man: heb je de verliesstroomschakelaar al geprobeerd? Nee dus. Terug thuis bleek het dat te zijn, en hoefde ik die schakelaar maar om te zetten. Ik opgelucht. Weer de fiets op naar het station om de hersteller af te bellen. Was ff vergeten dat mijn telefoons thuis alweer werkten...

O, Bambam, ik heb een keer de wasmachinereparateur laten komen omdat mijn machine niks meer wilde doen. Bleek de zekering uitgevallen. :$

Nou, Koh, die muis is splinternieuw. Ik wist trouwens niet dat er batterijtjes in een muis zaten. Slaapstand is als je scherm uitvalt nadat je een tijd niets gedaan hebt op de pc. Normaal hoef je maar een toets in te drukken of aan je muis te komen om hem weer wakker te maken. Enfin, ik probeer nog niet te panikeren. (Eigenlijk vermoed ik dat je me in de maling aan het nemen bent, Koh, maar ik zal het maar serieus nemen. ) Hihi, zo erg is het niet BB. Ik zit dan hevig cirkels te draaien met de muis tot ik dat pijltje weer te pakken heb. Fran

Cato, Ik heb je stuk ook gelezen en vond het mooi. Maar 28 minuten is natuurlijk niet lang om veel respons te krijgen. Ik heb een nieuwe pc, vandaag exact 1 week oud, en ik kreeg 'm niet meer aan de praat nadat hij in slaapstand gegaan was omdat ik beneden bezig was. Ik heb zelfs de stekker moeten uittrekken, want hij reageerde nergens meer op. Creepy! Ik hoop dat het eenmalig was, want ik heb het ding nodig voor mijn werk en ik zit met een deadline. Mijn nieuwe 'optische muis' doet trouwens ook raar. Schiet mijn pijltje ineens uit beeld en moet ik raar doen om het weer op mijn scherm te krijgen. Rare dingen, computers. Fran Rekenfoutje aangepast.

Potverdikkie! We zijn nu als niet-moeders wel al onze geheimen aan het prijsgeven!!! Moeten wij niet dringend *********************????

Ik zeg dan meestal: 'Goh, het is niet echt mijn stijl.' Met een kind gaat dat moeilijker natuurlijk. Hier zeggen ze dan 'Het is een goedje!' Meaning: Het is dik en rozig en ziet er gezond uit.

Ja, Mick! Het woord 'niet helemaal juist in het hoofd' en de naam van de hond van je weet wel wie waren vervangen door *****. Het lijkt hier Harry Potter wel. Degene die niet genoemd mag worden. BWOAAAH!

O, heeft mijnheer T dat ge***** dan? Ik begreep je al niet. Nou, dan kunnen we toch gewoon BOBZ gebruiken? Naar analogie van KBOBB. Maar dan geen kerstballen. En geen box. Of misschien moeten we overschakelen op Azerbeidzjaans?

Ach ja, jullie talenkennis is ook niet alles, hé. Begrijp ik wel, hoor. Alle begrip.

Dat is gewoon Azerbeidzjaans voor 'Doe mij maar een frisje'. Gnagna.

PUH, POEH, PAH!

Niks aanpassen, hoor, BB! Daarom waardeer ik je net!!!! (Niet dat ik zo'n referentie ben, maar alla, alle beetjes helpen).