Niet te geloven maar waar, Mister Gremlin was mijn grootste dierbaarste vriend. Hij was oh zo aardig en zorgzaam; hij luisterde naar me, stelde geen eisen, stond helemaal open voor mij. Hij gaf me de warmte en liefde die ik zo hard nodig had. Hij gaf me vrijheid en plezier in het leven. Hij zorgde ervoor dat ik het leven weer aan kon. Dat ging een hele tijd goed, maar als ik terug kijk dan zie ik dat hij me langzaam ging manipuleren. En daar houd ik niet van, want ik wil vrij en vrolijk zijn. Nee de Gremlin ging stalken en me achtervolgen. Hij ging me afpersen, eerst niet zo direct, want hij beloofde me gouden bergen. Maar telkens nam hij me dat weer af, maar inmiddels kon ik niet meer zonder hem, want zonder hem voelde ik geen liefde, was ik niet meer onbezonnen. Ik werd zelfs bang zo ontzettend bang dat hij me in de steek zou laten. Ik ging naar hem op zoek, s'morgens vroeg, benzine stations (toen nog), winkelcentra, overal kon hij zijn en meestal vond ik hem wel. Als hij er niet was kon ik niks meer en zat angstig voor me uit te kijken. Ik werd ziek van ellende en eenzaamheid, ik had immers niks anders meer dan hem. Hij was mijn steun en toeverlaat. Op een dag moest ik hem verstoppen. Ik was duidelijk met overspel bezig. Mijn man en kinderen kwamen op de laatste plaats. Geen tijd voor ze, ik was altijd met hem bezig. Toen ze dat gingen ontdekken was ik ook hen kwijt. Ik had geen interesse meer in ze en zij ontweken mij, schaamde zich voor me. Vrouw en moeder had een ander. Langzaam kwam ik tot de ontdekking dat ik van hem af moest. Hij had me gevangen genomen, ik was een slaaf van hem geworden. Maar hoe meer schuldgevoel hij me aanpraatte hoe meer ik hem nodig had. Ik zonk dieper en dieper, totdat ik op een dag dacht: 'nu zal ik sterven'. Ik werd gek van angst. En voor het eerst keek ik dit smerige vriendje recht in de ogen... HIJ LACHTE... Zo'n smerige lach: 'haha ik heb je gevangen en van mij kom je dus niet meer los'. Ik dacht echt, hier kom ik dus nooit meer van af, hij neemt me het leven. Toen heb ik mijn armen naar de hemel opgeheven en gezegd: O.L.H. help me, want ik wil nog niet sterven. Ik heb een gezin, ze hebben me nodig, ik wil leven, ik wil nog niet dood, wat moet ik doen?? Dit was het moment dat ik toegaf aan mezelf dat ik machteloos stond tegenover vriendje drank. Dit was de dag dat ik afscheid begon te nemen. Dit was ook een heel zwaar moment. Afscheid nemen, van iets waarvan je dacht dat je daarop kon vertrouwen. Want hoe verder, waar moet ik dan op steunen, hoe het leven in de ogen te zien? Een ding wist ik zeker: zo'n jaloerse, manipulerend vriendje wilde ik niet meer. Een die me mishandelde, me door een hel liet gaan. Ik maakte een vlucht pakket, een pakket om te kunnen vluchten van hem. De eerste stap heb ik gezet door er over te spreken, mijn allerdiepste geheim vertelt aan ECHTE vrienden. In het geheim moest ik dit doen, niemand mocht het weten, maar ik ging naar mensen die hetzelfde hadden meegemaakt. Die de gremlin kende, het monster. Gremlin blijft nog zeuren en trekken. Hij is als een klein kind dat constant om aandacht vraagt. Een zeurderig monster, egoistisch. Hij kende mij door en door dus wist precies wat mijn zwakke plekken waren en zijn en daar pakt hij me telkens op. Langzaam ga ik hem door krijgen, langzaam ga ik snappen hoe hij het spel speelt. Ik ben er niet tegen opgewassen, ik moet het loslaten. Ik moet hem negeren, dat vindt hij niet leuk. Het is een lang proces om je van zo iemand los te maken. Soms lukt het weken , maanden, jaren en toch belt dat vervelende vriendje af en toe aan met zijn mooie beloftes. En weet je, dit vriendje kan er heel slecht tegen dat je je niet meer schuldig voelt als je toch een gebruik hebt gemaakt van zijn diensten. Je zegt: ach ik heb je ff 'gebruikt' doei, ik hoef je niet meer. En zo worden we elke dag sterker, sterker en sterker. Samen met mijn ECHTE vrienden worden wij alcohol de baas en niemand houdt mij meer tegen om mijn grote vrijheid terug te winnen! ------------------------- ..het is niet zoals je denkt dat het is ...... of zal zijn ...
