janzhing143

Slapen is na een tijdje geen probleem meer. Integendeel. Des te droger je staat, des te beter de nachtrust. Ook al geloof je dat niet. Maar het is waar. Alles wordt beter, maar het duurt een tijdje: kleuren, geuren, memories............ heb het zelf regelmatig ondervonden. Natuurlijk is ieder zoals-ie is.

Dag allemaal, het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van me laat horen. De laatste maanden nogal wat aangeklunst (wat ophouden met drinken betreft) met wisselend resultaat. Maar nu is het weer zover: de kogel door de kerk, ik stop er weer helemaal mee. Willen is het belangrijkste, maar wat hulpmiddeltjes zijn natuurlijk welkom. Tot nu toe de harde lijn gevolgd: een psychiater die je vol stopt met alkoholblokkers en andersoortig nare medicijnen (ook nog antidepressiva erbij)... Daar heb ik geen zin meer in, ik geloof er gewoon niet zo in, dus, vandaar mijn vraag: heeft iemand ervaring met acupunctuur als middel om van alkoholverslaving af te komen? Kijk heel erg uit naar positieve berichten! een hartelijke groet uit regenachtig en koud Barcelona (kijk, weer es wat anders!)

Hallo, man, 50, woonachtig te Barcelona, al 25 jaar vrolijke gewoontedrinker en maar denken dat er niets aan de hand is. Tot 2 jaar geleden ik opeens door begon te krijgen dat de alkohol niet meer in de hand werd gehouden, het ging omgekeerd . Het duurde nog een tijdje voordat ik er serieus mee aan de slag ging. Evenwel sinds een dik jaar is het knokken geblazen met ups en downs. Heb al drie fantastische droge periodes geoogst, mede danzkij het volgen van Alkoholdebaas: het brengt discipline, zo kan ik het heel jaar 2009 precies aflezen wat de alkoholconsumptie is geweest via het schrift, en het waarom door de daarbij horende momentbschrijvingen. Ik ben positief gestemd, ik denk dat het gaat lukken, alleen is het niet makkellijk. In je hoofd prenten dat het niet makkelijk en niet onmiddellijk is, is volgens mij de helft van de opgave. Ik wil ervan af, maar wat is willen? Waar een wil is, is een weg, en dat soort onzin daar heb je dus niets aan. Je bent gewoon ziek (mijn psychiater noemt het duidelijk een ziekte, en bovendien: chronisch en irreversibel. En dat ondervind ik aan den lijve). Stoppen is niet eens zo moeilijk, doorzetten wel! Het kan na 2 weken komen, na 5 maanden of na 9 jaar! zoals ik van een forumgenoot heb vernomen. Inderdaad: het is chronisch en we zijn er niet klaar mee voordat ze ons 6 foot under hebben gestopt. Van een uitglijdertje raak je zo weer in een terugval, waar je na veel moeite weer uitkomt. En dan duurt het zolang het duurt, en het begint altijd met een uitglijdertje. Mij overkwam het weer op Oudjaarsavond: iedereen toasten met een glaasje (hele slechte) champagne, en ik deed dus even mee, twee slokjes. Daarna, omdat ik vreselijk verkouden was, raadde de gastheer een glaasje Berenburg aan, want dat is toch zo lekker goed als je een snottekop hebt. Mooi niet dus, en voordat je het weet, ben je weer teruggevallen. Enfin, ik neem aan dat jullie dit allemaal heel bekend voorkomt, i zal dan ook niet verder uitwijden. M'n psychiater zegt dat groepstherapie misschien de volgende stap zal zijn (een tot twee jaar!!) Help. Ik dacht, gauw naar het forum, bouwen we onze eigen groepstherapie. Misschien wel zo leuk. Tot gauw dan maar, en succes ermee.