Uiteraard is er een schuldige.
Zou maar erg zijn moesten ze een kind uit huis plaatsen zonder aanleiding. Die schuld niet erkennen is nefast.
Je bovendien wentelen in hoe zij jouw kwaad hebben gedaan helpt niemand, vooral jezelf niet.
Ze heeft nog steeds kinderen waar ze verantwoordelijk voor is. Stopt dat bij jou van t moment ze uit huis zijn dan? T kind is zeventien.
Of ze al dan niet een belofte hadden moeten maken spreek ik me niet over uit. Als die er al was. Maar laten we stellen van wel is het voorbeeld van haar gedrag tijdens zo een groepsessie ook voor mij een serieuze rode vlag. Laat staan voor hen. En ik veronderstel dat dat nog het topje van de ijsberg is.
Je legt t goed uit maar dat is t dan ook. Ik hoor al jaren t zelfde verhaal.
De stelling onlangs van 'ze hebben mij de moed ontnomen door weg te nemen waar ik t voor deed' is nog zo een mooie. Begrijpelijk maar totaal onbetrouwbaar in zo een situatie.
Maar goed. T doet mij teveel denken aan de vader van mijn dochter.
Ik kan er allemaal niets aan doen en zij hebben t stukgemaakt. En toch nog lekker doordrinken. Bullshit!