blondie6173

Goedemorgen pacters, Dag 145 Ik neem vandaag de eerste niet !!! Gisteren een vermoeiende en emotionele dag gehad. Ik dacht mijn rust en kalmte weer hervonden te hebben, maar niets bleek minder waar. De gehele dag stond in het teken van onrust. Onrust door alle emoties. Verdriet, teleurstelling, boosheid, irritatie, frustratie... Stuiterende emoties. Onrust is er niet voor niets. Ik zie verschrikkelijk op tegen de vakantie van mijn kinderen met hun vader naar zijn geboorteland. Angst en beven !!! Ik heb al vele voorzorgsmaatregelen getroffen en ik weet dat ik niet meer kan doen dan wat ik al gedaan heb, wat een gevoel van machteloosheid geeft. Ik probeer erop te vertrouwen dat het allemaal wel goed komt, maar dat lukt me momenteel gewoonweg niet !!! Daarnaast blijf ik grote irritatie voelen in het contact met mijn partner. Hij kan daar niks aan doen, doet daar verschrikkelijk zijn best voor om mij te ontzien en mij de ruimte te geven, maar ik kom maar niet van het gevoel af. Nadenkend daarover realiseer ik mij dat ik afgelopen maandag mijzelf heb weggecijferd om de simpele reden dat ik moeite mee heb om anderen te kwetsen en uiteindelijk mijzelf liever kwets, daarbij mijn grenzen weer overschrijdend. Ik heb nu behoefte aan persoonlijke ruimte voor mijzelf en ga mijn partner vanavond dus mededelen dat ik deze ruimte ook ga nemen. Tijdelijk of definitief, de tijd zal het leren... Vandaag dus achter een urgentie aan voor woonruimte voor mij en mijn kids, aangezien ik de woning waar we nu in verblijven gewoonweg niet kan betalen alleen. In eerste instantie was ik niet van plan om vanavond naar een meeting te gaan, maar ik heb nu op het moment de meeting nodig, zo voelt het, dus ik ga toch.

Goedemorgen Igor en Jopie en alle latere inloggers... Vannacht niet geslapen, angst en paniek om het vertrek van mijn kids op vakantie met hun vader. En irritatie en onrust mbt partner al kan hij er niets aan doen, ik heb gewoon een adempauze nodig, tijd om eerst aan mijzelf te denken. Kan weinig veranderen aan de situatie met mijn kids, behalve dan maar te ondergaan. Kan wel wat veranderen aan de situatie met mijn partner. Vandaag urgentie aanvragen voor ander huis, want kan niet blijven wonen waar ik nu woon met de kids van mijn kleine salarisje en vanavond partner op de hoogte stellen dat ik (tijdelijk) apart verder ga. Ik moet nu effe aan mijzelf denken. Werk ga ik zo bellen dat ik niet kom zodat ik mijn zaakjes kan regelen, waren gelukkig al op de hoogte van mijn situatie thuis met mijn partner. En nu weer kop omhoog !!!

Ik weet dondersgoed dat drank niks oplost en mij alleen maar verder de put intrekt dus daar hoeven jullie niet bang voor te zijn... Ik ga het nu toch maar proberen... Slapen !!! Melk is op, en morgen werken dus om 7 uur de deur uit... Beate, thnx voor het aanhoren van mn geklaag:sun:

Beate, gejankt heb ik de hele dag al, ben leeg nu... En weg kan ik niet (ivm kids op bed) en wil ik ook niet met risico op verdrinken van mij ellende... Droog zal ik blijven !!!

Geen idee wat ik ga doen Beate. Ben al wezen douchen, lekker warm. Getracht te mediteren, maar dat lukt me gewoon nu niet. Gedachten blijven mij overspoelen Strijken doet nu teveel angst voor vakantie van kids opwekken. Vaat is al aan kant Boeken kan ik me niet op concentreren... En ga zo maar door... Ik loop mezelf gewoon gek te maken. Ga zo maar effe teevee kijken, met een kop warme melk met anijs... Jane ; Als ik je morgen niet meer spreek, alvast een fijne vakantie lieverd... Geniet ervan !!!

Correctie op vanmorgen... Schijnbaar rust en kalmte hervonden. Helaas gehele dag onrustig geweest. Pessimistische gedachten krijg ik maar niet omgezet in Optimisme en de angst om mijn kids lijkt steeds meer grip op mij te krijgen. Enige wat ik daartegen kan doen is het zoveel mogelijk los te laten en er vertrouwen in hebben dat het komt zoals het komt (goed dus !!!). Ook nog steeds hoogoplaaiende irritatie en ergernissen in de relatie. Gevoel dat ik mijn rust niet zal gaan hervinden wanneer er geen adempauze ingelast wordt. Waarom geef ik dat dan niet aan bij mijn partner dat ik dat echt nodig heb ? Omdat ik bang ben om hem te kwetsen ? Nee, ik kwets liever mijzelf !!! Ik lijk wel een masochist, bah !!!

Hier wel te melden dat ik vandaag een rotdag heb gehad. Dacht mijn rust weer wat gevonden te hebben, maar dat was schijnbare kalmte en rust. Word echt kierewiet van alle negatieve gevoelens in mijn koppie en krijg het gewoon niet voor elkaar om ze te laten rusten of om te zetten in wat positiefs... Pfff... Zie verschrikkelijk op tegen de nacht, weinig kans dat ik zal slapen,vrees ik... en dan morgen ook werken waar ik door mijn instabiele emoties eigenlijk ook al tegenop zie... Wat een geklaag zeg...

Zo, weer terug van therapie. Moe. Effe eten en daarna lekker omhoog met de beentjes van de vloer op de bank.

Genezing van alcoholisme bestaat niet, herstel echter wel

Jopie ; Gaat goed komen !!! Dees, ook succes bij de UWV, heb je het maar achter de rug... En hier rennen naar gesprek, zoeffffffffffffffff Laters...

Goedemorgen pacters, Dag 144 Ik neem vandaag de eerste niet !!! Gisteren een vermoeiende dag gehad, maar uiteindelijk wel weer enigszins mijn rust en kalmte weten te hervinden mede door het herhaaldelijk stap 1 t/m 3 door te nemen en de betekenis van die stappen voor mij in mijn gevoel door te laten dringen. Het gewoonweg erop vertrouwen dat het leven komt zoals het komt en dat ik nu eenmaal niet alles onder controle kan hebben. Loslaten en accepteren dat ik niet alles naar mijn hand kan zetten. Oud gedrag met als gevolg angst, onrust, frustratie, verdriet en teleurstelling. Loslaten en vertrouwen met als gevolg rust en kalmte. Vandaag een gesprek met mijn counselor. Afscheid van de therapiegroep komt steeds dichterbij. Aan de ene kant kijk ik er naar uit, aan de andere kant zal ik vooral met name de groepssessies gaan missen. Voorbereidend daarop heb ik het bezoeken van meetings uitgebreid van 2 naar 3 meetings per week. Daarnaast kijk ik ook veel kritischer naar wat de meeting voor mij kan toevoegen bij het verder werken aan mijn 12 stappenprogramma. Het werken aan stap 4 heb ik afgelopen dagen mede door mijn onrust even laten rusten, maar ik wil daar vanaf vandaag toch weer mee verder gaan. Vanmiddag dus weer fijn naar therapie en vanavond weer verder aan mijn stap 4.

Goedemorgen allemaal:D

Lieverds, Even melden dat ik er nog steeds ben hoor... Dag 143 vandaag en blijf gestaag doorgaan, ondanks alle sores. Wel verschrikkelijk moe en een leeg gevoel van binnen (kan niet goed beschrijven wat ik nu werkelijk voel) maar goed dat gaat vast ook wel over... Laat alles vandaag maar gewoon komen zoals het komt. Zo naar meeting, heb het nu echt nodig, zal me goed doen om weer onder gelijkgestemden te zijn...

Borrie, lieve soulmate !!! Dat weet ik toch... Thnx dat je het mij nog even voor ogen houdt... HVJ:sun:

Goedemiddag pacters, Dag 143 Ik neem vandaag de eerste niet !!! Gisteren een loodzware dag gehad met als afsluiting een moeilijk en emotioneel gesprek met mijn partner. Gesprek is mij zwaar gevallen. Zijn naar mijn gevoel dwingende manier om intimiteit af te dwingen ging volledig over mijn grenzen en het bezorgde mij zelfs gedachten aan gebruik om de pijn maar niet te hoeven voelen... Mijn gevoelens kan en wil ik niet faken,ook al wist ik dondersgoed dat het mijn partner zou kwetsen wanneer ik zou uitspreken dat ik geen gevoelens meer voor hem heb behalve dan vriendschappelijk en dat de toenadering in intimiteit mij alleen nog maar irriteert en ergert !!! Ondanks de pijn iemand te moeten kwetsen die ooit mij heel nabij stond kon ik niet stilblijven. Wanneer ik weg zou zijn gelopen van dit gesprek zou ik niet eerlijk naar mijzelf, maar ook zeker niet naar mijn partner toe zijn. Ik ben heel duidelijk geweest over het ontbreken van mijn gevoelens van intimiteit naar hem toe, maar ook heel duidelijk geweest dat ik ruimte en tijd nodig heb om mijzelf en mijn gevoelens naar hem toe te herontdekken. Niet beloofd dat het wel goed komt, want dat weet ik gewoon niet... The future is a mystery !!! Mijn partner is erg geschrokken en verdrietig en vreest ook steeds meer voor het voortbestaan van de relatie. Na het gesprek wel een gevoel van opluchting dat ik mijn gebrek aan gevoelens bespreekbaar had gemaakt en het nu in ieder geval "out in the open" was. Er zijn nog geen definitieve beslissingen gevallen, wat betreft het apart verder gaan, maar ik heb het idee dat de bijl in de lucht hangt en het een kwestie van tijd is voordat het gaat gebeuren. (Illustrerend : mijn gevoel van opluchting toen mijn vriend verhaalde afgelopen zondag op het punt te hebben gestaan om het bijltje erbij neer te gooien en te vertrekken en mij gedachte daarbij : "Had hij het maar gedaan".) Vannacht nauwelijks geslapen, aangezien het gesprek nog wel duizenden keren door mijn koppie is gedraafd. Ik voelde mij vanmorgen dan ook compleet leeg en beroofd van al mijn gevoel, was volledig uit balans wat betreft emoties en zag verschrikkelijk op om naar het werk te gaan. Gelukkig toch doorgezet en inmiddels zijn mijn emoties weer wat in balans gekomen door een goed gesprek met een lieve collega en mijn baas. Ik vertrouw erop dat het leven mij toekomt zoals het komt. Ik laat het op dit moment gewoon maar over mij heen komen en ik probeer mijn controle los te laten met Kalmte, Moed en Wijsheid... Vanavond gelukkig weer een meeting. Ondanks mijn vermoeidheid ga ik, want juist nu heb ik het gevoel dat ik het nodig heb.

Goedemorgen allemaal, Geen slaapkop hier. Nauwelijks geslapen na het gesprek met mijn vriend. Zal ik vanmiddag nog wat over schrijven. Voel me op het moment leeg. Nu klaarstomen voor mijn werk. Aldaar ook gesprek over uitbreiding van werkuren. Ga ik niet doen, uitbreiden in tijd. Eerst maar weer even de rust en energie hervinden bij mijzelf. Will ; Sterkte vandaag, ik denk aan je !!! Yvon ; Werk ze... De koffie is heerlijk

Ga nu in gesprek met mn vriend... Grenzen stellen of................ Kom zo misschien nog wel effe binnenwippen.

Lieve Jane, Ik qoute mijzelf even uit het vorige berichtje. " Ik heb het gevoel dat hij continu over mijn grenzen heen gaat ondanks dat ik duidelijk mijn grenzen wat betreft intimiteit aangeef." Helaas geeft hij mij op dit moment dus de ruimte en de tijd niet en houdt hij geen rekening met mijn grenzen waardoor ik eigenlijk geen andere mogelijkheid zie dan (tijdelijk)apart verder te gaan, tenzij... Ik vertrouw er dan maar op dat het gaat zoals het gaat, en dat het moet zijn zoals het is. Wat betreft mijn kids is het een angst die al speelt sinds mijn ex een rechtzaak is begonnen en heeft gewonnen wat betreft het gezamelijk ouderlijk gezag. Gezamelijk ouderlijk gezag zodat hij de kans heeft om de kids mee te nemen voor een vakantie naar zijn geboorteland. Mijn angst heb ik tijdelijk op een zijspoor kunnen zetten maar nu het vertrek naderbij komt (15 dec) bekruipt die angst mij weer en ik ben bang dat de angst pas weer verdwenen zal zijn als ik mijn kids weer in mijn armen kan sluiten (hopelijk 30 dec). Mijn partner is op de hoogte van die angst, maar kan zich er niets bij voorstellen. Ziet het als irreele angst en misschien is het dat ook wel, maar voor mij is die angst nu wel de harde realiteit. Ik ervaar op dat gebied weinig begrip en steun van mijn partner, eerder ontkenning van mijn gevoelens, en dat doet pijn. Het geeft mij een gevoel van eenzaamheid in de relatie.

Jopperdepop !!! Hoera :sun: Gefeliciteerd lieve Jopie. Ik ben blij voor je. Witte ; Ik doe ook mee met het pact vandaag, samen sterk !!!

Goedenavond pacters, Dag 142 Ik neem de eerste vandaag niet !!! Gisteren een vermoeiende en verwarrende dag gehad. Vol goede moed aan de dag begonnen, veel opgestoken op de meeting, verder geschreven aan mijn stap 4, genoten van het kokkerellen in de keuken met mijn dochter (Zoon was druk met de Wii, dus had geen zin om te helpen) En dan toch... Ik merk bij mijzelf dat mijn partner giga veel irritaties bij mij opwekt en dat ligt niet aan hem, maar toch echt aan mijzelf. Hij doet op het moment echt verschrikkelijk hard zijn best om de relatie een kans van slagen te geven door superveel te helpen in het huishouden, mee te denken met de financieen en hij is zelfs gestopt met gebruiken voor mij... Maar dan toch... Ik kan het gewoonweg niet verdragen als hij lichamelijk contact opzoekt of vraagt. Zelfs het geven van een kus kost mij zoveel moeite dat ik hem gewoon ontwijk of het met een vluchtig gebaar probeer af te doen. Ik heb het gevoel dat hij continu over mijn grenzen heen gaat ondanks dat ik duidelijk mijn grenzen wat betreft intimiteit aangeef. Het maakt mij erg verdrietig en onzeker over hoe het nu verder moet met de relatie en of de relatie wel een toekomst heeft. Vandaag met mijn kinderen geweest voor de vaccinaties noodzakelijk voor hun vakantie met mijn ex naar Sri Lanka. Ook dat komt steeds dichterbij en ik merk bij mijzelf dat ik naarmate de datum van vertrek nadert ik steeds angstiger word. Angst dat hij de kinderen aldaar houdt en niet meer mee terug zal nemen (ontvoering) Helaas heb ik mijn angst niet feitelijk duidelijk kunnen maken aan de rechter en heeft deze gerechterlijk besloten dat er geen gevaar is dat hij de kids daar houdt. Het gevoel van "op hoop van zegen" neemt steeds meer bezit van mij. Ik weet verstandelijk dat ik het moet loslaten voor nu, maar dat is zo f* moeilijk Op therapie vandaag gesproken over mijn twijfel over de toekomst van mijn relatie. Gesproken over het ontbreken van mijn gevoelens voor mijn partner en mijn vrees voor de relatie in de toekomst. Het is mij wel duidelijk geworden dat ik op het moment gewoon tijd en ruimte voor mijzelf nodig heb en dat ik die naar mijn gevoel nu gewoonweg niet krijg zolang mijn partner mij onder druk zet (naar mijn gevoel) wat betreft het aangaan van intimiteit. Vanavond ga ik dat duidelijk aangeven bij mijn partner. Ik hoop dat hij mij die ruimte kan en wil geven, anders zie ik geen andere mogelijkheid dan tijdelijk een adempauze in te lassen door een poosje apart van elkaar verder te gaan. Heftige dag gehad dus en mede daardoor ook besloten om mijn stoppen met roken poging even op een laag pitje te zetten.

Goedenavond allemaal:D Vermoeiende dag op therapie na een slechte nachtrust. Vanavond dus maar eens vroeg mn mandje in. Alhoewel... Moet eigenlijk serineus in gesprek met vriend over mijn gevoelens (het ontbreken ervan)

Nog effe snel voordat ik naar therapie ga. Vaccinatie van mijn dochter was 1 groot drama, in Groningen en Maastricht hebben ze mee kunnen genieten van het geschreeuw en gegil van haar... Geen excuus, maar had effe een sigaret nodig om weer te kalmeren, dus overstag gegaan... Misschien morgen maar een nieuwe poging. Vraag me ook af of ik niet teveel tegelijk aan wil pakken (stap 4, afscheid therapie, vakantie van de kids met mijn ex waar ik angst voor heb en mijn relatie waarvan ik me afvraag of ik ermee verder wil, stoppen met verslavingen, etc...) Ik probeer het vandaag maar te beperken tot vandaag en niet verder... Even mn rust terugvinden... Latersssssssssssss............ Will:sun: Nog effe !!!

Goedemorgen allemaal:D Onrustig geslapen, vanavond dus maar vroeg naar bed. Zo de vaccinaties voor de vakantie van de kids met mijn ex halen. Het liefst zie ik ze helemaal niet op vakantie gaan alleen met hem, maar ik kom er niet meer onderuit... Rechterlijk bepaald. Dan maar goed beschermd daarnaartoe en aangezien ex er geen heil in ziet in de vaccinaties mag ik dat leuk regelen. Ach, alles voor mijn kids !!! Straks ook weer therapie, dus ben hier waarschijnlijk pas weer tegen de avond en zal dan mn stukkie op het pactdraadje schrijven... Iedereen een fijne dag en ik neem de eerste vandaag niet !!! (zowel drank alsook sigaret... )

Duik hier ook zo mijn mandje in. Ben moe. Moe van al het nadenken. Nog steeds twijfels of ik wel verder wil met mijn relatie, ondanks dat mijn partner er alles aan doet om de relatie te laten slagen. Lijkt wel of ik mijn gevoel voor hem kwijt ben geraakt en dat maakt me een beetje moedeloos...word moedeloos van mijzelf... Zo nu nog even mediteren, hoop dat ik mijn koppie een beetje clear kan krijgen en een goede nachtrust heb... Morgen weer verder denken... Nu effe rust !!!

Will ; Nog even volhouden lieverd dan kun je wat meer ontspannen en alles een plekje gaan geven in je nieuwe stekkie (en dan heb ik het niet alleen over je meubeltjes)