Iedere keer krabbel je er weer uit Spirit maar het gaat steeds moeilijker. Ik ben bang dat je dadelijk geen kracht meer hebt om eruit te krabbelen. Gewoon omdat je lichaam het opgeeft. Iedere keer weer als het fout is gegaan zeg je `nee maar nu heb ik het echt geleerd, het gebeurd niet meer`. Nu heb je het niet zien aankomen. Daarmee zeg je weer het gebeurd eigenlijk buiten mijn wil om, het overkomt me, ik had het echt niet in de gate. Maar jij zegt toch zelf "ja"tegen de drank. Toen je man nog leefde was dat de aanleiding om te gaan drinken. En er waren heel veel aanleidingen waardoor je ging drinken, maar nooit ben jij zelf de aanleiding.
Het wordt tijd dat je tegen jezelf gaat zeggen "Ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn alcoholverslaving. Ik kan zelf ja of nee zeggen, als ik ja zeg ben ik daar zelf verantwoordelijk voor, niemand anders. Spirit jouw lichaam is het aan het opgeven en nog even en dan kun je niet meer terug. Dan ga je een heel pijnlijke, ellendige, hele langzame dood te gemoed.