Goedemorgen,
Beterschap Blondie, herkenbaar dat eerst voor anderen zorgen en dan pas voor jezelf. Een echte verslavings-eigenschap. Er is natuurlijk niks mis met de zorg voor een ander maar dat kun je pas echt goed als je zelf goed in je vel zit.
Ik merk dat het lang duurt voordat de mens stabiliseert na het stoppen. Ik wiebel qua gemoed nog steeds wat heen en weer tussen een lichte melancholie en "waar hebben we het over, ik kan de de hele wereld wel weer aan" gevoel. Het lijf schreeuwt om suikers en op de achtergrond is een gevoel van hebberigheid, het maakt niet uit wat, steeds maar aanwezig. Door de refu kan ik gelukkig niet drinken en moet gewoon door deze gevoelens heen. Ik ben benieuwd hoe lang dat duurt. Het zal wel van persoon tot persoon verschillen.
Carpe Diem, en beter niet drinken vandaag. Ik doe het in ieder geval NIET!.